Βασιλης Χειλάς (δημιουργός κόμικ, εκδότης, μελετητής, αναγνώστης και συλλέκτης)

 

(Συνέντευξη στο Νίκο Δ. - Θ. Νικολαΐδη)

• Φίλε μας Βασίλη, είσαι ένας από τους πλέον δραστήριους και παραγωγικούς Έλληνες εκδότες – δημιουργούς της «9^ης Τέχνης». Θα ήθελες να κάνεις μία αναδρομή (όσο εκτεταμένη επιθυμείς) στην πορεία σου στο χώρο αυτό, που όλοι μας λατρεύουμε ;
• Ευχαρίστως, Νίκο! Ως φανατικός οπαδός των κόμικς και με κάποια ικανότητα στα καλλιτεχνικά γενικώς, από μικρή ηλικία προσπαθούσα να δημιουργήσω τα δικά μου κόμικς! Το 1990 παρακολούθησα μαθήματα σχεδίου στη σχολή Γριζάπη. Εμφανίστηκα επισήμως το 1991, ως μεταφραστής, επιμελητής, αρχισυντάκτης στα περιοδικά της Μαμουθκόμιξ, "Χ-Μεν" και "Άνθρωπος Αράχνη". Το 1993 εξέδωσα το πρώτο ουσιαστικά ελληνικό φανζίν για κόμικς, το "Comicmania". Το 1997 ακολούθησε το "Comicζειν". Το 2004 έγραψα την πρώτη ελληνική superhero σειρά "Ύψιλον", σε σχέδιο Θάνου Κόλλια, για τις εκδόσεις "Ψυχής τα Λαμπυρίσματα". Ανέλαβα την αρχισυνταξία του ανθολογικού περιοδικού "Real Comics", πάλι για τις "ΨΤΛ", το 2005. Η σειρά μου "Φόνος μετά Συλλογής" σε σχέδιο Γιώργου Καμπάδαη, που φιλοξενούνταν στο περιοδικό, βγήκε "best serialized series" στα Ελληνικά Βραβεία Κόμικς του 2006. Το 2013 ιδρύω την Phase Ρroductions και εκδίδω το underground funny animal κόμικ "Το Πεπρωμένο του Μίλτου Περσίδη" σε σενάριο δικό μου και σχέδιο Άγγελου Κωνσταντίνου. Το 2018, εκδίδω το ελληνικό γουέστερν "Λήσταρχοι", σε σενάριο δικό μου και σχέδιο Παναγιώτη Τσαούση. Το 2019, γράφω και εκδίδω την superhero σειρά "Αιώνιος", σε σχέδιο Θάνου Κόλλια. Το 2019, επίσης, ξεκινάω την ελληνική ανθολογία Epifany Comics που φιλοξενεί πλήθος δημιουργών και έχει φτάσει αισίως στο 7ο τεύχος. Έχω συνεργαστεί, από την στιγμή που αποφάσισα να αφήσω το σχέδιο για χάριν αποκλειστικά του σεναρίου, με πάνω από 20 καλλιτέχνες του χώρου.

