Ο... "Ωραίος" Εξωγήινος !!! (σχέδιο: Bill Lacey) |
Περιμένουμε και τις δικές σας συνεισφορές, σύντομα!
https://www.facebook.com/groups/211800563477046/
ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ με ΥΓΕΙΑ και περισσότερα ΚΟΜΙΚΣ !!!!!!!!!!!!!!!!
Ο... "Ωραίος" Εξωγήινος !!! (σχέδιο: Bill Lacey) |
Περιμένουμε και τις δικές σας συνεισφορές, σύντομα!
https://www.facebook.com/groups/211800563477046/
ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ με ΥΓΕΙΑ και περισσότερα ΚΟΜΙΚΣ !!!!!!!!!!!!!!!!
Συνάντησα χθες
τον καλλιτέχνη – σχεδιαστή και αγαπημένο μου φίλο, το γελοιογράφο Βαγγέλη Σαΐτη
στο αρχιτεκτονικό του γραφείο, που διατηρεί στο κέντρο της Αθήνας. Είχαμε την
ευκαιρία να πούμε πολλά, σε ένα διάλειμμα της εργασίας του και ομολογουμένως,
έμεινα για ακόμη μία φορά έκπληκτος από την ευγένεια και τη σεμνότητά του. Με
πραγματική συγκίνηση μου εκμυστηρεύτηκε στιγμές από την προσωπική του πορεία
στο χώρο της γελοιογραφίας, ενώ μου έδειχνε τις παλαιές και σύγχρονες
δημιουργίες του, από την εποχή που, μαθητής μόλις της 2ας Γυμνασίου ξεκινούσε
να σχεδιάζει επαγγελματικά (!), έως σήμερα που τον απολαμβάνουμε στο διμηνιαίο
«Μπλεκ» των εκδόσεων «Μικρός Ήρως».
(Γράφει ο Νίκος Δ. – Θ. Νικολαΐδης)
![]() |
Όμπραξ-Βαρώνος-Φαγάνας, από το πενάκι του Guzzon |
Ο πασίγνωστος
κοκκινομάλλης πιστολάς του Ουέστ «Όμπραξ», που γνωρίσαμε στην Ελλάδα μέσα από
το ομώνυμο, εβδομαδιαίο περιοδικό (1971 – 1975) και που πάντα μας εξέπληττε με
τις απίστευτες μεταμφιέσεις του (!) είναι ένας χαρακτήρας κόμικς με μεγάλη
ιστορία.
Βγαλμένος μέσα από
τη δημιουργική φαντασία των τριών μελών του καλλιτεχνικού στούντιο του Τορίνο,
οι οποίοι υπέγραφαν με το αρκτικόλεξο eSseGeSse (Pietro Sartoris, Darrio Guzzon, Giovanni Sinchetto) ο ήρωάς μας «γεννήθηκε»
επίσημα στις 23 Απριλίου 1965. Εκείνη την ημέρα εμφανίστηκε στα περίπτερα και
κιόσκια της γειτονικής μας χώρας ένα νέο βδομαδιάτικο περιοδικό που εξέδιδε η
νεοσυσταθείσα εκδοτική εταιρεία SISAG (SInchettoSArtorisGuzzon, ο Sartoris είχε αληθινή «μανία» με τα αρκτικόλεξα, όπως έχει πει ο Sergio Bonelli) κατόπιν άδειας από τον εκδοτικό Οίκο Dardo. Οι τρεις φίλοι
σχεδίαζαν να κυκλοφορήσουν τουλάχιστον 32 τεύχη, όπως είχαν δηλώσει, ωστόσο
στην πορεία φάνηκε ότι η έκδοση παρουσίαζε οικονομικές δυσχέρειες, με
αποτέλεσμα να τερματιστεί στο #23, της 24ης Σεπτεμβρίου.
(Γράφει ο Νίκος Δ. – Θ. Νικολαΐδης)
Το 100-132σέλιδο (διαστάσεων 13Χ18 εκ.) μηνιαίο Γαλλικό περιοδικό Kiwi του εκδοτικού οίκου Lug [που ίδρυσαν ο περίφημος δημιουργός κόμικς Marcel Navarro (1923 – 2004) κι ο επιχειρηματίας Auguste ‘Alban’ Vistel (1905 – 1994) με την εταιρεία τους να δραστηριοποιείται επί μία 40ετία, κατά το χρονικό διάστημα 1950 – 1989] αποτελεί μία εμβληματική παρουσία στο χώρο της «9ης Τέχνης», έχοντας φιλοξενήσει τις εικονογραφημένες ιστορίες πολλών γνωστών χαρακτήρων, τους οποίους λατρέψαμε και στην Ελλάδα.
