Hugo Pratt - Βιογραφία [1927-1995]

"Έχω 13 τρόπους να διηγηθώ τη ζωή μου και δεν ξέρω αν υπάρχει μία από αυτές που να είναι αληθινή ούτε εάν κάποια είναι πιο αληθινή από την άλλη. Ο Pessoa έλεγε ότι έχουμε δύο ζωές, αυτή που θεωρούμε πραγματική και αυτή που ονειρευόμαστε."

Ο Hugo Pratt (1927-1995) θεωρείται ένας από τους μεγαλύτερους και σημαντικότερους σχεδιαστές στον κόσμο. Όλων των ειδών τα έργα του, από διάφορα comic panels μέχρι και υδατογραφίες του, εκτίθενται σε μουσεία, από την Πινακοθήκη Grand Palais στο Παρίσι, το Vittoriano στη Ρώμη, το Ca Pesaro στη Βενετία, και το Santa Maria della Scala στη Σιένα. Είναι αδιαμφισβήτητα ο ευρηματικότερος Ιταλός δημιουργός κόμικς, και από τους σημαντικότερους στην διεθνή ιστορία...

Για να καθοριστούν με ακριβή τρόπο οι ιστορίες του, μπορούμε να πούμε πως ο όρος «συγγραφική λογοτεχνία» δημιουργήθηκε ειδικά για εκείνον. Ο Pratt έχει αναφερθεί με αυτό τον όρο από συγγραφείς και καλλιτέχνες όπως ο Tim Burton, ο Frank Miller, ο Woody Allen, ο Umberto Eco, ο Paolo Conte. Έζησε στην Ιταλία, την Αργεντινή, την Αγγλία, τη Γαλλία και την Ελβετία, ταξιδεύοντας σχεδόν σε όλο τον κόσμο. Λάτρης των ταξιδιών, οι εμπειρίες του ήταν αμέτρητες, και για αυτό το λόγο τα έργα του έχουν ένα πολυπολιτισμικό χαρακτήρα. Διατυπώνει τις εμπειρίες του στο χαρτί, φέρνοντας ρεαλισμό και πάντα ευαισθητοποιώντας τον αναγνώστη, σαν να ήταν ο ίδιος μέρος της δράσης.

Ο Hugo Pratt γεννήθηκε στις 15 Ιουνίου 1927 στο Ρίμινι της Ιταλίας, αλλά έχει ζήσει όλη του την παιδική ηλικία στη Βενετία σε ένα κοσμοπολίτικο οικογενειακό περιβάλλον. Ο παππούς του, ο Ιωσήφ, είναι αγγλικής καταγωγής, με την προγιαγιά του να είναι Εβραία, η γιαγιά του Μαράνο είναι τουρκικής καταγωγής. Σε αυτή τη συνάντηση των εθνών, των πεποιθήσεων και των πολιτισμών που δένουν το χρόνο, η μητέρα του, Εβελίνα Τζένερο, είναι λάτρης των μυστικιστικών επιστημών, κυρίως της χαρτομαντείας, ενώ ο πατέρας του,ο Ρολάντο, είναι ένας άνθρωπος της εποχής του, ένας στρατιωτικός που το 1936 μεταφέρθηκε στην ιταλική αποικία της Αβισσινίας. Αυτό ήταν το οικογενειακό περιβάλλον του Hugo Pratt. Στρατολογημένος από τον πατέρα του στην αποικιακή αστυνομία όταν ήταν μονάχα δεκατεσσάρων, έρχεται σε επαφή με τον τότε στρατιωτικό κόσμο της Αβησσυνίας, γνωρίζει όχι μόνο τον ιταλικό στρατό, αλλά και την βρετανική, της Σενεγάλης, όπως και τους Γάλλους. Η γοητεία των στολών, των οικοσήμων, των εκφράσεων των προσώπων θα παραμείνει πάντοτε παρούσα καθ 'όλη τη διάρκεια της ζωής του Hugo και θα αποτυπωθεί και στο έργο του. Ταυτόχρονα, όμως, κάνει φίλους με Αβινσιάνια αγόρια της εποχής του, χάρη στα οποία μαθαίνει την τοπική γλώσσα, καταφέρνοντας να ενταχθεί σε έναν κόσμο που συνήθως παρέμενε ξένος στους αποικιστές. Αυτά είναι τα χρόνια που είναι παθιασμένος με τα μυθιστορήματα περιπέτειας. Διαβάζει τα βιβλία του James Oliver Curwood, του Zane Gray, του Kenneth Roberts. Ανακάλυψε επίσης τα πρώτα αμερικανικά κόμικς περιπέτειας. Συγκεκριμένα, θα είναι η ανάγνωση του "Terry and the Pirates" του Milton Caniff που θα τον συναρπάσει στο σημείο που, από τότε που ήταν παιδί, αποφάσισε να γίνει καλλιτέχνης κόμικς. Επέστρεψε στην Ιταλία με το θάνατο του πατέρα του το 1943, και παρακολούθησε μαθήματα στο στρατιωτικό κολέγιο της Città di Castello και χάρη στην άριστη γνώση του της αγγλικής γλώσσα, το 1944 έγινε διερμηνέας του συμμαχικού στρατού με τον οποίο παρέμεινε μέχρι το τέλος του πολέμου. Στη Βενετία, το 1945, ο Hugo Pratt συμμετείχε, μαζί με μια ομάδα φίλων, στη δημιουργία ενός κωμικού περιοδικού, του Ace of Spades. Αυτή τη στιγμή αρχίζει επίσημα η καριέρα του ως σχεδιαστής. Θα είναι χάρη σε αυτό το περιοδικό που θα έρθει σε επαφή η «Ομάδα της Βενετίας» από ένα σημαντικό Αργεντινό εκδότη: ο Hugo Pratt μετακινείται έτσι αυτομάτως στο Μπουένος Άιρες το 1949, παραμένοντας εκεί για περίπου δεκατρία χρόνια.

Στην Αργεντινή γνώρισε αρκετούς σκιτσογράφους όπως τους Salinas ή τα αδέλφια Del Castillo. Παρακολουθώντας το χώρο όπου χορεύετε το ταγκό, ο Pratt μετατρέπετε σε έναν λάτρη της τζαζ μουσικής. Στο χώρο γνωρίζει και τον Dizzy Gillespie, όπου του μαθαίνει Ισπανικά και μαζί ανακαλύπτουν αρκετούς συγγραφείς της Λατινικής Αμερικής όπως ο Octavio Paz, Leopoldo Lugones, Χόρχε Λουίς Μπόρχες, Roberto Arlt. 

Στον συναισθηματικό τομέα, είναι τρεις οι γυναίκες που τον στιγματίζουν αυτή την περίοδο της ζωής του: η πρώτη, Gucky Wögerer, από την Γιουγκοσλαβία, που μαζί της παντρεύτηκε στη Βενετία το 1953 και με την οποία απέκτησε δύο γιους, τον Lucas και την Μαρίνα. Η Gisela Dester, γερμανικής καταγωγής, η οποία ήταν αρχικά βοηθός του και στη συνέχεια η σύντροφός του, και, τέλος, η Anne Frognier, βελγικής καταγωγής, η οποία ως ένα νεαρό κορίτσι είχε εμπνεύσει τον χαρακτήρα της «Άννας στη ζούγκλα» (Anna Nella Giungla). Από τον γάμο τους θα γεννηθούν δύο γιοι, η Silvina και ο Jonas. 

"Ο πατέρας μου είχε δίκιο, βρήκα το δικό μου νησί των θησαυρών: το βρήκα στον εσωτερικό μου κόσμο, στους ανθρώπους που γνώρισα, στο έργο μου. Πέρασα την ζωή μου δίπλα σε ένα φανταστικό κόσμο που ήταν το νησί των θησαυρών μου."

Στην Αργεντινή, ο Hugo Pratt παίρνει εντυπωσιακό αριθμό σελίδων. Εργαζόμενος για τις εκδόσεις Abril δημοσίευσε για πρώτη φορά τη σειρά "Jungleman". Στη συνέχεια εργάζεται, το 1953, για το εβδομαδιαίο Misterix, στον χαρακτήρα του "Sgt. Kirk” και τον «Frontera», όπως επίσης τον «Ernie Pike» και το κόμικς «Ticonderoga». Την ίδια στιγμή ο Hugo Pratt και ο Alberto Breccia λαμβάνουν μαθήματα στο Esquela Panamericana de Arte. Στα μαθήματά τους περιλαμβάνονται οι Walter Fahrer & José Muñoz. Όταν η σχολή τέχνης ανοίγει στη Βραζιλία λίγα χρόνια αργότερα, ο Pratt μένει για έξι μήνες στο Σάο Πάολο.

Στην εποχή στην οποία δηλώνετε η έντονη δημιουργικότητα του Pratt, εμπνευσμένος από τις έντονες ρατσιστικές αντιλήψεις μεταξύ λευκών και μαύρων, άρχισε να γράφει τις ιστορίες του με τέτοια θέματα. Ξεκινά με το "Ann y Dan" (ιταλικός τίτλος "Anna nella jungla", στα ελληνικά “Η Άννα Στη Ζούγκλα”) που δημοσιεύεται στην Αργεντινή στο περιοδικό Supertotem.

Από το καλοκαίρι του 1959 μέχρι αυτό του 1960, ο Hugo Pratt ζει στο Λονδίνο, όπου δημιουργεί, μερικές ιστορίες πολέμου σε κόμικς για τον οργανισμό Fleetway, ενώ συμμετέχει στη Βασιλική Ακαδημία Ακουαρέλας. Το 1962 υπέγραψε επίσης το σενάριο στο "Capitan Cormorant" (Καπετάν Κορμοράντ) και "Wheeling".

Η περίοδος της οικονομικής κρίσης που επικρατεί στην Αργεντινή καθιστά τε δύσκολη ακόμη και για τα έργα των γελοιογράφων και έτσι ο Hugo Pratt αποφάσισε να επιστρέψει στην Ιταλία.