• Είσαι αισιόδοξος για το μέλλον των –έγχαρτων- κόμικς στην Ελλάδα ή όχι ;
• Είμαι πλείστα αισιόδοξος για τον καλλιτεχνικό τομέα, αφού τρομερά ταλέντα έχουν ξεπηδήσει και συνεχίζουν να εμφανίζονται με αμείωτους ρυθμούς στη σκηνή την τελευταία 15ετία, αρκετά απαισιόδοξος για τον σεναριακό, αφού υπάρχει γενικώς μια απαξίωση για τον ρόλο του συγγραφέα-σεναριογράφου στην Ελλάδα, κάτι που αποθαρρύνει αρκετούς ταλαντούχους ανθρώπους που θα επιθυμούσαν να δοκιμάσουν τις δυνάμεις του στο χώρο.
• Σχολή (ή «Σκηνή», όπως θέλεις πέστο...) δική μας, έχουμε καταφέρει να «στήσουμε» ή το παλεύουμε ακόμα ;
• Δυστυχώς ελληνική σχολή δε θα μπορούσε να υπάρξει, ούτε τα καλά χρόνια, αφού δεν επαρκούσε το μέγεθος της σκηνής. Και η σημερινή όμως εποχή δε βοηθάει, αφού είναι μια περίοδος σχετικής παρακμής του μέσου παγκοσμίως, που οδηγεί μάλλον σε συγχώνευση των μεγάλων ξένων σχολών, παρά σε δημιουργία μικρών περιφερειακών. Θα μπορούσε όμως να μορφοποιηθεί μια υποτυπώδης τοπική θεματική, αν αυξηθούν τα δείγματα έργων με ελληνικά ιστορικά χαρακτηριστικά, κάτι που, όπως φαίνεται συμβαίνει στις μέρες μας, καί με τους "Ληστάρχους", αλλά και με αντίστοιχα δείγματα, όπως το "1800", που τραβούν την προσοχή ενός ευρύτερου κοινού και, συν τω χρόνω, να σχηματιστεί μια ιδιαίτερη αφηγηματική τεχνική που, για κάποιους, ίσως να παρέπεμπε σε σχολή.
• Υπάρχει ομόνοια μεταξύ των καλλιτεχνών, συμπλέουν ή «φαγώνονται» οι εκπρόσωποι των διαφόρων τάσεων/ρευμάτων, τι πιστεύεις ;
• Δυστυχώς, παρ' ότι ο χώρος είναι μικρός και ουσιαστικά αόρατος για οποιονδήποτε έξω από αυτόν, υπάρχει μια τάση απόλυτης απαξίωσης ανάμεσα σε εκπροσώπους δύο μεγάλων σχολών, της ευρωπαϊκής και της αμερικανικής. Το πιο ενδιαφέρον είναι ότι και οι δύο αυτές τάσεις βλέπουν αφ' υψηλού την τρίτη μεγάλη σχολή, τα μάνγκα. Το πρόβλημα, κατά τη γνώμη μου, δημιουργήθηκε γιατί οι πιονέροι των κόμικς στην Ελλάδα προέρχονταν σχεδόν αποκλειστικά από την πολιτική γελοιογραφία και αναπόφευκτα μετέφεραν τον συγκρουσιακό χαρακτήρα της δουλειάς τους και στα κόμικς. Τα τελευταία χρόνια, είχαν γίνει μεγάλες προσπάθειες να καλυφθούν αυτές οι "αποστάσεις", όμως η πόλωση επανήλθε μέσω των νέων πολιτικών κινημάτων που για κάποιους πρέπει να εκφράζονται σώνει και καλά μέσω των κόμικς, σε σημείο που να αναρωτιέται κανείς αν πρόκειται για στρατευμένη τέχνη, όπως την περίοδο μεταξύ έναρξης 2ου Παγκοσμίου Πολέμου και Περλ Χάρμπορ, όπου όλοι οι σούπερ - ήρωες πολεμούσαν στο πλευρό των συμμάχων, πριν καν μπουν στη σύρραξη οι ΗΠΑ!
• Από τις πολλές σου δημιουργίες, ξεχωρίζεις κάποια, ως την πλέον αντιπροσωπευτική ;
• Η σειρά "Λήσταρχοι", που έκανε σπουδαίες πωλήσεις, αλλά άνοιξε και το δρόμο για περίπου παρόμοιες θεματικές είναι η επιλογή μου προς το παρόν!
• Με ποιον ξένο δημιουργό (σεναριογράφο/σχεδιαστή/εκδότη) θα ήθελες να συναντηθείς και να τα πείτε για λίγο (ή και πολύ) ;
• Με τη σειρά που με ρωτάς: Allan Moore/Charles Burns/Joe Quesada..!
• Ποιος είναι ο αγαπημένος σου χαρακτήρας κόμικ ; Και γιατί  ;
• Είναι ο Phantom, γιατί καθόρισε απόλυτα το είδος που αγάπησα περισσότερο, το είδος που έβγαλε την καλύτερη σειρά κόμικς ως τώρα (Watchmen), το μόνο που γεννήθηκε μέσα από τα κόμικς και δεν μεταφέρθηκε από τη λογοτεχνία, το οποίο, αν δεν υπήρχε ο Phantom, ίσως και να μην γεννιόταν ποτέ: τους σουπερήρωες!

Σε ευχαριστώ πολύ για το χρόνο σου, εύχομαι ολόψυχα καλή συνέχεια σε ότι κι αν κάνεις.

Εγώ ευχαριστώ, Νίκο! Long Live Comics!