Με δύο περιόδους
έκδοσης, την πρώτη από το Σεπτέμβριο του 1955 έως το 1988 και τη δεύτερη έως το
Δεκέμβριο του 2003 (κυρίως με ανατυπώσεις) έφτασε τον σπουδαίο αριθμό των 582
τευχών. Ως βασική του ιστορία περιείχε τον χαρακτήρα Blek le Roc που έναν χρόνο πριν (1954) είχαν εμπνευστεί οι τρεις Τορινέζοι
συνεργάτες (στούντιο eSseGeSse) με πρωτότυπη ονομασία Il Grande Blek Macigno. Ο «ξανθός
γίγας» δεν άργησε να έρθει και στη χώρα μας, τον Ιούνιο του 1969, από τον
αείμνηστο Στέλιο Ανεμοδουρά (1917 – 2000) και τις εκδόσεις Μικρός Ιππότης.
Ένα εξαιρετικό αφιέρωμα (στα αγγλικά) από το ζωγράφο και μέλος του ιστολόγιού μας, Γαβριήλ Τομπαλίδη.
Detail
from the cover of Erotokritos (2016). Art by Giorgos Gousis.
(by Gabriel Tombalidis, Mikros Iros Publications LP)
July
16th, 2020
The
Early Years
The roots of Greek Comics can be found in the early 20th
century, and mainly through the interwar period, with the evolution of the
satirical cartoons (mostly socio-political) in a certain “strip” form. One of
the Greek pioneers of this form was sketch artist Fokion Dimitriadis with his
single page strips in the newspaper Elefthero Vima, which debuted
in 1927. In the next decade, this form of art will flourish, and in 1939 we see
the premiere of To
Periodiko Mas, a magazine published by
Nikos Kastanakis. This Greek magazine was the first to include comics.
Kastanakis, an inventive publisher, created the comics and mimicked diverse
styles, giving the impression that different artists were working on the magazine.
Unfortunately, after 25 issues, the magazine ceased its publication due to
World War II. In 1945, after the war ended, a new magazine called To Ellinopoulo, hit the stands. On the last page of its 5th
issue, the magazine started a new single page comic called Bibikos drawn by Kostas Papadopoulos. These early
stories were mostly rip offs from comics published in the Italian kids magazine Corriere dei Piccoli.
The stories, following the Italian text, were written in octosyllabic rhyme,
which fit perfectly as narration method for kids and was adopted by many Greek
kids magazines of the era. Bibikos stories
began to have original material thanks to the great Greek painter Michael
Papageorgiou (artistic name Doris). After Ellinopoulo ended
its run, Papageorgiou continued to create stories with Bibikos for the new magazine Thisavros ton Pedion. The Bibikos character
had an important place in the history of Greek comics, as he is the hero of the
first comic book published by A. Samaras. Bibikos o Efevretis,
published in 1950, included 16 single page strips and was the first issue of
the comics series that possibly run for four issues (issues 2 – 4, if they
truly do exist, are considered “lost”).
Τον Δεκέμβριο του 1975 ξεκίνησε στο "ΖΑΓΚΟΡ" μια εντυπωσιακή περιπέτεια, που συνεχίστηκε στο "ΤΖΑΓΚΟΥΑΡ", αλλά δυστυχώς τελείωσε απότομα χωρίς να διαβάσουμε ολοκληρωμένη την ιστορία.
Η περιπέτεια αυτή ξεκίνησε απο το τεύχος 258 και να ολοκληρωθεί απότομα όπως είπαμε με το τεύχος 12 του "ΤΖΑΓΚΟΥΑΡ" ( η εξέλιξη του περιοδικού "ΖΑΓΚΟΡ").
(Γράφει ο Νίκος Δ. – Θ. Νικολαΐδης)
Με αφορμή
ανάρτηση του καλού μου φίλου Γιώργου Ι. Φαρδέλλου στην «ομάδα» των εικονογραφημένων
περιοδικών που διατηρούμε στο facebook, πραγματοποίησα σήμερα μία μικρή έρευνα, σχετικά με έναν δημοφιλή γυναικείο
χαρακτήρα κόμικς των δεκαετιών του ’40 και ’50.
Tiger Girl, η θηλυκή εκδοχή του Ταρζάν!
Το περιεχόμενο της
ιστορίας είναι περιπετειώδες, Αφρικανικής («ζουγκλικής» όπως λέμε) θεματολογίας,
στα πρότυπα του Ταρζάν. Η βασική ηρωΐδα, ωστόσο, είναι Ινδή, ονομάζεται πριγκίπισσα
Vishnu και οι επιρροές της εκπηγάζουν
από τον Ινδουισμό (ως συμπρωταγωνιστές της έχει αφενός τον συμπατριώτη της, εμφανιζόμενο
άλλοτε σαν ινδουιστής και άλλοτε ως Σιχ, Abdola και τον τίγρη Benzali).