Από το '62 έως '67 ο Pratt εκτελεί δημιουργίες για το κόμικς Il Corriere dei Piccoli και σχεδιάζει τα «Οι περιπέτειες του Σεβάχ» και «Οι περιπέτειες του Οδυσσέα», σε σενάρια Mino Milani, ο οποίος ήταν και ο αρχισυντάκτης της εφημερίδας. Είναι υπεύθυνος εκείνη την εποχή επίσης για τα κόμικς «Billy James» (1962), «Οι περιπέτειες του Φανφούλα» (1967) και για δύο προσαρμογές μυθιστορημάτων του Stevenson, «Το Νησί Του Θησαυρού» και «Απαγωγή». Παράλληλα συνεργάζεται με τον Alberto Ongaro στη δημιουργία του «Η σκιά». 

Το 1967 ο Hugo Pratt συναντιέται με τον Florenzo Ivaldi, ένα Γενουάτη φαν των κόμικς, με τον οποίο συμφώνησε να ξεκινήσει για ένα μήνα να παρουσιαστεί στο ιταλικό κοινό, μέσα από τα  τεύχη του περιοδικού με τίτλο "Sgt. Kirk ". Στο πρώτο τεύχος εμφανίζονται εννέα σελίδες μιας νέας ιστορίας " Μια Μπαλάντα της Αλμυρής Θάλασσας " ("Una Ballade Della Mer Sale") όπου ξεκινάει ο χαρακτήρας του Κόρτο Μαλτέζε.

"Για εμένα τα ταξίδια είναι η ευκαιρία να πάω στη θέση που υπάρχει ήδη στα όνειρά μου."

Το 1969, στην 5η Διεθνή Έκθεση της Lucca, ο Hugo Pratt συναντήθηκε με τον Georges Rieu, αρχισυντάκτης της γαλλικής εβδομαδιαίας Pif Gadget και αποφάσισαν να συνεργαστούν στη Γαλλία. Στο τραίνο που τον μεταφέρει από τη Γένοβα στο Παρίσι, ο Pratt αποφασίζει, κάτι που θα είναι το καθοριστικό σημείο καμπής της καριέρας του, να επαναχρησιμοποιήσει τον χαρακτήρα Κόρτο Μαλτέζε!

Τον Απρίλιο του 1970, με το επεισόδιο "Το μυστικό του Τρίσταν Μπαντάμ", επανεμφανίζεται ο Κόρτο Μαλτέζε. Αυτή η έκδοση, σε μία εφημερίδα που είχε υψηλές πωλήσεις εκείνη την περίοδο, θα είναι η αληθινή αφετηρία για την καριέρα του Hugo Pratt, που από το 1971 θα θεωρείται από τους ειδικούς του κλάδου και ως ένας από τους σημαντικότερους συγγραφείς στον κόσμο. Συνολικά, η σειρά αφιερωμένη στην Κόρτο Μαλτέζε θα είναι 29 ιστορίες.

Η επιτυχία του Κόρτο Μαλτέζε στη Γαλλία, αρχικά διαδόθηκε στην Ιταλία και έπειτα σε πολλές άλλες χώρες. Ο Hugo Pratt βρίσκεται στη Γαλλία στις αρχές της δεκαετίας του εβδομήντα, και έπειτα άφησε την Γένοβα και εγκαταστάθηκε στο Παρίσι, αλλά συνέχισε να ταξιδεύει και για τον εαυτό του αλλά και για να γίνει ένας πραγματικός «Κόρτο Μάλτεζε». H επιτυχία ήταν τόσο μεγάλη έτσι ώστε ο Alberto Ongaro να μετατρέψει μία ιστορία του σε μυθιστόρημα, σε συνεργασία με τον Μίλο Μανάρα, τον μεταμορφώνουν στον πρωταγωνιστή της σειράς "ΗΡ και Τζουζέππε Μπέργκμαν". Ακόμη και τα εθνικά τηλεοπτικά δίκτυα πολλών χωρών και η ίδια η RAI, μεταδίδουν πλήρεις αναφορές σχετικά με τους τόπους που περιγράφονται στις ιστορίες του. Εκτός από τον Κόρτο Μαλτέζε, ο Pratt δημιουργεί τη σειρά "Οι Σκορπιοί της  Ερήμου", που γεννήθηκε το 1969 στο περιοδικό "Sgt. Kirk ". Δημιούργησε 5 επεισόδια, μέχρι το 1994 με το τελευταίο "Brise de mer ".

Τότε είναι που ο Sergio Bonelli, εκδότης της Araldo  (τώρα γνωστή ως Sergio Bonelli Editore), τον προσλαμβάνει για να δημιουργήσει τέσσερις ιστορίες για την σειρά "Μια περιπέτεια ενός ανθρώπου" (Un Uomo Un’ Avventura): "Ο Άνθρωπος του Σερτάο", "Ο Άνθρωπος από τη Σομαλία", "Ο Άνθρωπος Της Καραϊβικής" & «Ο Άνθρωπος του Μεγάλου Βορρά". Το τελευταίο, το 1991, έγινε μια ταινία που ονομάζεται "Jesuit Joe" . Το 1983 έγραψε μαζί με τον Μίλο Μανάρα "Όλα ξεκίνησαν ξανά με ένα ινδικό καλοκαίρι" και το 1991 δημιούργησε το "El Gaucho". Το 1984 γεννήθηκε το «Cato Zulù». Το 1988 ήταν το έτος της έκδοσης του «Mu, La Citta Perdutta”, την τελευταία περιπέτεια του Κόρτο Μαλτέζε, στο περιοδικό Rizzoli (αυτόνομο σε άλμπουμ θα εκδοθεί το 1992). Ακόμα και η ιταλική Πολεμική Αεροπορία ήθελε να υπενθυμίσει την εβδομηκοστή επέτειο του ιδρύματος, μέσω της φαντασίας από τον Hugo Pratt. "Σε έναν μακρινό ουρανό", το 1993, είναι μια ιστορία εναέριων περιπετειών που βρίσκεται στον αποικιακό κόσμο που βιώνει ο Pratt στην παιδική ηλικία.

Το 1994 ίδρυσε τον εκδοτικό οίκο Lizard στη Ρώμη, με την Patrizia Zanotti, συνεργάτες για πολλά  χρόνια, η οποία χρωμάτισε όλες τις ιστορίες του, και θα δημοσιεύσει μέχρι και σήμερα το σύνολο του έργου του.

Ο Hugo Pratt την δεκαετία του '80 εν ώρα εργασίας

"Ζωγραφίζω... Η ζωγραφική μπορεί να είναι πολλά πράγματα... Θέλω να πω ότι, μετά την έκρηξη της Ποπ Αρτ στην Αμερική, όλος ο κόσμος μιλούσε για αυτό το εικαστικό γεγονός. Στην πραγματικότητα, όλα ξεκίνησαν από τα κόμικς. Το κόμικς, η 9η τέχνη, είναι το πιο μοντέρνο και πιο πλήρες μέσο για να μεταφέρεις μηνύματα."

Η φαντασία του Hugo Pratt δεν ήταν ποτέ σε θέση να τον εγκαταλείψει, ακόμη και στα πιο διαφορετικά μέρη του κόσμου: από ένα μονοθέσιο όχημα της Formula 1 με τα χρώματα των Gitanes τσιγάρων, από το σημείο των τηλεφωνικών θαλαμών των γαλλικών Carpenè Malvolti. Οι χαρακτήρες σε διάφορες αφίσες ταινιών, στα εξώφυλλα των δίσκων των τραγουδιστών όπως οι Paolo Conte, Blanche Dubois, Kadja Nin, Lio και Sylvie Courvoisier. Ενώ ο Hugo Pratt εκθέτει τα έργα του σε μουσεία, όπως το Grand Palais στο Παρίσι και σε άλλες μεγάλες ευρωπαϊκές εκθέσεις, ο Κόρτο Μαλτέζε γίνεται ο «πρέσβης» της πόλης. Ενώ ο Γάλλος υπουργός Πολιτισμού Jack Lang ονομάζει τον Pratt "Ιππότη των Τεχνών και των Επιστολών" και ο Mitterand δίνει διηγήματα του στον πιλότο Jacques Lafitte...

O Hugo Pratt στην Ελλάδα το 1993

Στις αρχές του 1995 ο Pratt σχεδίασε το "Morgan", την τελευταία του ιστορία, μια ρομαντική περιπέτεια στην Ιταλία του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Η ιστορία που θα ξεκινήσει "Εξάποδοι άντρες" που ανατέθηκε από τον Agip, αλλά θα παραμείνει ημιτελή. Επίσης το ίδιο έτος θα τελειώσει το τρίτο μέρος του "Wheeling" και, για τον πρόλογο του βιβλίου που συγκεντρώνει όλο το έπος που ξεκίνησε το 1962, θα κάνει τις τελευταίες ακουαρέλες αφιερωμένες στους Ινδιάνους  της Βόρειας Αμερικής.

Ο Hugo Pratt έζησε στην Ελβετία από το 1984, στο σπίτι του στο Grandvaux στη λίμνη της Γενεύης, όπου πέθανε στις 20 Αυγούστου 1995.

Χάρη σε αυτόν ο κόσμος άρχισε να αλλάζει τη στάση του προς τα κόμικς, και πολλοί πλέον έχουν συνειδητοποιήσει ότι ακόμη και τα κόμικς μπορούν να θεωρηθούν μορφή τέχνης. 

"Ναι, είμαι ένας πραγματικός μαχητής. 

Αλλά συχνά καταλήγω με άδεια χέρια."

ΙΩΝΑΣ ΑΓΓΕΛΗΣ

Weapon X του Barry Windsor-Smith

Γράφει ο Σπύρος Ανδριανός

"A creature of such power--shaken by his own shadow! Driven by fear--of himself!"

