O Byron εικονογραφεί ΜΠΛΕΚ!

Γνωρίζει μήπως κανένας φίλος πόσες και ποιες ιστορίες του ΜΠΛΕΚ φιλοτέχνησε ο Βύρων Απτόσογλου και σε ποια τεύχη δημοσιεύτηκαν;

Ανδρέα μάλλον θέλουμε τα φώτα σου εδώ!

• Ρωτάει σχετικά ο γάλλος φίλος μας Dom YVON

Το θρυλικό "ΓΚΟΛ"

Το περιοδικό «Γκολ» (φέροντας υπότιτλο «Εικονογραφημένες ποδοσφαιρικές περιπέτειες») εκδόθηκε σε δύο περιόδους, με την πρώτη από αυτές (τα έτη 1971-75) να αποτελεί έναν ιδιαίτερο σταθμό στο συγκεκριμένο έντυπο είδος.


Το «παρθενικό» τεύχος κυκλοφόρησε την Τετάρτη 22 Σεπτεμβρίου του 1971, βγήκε σε μεγάλη διάσταση (28Χ22 εκατοστών) με 20 σελίδες και κόστιζε 3 δραχμές (μια τιμή πώλησης που σταδιακά αυξήθηκε σε 4 και 5 δρχ.) Από το δεύτερο χρόνο το σχήμα του περιορίσθηκε στο σύνηθες (21Χ14 εκατοστών) και οι σελίδες αυξήθηκαν σε 36. Τα γραφεία του στεγάζονταν στην οδό Μενάνδρου 68 («Εκδόσεις 2001-Νίκος Δεληγιώργης και ΣΙΑ Ε.Π.Ε.»), με γραμματέα σύνταξης τη Ματίνα Κοτσαμπά

Δημοσίευε αποκλειστικότητες από το I.P.C. London και μεγάλο του «ατού» αποτέλεσε το “Nipper” του Eric Bradbury (από το περιοδικό “Scorcher ‘n’ Score”). Να σημειωθεί εδώ ότι ακόμη και το λογότυπο του «Γκολ» ήταν δανεισμένο από το “Scorcher” , αφού τον τίτλο πλαισίωνε η φιγούρα ενός ποδοσφαιριστή να σουτάρει προς την εστία ενός γκολκίπερ, ακριβώς η ίδια με εκείνη του βρετανικού εντύπου.

Άλλες ιστορίες του ήταν οι σειρές «Ο κατάσκοπος», «Τζόννυ ο Έλληνας», «Τζακ ο τίγρης», «Τζίμμυ ο κεραυνός», «Γκρεγκ ο κανονιέρης», «Οι περιπέτειες του χοντρομπαλά», «Οι 11 φυλακισμένοι» κ.α.

Περιείχε, εκτός από ποδοσφαιρικά κόμικς, διηγήματα όπως το «Ταξίδι στα αστέρια» (“Star Trek”) που ήταν βασισμένο στο γνωστό σίριαλ της τηλεόρασης ή το «Πλέξους, ο μονομάχος ποδοσφαιριστής».

Την ίδια εποχή, αθλητικές ιστορίες, όπως τα “Carson’s Cubs” (από το “Lion”), “Football Family Robinson” (των Colquhoun, Gillatt, S. James) και “Johnny Cougar” (από το “Tiger”) δημοσίευσε στην Ελλάδα και ο «Φίλαθλος» του Ηλία Καμπανά, μια δεύτερη, μετά το «Γκολ», αξιόλογη εκδοτική προσπάθεια.

Το περιοδικό «Γκολ» πλησίασε τα 200 τεύχη έως τις αρχές του 1975, όταν και σταμάτησε για να επανεκδοθεί δώδεκα χρόνια αργότερα.

Η δεύτερή του περίοδος (υπό τον τίτλο «Εβδομαδιαίο περιοδικό ποικίλης αθλητικής ύλης») χαρακτηρίσθηκε από τη δημοσίευση τόσο εικονογραφημένων σειρών, όσο και γενικότερης ειδησεογραφίας.

