Ο «Ζαγκόρ», η πασίγνωστη στους παλιότερους μορφή του μελαχρινού αλτρουιστή με το τσεκούρι που αγωνίζεται να επιβάλει το δίκαιο και να προστατεύει τους αδυνάτους στη βόρεια Αμερική των τελών του 19ου αιώνα, δημιουργήθηκε στα 1961 από τους Ιταλούς Gergio Bonelli (που εμπνεύστηκε το σενάριο) και Galleno Ferri (που ανέλαβε την εικονογράφηση). Στην πορεία το σκιτσάρισμα πέρασε στα χέρια και πολλών άλλων καλλιτεχνών, όμως ο Ferri συνεχίζει ακόμη και σήμερα (αφού η έκδοση δεν έχει διακοπεί ποτέ στη γειτονική χώρα) να επιμελείται των εξωφύλλων της σειράς.
Στη χώρα μας ήταν ο
Στέλιος Ανεμοδουράς που αποφάσισε να εισάγει το χαρακτήρα, δημιουργώντας το ομώνυμο εβδομαδιαίο έντυπο, του οποίου το πρώτο τεύχος κυκλοφόρησε την επομένη των Χριστουγέννων (26 Δεκεμβρίου) του 1970, ημέρα Σάββατο. Μετά την έκδοση του «
Όμπραξ» (Ιούνιος1971), το «
Ζαγκόρ» εμφανιζόταν στα περίπτερα κάθε Πέμπτη έως και το τέλος της έκδοσής του (Δεκέμβριος 1975).
Βγήκαν συνολικά 260 τεύχη, που σήμερα θεωρούνται δυσεύρετα και «σούπερ συλλεκτικά» και φυσικά κοστολογούνται πανάκριβα από τους περισσότερους εμπόρους (υπάρχουν πάντα και «φωτεινές» εξαιρέσεις), που εκμεταλλεύονται έτσι την «αδυναμία» των συλλεκτών.
Και μιλάμε φυσικά για ανατύπωση από το πρωτότυπο μηνιαίο Ιταλικό περιοδικό “Zagor” (Ιούλιος 1965 έως και σήμερα), των εκδόσεων “CEPIM-MILANO”, μετέπειτα “Sergio Bonelli Editore”.
Πρόκειται επίσης (σε αντίθεση με τις ιστορίες του «ΜΠΛΕΚ», που δημοσιεύθηκαν με την αρχική τους, πρωτότυπη σειρά) για ανάκατη ανατύπωση της Ιταλικής έκδοσης, αφού στα πρώτα τεύχη της εβδομαδιαίας Ελληνικής έκδοσης εμφανίσθηκαν κατά σειρά ιστορίες από τα Ιταλικά μηνιαία τεύχη Ιανουαρίου-Φεβρουαρίου 1968, Μαΐου 1967, Σεπτεμβρίου 1969, Δεκεμβρίου 1968, Οκτωβρίου 1968, Νοεμβρίου 1968, ενώ και στη συνέχεια, π.χ. στο τεύχος υπ’αριθμόν 183 της Ελληνικής έκδοσης (20-6-74) δημοσιεύθηκε ιστορία από το μηνιαίο Ιταλικό του Μαρτίου 1973.
Λογικά, έως το Δεκέμβριο του 1975 (που σταμάτησε να εκδίδεται στη χώρα μας
το ΖΑΓΚΟΡ) θα πρέπει να δημοσιεύθηκαν ιστορίες από τα τεύχη της Ιταλικής έκδοσης που κυκλοφόρησαν το πολύ έως και τα τέλη 1974 ή τις αρχές του 1975, καθώς (για ευνόητους λόγους «copyright») δε θα ήταν δυνατό να κυκλοφορούν στην Ελλάδα οι πολύ πρόσφατα εκδοθείσες στην Ιταλία πρωτότυπες περιπέτειες.
Υπόθεση: Αρκετά ρεαλιστικό σενάριο, με μόνο αδύνατο σημείο τη σκληρή απόδοση των γεγονότων μέσα από την απεικόνιση ιδιαίτερα βίαιων σκηνών, σχεδόν ακατάλληλων για τα παιδικά μάτια. Και εδώ ο βασικός ήρωας δε χάνει τελικά ποτέ, όμως αποδεικνύεται ιδιαίτερα φθαρτός.
Πρόκειται για μία αριστουργηματική δημιουργία των δύο Ιταλών Galleno Ferri και Sergio Bonelli που εμφορείται από το σεβασμό στην ανθρώπινη φύση, παρά το «μειονέκτημα» της κυνικής απόδοσης των συμβάντων και της ωμής καταγραφής τους.