Έχω αναφερθεί σε προηγούμενο άρθρο μου στο μυστηριώδες παρελθόν του Wolverine,που για χρόνια αποτελούσε ένα από τα μεγαλύτερα μυστήρια του Marvel Universe.
Σήμερα θα μιλήσουμε για τη δημιουργία του Weapon X έτσι όπως τη διηγήθηκε ο Βρετανός δημιουργός Barry Windsor-Smith(Conan the Barbarian,Unity,Solar,Rune) σε μία από τις σημαντικότερες δημιουργίες του,και μία από τις καλύτερες ιστορίες που έχουν δημιουργηθεί για τον Wolverine..H σειρά κυκλοφόρησε στον τίτλο ανθολογία της Marvel-Marvel Comics Presents- στα τεύχη #72 - #84 από τον Μάρτιο μέχρι το Σεπτέμβριο του 1991.

Ο Logan χαμένος στη μοναξιά του και το ποτό απαγάγεται για να χρησιμοποιηθεί σαν πειραματόζωο στο πρόγραμμα Weapon X που έχει ώς σκοπό τη δημιουργία της τέλειας φονικής μηχανής.Εγκέφαλος πίσω από την απαγωγή του και το πρόγραμμα ο μυστηριώδης Professor,με βοηθούς τον δόκτορα Αbraham Cornelius και την δεσποινίδα Carol Hines.Ολόκληρη η ιστορία διαδραματίζεται μέσα στο εργαστήριο όπου γίνονται τα πειράματα..

Έχοντας πλέον να κάνουν με ένα αντικείμενο και όχι με ανθρώπινο πλάσμα(σύμφωνα με τον Professor)ένα ζώο που θα πρέπει απλά να ελέγχεται,ο Logan θα περάσει τη μεγαλύτερη δοκιμασία και μαρτύριο της ζωής του,ο σκελετός του θα ενισχυθεί με το σκληρότερο υλικό πάνω στη γη το αδαμάντιο σε μία εξαιρετικά επίπονη διαδικασία,ενώ οι αναμνήσεις του θα σβηστούν ολοκληρωτικά αφήνοντάς τον κατά το μεγαλύτερο μέρος του πειράματος σαν ένα άμυαλο πειραματόζωο χωρίς δικό του νου...Μέχρι τη στιγμή που η "μαριονέτα" του πειράματος θα σπάσει τις χορδές της και θα στραφεί ενάντια στο δημιουργό της με απρόβλεπτες συνέπειες για όλους....

Η ιστορία τόσο στο πρόλογο,όσο και στο φινάλε μας λέγεται κατά κάποιο τρόπο από τη πλευρά του Logan(όσα μπορεί να θυμηθεί άλλωστε)καθιστώντας αυτή τη τραγική και τραυματική εμπειρία σαν μέρος ενός άτυπου ημερολογίου,ενώ στη κύρια ιστορία και σε όλη τη διάρκεια του πειράματος ο Logan παραμένει ένα άβουλο παιχνίδι στα χέρια των επιστημόνων που προσπαθούν να δημιουργήσουν το τέλειο όπλο...Ακόμα και αν πρέπει να εξαφανίσουν κάθε είδος ανθρωπιάς από το αντικείμενο στο οποίο "εργάζονται"...Σε όλη τη διάρκεια της ιστορίας βλέπουμε τις ενοχές τόσο του δόκτορα Cornelius όσο και της Hines που καταλαβαίνουν ότι αυτό που κάνουν πάνω σε αυτόν τον άνθρωπο είναι σκληρό,αμετάκλητο,και καταδικαστέο,ενώ φαίνεται ότι ο Logan δεν είναι ο μόνος που τελικά χάνει την ανθρωπιά του σε όλη αυτή την υπόθεση...Ο Smith καθ'όλη τη διάρκεια της ιστορίας δείχνει τις επιρροές του από το Frankenstein της Marry Shelley(κόμικ adaptation του οποίου είχα μιλήσει σε αυτό το άρθρο μου)καθώς και εμμένει επίσης σε θέματα όπως το χάσιμο της ανθρώπινης αξιοπρέπειας,της πάλης ανάμεσα στον δημιουργό και το δημιούργημα του,και τις επιπτώσεις που έχει στον άνθρωπο η προσπάθεια του να αποκτήσει δύναμη που δεν του αρμόζει....Και αυτό είναι και το πιο τρομακτικό μέρος ολόκληρης της ιστορίας..Μιας ιστορίας που ακροβατεί επικίνδυνα ανάμεσα στον τρόμο,το ψυχολογικό θρίλερ,και το gore,αλλά δεν παύει παρόλα αυτά να είναι και μία βαθιά ανθρώπινη ιστορία,η πάλη ενός ανθρώπου ενάντια σε όλα όσα περνάει χωρίς τη θέληση του,να διατηρήσει τη ψυχή του,και να αποκτήσει την ελευθερία του ακόμα και αν πρέπει να λουστεί κάτω από τόνους αίματος για να το πετύχει...

Όπως και με την ιστορία της Laura/X-23(κλώνου του Logan,μία προσπάθεια να επαναληφθεί το Weapon X program) έτσι και εδώ στη δημιουργία του Weapon X δεν έχουμε μία ακόμα τυπική ιστορία μεταλλαγμένων που έχει να κάνει μόνο με το ρατσισμό και τον φόβο απέναντι στο κάθε τι διαφορετικό...Η ιστορία του Weapon X είναι ακόμα πιο σκοτεινή,δραματική και βίαιη...Μία γροθιά στο στομάχι,μία αποκαλυπτική και συνάμα σοκαριστική εμπειρία,όπου οι ρόλοι αλλάζουν και το θύμα γίνεται θύτης,και τα όρια ανάμεσα στην ανθρώπινη συμπεριφορά και τα σκληρά ζωώδη ένστικτα καταργούνται...Η ανθρώπινη φύση είναι περισσότερο τρομακτική και από τον πιο απειλητικό μεταλλαγμένο villain...

O Barry Winsdor Smith ουσιαστικά δημιουργεί μία κόμικ ιστορία που προβληματίζει και τρομάζει συνάμα.Έιναι ο απόλυτος one man show της δημιουργίας του(σχεδιαστής,σεναριογράφος,κολορίστας και letterer)που θέτει τους δικούς του όρους και καινοτομίες στην εξιστόρηση της.Οι διάλογοι μεταξύ των πρωταγωνιστών είναι σαν να εξελίσσονται απευθείας μπροστά στον αναγνώστη,σαν να βρίσκεται και εκείνος μέσα στο εργαστήριο των πειραμάτων παίρνοντας μέρος σε αυτή την κτηνωδία,ενώ η διάταξη τους έτσι όπως ο αναγνώστης τους διαβάζει,αλλάζει τη καθιερωμένη τους σειρά(δεξιά αριστερά)και απλά ακολουθείς τη διήγηση ανάλογα με το που εμφανίζονται..Παράλληλα το ανατρεπτικό φινάλε εκπλήσσει τον αναγνώστη και σίγουρα θα τον κάνει να διαβάσει την ιστορία περισσότερο από μία φορά για να αντιληφθεί που ακριβώς αρχίζει η αλήθεια και τελειώνει το ψέμα...

Σχεδιαστικά ο Windsor Smith βρίσκεται ίσως στις καλύτερες στιγμές του,με απίστευτες λεπτομέρειες τόσο στην ανατομία των σωμάτων(ο γυμνός Logan,καλοδιομένος και βουτηγμένος στο αίμα είναι σαν να θαυμάζεις σε κάθε panel και ένα άγαλμα)όσο και στα banground  που μεταφέρουν τη τεχνολογικό/κλειστοφοβική, σκοτεινή ατμόσφαιρα απ' ευθείας στον αναγνώστη...Καθόλου άσχημα για έναν καλλιτέχνη που ξεκίνησε εκεί στα τέλη της δεκαετίας του '60 σαν κλώνος του Jack Kirby...Mιά τελείως διαφορετική προσέγγιση στον χαρακτήρα όπως τον είχαμε διαβάσει μέχρι τότε,ο Windsor Smith για πρώτη φορά μας ανοίγει ένα παράθυρο στο παρελθόν του ήρωα,με τρόπο που μέχρι τότε δεν είχε γίνει σε κόμικ της Marvel και ειδικά της εποχής του κώδικα δεοντολογίας που δυνάστευε την απόλυτη ελευθερία των δημιουργών...Παράλληλα δίνει τη "πάσα" σε μελλοντικούς δημιουργούς να παρουσιάσουν και τη δική τους εκδοχή ή να συνεχίσουν το κεφάλαιο Weapon X από τη δική τους σκοπιά...Θα περνούσε σχεδόν μία ολόκληρη δεκαετία μέχρι οι JemmasQuesada&Jenkins να μιλήσουν για πρώτη φορά για τις ρίζες και καταγωγή του Logan στο περίφημο Origin για το οποίο σας είχα παρουσιάσει σε παλαιότερο άρθρο μου(που μπορείτε να το βρείτε εδώ).

Η ιστορία έχει κυκλοφορήσει πολλές φορές και σαν trade φυσικά(που σας το προτείνω επίσης καθώς στις περισσότερες εκδόσεις του έχει καλύτερο χρώμα από ότι οι original έκδοση στα τευχάκια)ενώ στα ελληνικά κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Οξύ.Μαζί με το Origin και το Wolverine των Claremont/Miller αποτελούν την απόλυτη τριάδα των καλύτερων ιστοριών του Wolverine.Μην το χάσετε με τίποτα!!

Κόρτο Μαλτέζε - "Όνειρο Χειμωνιάτικου Πρωινού" & "Κοτ Ντε Νούι Και Ρόδα Της Πινκαρδίας" [Ανάλυση / Κριτική]

"Ναι... Αλλά ονειρεύεται με τα μάτια ανοιχτά και αυτοί που ονειρεύονται με τα μάτια είναι επικίνδυνοι, γιατί δεν γνωρίζουν πότε και που το όνειρό τους τελειώνει!"
- Μοργκάνα


Την Κυριακή 17 Ιουνίου μαζί με το Έθνος Της Κυριακής κυκλοφόρησε το 10ο κόμικς άλμπουμ του Κόρτο Μαλτέζε, από τις εκδόσεις Μικρός Ήρως, με 2 ακόμα κλασσικές ιστορίες του Hugo Pratt, με νέα εξώφυλλα. «Όνειρο Χειμωνιάτικου Πρωινού» και «Κοτ Ντε Νούι Και Ρόδα Της Πινκαρδίας» είναι οι περιεχόμενες 2 ιστορίες, που ανήκουν στο συγκεντρωτικό άλμπουμ «Κέλτικα». Αποτελούν την 16η και 17η ιστορία που έγραψε χρονολογικά ο Hugo Pratt, ενώ αποτελούν την 17η και 18η χρονολογικά στο μύθο του Μαλτέζε. 