Σήμερα θα
καταπιαστούμε με μία «πικάντικη» εικονογραφημένη σειρά (κόμικς), από εκείνες
που δημοσιεύτηκαν στη χώρα μας τα πρώτα «Μεταπολιτευτικά», όπως λέμε, χρόνια,
εκείνα δηλαδή που ακολούθησαν την πτώση της επταετούς στρατιωτικής «χούντας»
(21 Απριλίου 1967 – 23 Ιουλίου 1974). Βρισκόμαστε στον Μάιο του 1975 όταν ο
Στέλιος Ανεμοδουράς αποφασίζει να κάνει μία στροφή στη φυσιογνωμία των ιστοριών
που εκδίδει στην Ελλάδα, επιλέγοντας να φέρει εδώ τον περίφημο Ιταλικό τίτλο Jonny Logan, ως ομότιτλο μηνιαίο περιοδικό (ΤΖΟΝΝΥ
ΛΟΓΚΑΝ). Το εγχείρημα είναι τολμηρό, καθώς το καυστικό όσο και πρωτοποριακό
χιούμορ της δημιουργίας του σεναριογράφου Romano Garofalo (γενν. 1941) και
του αείμνηστου σχεδιαστή Leone Cimpellin (1926 – 2019) είναι αμφίβολο αν θα «πιάσει»
στο εγχώριο (αρκετά συντηρητικό τότε) αναγνωστικό μας κοινό.
Την 1η Ιουλίου 1976 οι εκδόσεις του αείμνηστου Στέλιου Ανεμοδουρά (22.5.1917 – 6.5.2000) μας χάρισαν το εβδομαδιαίο περιοδικό Δίκαιος, που ανατύπωνε πρόσφατες εν-γένει ιστορίες των Γαλλικών εντύπων Vaiilant/Pif και ευτύχησε να παρουσιάσει 24 τεύχη.
Η πρωτότυπη σειρά είχε εμφανιστεί στο #69 (Ιούνιος 1970)
του περιοδικού Pif, ωστόσο σύντομα
απέκτησε τον αυτόνομο τίτλο της, στο (ομότιτλο) Docteur Justice (1973-1977, συνολικά
22 τεύχη). Την αυθεντική σειρά εμπνεύστηκε ο σεναριογράφος Ollivier Jean (14.4.1925 –
30.12.2005) και σχεδίασε ο Ιταλός καρτουνίστας Raphael Marcello Carlo («Raph Marc», 16.11.1929
– 23.12.2007). Όλα τα εξώφυλλα της ελληνικής έκδοσης φιλοτέχνησε ο Βύρων
Απτόσογλου («Byron», 1923 –
26.9.1990). Στο οπισθόφυλλο δέσποζαν γελοιογραφίες του εξαίρετου «Quino» (17.7.1932 –
30.9.2020).
Στις 18
Δεκεμβρίου του 1975 και ημέρα Πέμπτη, ο Στέλιος Ανεμοδουράς, προετοιμάζοντας
ήδη την «αναβάθμιση» του εβδομαδιαίου «Μπλεκ» (στο οποίο ουσιαστικά μετέφερε
τις περισσότερες από τις σειρές που δημοσιεύονταν στα «Ζαγκόρ» και «Όμπραξ»)
προχώρησε στην έκδοση ενός ακόμη περιοδικού, στο οποίο βρήκαν «στέγη» δύο από
τους δημοφιλείς χαρακτήρες που δεν «χωρούσαν» στο νέο έντυπο. Το ονόμασε «Τζάγκουαρ»
και στις 68 του σελίδες περιέχονταν 7 διαφορετικές ιστορίες. Οι δύο από αυτές,
πασίγνωστες ήδη στο αναγνωστικό κοινό, ήταν ο «Ζαγκόρ» (των Sergio Bonelli – Gallieno Ferri) και ο «Κάπταιν Μίκυ» (των «eSseGeSse»). Το «Τζάγκουαρ», όπως δηλωνόταν στην «ταυτότητά»
του, συνεργαζόταν με 6 διαφορετικούς οίκους του εξωτερικού, εξασφαλίζοντας τις
αποκλειστικότητές τους. Συγκεκριμένα, δημοσίευε ιστορίες των εκδόσεων Adventures et Voyages (με έδρα στο Παρίσι Γαλλίας), Bruguera (Βαρκελώνη Ισπανίας), Syndication International (Λονδίνο Μ. Βρετανίας), Dardo, Cepim και Sartoris & Co (Μιλάνο και Τορίνο Ιταλίας).
Ας δούμε, όμως,
αναλυτικά, τη σύνθεση του περιοδικού: