Αλμπέρτο Τζιολίτι, ο δεξιοτέχνης!

(Γράφει: Ο Νίκος Δ. - Θ. Νικολαΐδης)

Το αγαπημένο μας περιοδικό είχε, κατά καιρούς, φιλοξενήσει δημιουργίες πολλών Ιταλών και όχι μόνο, καλλιτεχνών, οι οποίοι βασίσθηκαν σε γνωστές τηλεοπτικές σειρές, ώστε να μεταφέρουν στο χαρτί τις περιπέτειες δημοφιλών χαρακτήρων. Σε αυτή την κατηγορία ανήκει, αναμφίβολα, ο Ιταλοαμερικανός σχεδιαστής Alberto Giolitti (Ρώμη, 14 Νοεμβρίου 1923 - 15 Απριλίου 1993) που δυστυχώς έφυγε από τη ζωή αρκετά πρόωρα, στερώντας την παγκόσμια σκηνή της "9ης Τέχνης" από τα έργα του. Γόνος της γνωστής οικογένειας που στα 1890 ίδρυσε το περίφημο καφέ - ζαχαροπλαστείο Giolitti (ιδρυτές οι πρόγονοί του, Giuseppe και Bernardina Giolitti), ο νεαρός Alberto γρήγορα αποφάσισε να ακολουθήσει το μεγάλο του όνειρο, να σχεδιάζει, αντί να αναμειγνύει υλικά στην επιχείρηση των γονιών του.

Έπιασε δουλειά στην Αργεντινή (επί μία τριετία) και ακολούθως βρέθηκε στις ΗΠΑ, όπου έκανε το πρώτο μεγάλο βήμα προς την καθιέρωση, μαζί με την υπηκοότητα που απέκτησε εκεί. Εργάσθηκε επί σειρά ετών για λογαριασμό της εκδοτικής Western/Dell, πάνω σε γνωστούς ήρωες κόμικς και το 1962, ώριμος πια, επέστρεψε στην Ευρώπη. Συνέχισε τη συνεργασία του με Αμερικανικούς Οίκους, ενώ ανέπτυξε επαφές με Βρετανούς εκδότες. Εικονογράφησε, μεταξύ πολλών άλλων, ιστορίες για τις σειρές "Tarzan of the Apes", "Star Trek" ("Golden Key Comics") και "King Kong". Ίδρυσε στη Ρώμη ένα μεγάλο καλλιτεχνικό ατελιέ που στέγασε δεκάδες ταλαντούχους σχεδιαστές και που μετά το θάνατό του πήρε το όνομά του. Από τα τέλη της δεκαετίας του '80 δούλεψε πάνω στον πιο διάσημο Ιταλό εικονογραφημένο χαρακτήρα, Tex Willer, των εκδόσεων Bonelli. Απεβίωσε σε ηλικία 69 ετών.

Το Περιοδικό των φίλων του "Μπλεκ" !!!

Ο εκλεκτός φίλος, λάτρης, συλλέκτης αλλά και μελετητής των κόμικς, Παναγιώτης Πλαφουτζής (στο στιγμιότυπο δεξιά, μαζί με τον αείμνηστο Πότη Στρατίκη και τον εικονογράφο Παναγιώτη Λύρη) έκανε μία πολύ ενδιαφέρουσα -όσο και συγκινητική- ανάρτηση στο ιστολόγιό του ("ΣΕΛΙΔΕΣ ΝΟΣΤΑΛΓΙΑΣ"), θυμίζοντάς μας μία παλιά ομαδική προσπάθεια αλλά και το εξαιρετικό της αποτέλεσμα. Αξίζει να τη διαβάσετε, με "κλικ" στον ακόλουθο σύνδεσμο: https://selidesnostalgias.blogspot.com/2021/10/group-magazine-1.html

Ο Μίκι της καρδιάς μας!

(Γράφει ο Νίκος Δ. - Θ. Νικολαΐδης)

Στον «Εικονογραφημένο Μικρό Ήρωα» που κυκλοφόρησε την 1η Ιουλίου 1968 από τις εκδόσεις Ανεμοδουρά ως συνέχεια του πασίγνωστου ιστορικού αναγνώσματός του, το ελληνικό κοινό διάβασε για πρώτη φορά τις περιπέτειες του νεαρού Ρέιντζερ της Νεβάδα, Captain Miki και των δύο φίλων του, Τσικουδιά (Doppio Rhum) και Αφαιμάξη (Doctor Salasso). Οι μορφές και των τριών ηρώων ήταν βασισμένες, όπως συνηθιζόταν τότε, σε φυσιογνωμίες ηθοποιών του Χόλυγουντ.