Το τεύχος επίσης περιέχει το μονοσέλιδο αφιέρωμα στον Ιερεμία Στάινερ, έναν από τους σημαντικότερους χαρακτήρες του μύθου του Κόρτο Μαλτέζε, του Λευτέρη Ταρλαντέζου. 

Ronin από Frank Miller

Γράφει ο Σπύρος Ανδριανός

Όλοι φυσικά υποστηρίζουν ένα πράγμα όσο ν' αφορά τον μεγάλο δημιουργό Frank Miller.
Ότι η δεκαετία του '80 ήταν η χρυσή εποχή του τόσο δημιουργικά όσο και καλλιτεχνικά.

Έχοντας απογειώσει τον Daredevil,ο Miller έψαχνε περισσότερα στοιχεία να προσθέσει για το κόμικ μέσα από τις ταινίες με Samurai και ιαπωνικά manga τα οποία διάβαζε(ή καλύτερα παρακολουθούσε τα panel γιατί δεν είχαν μεταφραστεί στη δύση και ο ίδιος δεν ήξερε ιαπωνικά)την εποχή εκείνη...Ο δημιουργός άρχισε να επηρεάζεται από τον τρόπο γραφής και το σχεδιασμό εκείνων των manga(για τα οποία έλεγε ότι σε αυτά η βία είναι αληθινή ενώ οι Αμερικάνοι συνάδελφοί του υποκρίνονται..)και ήθελε να κάνει κάτι αντίστοιχο με αυτά manga που διάβαζε όπως ήταν το Kozure Ōkami των Kazuo Koike&Goseki Gojima,το οποίο μεταφράστηκε λίγα χρόνια αργότερα και κυκλοφόρησε στην Αμερική ως Lone Wolf and Cub(στα οποία ο ίδιος ο Miller έκανε κάποια εξώφυλλα)από τη First comics και αργότερα από τη Dark Horse που ολοκλήρωσε τη σειρά..

Ο Miller λοιπόν συνδύασε την αισθητική των manga εκείνων όπως το Lone Wolf&cub με το Cyberpunk genre και ταινίες σαν το 2001: A Space Odyssey&Βladerunner με μία μικρή δόση από Δαιμονικό τρόμο και το αποτέλεσμα ήταν ότι πιο διαφορετικό είχε δημιουργήσει ως τότε ο δημιουργός(ένας πρόδρομος της επιτυχίας του Dark Knight Returns που θα έρχονταν 3 χρόνια αργότερα)..Όλη η σειρά κυκλοφόρησε σε 6 τεύχη από τον Ιούλιο του 1983 μέχρι τον Αύγουστο του 1984.Από τη DC comics.Αρχικά ήταν να κυκλοφορήσει από τη Marvel(στην οποία ο Miller έκανε το Daredevil)αλλά τελικά το έκανε για την DC γιατί του υποσχέθηκαν μεγαλύτερη καλλιτεχνική ελευθερία καθώς και τα πνευματικά δικαιώματα από τη σειρά.

Η ιστορία ακολουθεί τα βήματα ενός samurai πολεμιστή του 13ου αιώνα,που αποτυγχάνει να σώσει τον αφέντη του τον Lord Ozaki από τα νύχια του δαίμονα Agat.Ατιμασμένος και χωρίς πια να έχει αφέντη,κυκλοφορεί σαν Ronin θέλοντας να πάρει εκδίκηση από τον Δαίμονα o οποίος σκότωσε τον Lord Ozaki από εκδίκηση όταν ο τελευταίος του πήρε το σπαθί.Το οποίο σπαθί παίρνει τη δύναμη του από το αίμα αθώων και είναι το μόνο που μπορεί να σκοτώσει τον Δαίμονα Agat...Ο Lord Ozaki όμως έχει κρύψει το σπαθί....

To πνεύμα του Lord Ozaki εμφανίζεται στον Samurai και τον προειδοποιεί να βρει το σπαθί και όταν θα είναι έτοιμος να αντιμετωπίσει τον Δαίμονα,που θα είναι δύσκολο να πεθάνει αφού το σπαθί δεν έχει σκοτώσει κανέναν αθώο....
Όταν ο Ronin έρχεται στο κάστρο του Agat και αντιμετωπίζει τον δαίμονα,όταν εκείνος του επιτίθεται ύπουλα από πίσω ο Ronin καρφώνει το σπαθί στη δική του κοιλιά,τρυπώντας έτσι και το Δαίμονα πίσω του....Έτσι οι ψυχές και των δύο παγιδεύονται μέσα στο σπαθί....

Η ιστορία και η θυσία του Ronin γίνονται κάτι σαν θρύλος που περνάνε από γενιά σε γενιά.Μέχρι που φτάνουμε σε μία διεφθαρμένη και δυστοπική Νέα Υόρκη του 21ου αιώνα που κατοικείται από σφετεριστές,άστεγους και μεταλλαγμένους και ουσιαστικά διοικείται από ένα γιγαντιαίο εμβιομηχανικό εργαστήριο το Aquarius Complex που διοικείται από τη τεχνική νοημοσύνη Virgo και ειδικεύεται στη βιοτεχνολογία...

Εκεί ένας επιστήμονας που δουλεύει στο εργαστήριο ο Billy Challas,γεννημένος χωρίς άκρα αλλά με ισχυρές τηλεπαθητικές δυνάμεις,συνεργάζεται(αλλά παρακολουθείται στενά)με τον Virgo δοκιμάζει προσθετικά μέλη για την εταιρεία Aquarius.O Billy βλέπει συχνά στα όνειρά του την ιστορία του Ronin,τον αφέντη του Lord Ozaki και τον δαίμονα Agat.Η Virgo αντιλαμβανόμενη ότι οι δυνάμεις του Billy είναι πολύ ισχυρές,και έχοντας μάθει για τα όνειρα που βλέπει,δημιουργεί μία ρομποτική version του Agat και ενθαρρύνει τον Billy να πάρει το ρόλο του Ronin.O Billy χρησιμοποιεί τις δυνάμεις του και την βιοτεχνολογία για να δημιουργήσει προσθετικά μέλη για τον εαυτό του και να γίνει ο Ronin...Έτσι έχοντας αποκτήσει νέα σώματα οι δύο αιώνιοι εχθροί ετοιμάζονται για τη νέα τους μάχη για εκδίκηση...Σε έναν κόσμο ξένο,σκοτεινό και εχθρικό για εκείνον ο Ronin θα αντιμετωπίσει τη μεγαλύτερη nemesis του όχι μόνο για τη σωτηρία της ζωής του αλλά και την εξιλέωση της ψυχής του...

Ευφάνταστο και πρωτοποριακό κόμικ για την εποχή του,λιγάκι "δύσκολο" στη πρώτη ανάγνωση σίγουρα από τα κόμικ εκείνα που τα διαβάζεις 2-3 φορές για να συλλάβεις όλα όσα θέλει να αποτυπώσει ο δημιουργός και τα νοήματά του,ο Μiller μας παραδίδει ένα σχεδιαστικό πανόραμα ενός δυστοπικού και σκοτεινού μέλλοντος,χωρίς να επαναλαμβάνει σχεδιαστικά κλισέ που συνήθως βλέπουμε σε sci-fi κόμικ κατα καιρούς...Γραμμές κοφτερές όσο ένα katana,και η σκοτεινή και noir ατμόσφαιρα τσακίζει κόκκαλα..Τα εκπληκτικά χρώματα της Lynn Varley(ειδικά το κόκκινο του αίματος νιώθεις να σε πιτσιλάει)σίγουρα αποτελούν ένα μεγάλο ατού στο ολικό αποτέλεσμα.Σίγουρα όχι καλύτερο του Dark Knight Returns αλλά με βεβαιότητα θα πούμε μία πολύ καλή δουλειά του δημιουργού.Σίγουρα υπάρχουν δυσκολίες και σεναριακές "τρύπες" στην πλοκή αλλά αυτό δεν αναιρεί τη δυναμικότητα της ιστορίας...

Το Ronin έχει γίνει πολλές φορές reprint σε trade paperbacks όσο και σε single volumes(στις οποίες συστήνω το Ronin Deluxe Edition για καλύτερη εκτίμηση του σχεδίου του Miller)ενώ στα ελληνικά δεν έχει κυκλοφορήσει ακόμα.To καλωδιακό κανάλι SyFy έχει ανακοινώσει την τηλεοπτική μεταφορά του κόμικ σε σειρά.

Νέος Μπλεκ #55: Ο Μασκοφόρος Εκτελεστής [Κριτική]

Εξώφυλλο του τεύχους Μπλεκ #55

Το Μπλεκ συνεχίζει την πορεία του, με το 55ο τεύχος της Ζ’ περιόδου (Νέος), που κυκλοφόρησε την Παρασκευή 15 Ιουνίου. Το νέο τεύχος περιέχει νέες ιστορίες για τον Μπλεκ, τον Tarzan, τον Ρίνγκο και τη συνέχεια του Παιδιού Πάνθηρα. Το καθιερωμένο δισέλιδο αφιέρωμα του Λευτέρη Ταρλαντέζου, και το Editorial που στο νέο τεύχος περιέχει μερικά σημαντικά νέα για τη συνέχεια της έκδοσης (δείτε σχετικό άρθρο)!