Η έδρα του βρίσκεται πλέον στην οδό Βούλγαρη 3 και εκδίδεται από τις «Ελληνικές περιοδικές εκδόσεις Ε.Π.Ε.» με υπεύθυνο τον Κ. Μπαζαίο και διευθυντή το Ν. Δεληγιώργη. Στο λογότυπό του περιλαμβάνεται η σιλουέτα του «Κανονιέρη Γκρεγκ», βγαίνει σε σχήμα 21Χ14 με 68 σελίδες και τιμάται 50 δραχμές. Το πρώτο τεύχος του δεύτερου κύκλου (με το Δημήτρη Σαραβάκο του ΠΑΟ στο εξώφυλλο) εμφανίσθηκε στα περίπτερα την Παρασκευή 12 Ιουνίου του 1987 (τεύχος 1, 12-19 Ιουνίου 1987 αναφέρεται στη σχετική κάρτα) και περιείχε ένα κράμα παλιών και νέων ιστοριών:

«Ο γρουσούζης», «Η ιστορία ενός άσσου» (πορτρέτο του στράϊκερ της Λίβερπουλ Ίαν Ρας), «Εντάξει Τζο», «Ο θρύλος», «Τουϊστι», «Κίντ Κοξ», «Το μυστικό του Σάϊμον», «11 φυλακισμένοι», «Νίππερ», «Η βολίδα του Ρόϊ», «Ο σκληρός άντρας», «Θα πάει μπροστά», «Ο τερματοφύλακας», «Ντάρελς Πάλας», το ποδοσφαιρικό κουΐζ «Ποιος είσαι» καθώς και το άρθρο «Πόσο καλό ποδόσφαιρο ξέρεις».

Περιελάμβανε ακόμη με τη μορφή ενθέτου, το αθλητικό εφημεριδάκι «Έξτρα ΣΠΟΡ», από το οποίο ξεχωρίζουμε ένα εκτεταμένο αφιέρωμα στο Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα μπάσκετ που διοργάνωνε η χώρα μας.

Εντύπωση προκαλούν οι δηλώσεις του τότε Ομοσπονδιακού τεχνικού κ. Κώστα Πολίτη: «Στο Ευρωπαϊκό μπάσκετ έχει διαμορφωθεί ένα “status quo” και δεν πιστεύω ότι θα αλλάξει στην Αθήνα. Κατά τη γνώμη μου, η Σοβιετική Ένωση, η Γιουγκοσλαβία, η Ισπανία και η Ιταλία έχουν μια διαφορά από τις άλλες ομάδες. Από εκεί και πέρα η Ελλάδα, το Ισραήλ, η Γαλλία και η Δυτική Γερμανία θα διεκδικήσουν μάλλον τις επόμενες θέσεις».

Συνειδητοποιούμε λοιπόν για άλλη μια φορά πόσο τεράστιο επίτευγμα αποτέλεσε η πρωτιά που κατέκτησαν οι παίκτες μας στη συνέχεια, όταν ούτε οι ίδιοι καλά-καλά πίστευαν πως μπορούσαν να βρεθούν στην κορυφή. Κι όμως, σε πείσμα κάθε λογικού προγνωστικού, η παρέα του Γκάλη, του Γιαννάκη, του Φασούλα, του Χριστοδούλου, του Καμπούρη και των άλλων παιδιών υπερέβαλαν εαυτούς και τελικά μας πρόσφεραν εκείνη την αλησμόνητη χαρά, επικρατώντας των φημισμένων αντιπάλων τους!

Έως τα τέλη της χρονιάς στο περιοδικό εμφανίσθηκαν οι σειρές «Τελικός Κυπέλλου», «Σχέδιο 917», «Σμιθ και γιός», «Τα προβλήματα του Τόμυ», «Οι ποδοσφαιροναύτες» όπως και επαναλήψεις («Χοντρομπαλάς»), αλλά και πολλά αφιερώματα.

Με τη συμπλήρωση δύο ετών το λογότυπο του «Γκολ» αλλάζει ριζικά. Τώρα μια μπάλα ποδοσφαίρου παριστάνει το γράμμα Ο, σε κεφαλαία γραφή. Η τιμή έχει ήδη αυξηθεί δύο φορές, σε 60 και 70 δραχμές. Τον τρίτο χρόνο (1989) φθάνει στις 80 και τις 100 δρχ., για να κλείσει στις 150 (!)


Από το τεύχος 113 η αρίθμηση στο εξώφυλλο είναι διπλή (σε παρένθεση αναγράφεται και η παλιά) και στο περιοδικό περιέχονται -πλην των κόμικς- διάφορες στήλες, όπως εκείνη της αλληλογραφίας, των πολλών κουΐζ («Είσαι ο διαιτητής», «Σχολή ποδοσφαίρου», «Ο Μπίλυ και τα σπορ» κ.α.), αλλά και των «Νέων του Subbuteo», αφιερωμένη στο δημοφιλές παιχνίδι. Μια από τις πιο χαρακτηριστικές σειρές του «Γκολ» ήταν «Τα μαγικά παπούτσια του Μπίλυ» (ή πρωτότυπα “Billy’s Boots” των Fred Baker και John Gillatt/Mike Western από το ‘Tiger” comic) που είναι η ιστορία ενός ατάλαντου νεαρού (Billy Dane) ο οποίος χάρις στα παπούτσια του φημισμένου σεντερ-φορ “Dead Shot” Keen -τα οποία ανακαλύπτει τυχαία στο πατάρι της γιαγιάς του- μετατρέπεται σε σούπερ άσσο του ποδοσφαίρου.