Ήταν μία δημιουργία του 1951, των τριών Ιταλών συνεργατών που υπέγραφαν με το αρκτικόλεξο eSseGeSse, από τα αρχικά των επωνύμων τους. Ωστόσο, την ίδια χρονιά οι εκδόσεις του Δημ. Φλεβοτόμου είχαν παρουσιάσει και αυτές έναν ακόμη χαρακτήρα της Τορινέζικης καλλιτεχνικής τριάδας και πιο συγκεκριμένα τον Comandante Mark (που αργότερα τον ξαναδιαβάσαμε ως «Λοχαγό Μαρκ» στο περιοδικό «Όμπραξ» του Στέλιου Ανεμοδουρά. Σε εκείνη την πρώτη του εμφάνιση στη χώρα μας, ο μελαχρινός αξιωματικός του Αμερικανικού επαναστατικού στρατού ονομαζόταν «Κάπταιν Σουϊγκ» (από τη Γαλλική εκδοχή της σειράς, ως Captain Swing), αλλά έμεινε, δυστυχώς στα 3 μόλις τεύχη…

Θα πρέπει εδώ να επισημάνουμε ότι οι eSseGeSse είχαν εμπνευστεί από κοινού, στην «παρθενική» τους δημιουργία ως σχεδιαστικό «τρίο», το χαρακτήρα Kinowa (1950) για τις εκδόσεις του Tristano Torelli, πάνω σε σενάριο του Andrea Lavezzolo (1905 – 1981), που τότε υπόγραψε με το ψευδώνυμο A. Lawson. Ο κεντρικός χαρακτήρας (Sam Boyle) αποτελεί εμβληματική μορφή της Ιταλικής εικονογραφημένης παράδοσης του Φαρ Ουέστ.

Οι εκδοτικές περιπλανήσεις του «Όμπραξ» !!!

Όμπραξ-Βαρώνος-Φαγάνας, από το πενάκι του Guzzon

(Γράφει ο Νίκος Δ. – Θ. Νικολαΐδης)

Ο πασίγνωστος κοκκινομάλλης πιστολάς του Ουέστ «Όμπραξ», που γνωρίσαμε στην Ελλάδα μέσα από το ομώνυμο, εβδομαδιαίο περιοδικό (1971 – 1975) και που πάντα μας εξέπληττε με τις απίστευτες μεταμφιέσεις του (!) είναι ένας χαρακτήρας κόμικς με μεγάλη ιστορία.

Βγαλμένος μέσα από τη δημιουργική φαντασία των τριών μελών του καλλιτεχνικού στούντιο του Τορίνο, οι οποίοι υπέγραφαν με το αρκτικόλεξο eSseGeSse (Pietro Sartoris, Darrio Guzzon, Giovanni Sinchetto) ο ήρωάς μας «γεννήθηκε» επίσημα στις 23 Απριλίου 1965. Εκείνη την ημέρα εμφανίστηκε στα περίπτερα και κιόσκια της γειτονικής μας χώρας ένα νέο βδομαδιάτικο περιοδικό που εξέδιδε η νεοσυσταθείσα εκδοτική εταιρεία SISAG (SInchettoSArtorisGuzzon, ο Sartoris είχε αληθινή «μανία» με τα αρκτικόλεξα, όπως έχει πει ο Sergio Bonelli) κατόπιν άδειας από τον εκδοτικό Οίκο Dardo. Οι τρεις φίλοι σχεδίαζαν να κυκλοφορήσουν τουλάχιστον 32 τεύχη, όπως είχαν δηλώσει, ωστόσο στην πορεία φάνηκε ότι η έκδοση παρουσίαζε οικονομικές δυσχέρειες, με αποτέλεσμα να τερματιστεί στο #23, της 24^ης Σεπτεμβρίου.

Το επικό περιοδικό Kiwi !