Ας περάσουμε στην παρουσίαση – κριτική των ιστοριών:

«Welcome to the club, Roy! – Η σύγκρουση» (τελευταίο μέρος)

(Διασκευή του Νίκου Δημ. Νικολαΐδη, από το έργο των Tom Tully - David Sque)

"... Την Τετάρτη παίζαμε με τη Σέλμπριτζ και είχαμε την ευκαιρία να διασκεδάσουμε λίγο τις εντυπώσεις απ' την άθλια παρουσία μας στο πρωτάθλημα, όπου είχαμε υποστεί τέσσερις συνεχόμενες ήττες. Είχα φροντίσει να γράψω και λίγα λόγια στο πρόγραμμα της αναμέτρησης, ένα καλωσόρισμα στο Μακέι και την υπόσχεση προς τους φιλάθλους μας, ότι η τύχη αυτή τη φορά δεν θα μας γυρνούσε την πλάτη.

Με την έναρξη, όλοι ήθελαν από μια μπάλα στα πόδια. Υπήρχε τρομερή διάθεση στα παιδιά να κερδίσουμε, κάτι που γρήγορα αντιλήφθηκε ο κόσμος στις κερκίδες. Προσπάθησα να οργανώσω σωστά μιαν επίθεση, αφού όλοι τους έκαναν σαν ερασιτέχνες, και έστειλα μια γωνιακή μπαλιά προς τον Μέρβυν Ουάλας, που έμπαινε από τα αριστερά. Όμως, σαν βέλος πετάχθηκε ο ...Μακέι και πήρε την πάσα μου ορμώντας στο κέντρο της αντίπαλης άμυνας, εκεί όπου πολλοί παίκτες της Σέλμπριτζ είχαν δημιουργήσει φραγμό. Τελικά, σούταρε με δύναμη πάνω από το οριζόντιο δοκάρι, σπαταλώντας τη σπουδαία ευκαιρία.

25 Ιουνίου 1969: Ο "Μπλεκ" στην Ελλάδα!

(του Νίκου Δημ. Νικολαΐδη)

Ήταν Τετάρτη, 25 Ιουνίου του 1969, σαν σήμερα δηλαδή πριν από 49 ολόκληρα χρόνια, όταν ένα καινούργιο εικονογραφημένο περιοδικό μικρού σχήματος ("τσέπης") εμφανίσθηκε στα περίπτερα της Ελλάδας. Ο "Μπλεκ", ο περίφημος "ξανθός γίγας", ένας γιγαντόσωμος νεαρός άνδρας που, επικεφαλής μιας ομάδας κυνηγών του δάσους Μέιν, μαχόταν για την Αμερικανική ανεξαρτησία εναντίον των Βρετανών αποικιοκρατών, μια έμπνευση του Ιταλικού καλλιτεχνικού στούντιο των "eSseGeSse" (Pietro Sartoris, Dario Guzzon, Giovanni Sinchetto) που είχε πρώτο-εκδοθεί το 1954, έφτανε και στη χώρα μας, χάρις στην πρωτοβουλία του αείμνηστου δημοσιογράφου και εκδότη, Στέλιου Ανεμοδουρά.

Wytches από Scott Snyder&Jock

Γράφει ο Σπύρος Ανδριανός

Πάντοτε ο τρόμος και τα κόμικ συνδυάζονταν αρμονικά,δίνοντας μας υπέροχα και αμιγώς ανατριχιαστικά αποτελέσματα..Μεγάλοι σχεδιαστές και σεναριογράφοι εδώ και δεκαετίες έχουν διαπρέψει στις ιστορίες τρόμου με άκρως ικανοποιητικά αποτελέσματα τόσο εικαστικά όσο και συγγραφικά.Το καλλιτεχνικό δίδυμο των Scott Snyder(American Vampire,BatMan,AfterDeath)και Jock(Green Arrow:Year One,Wolverine,Bat Man,The Losers)συνεχίζει αυτή την καλή παράδοση μέσα από τις σελίδες του Wytches που κυκλοφόρησε από την Image.

H οικογένεια Rock μετακομίζει στη πόλη του Litchfield στο New Hampshire μετά το σοβαρό τραυματισμό της μητέρας που την αφήνει ανάπηρη καθώς και από ένα περιστατικό που είχε η κόρη τους Sailor στο σχολείο της.Μία άλλη κοπέλα η Annie,έκανε bullying στη Sailor,και αργότερα το κορίτσι εξαφανίστηκε...Οι υποψίες φυσικά έπεσαν πάνω στη "περίεργη"όπως την έβλεπαν όλοι Sailor.Η οικογένεια ελπίζει να κάνει μία νέα αρχή αλλά κάποιες από τις φήμες την ακολουθούν και στη νέα της γειτονιά...Αγνοούν επίσης και το μυστικό των κατοίκων της οι οποίοι δίνουν σαν "προσφορά"τους συνανθρώπους τους σε κάποια μυστηριώδη όντα που ζούνε μέσα στο δάσος....Και φυσικά δεν θα αργήσει να έρθει και η σειρά της Sailor να προσφερθεί και η ίδια...Και ο πατέρας της θα κάνει τα πάντα για να την πάρει πίσω...

Συνδυασμός τρόμου και ψυχολογικού δράματος,αρχαίων παραδόσεων και αρχέγονων δυνάμεων,καθώς και μιας κοφτερής ματιάς στα ήθη της μοντέρνας κοινωνίας(με θέματα που θίγουν τον αλκοολισμό,την αναπηρία,το σχολικό και μή Bullying,την οικογενειακή δυσλειτουργία),ο συγγραφέας εμμένει περισσότερο στη σχέση πατέρας και κόρης,και στον αγώνα τους να επιβιώσουν μέσα σε ένα άκρως εχθρικό περιβάλλον..Το παρελθόν με το παρόν συνδυάζονται απόλυτα για να διηγηθούν μία ιστορία ανατριχιαστική,φρικιαστική και απόλυτα τρομαχτική έτσι όπως μόνο ο Snyder μπορεί να τη διηγηθεί.Ο αναγνώστης ταυτίζεται απόλυτα με τους χαρακτήρες,καταλαβαίνει μαζί τους ότι κάτι δεν πάει καλά,βλέπει ανθρώπους να εξαφανίζονται,αντιλαμβάνεται ότι κάτι κακό συμβαίνει,αλλά δεν βλέπει αυτό το κακό μπροστά του...Το νιώθει όμως μέσα του,να τρέχει κρύο στις φλέβες του..Και αυτό είναι που κάνει αυτή την ιστορία ακόμα πιο τρομακτική αφού ο συγγραφέας(στο στυλ του Lovecraft)δημιουργεί ένα είδος "εσωτερικού" τρόμου χωρίς να καταφεύγει σε εύκολους εντυπωσιασμούς και "σπλατεριές" που τις περισσότερες φορές δυστυχώς χρησιμοποιούν πολλοί στο συγκεκριμένο genre...Δεν επιτρέπει στον εαυτό του να επιπέσει στα διάφορα "κλισέ"που συνήθως συνοδεύουν τη γραφή τέτοιου τύπου ιστοριών και πρόκειται ίσως για την πιο ώριμη δουλειά του Snyder μέχρι εκείνη τη στιγμή,και σίγουρα την πιο τρομακτική του...

Μία ιστορία γεμάτη μυστήριο αλλά και με τις απαραίτητες πινελιές χιούμορ εκεί που χρειάζεται,καθώς επίσης και με plot twist που κόβουν την ανάσα,οι Wytches δεν είναι οι "παραδοσιακές" μάγισσες των παραμυθιών με τα μεγάλα μυτερά καπέλα και τις σκούπες...Έιναι τρομακτικά πλάσματα που απαιτούν αιματηρές θυσίες για να μείνουν ζωντανά...Και ο αληθινός φόβος δεν κρύβεται μέσα στα σκοτεινά δάση,αλλά τις περισσότερες φορές είναι δίπλα μας,στους ανθρώπους που συναναστρεφόμαστε καθημερινά ή ακόμα και σε αυτούς που ζούμε μαζί τους....Και αυτοί ίσως να είναι πιο σατανικοί και σκοτεινοί ακόμα και από τα πλάσματα του δάσους....
Δεν θα μπορούσε να αποδώσει καλύτερα όλη αυτή τη σκοτεινή,κλειστοφοβική και εφιαλτική ατμόσφαιρα κανένας τόσο ίσως καλά όπως ο Jock(καλλιτεχνικό ψευδώνυμο του Βρετανού σχεδιαστή Mark Simpson),που πραγματικά διαπρέπει σε τέτοιου είδους ιστορίες τρόμου και σκοτεινού θέματος.Ο άκρατος εξπρεσιονισμός του,ο συνδυασμός νεροχρωμάτων και digital δουλειάς,οι έντονες γραμμές του που κόβουν σαν λεπίδα,τα εκπληκτικά designs των εφιαλτικών πλασμάτων,συμπληρώνουν όλο το πακέτο που σίγουρα θα ευχαριστήσει τους φίλους του συγκεκριμένου genre και όχι μόνο,θέτοντας καινούργιες βάσεις για το σχεδιασμό των horror comic.

Μία συνεργασία που ξεκίνησε με το Bat Man The Black Mirror εδώ συνεχίζεται με τον καλύτερο δυνατό(και δημιουργικό)τρόπο.Ελπίζω σύντομα αυτή η συνεργασία να συνεχιστεί για μια ακόμα κοινή δουλειά τους.Ένα δίδυμο που συμπληρώνει απόλυτα ο ένας τον άλλο.

Η σειρά κυκλοφόρησε σε 6 τεύχη από τον Οκτώβριο του 2014 μέχρι και το Μάρτιο του 2015(με τον μαιτρ του τρόμου,Stephen King να τη χαρακτηρίζει σαν "θρίαμβο"),ενώ ετοιμάζεται και η κινηματογραφική εκδοχή της με τους 2 δημιουργούς σαν executive producers και στην παραγωγή τους Brad Pitt,Jeremy Kleiner κ.α.Ενώ ετοιμάζεται και η συνέχεια της σειράς πάλι από το ίδιο δημιουργικό δίδυμο.