Άλλες αρκετά ενδιαφέρουσες περιπέτειες που δημοσιεύθηκαν ήταν «Ο ξοφλημένος», «Ο στρατηγός», «Δυο απίθανοι γκολτζήδες», «Ο μάγος της μπάλας», «Ο σιδερένιος άνθρωπος», «Η κούρσα των μεγάλων», «Η ενδεκάδα του ζόρικου», «Οι λύκοι του Γουέην», «Ο γιος του Ρόϋ», «Οι τρομεροί δίδυμοι», «Οι μαθητευόμενοι», «Η μεγάλη παρτίδα» κ.α. «Μερίδα του λέοντος» ωστόσο κατέχουν στην ύλη οι επαναλήψεις, κάτι που μάλλον υποδηλώνει μια φθίνουσα πορεία. Επανεμφανίζονται λοιπόν τα «Σπίνμπωλ», «Σταρκ», «Ο Ρόϋ ξαναγυρίζει», «Το καταπληκτικό μίνι», «Το ποδοσφαιράκι του Μάϊκ» κ.α.

Το τελευταίο τεύχος (υπ’ αριθμόν 48 της νέας αρίθμησης, 160 με την παλιά) εκδόθηκε στις 6 Ιουλίου του 1990 και ήταν (όπως και τα τρία προηγούμενά του) ένα 32σέλιδο μεγάλης διάστασης (29Χ21 εκ.), σε μια προσπάθεια του Νίκου Δεληγιώργη να ολοκληρώσει συμβολικά την «τροχιά» του αγαπημένου του εντύπου με την ίδια μορφή που το είχε ξεκινήσει, πριν από 19 ολόκληρα χρόνια.

Rahan ή Ρακάλ

Ο Rahan - στα ελληνικά τον γνωρίσαμε ως Ρακάλ - είναι μια σειρά Γαλλικού κόμικ για έναν έξυπνο προιστορικό άνδρα. Ξεκίνησε το 1969 ως μέρος του Γαλλικού κόμικ Pif gadget, και αργότερα κυκλοφόρησε σε αλμπουμ με 2-4 ιστορίες. Γραμμένο από τον Roger Lecureux και μετά το θανατό του από τον γιό του Jean-François Lecureux. Εικονογραφημένο κυρίως από τον Andre Cheret.

Μετά την καταστροφή της φυλής του σε μια έκρηξη του ηφαιστείου, ο Rahan κινείται από γη σε γη και φυλή στη φυλή, ενώ διαδίδει την καλή θέληση μεταξύ των ανθρώπων και μια ισχυρή ηθική της συνεργασίας. Με τον ανοικτό του αλτρουισμό, συχνά σε αντίθεση με την ισχυρή θέλησή του να επιβιώσει, η ηθική του Rahan περικλείεται στις ιδιότητες που εκπροσωπούνται από το κολιέ από νύχι αρκούδας, που έλαβε από το θετό του πατέρα (λίγο πριν πεθάνει), Crao: το θάρρος, την αφοσίωση, τη γενναιοδωρία, την ανθεκτικότητα, τη σοφία. Επίσης αφού παντρευτεί, λαμβάνει το έκτο νύχι, το νύχι της περιέργειας.

Καλογραμμένο και εικονογραφημένο, σε κάθε μία από τις πάνω από 100 ιστορίες για πάνω από 30 χρόνια και 3300 σελίδες της εικονογράφησης , ο Rahan χρησιμοποιεί την επιστημονική μέθοδο για να πάρει κάποιο κομμάτι της γνώσης από τη φύση και την περιστροφή το με κάποια χρήσιμο σκοπό - για τον εαυτό του, για κάποια ανθρώπινη φυλή ή ακόμα και να βοηθήσει μερικά ζώα που βρίσκονται σε κίνδυνο.

Έρχεται με τον καταπέλτη, το δίκτυ, το απίκο, το φακό, εκτρέπει το νερό για πόσιμη χρήση αλλά και για τη γεωργία, πετά σε φτερά από δέρμα, χρησιμοποιεί κοίλα κάτοπτρα για να συγκεντρώσει τις ακτίνες του ήλιου για θερμότητα σε σπηλιές και την καταπολέμηση των ζώων, .... Κάθε περιπέτεια συνδυάζει τη θετική κοινωνική συμπεριφορά ενός πραγματικού ηγέτη με την εφευρετικότητα ενός αληθινού επιστήμονα.