(Γράφει ο Νίκος Δ. – Θ. Νικολαΐδης)

Το 100-132σέλιδο (διαστάσεων 13Χ18 εκ.) μηνιαίο Γαλλικό περιοδικό Kiwi του εκδοτικού οίκου Lug [που ίδρυσαν ο περίφημος δημιουργός κόμικς Marcel Navarro (1923 – 2004) κι ο επιχειρηματίας Auguste ‘Alban’ Vistel  (1905 – 1994) με την εταιρεία τους να δραστηριοποιείται επί μία 40ετία, κατά το χρονικό διάστημα 1950 – 1989] αποτελεί μία εμβληματική παρουσία στο χώρο της «9^ης Τέχνης», έχοντας φιλοξενήσει τις εικονογραφημένες ιστορίες πολλών γνωστών χαρακτήρων, τους οποίους λατρέψαμε και στην Ελλάδα.

Με δύο περιόδους έκδοσης, την πρώτη από το Σεπτέμβριο του 1955 έως το 1988 και τη δεύτερη έως το Δεκέμβριο του 2003 (κυρίως με ανατυπώσεις) έφτασε τον σπουδαίο αριθμό των 582 τευχών. Ως βασική του ιστορία περιείχε τον χαρακτήρα Blek le Roc που έναν χρόνο πριν (1954) είχαν εμπνευστεί οι τρεις Τορινέζοι συνεργάτες (στούντιο eSseGeSse)  με πρωτότυπη ονομασία Il Grande Blek Macigno. Ο «ξανθός γίγας» δεν άργησε να έρθει και στη χώρα μας, τον Ιούνιο του 1969, από τον αείμνηστο Στέλιο Ανεμοδουρά (1917 – 2000) και τις εκδόσεις Μικρός Ιππότης.

Οι "ρίζες" των ελληνικών κόμικς !

 Ένα εξαιρετικό αφιέρωμα (στα αγγλικά) από το ζωγράφο και μέλος του ιστολόγιού μας, Γαβριήλ Τομπαλίδη.

Detail from the cover of Erotokritos (2016). Art by Giorgos Gousis.

(by Gabriel Tombalidis, Mikros Iros Publications LP)

July 16^th, 2020

The Early Years

The roots of Greek Comics can be found in the early 20th century, and mainly through the interwar period, with the evolution of the satirical cartoons (mostly socio-political) in a certain “strip” form. One of the Greek pioneers of this form was sketch artist Fokion Dimitriadis with his single page strips in the newspaper Elefthero Vima, which debuted in 1927. In the next decade, this form of art will flourish, and in 1939 we see the premiere of To Periodiko Mas, a magazine published by Nikos Kastanakis. This Greek magazine was the first to include comics. Kastanakis, an inventive publisher, created the comics and mimicked diverse styles, giving the impression that different artists were working on the magazine. Unfortunately, after 25 issues, the magazine ceased its publication due to World War II. In 1945, after the war ended, a new magazine called To Ellinopoulo, hit the stands. On the last page of its 5th issue, the magazine started a new single page comic called Bibikos drawn by Kostas Papadopoulos. These early stories were mostly rip offs from comics published in the Italian kids magazine Corriere dei Piccoli. The stories, following the Italian text, were written in octosyllabic rhyme, which fit perfectly as narration method for kids and was adopted by many Greek kids magazines of the era. Bibikos stories began to have original material thanks to the great Greek painter Michael Papageorgiou (artistic name Doris). After Ellinopoulo ended its run, Papageorgiou continued to create stories with Bibikos for the new magazine Thisavros ton Pedion. The Bibikos character had an important place in the history of Greek comics, as he is the hero of the first comic book published by A. Samaras. Bibikos o Efevretis, published in 1950, included 16 single page strips and was the first issue of the comics series that possibly run for four issues (issues 2 – 4, if they truly do exist, are considered “lost”).

Η περίφημη ημιτελής περιπέτεια του ΖΑΓΚΟΡ

 Τον Δεκέμβριο του 1975 ξεκίνησε στο "ΖΑΓΚΟΡ" μια εντυπωσιακή περιπέτεια, που συνεχίστηκε στο "ΤΖΑΓΚΟΥΑΡ", αλλά δυστυχώς τελείωσε απότομα χωρίς να διαβάσουμε ολοκληρωμένη την ιστορία.

Η περιπέτεια αυτή ξεκίνησε απο το τεύχος 258 και να ολοκληρωθεί απότομα  όπως είπαμε με το τεύχος 12 του "ΤΖΑΓΚΟΥΑΡ" ( η εξέλιξη του περιοδικού "ΖΑΓΚΟΡ").