Κόρτο Μαλτέζε - "Κάτω Από Τη Σημαία Του Χρήματος" & "Κονσέρτο Σε Ο Μινόρε Για Άρπα Και Νιτρογλυκερίνη" (Παρουσίαση / Κριτική)

Γράφει ο Ίωνας Αγγελής

Ο 9ος τόμος του αγαπημένου μας ναυτικού Κόρτο Μαλτέζε, που κυκλοφόρησε μαζί με το Έθνος στις 10 Ιουνίου, είναι το θέμα της νέας παρουσίασης-κριτικής. Σε αυτό το τεύχος περιλαμβάνονται 2 από τις καλύτερες ιστορίες του Κόρτο Μαλτέζε: "Κάτω Από Τη Σημαία Του Χρήματος" και "Κονσέρτο Σε Ο Μινόρε Για Άρπα Και Νιτρογλυκερίνη". Και οι 2 κλασσικές δημιουργίες του Hugo Pratt, με νέα εντυπωσιακά εξώφυλλα!

Το τεύχος περιλαμβάνει επιπλέον το καθιερωμένο μονοσέλιδο αφιέρωμα του Λευτέρη Ταρλαντέζου, με αυτή τη φορά να είναι μία συνέντευξη του δημιουργού Hugo Pratt! Η συνέντευξη είναι από τη δεκαετία του '90, από τον ρεπόρτερ Dominique Petitfaux. Μία συνέντευξη που μιλάει για τα πάντα σχετικά με τα "Κέλτικα"! Πάρθηκε από το βιβλίο De L’ Autre Côte De Corto (Casterman, 1990), του Dominique Petitfaux. Ο Λευτέρης Ταρλαντέζος κάνει για την Ελληνική έκδοση την μετάφραση και την επιμέλεια στο απόσπασμα. Ας περάσουμε όμως τώρα αναλυτικά στην παρουσίαση – κριτική του τεύχους:

ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΤΗ ΣΗΜΑΙΑ ΤΟΥ ΧΡΗΜΑΤΟΣ: 24 Οκτωβρίου 1917, Μεγάλος Πόλεμος, Ιταλικό Μέτωπο, Καόρλε, κοντά στη Βενετία: Ένας αμύθητος θησαυρός από ράβδους χρυσού έχει θαφτεί κάτω από το ιερό μιας εκκλησίας του Σέττε Καζόνι. Για να τον ανακαλύψει και να τον αποκτήσει ο Κόρτο Μαλτέζε χρειάζεται λεπτός και αριστοτεχνικός σχεδιασμός. Ο Κόρτο Μαλτέζε ενορχηστρώνει άψογα το ιδιοφυές σχέδιό του, χρησιμοποιώντας πρόθυμους λιποτάκτες από όλες τις πλευρές…

Τα «Κέλτικα» είναι το άλμπουμ όπου νέα είδη εξερευνιούνται στον μύθο του Μαλτέζε. Και αυτή η ιστορία είναι ένα παράδειγμα. Η ιστορία «Κάτω από τη Σημαία του Χρήματος» είναι μία πολεμική ιστορία, θα μπορούσε να πει κανείς μέχρι και ιστορική, όπου ολόκληρη η ιστορία εξελίσσεται σε ένα πεδίο μάχης στο Καόρλε στο Ιταλικό μέτωπο, όπου Αυστριακοί και Ιταλοί μάχονται στην ξηρά, στη θάλασσα και στον εναέριο χώρο! Η ιστορία αποτελεί επιπλέον παράδειγμα των εμπειριών που είχε ο Hugo Pratt και τις τυπώνει στο χαρτί. Ο Pratt στα αλήθεια βρισκόταν παρόν σε μία παρόμοια μάχη, μόνο που εκείνη τοποθετούταν στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, πάλι σε εκείνη την περιοχή...

Θέλω να την χαρακτηρίζω «βρόμικη» ιστορία, καθώς κυριαρχεί ο πόλεμος, η δολοπλοκία, η προδοσία και το κέρδος. Ο Κόρτο Μαλτέζε δείχνει την προσωπικότητά του, ως ένας συμφεροντολόγος, ένας αντί-ήρωας. Οι συζητήσεις του περί του πολέμου ήταν τρομερές. Με αυτή την ιστορία έχει γίνει περισσότερη επεξεργασία (εμβάθυνση) του χαρακτήρα του Κόρτο όσο ποτέ άλλοτε.

Η εμφάνιση του Μαλτέζε στην ιστορία ήταν αρκετά αργή, καθώς 15 σελίδες και ούτε μία αναφορά στο πρόσωπό του! Πάντως η εμφάνισή του άξιζε πάρα πολύ, και ο μικρός ρόλος του στην πλοκή ήταν θεσπέσιος, οπότε χαλάλι… Το σχέδιο ήταν αριστουργηματικό, συγχαρητήρια στον Hugo Pratt, και το χρώμα δούλευε με την ιστορία πολύ καλά! Από τις καλύτερες ιστορίες του Κόρτο Μαλτέζε αδιαμφισβήτητα!

ΚΟΝΣΕΡΤΟ ΣΕ Ο ΜΙΝΟΡΕ ΓΙΑ ΑΡΠΑ ΚΑΙ ΝΙΤΡΟΓΛΥΚΕΡΙΝΗ: Ιρλανδία, 1917: Η δολοφονία του ηγέτη του Σιν Φέιν και φίλου του Κόρτο Μαλτέζε από τους Άγγλους, δεν μειώνει στο ελάχιστο την πάλη των μαχητών του ΙΡΑ για την ανεξαρτησία τους. Ο Κόρτο αναζητά ένα παράθυρο για να εκδικηθεί τον χαμό του φίλου του. Σε αυτό το κόμικς τα πράγματα περιπλέκονται… και καταλήγουν σε μία ιδιάζουσα διαπίστωση όπου το ποιος είναι ο προδότης και ποιος είναι ο ήρωας είναι πραγματικά μία άλλη ιστορία…

Ο τίτλος, πολύ μοναδικός, καθώς αναφέρεται στην Ιρλανδία και τον αγώνα της για ελευθερία. Το Ο’ είναι αρχικό πολλών ονομάτων ιραλνδικής καταγωγής , η κέλτικη άρπα είναι ένα έγχορδο όργανο Ιρλανδικής προέλευσης. Τέλος, η νιτρογλυκερίνη αναφέρεται στη βία της μάχης (όπως αποδεικνύεται από την ανατίναξη που προκάλεσε ο Κόρτο στο γραφείο του συνταγματάρχη στο Κάστρο του Δουβλίνου). Η ιστορία διαδραματίζεται τον Οκτώβριο του 1917 (και μπορεί κανείς να πει πως η ιστορία διαδραματίζεται πριν τα γεγονότα της ιστορίας «Κάτω Από Τη Σημαία Του Χρήματος»).

Το ίδιο που είπα πιο πάνω για την προηγούμενη ιστορία θα το πω και εδώ. Τα «Κέλτικα» δοκιμάζουν νέα πράγματα, και είναι αυτό που τα κάνει μοναδικά στο είδος τους. Το «Κονσέρτο σε Ο Μινόρε για Άρπα και Νιτρογλυκερίνη» είναι μία αριστουργηματική ιστορία του Κόρτο Μαλτέζε, καθώς συνδυάζει διάφορα είδη σε ένα. Από την αρχή σε βάζει σε μία ιστορία εκδίκησης, αλλά όσο προχωράμε και εμβαθύνουμε στο σενάριο, στο τέλος φτάνει σε ένα σημείο που δεν μπορείς να ξεχωρίσεις τι είδος περιπέτειας μόλις διάβασες. Και αυτό την κάνει εξαιρετική!

Τα μεγαλύτερα σημεία της ιστορίας είναι αδιαμφισβήτητα το τέλος. Η απόφαση του Κόρτο να ανατινάξει το φρούριο των Αυστριακών, μου φάνηκε περίεργη στην αρχή, αλλά πρέπει να σκεφτόμαστε πως ο Κόρτο είναι άνθρωπος και υποκύπτει στα αισθήματα. Το φινάλε της ιστορίας θα μπορούσα να πω πώς με στοίχειωσε… Η ανατροπή είναι μεγάλη, και η κατάληξη που φτάνουμε ήταν άκρως καταθλιπτική. Στο τέλος της ιστορίας ένιωσα μεγάλη λύπη για τον Κόρτο. Γενικά, ο Κόρτο, μέσα από αυτή την ιστορία, ήρθε ένα βήμα πιο κοντά στους ανθρώπους. Μακάρι να υπήρχαν περισσότερες τέτοιες ιστορίες…

Δεν θα ήθελα να σταθώ παραπάνω στον τίτλο καθώς πολλά αναφέρθηκαν παραπάνω. Τα σχέδια ήταν εξίσου καλά, βέβαια σε μερικά σημεία ξέφευγαν. Τα σκίτσα στις τελευταίες σελίδες ήταν τρομερά, καθώς απέδιδαν εξαιρετικά τα χαρακτηριστικά του προσώπου, δείχνοντάς μας τα αισθήματα των χαρακτήρων. Το χρώμα ήταν καλό, αν και θα το ήθελα ένα τόνο παραπάνω… Θα πάρω το θάρρος να πω πως είναι η καλύτερη ιστορία Κόρτο Μαλτέζε, και τον αξίζει αυτόν τον τίτλο οπωσδήποτε…

Το κόμικς  Sous le drapeau de l'argent πρωτοεκδόθηκε στο γαλλικό Pif Gadget #143, στις 18 Νοεμβρίου 1971. Έπειτα δημοσιεύθηκε στο συγκεντρωτικό άλμπουμ Les Celtiques, που κυκλοφόρησε από την Casterman τον Απρίλιο του 1980. Τα εξώφυλλα και οι ιστορίες έγχρωμες πάρθηκαν από την έκδοση Corto Maltese Poche #15, που κυκλοφόρησε τον Οκτώβριο του 2007 . Το κόμικς Concert en O mineur pour harpe et nitroglycérine πρωτοεκδόθηκε στο γαλλικό Pif Gadget #151, στις 6 Ιανουαρίου 1972. Έπειτα δημοσιεύθηκε στο συγκεντρωτικό άλμπουμ Les Celtiques, που κυκλοφόρησε από την Casterman τον Απρίλιο του 1980. Τα εξώφυλλα και οι ιστορίες έγχρωμες πάρθηκαν από την έκδοση Corto Maltese Poche #16, που κυκλοφόρησε τον Μάρτιο του 2008 . Και στις 2 ιστορίες το σενάριο και τα σχέδια αποδίδονται στον Hugo Pratt και τα χρώματα στην Patrizia Zanotti. Για την ελληνική έκδοση, η μετάφραση και η επιμέλεια έγιναν από τον Λευτέρη Ταρλαντέζο, με υπεύθυνο έκδοσης τον Λεωκράτη Ανεμοδουρά.