Τον Ιούλιο του 1976 ο Στέλιος Ανεμοδουράς κυκλοφορεί ένα εβδομαδιαίο πολυθεματικό περιοδικό εικονογραφημένων με τον τίτλο ΔΙΚΑΙΟΣ.

Κυρίαρχη ιστορία οι περιπέτειες του Δίκαιου, ενός γιατρού, άσσου των πολεμικών τεχνών. Φιλοξένησε μόνιμες ιστορίες από τον Ρακάλ (ο γιός του προϊστορικού ανθρώπου), Ενα αγόρι πάει στον πόλεμο, Τέντυ Τέντ και πολλά χιουμοριστικά στριπάκια σαν την βαβούρα.

Ολοκλήρωσε τον κύκλο του μετά από 24 τεύχη.

ΕΚΠΤΩΤΙΚΑ ΚΟΥΠΟΝΙΑ ΣΤΟ ΜΠΛΕΚ

Ξεφυλλίζοντας τα τεύχη 327 και 328 του μικρού σχήματος του ΜΠΛΕΚ βρηκα 2 σελίδες που αναφέρονται σε εκπτωτικά κουπόνια για τα μέλη της λέσχης του περιοδικού.

Θυμάται κανείς αν είχε κάνει χρήση των κουπονιών εκείνη την εποχή? Προσωπικά δεν τα θυμάμαι καθόλου στο περιοδικό. Αν κάποιος έχει να μας πει κάτι περισσότερο για αυτό το θέμα και τις εμπειρίες που είχε αποκομίσει, ας παραθέσει κάποιο σχόλιο για να μας διαφωτίσει.

Welcome Dom!

A new friend entered our blog! It's "blekleroc" from France, who used to be with us, during our first internet period, in yahoo group of blek magazine.
Dear Dom, we are happy to welcome you as a new post writer and also the 18th member of our "hunters camp"
Good constributions.                                                                                                                                                                                                                                                                 

ΑΠΟ ΤΟΝ ΜΙΚΡΟ ΙΠΠΟΤΗ ΣΤΟΝ ΞΑΝΘΟ ΓΙΓΑ.

Το 1953,ένα χρόνο πριν την δημιουργία του Μπλεκ,ο ιδιοκτήτης του εκδοτικού οίκου DARDO Gino Casarotti,ζητάει από το τρίο των EsseGesse την δημιουργία ενός χαρακτήρα που με τις περιπετειές του θα πλαισιώνει τον Cagliostro των Andrea Lavezzolo,Virgilio Muzzi και Mario Uggeri στο ομότιτλο περιοδικό.

Το αποτέλεσμα ήταν η δημιουργία του Ρόντυ ενός μικρού κυνηγού που με σύντροφό του έναν άλλο αρκετά μεγαλύτερό του κυνηγό τον Μπλακ μπλέκουν σε περιπέτειες με Ινδιάνους και Άγγλους την εποχή του αγώνα της Αμερικανικής ανεξαρτησίας.

Ο Cagliostro μετά από 12 τεύχη σταμάτησε την κυκλοφορία του αλλά η περιπέτεια των δύο κυνηγών αν και με μόνο 6 σελίδες σε κάθε τεύχος άρεσε τόσο πολύ στο αναγνωστικό κοινό που απαίτησαν από τον εκδότη να συνεχιστούν οι περιπετειές τους.

Μετά από αυτή την εξέληξη οι EsseGesse αρχίζουν την δημιουργία και άλλων περιπετειών αλλά για να κάνουν πιο ελκυστικές τις ιστορίες στο νεανικό κοινό,κρατούν τον χαρακτήρα του μικρού Ρόντυ και αντικαταστούν τον Μπλακ με έναν πιο νέο και πιο γεροδεμένο χαρακτήρα στο πρότυπο του Natty Bumpoo του James Fenimore Cooper.

Για τον χαρακτήρα αυτόν χρησιμοποίησαν τον Βίκινγκ Olenwald il Nibelungo τον οποίο είχαν δημιουργήσει οι ίδιοι το 1950 για την εβδομαδιαία παιδική εφημερίδα La Gazzetta dei Piccoli.

Τον ονομάζουν Μπλεκ,που όπως μας λέει ο ίδιος στην εικόνα πιο πάνω (οι Ινδιάνοι μου έδωσαν το όνομα Μπλεκ που στη γλώσσα τους σημαίνει ''χρυσά μαλλιά')και έτσι δημιουργούν έναν από τους πιο γνωστούς και μακροβιότερους χαρακτήρες των comics.

https://rapidshare.com/files/3346900089/IL_PICCOLO_TRAPPER.rar

Έχω σκανάρει την περιπέτεια από Ιταλικό Μπλεκ και όποιος θέλει μπορεί να την κατεβάσει από τον πιο πάνω σύνδεσμο.