Ο «Ζαγκόρ Τε-νάϊ» ή «πνεύμα με το τσεκούρι», σύμφωνα με τους ινδιάνικους θρύλους της βόρειας Αμερικής στα τέλη του 19ου αιώνα, είναι ένας ρομαντικός προστάτης των αδυνάτων που με τη βοήθεια του κοντόχοντρου Μεξικανού φίλου του «Τσίκο» περιπλανιέται σε όλη σχεδόν την έκταση της ηπείρου για να επιβάλλει το νόμο, έχοντας όμως σαν βάση εξόρμησής του το θρυλικό δάσος «Ντάρκγουντ», αποδίδοντας δίκαιο και συγκρουόμενος με κάθε λογής παρανοϊκούς εγκληματίες! Τα βήματα του τον φέρνουν ακόμη και στους πάγους του Αρκτικού, αλλά και στις ζούγκλες του Αμαζονίου ή τα νησιά της Καραϊβικής.
Συγκλονιστική περιπέτεια, δοσμένη με απίθανο μεράκι και ρεαλισμό που καθηλώνει τον αναγνώστη με τη λεπτομέρεια του σκίτσου και την απρόοπτη εξέλιξη.
Η Ελληνική έκδοση του περιοδικού περιείχε επίσης τη σειρά «Κάπταιν Μίκι» (“Capitan Miki”) των Sartoris, Sinchetto, Guzzon (1951).
Στο τεύχος 53 οι σελίδες του περιοδικού αυξάνονται σε 52 (από 36) και προστίθεται η ιστορία «Ρόϋ Ρέης» με πρωταγωνιστή τον αρχηγό της θρυλικής «Μέλτσεστερ», που είναι ανάκατη ανατύπωση της σειράς “Roy of the Rovers” του αγγλικού περιοδικού “Tiger comic” (“I.P.C. Syndicate International”, μετέπειτα “Egmont Fleetway L.T.D.”), η οποία στη συνέχεια (από τεύχος 113) παραχωρεί τη θέση της στον «Γκρέκο» (Ελληνική δημιουργία των Στέλιου Ανεμοδουρά και Βύρωνα Απτόσογλου υπό μορφή κειμένου με λίγα σκίτσα), ενώ αρκετά αργότερα (μετά το τεύχος 200) εμφανίζονται -αντί αυτού- τα «CANON», «TARGA», «KUNG-FU», καθώς είναι εμφανής η προσπάθεια του εκδότη να ανανεώσει την ύλη του φθίνοντος πια σε κυκλοφορία, εντύπου.
Το 1976 η ιστορία μεταφέρθηκε για ένα σύντομο χρονικό διάστημα στο εβδομαδιαίο περιοδικό «Τζάγκουαρ» (εκδόθηκαν ακριβώς τέσσερις δεκάδες τευχών), ενώ τα προηγούμενα χρόνια εμφανιζόταν παράλληλα και στον «Μηνιαίο Μπλεκ» (από τον Αύγουστο του 1971 έως το Δεκέμβριο του 1975), με αδημοσίευτες -στην εβδομαδιαία έκδοση- ιστορίες.
Επανεκδόσεις των περιπετειών του «Ζαγκόρ» επιχειρήθηκαν (χωρίς ιδιαίτερη επιτυχία) στη χώρα μας το 1986 (από τις εκδόσεις Παπαχρυσάνθου) και το 1999 από την «Κόμπρα Πρες».
• Πηγή: «Ο Μπλεκ και οι …άλλοι» (Νίκος Δημ. Νικολαΐδης-Γιώργος Πολ Παπαδάκης, έκδοση «Περιοδικός Τύπος», 2007)
.jpg)
Απίστευτα αγαπημένη ιστορία του Ζαγκορ, ήταν αυτη που διαδραματίστηκε στην Αιτή, ευρισκόμενος εκεί ως ναυαγός με τους φίλους του. Ήταν η πρώτη επαφή μου με τον ηρωα τότε και κυριολεκτικά με καθήλωσε. Αν δεν με απατά η μνήμη μου , ξεκίνησε από το τεύχος 180 και τελείωσε στο τεύχος 196. Μυστηριακή ατμόσφαιρα, αγωνία, δράση και βουντού. Ημουν ενα παιδάκι τότε 6-7 χρονών και η ιστορία αυτή μάλλον δεν ήταν τόσο πολύ κατάλληλη για την ηλικία μου. Παρ' όλα αυτά, ο Ζαγκορ έγινε ο αχώριστος φίλος μου και ο ήρωας που κυριάρχησε στον παιδικό μου φανταστικό κόσμο. 
Το κόμικς αυτό, γεννημένο σε εποχές που η πλήρης εμπορευματοποίηση ήταν ακόμη άγνωστη σαν έννοια, κατάφερε να συσπειρώσει γύρω του δύο τουλάχιστον γενεές αναγνωστών σε ολόκληρο τον κόσμο (καθώς γνώρισε παγκόσμια επιτυχία), διδάσκοντας τα νέα παιδιά τις αρχές του fair play και της ευγενούς άμιλλας. 
Πηγές
.jpg)
.jpg)