Λούκυ Λουκ: Ο Ντόλης Δεν Απαντάει Πια

Γράφει ο Σπύρος Ανδριανός

Guillaume Bouzard : Ο ΝΤΟΛΗΣ ΔΕΝ ΑΠΑΝΤΑΕΙ ΠΙΑ(Jolly Jumper ne respond plus) Eκδόσεις : MΑΜΟΥΘ ΚΟΜΙΞ Μετάφραση:Άγγελος Φιλλιπάτος

Πριν 2 εβδομάδες περίπου κυκλοφόρησε ένα καινούργιο άλμπουμ του Λούκυ Λούκ από τις εκδόσεις Μαμούθ διαφορετικό από τα άλλα.Διαφορετικό γιατί δεν ανήκει στην "επίσημη" σειρά του κόμικ,και φυσικά δεν έχει γίνει από τους συνεχιστές της σειράς(κυρίως με τον σχεδιαστή Achde)αλλά από τον δημιουργό Guillaume Bouzard που έχει γράψει και το σενάριο και το σχέδιο.Κάτι ανάλογο είχε γίνει και το 2016 με το άλμπουμ L'Homme qui tua Lucky Luke(Ποιος σκότωσε τον Λούκυ Λούκ-εκδόσεις Γράμματα) από τον Matthieu Bonhomme.

Η υπόθεση αρκετά απλή αλλά σπαρταριστή!!Ο εισαγγελέας καλεί τον Λούκυ Λούκ επειγόντως.Στη φυλακή ένας Ντάλτον(ο Τζάκ)έχει αρχίσει απεργία πείνας και θέλει να μιλήσει μόνο στον Λούκυ.Επίσης ο Ντόλης δεν αντιδρά σε κανένα κάλεσμα,προβληματίζοντας τον Λούκυ που δοκιμάζει τα πάντα για να προκαλέσει την αντίδρασή του(μέχρι και καινούργιο πουκάμισο και φουλάρι δοκιμάζει παρακαλώ,άσχετα αν κανένας δεν τον αναγνωρίζει!!). Ο Τζακ πληροφορεί τον Λούκ ότι η μητέρα τους έχει πέσει θύμα απαγωγής,και ότι ο απαγωγέας ζητάει τη λεία της τράπεζας να παραδοθεί στο ράντζο του γέρο ΜάκΦένικ.Ο Λούκυ ξεκινά με τους Ντάλτον(πώς πάχυνε έτσι ο Άβερελ;;) να βρουν τους απαγωγείς,και η συνύπαρξη τους δεν θα είναι και τόσο αρμονική!!Στο δρόμο τους συναντούν και έναν γιατρό που έχει για όλα απάντηση και γιατρειά(με την αγορά του ελιξίριου του με 35 δολάρια μόνο-τσάμπα πράγμα!)..Και ο Ντόλης ακόμα δεν απαντά.....

Διαρκής αναφορές σε τίτλους προηγούμενων άλμπουμ του Λούκυ Λούκ,καταιγιστικό χιούμορ με αρκετές δώσεις σουρεαλισμού,έξυπνοι διάλογοι,και η εμφάνιση ενός "φίλου" από τα παλιά,καθιστούν αυτό το αλμπουμάκι σαν ένα άκρως διασκεδαστικό ανάγνωσμα-παρωδία της κανονικής σειράς,που όμως μπορεί να σταθεί επάξια δίπλα από τα επίσημα άλμπουμ του Λούκυ.

Το σχέδιο του Bouzard που ταιριάζει περισσότερο στο στυλ των comic strip των εφημερίδων,ίσως ξενίσει κάποιους,ίσως πάλι και όχι(ειδικά αν το δείτε σαν μία καινούργια σχεδιαστική άποψη για τον χαρακτήρα)σίγουρα όμως η υπόλοιπη ιστορία αν και περισσότερο χιουμοριστική σε σχέσεις με τις κλασσικές του ήρωα,θα αποζημιώσει με το χιούμορ και τη σπιρτάδα της!

Massimo Belardinelli: ο σπεσιαλίστας των "aliens"

(γράφει ο Νίκος Δημ. Νικολαΐδης)

Ο σπουδαίος εικονογράφος Massimo Belardinelli (5 Ιουνίου 1938 – 31 Μαρτίου 2007) παρότι Ιταλός, εργάσθηκε και διακρίθηκε στη βρετανική σκηνή των εκδόσεων κόμικς και ιδιαίτερα συμμετείχε στην ομάδα συνεργατών του περιοδικού «2000AD» (1977 – σήμερα).

Γεννημένος στη Ρώμη και γιος ενός ερασιτέχνη ζωγράφου, ο μικρός Massimo έδειξε από νωρίς την έφεσή του προς το αντικείμενο. Ωστόσο όμως, τίποτα μπορεί να μην τον είχε στρέψει εκεί, αν δεν παρακολουθούσε, πολύ μικρός, όπως παραδέχθηκε σε συνέντευξή του, μαζί με τη συνοδεία της μητέρας του την ταινία «Fantasy» (του Disney) στο σινεμά. Εντυπωσιάστηκε τόσο από τις πολύχρωμες εικόνες, ώστε αποφάσισε πως αυτό ήθελε να κάνει στη ζωή του! Έτσι, με το ξεκίνημα της δεκαετίας του ’60 ήταν ήδη σχεδιαστής στο κινηματογραφικό στούντιο (κινουμένων σχεδίων) του Sergio Rosi. Εν συνεχεία μεταπήδησε στον χώρο των κόμικς, όπου το ταλέντο του μπορούσε να βρει μεγαλύτερη διέξοδο.

Ο Herge και οι άλλοι ήρωες του.

Γράφει ο Σπύρος Ανδριανός

O γεννημένος το Μάιο του 1907 στο Βέλγιο Georges Prosper Remi γνωστός και ως Herge(υπογράφοντας με τα αρχικά του ονόματος του)στη χώρα μας είναι γνωστός μέσα από τον πιο γνωστό του ήρωα τον ρεπόρτερ Tin Tin.To πιό δημοφιλές ευρωπαϊκό κόμικ του 20ου αιώνα σύμφωνα με πολλούς.Δημιουργός της λεγόμενης "καθαρής γραμμής"(ligne claire)έχει επηρεάσει πολλούς μεταγενέστερους καλλιτέχνες όπως οι Jaques Tardi,Yves Chaland,Geof Darrow κ.α.

Ο Ηerge όμως πέρα του TinTin είχε δημιουργήσει και μία πληθώρα χαρακτήρων πριν ή και μετά από εκείνον,οι περισσότεροι από τους οποίους είναι άγνωστοι στην χώρα μας και σε πολλές άλλες.Θα ρίξουμε λοιπόν μαζί μία ματιά σε αυτές τις δημιουργίες και τους χαρακτήρες του Herge με χρονολογική σειρά.

1.Oι περιπέτειες του Totor: Η πρώτη δουλειά του Herge που δημοσιεύτηκε από τον Ιούλιο του 1926 μέχρι και το 1929 στο Βελγικό προσκοπικό περιοδικό Le Boy Scout Belge.

Όντας ο ίδιος πρόσκοπος όταν ήταν παιδί(με το κωδικό όνομα "περίεργη αλεπού - Renard curiex)ταξίδεψε μαζί τους σε καταυλισμούς στην Ιταλία,Ισπανία,Ελβετία,Αυστρία κ.τ.λ. Η ζωή του με τους προσκόπους διαμόρφωσε  τον μετέπειτα χαρακτήρα του την αγάπη του για το κάμπινγκ και το να βοηθά αυτούς που είχαν ανάγκη(κάτι που φαίνεται και στον χαρακτήρα του Tin Tin)O Totor ο πρόσκοπος θεωρείται ο πρόδρομος του Tin Tin και παρακολουθούμε τις περιπέτειες του,ταξιδεύοντας από το Βέλγιο στο Τέξας των Ηνομένων Πολιτειών,για να βρει τους θείους του.Πολλά στοιχεία που είδαμε στα πρώρα ειδικά άλμπουμ του Tin Tin(Gangsters,αυτόχθονες Ινδιάνοι,κίνδυνοι και μπελάδες κάθε στιγμή για τον ήρωα μας)υπάρχουν στα καρεδάκια του Totor στα οποία σύμφωνα με τα ευρωπαϊκά κόμικ εκείνης της εποχής υπάρχει συνοδευτικό κείμενο,αλλά ο Herge επηρεασμένος από τα αμερικάνικα κόμικ της περιόδου εκείνης,έβαζε και κάποια μπαλονάκια με επιφωνήματα έκπληξης,πόνου,χαράς κ.τ.λ. Όπως και και η μετέπειτα δημιουργία του Herge, ο mr.Mops που θα δούμε αργότερα,ο Totor είναι επηρεασμένος από τον αλητάκο του Chaplin που ο Herge υπήρξε μεγάλος θαυμαστής.

2.Flup,Nemesse,Poussette & Piglet: Σχεδιασμένο από τον Herge αλλά σε σενάριο αθλητικογράφου(!!)αφηγείται τις περιπέτειες ενός αγοριού,της αδελφής του,του φίλου του,και του κατοικίδιου του που πρόκειται (όχι για σκύλο)αλλά για γουρουνάκι.

Η ιστορία δημοσιεύτηκε από την 1η Νοεμβρίου 1928 μέχρι τις 7 Μαρτίου 1929 στο ίδιο έντυπο που αργότερα δημοσιεύτηκαν και οι περιπέτειες του Tin Tin τον Μικρό Εικοστό(Le Petit Vingtieme).

3.Tα στριπάκια της Sifflet:Aπό τον Δεκέμβριο του 1928 μέχρι και τον Μάιο του 1929,ο Herge δημιούργησε 7 μονοσέλιδες ιστορίες για τη σατυρική εφημερίδα Sifflet με ένα στυλ αμιγώς "αμερικάνικο" τόσο στο σχεδιασμό,όσο και στη χρήση "μπαλονιού" για τους διαλόγους(όταν όπως είπαμε τότε τα περισσότερα ευρωπαϊκά κόμικ στρίπ είχαν συνοδευτικό κείμενο).Μία από αυτές τις μονοσέλιδες ιστορίες "Τα Χριστούγεννα ενός αθώου μικρού παιδιού"(La Noel du petit enfant sage)o χαρακτήρας θυμίζει πολύ τη μετέπειτα δημιουργία του Herge τον Tin Tin και μάλιστα το αγοράκι έχει ένα άσπρο τεριέ σαν τον Milou.

4.Fred and Mile: Δημιουργημένοι το 1931 για τη καθολική εφημερίδα "το Mέλλον μου"(Mon Avenir)και θυμίζοντας αρκετά τη μεταγενέστερη δημιουργία του σχεδιαστή τους "Quick & Flupke" έβγαλαν μόνο ένα strip με τίτλο "προειδοποιημένος σημαίνει προετοιμασμένος"(Un prevenu en vaut deux!)

5.Oι περιπέτειες του Tim του σκίουρου στην άγρια δύση.(Les aventures de "Tim" l'écureuil au Far-West):Δημιουργημένο το 1931,θεωρείται πρόδρομος των μετέπειτα δουλειών του Adventure of Tom & Millie(1933)και Popol out West(1934).Δημοσιεύτηκε από τις 17 Σεπτέμβρη του 1931 μέχρι και τις 31 Δεκεμβρίου του ίδιου έτους, σε ένα έντυπο πολυκαταστήματος.Οι περιπέτειες του Tim,της αρραβωνιαστικιάς του Millie και του θείου της Pad.Η ιστορία ολοκληρώθηκε σε 32 σελίδες.

6. Ο ευγενικός Mr.Mops( Cet aimable M. Mops):Mία δημιουργία "φόρος τιμής" στον αλητάκο του Charlie Chaplin τον οποίο ο Herge θαύμαζε πολύ,δημιουργήθηκε το 1932 για 8 μονοσέλιδες ιστοριούλες.

7.Οι περιπέτειες του Τom και της Millie(Les Aventures de Tom et Millie):Δημιουργήθηκε το 1933 και αποτελεί μία updated έκδοση της παλαιότερης δουλειά του Herge,Tim του σκίουρου.Στην οποία ο δημιουργός για πρώτη φορά υπογράφει με τα αρχικά του ονόματός του αντίστροφα RG(Georges Remy)και καθιερώνεται έτσι σαν Herge.Σε αυτό βάσισε επίσης την επόμενη δημιουργία του Popol out West ένα χρόνο αργότερα,πάλι με ζωόμορφους χαρακτήρες.

8.Ο Popol στην άγρια δύση(Popol et Virginie chez des Lapinos):Δημοσιευμένη από τον Φεβρουάριο μέχρι και τον Αύγουστο του 1934 στο παιδικό έντυπο της εφημερίδας Εικοστός Αιώνας( Le Vingtième Siècle )στο οποίο άλλωστε είχε κάνει την πρώτη του εμφάνιση και ο Tin Tin(ο Μικρός Εικοστός/Le Petit Vingtième).Αφηγείται τις περιπέτειες των ανθρωπόμορφων αρκούδων Popol και Virginie που ταξιδεύουν στην άγρια δύση να πουλήσουν καπέλα και μπλέκονται σε περιπέτειες ειδικά με έναν ντεσπεράντο μπουλντόγκ που ονομάζεται Bully Bull.

O Herge άρχισε να δουλεύει πάνω σε αυτό το κόμικ όταν είχε ολοκληρώσει το 4ο αλμπουμάκι του Tin Tin με τίτλο τα πούρα του Φαραώ(Les Cigares du Pharaon 1934),θέλωντας επηρεασμένος από τις δουλειές του Disney,να δημιουργήσει κάτι πιο "καρτουνίστικο"και απελευθερωμένο από την ορθότητα του Tin Tin.Παρ'όλα αυτά οι αναγνώστες ζητούσαν την επιστροφή του Tin Tin με νέα περιπέτεια...Πολλά στοιχεία από τις προηγούμενες δουλειές του δημιουργού(Tom ο σκίουρος,Tom&Millie)βρίσκονται σε αυτό το κόμικ.Έχει κυκλοφορήσει στα αγγλικά από τις εκδόσεις Fantagraphics.

9.Dropsy. Δημιουργημένη το 1934 για διαφημιστικούς λόγους,οι 6 μονοσέλιδες ιστορίες αναφέρονται στις περιπέτειες του Antoinne,της Antoinette,του σκύλου τους Splash(μία ακόμα εκδοχή του Millou)και του παπαγάλου Dropsy που όλοι ζούνε σε ένα φανταστικό κόσμο.Aποτελεί και πρόδρομο της μετέπειτα δημιουργίας του Herge Jo,Zette&Jocko.

10.Mr.Bellum. Ένα αντι-ναζιστικό stripάκι που δημιουργήθηκε το 1939 σχεδόν με την έναρξη του 2ου Παγκοσμίου πολέμου,για την εφημερίδα L'Quest(δημοσιεύτηκε από τις 7 και μέχρι τις 29 Δεκεμβρίου 1939)Πρωταγωνιστής είναι ένας μεσόκοπος Βέλγος που ειρωνεύεται τόσο την ουδέτερη στάση που κρατούσε(μέχρι εκείνη τη στιγμή)η χώρα του όσο και τον ίδιο τον Χίτλερ προσωπικά.Η σειρά διακόπηκε όταν ο Herge έπρεπε να υπηρετήσει το στρατό της χώρας του.

11.Quick & Flupke. Δημιουργήθηκαν το 1930 και διήρκεσαν για περίπου 10 χρόνια για το παιδικό έντυπο μικρός Εικοστός(Petit Vingtieme)όπως άλλωστε δημοσιεύονταν και οι περιπέτειες του TinTin.Δύο πιτσιρίκια που κάνουν τη ζωή δύσκολη στον τοπικό αστυνομικό(που θυμίζει έντονα τους Dupont&Dupond από το κόμικ του TinTin)καθώς και στους γύρω συνανθρώπους τους.
Ο Ηerge επηρεασμένος από τα αμερικάνικα strip όπως το Krazy Kat και το Katzenjammer Kids των Herriman και Dirks αντίστοιχα,ο Herge εμπλουτίζει το κόμικ με χιούμορ,κυνισμό και σούρεαλιστικές καταστάσεις που απουσίαζαν από το πιο "σοβαρό" TinTin,αφού ο δημιουργός θεωρεί τους χαρακτήρες αυτούς πιο καρτουνίστικους  από ότι το παιδί ρεπόρτερ.Σαν σειρά μπορούμε να πούμε ότι είναι το ακριβώς αντίθετο του Tin Tin.

Οι περιπέτειες τους κυκλοφόρησαν χρωματισμένες μετά το θάνατο του Herge σε 12 αλμπουμάκια.Οι δύο χαρακτήρες φαίνονται και στο οπισθόφυλλο όλων των άλμπουμ του Tin Tin(τα παιδιά που πάνε με τη σφεντόνα να σπάσουν το μπουκάλι με ουίσκι του Hadock)και μετά τον Tin Tin θεωρείται η πιο αναγνωρίσιμη σειρά του Herge.

12.Οι περιπέτειες των Jo,Jette&Jocko. Δημιουργημένοι το Γενάρη του 1936, η σειρά αφηγήται τις περιπέτειες 2 αδελφών του Jo και της Jette και την μαϊμουδίτσας τους τον Jocko,και διήρκεσε μέχρι το 1957.Ο Ηerge δημιούργησε τη σειρά αυτή μετά από προτροπή των Γάλλων εκδοτών του για ένα πιο "παιδικό ανάγνωσμα"και χαρακτήρες που- σε αντίθεση με τον πάντα μοναχικό Tin Tin-θα είχαν μία οικογένεια,και οι περιπέτειες τους θα διαδραματίζονταν στη Γαλλία.

Ο Ηerge ουσιαστικά ποτέ δεν "αγάπησε" αυτούς τoυς χαρακτήρες του(έλεγε μάλιστα ότι από ένα σημείο και μετά τους βαριόταν μέχρι θανάτου)και λόγο φόρτου εργασίας,αφοσιώθηκε περισσότερο στον Tin Tin.

Η σειρά κυκλοφορεί σε 5 αλμπουμάκια και όπως και οι Quick&Flupke,εμφανίζονται και αυτοί σε όλα τα οπισθόφυλλα των άλμπουμ του Tin Tin.Ένα έκτο άλμπουμ ήταν να δημιουργηθεί,με ένα εγκαταλειμμένο σενάριο για ιστoρία του Tin Tin για κάποια ταινία(με τίτλο Thermozero)αλλά όπως και το L'Alph Art δεν ολοκληρώθηκε ποτέ και έμεινε μόνο στα προσχέδια...
Αυτά ήταν τα πιο "άγνωστα" (ειδικά στη χώρα μας) παιδιά του μεγάλου δημιουργού.Άς ελπίσουμε ότι κάποια στιγμή θα δημοσιευτούν ή (όσα έχουν αυτόνομα άλμπουμ)θα κυκλοφορήσουν και εδώ.Θα αποκαλύψουν έναν διαφορετικό Herge από αυτόν που είχαμε γνωρίσει(μέσο του Tin Tin)μέχρι σήμερα.