Ο Ρόϋ της Ρόβερς

Το δίλημμα του Charlie.

Μετά την συναρπαστική -όπως εξελίχθηκαν οι διακοπές μας- περιπέτεια στην Ισπανία, ήρθε η ώρα της επιστροφής στις γνωστές υποχρεώσεις. Θα ήταν Σεπτέμβρης του ’74 όταν αντιμετωπίζαμε ως Κυπελλούχοι Αγγλίας για το «Charity Shield» την Πρωταθλήτρια, η Bridgewall πρέπει να ήταν. Μπήκαμε στο Στάδιο, δεν ήταν το Wembley σίγουρα, κρατώντας τα δύο κύπελλα που με τόσο κόπο είχαμε κατακτήσει την προηγούμενη χρονιά και σας διαβεβαιώνω ότι με ιδιαίτερη χαρά θα δεχόμασταν και ένα τρίτο, έστω και άτυπο.
Εξάλλου μόνο και μόνο ο λόγος της θέσπισης του «super cup» που ήταν φιλανθρωπικός, αρκούσε στο να μας κάνει να ασχοληθούμε σοβαρά και με αυτό το τρόπαιο.
Με το ξεκίνημα λοιπόν του ματς όλοι αναρωτιόμαστε αν θα τα καταφέρναμε εξίσου καλά και στο μεγάλο Ευρωπαϊκό κύπελλο, που μας περίμενε σε λίγο καιρό. Όλοι, εκτός από τον Charlie Carter που είχε δυστυχώς άλλα στο μυαλό του…

Και ήταν τέτοια η ειρωνεία της τύχης, ο παίκτης που είχε την προηγούμενη χρονιά σχεδόν μόνος του αποκλείσει την Bridgewall σε εκείνο το μεγάλο ημιτελικό, να της χάριζε τον πρώτο τίτλο της νέας περιόδου! Περισσότερη απογοήτευση θα είχαν βέβαια οι πιτσιρικάδες οπαδοί του, ο αυτοεπονομαζόμενος και «στρατός του Charlie» που είχαν κατασκηνώσει πίσω από τα goalpost, περιμένοντας ανυπόμονα να αποθεώσουν το ίνδαλμα τους. Αυτούς σίγουρα δεν θα ήθελε αν μη τι άλλο να τους απογοητεύσει πάνω απ’όλα ο τερματοφύλακάς μας και έπειτα εμάς τους υπόλοιπους.


Απ' τα πρώτα όμως λεπτά φάνηκε ότι η σκέψη του έτρεχε αλλού. Με το πρώτο επικίνδυνο σουτ των αντιπάλων μας έπεσε πολύ καθυστερημένα, η μπάλα του ξέφυγε και ανενόχλητος σκόραρε ένας παίκτης της Bridgewall νωρίς, νωρίς. Το άσχημο αυτό ξεκίνημα μας επηρέασε δυστυχώς όλους, καθώς η δικαιολογία του Charlie πως ήταν αφηρημένος δε μας αρκούσε και φυσικά όπως συνήθως γίνεται σ’αυτές τις περιπτώσεις, τα λάθη πολλαπλασιάσθηκαν. Λίγο μετά, ο Goeff πιεζόμενος έξω από την περιοχή μας επιχείρησε ένα γύρισμα, όμως ο Carter αιφνιδιάσθηκε ξανά και δοκίμασε να διώξει άτσαλα με το πόδι. Θέλετε το αποτέλεσμα;
Φυσικά και η μπάλλα κατέληξε για δεύτερη φορά στα δίχτυα μας με καραμπόλα μάλιστα, ενώ οι οπαδοί της Bridgwall παραληρούσαν στις εξέδρες.
Το χειρότερο για τον Charlie ήρθε στην ανάπαυλα, όταν ακόμη και οι νεαροί φίλοι του τον αποδοκίμασαν, ενώ ο Tony του ζήτησε μέσα στα αποδυτήρια να δώσει εξηγήσεις για την απόδοσή του, ενώπιον όλων μας.


«Εντάξει, θα σας τα πω όλα» είπε και έβγαλε από το ντουλάπι του μία κασέτα. «Τώρα θα δοκιμάσετε μια μεγάλη έκπληξη».
Έβαλε την κασέτα σ’ένα μαγνητόφωνο και όλοι μας ακούσαμε τον ίδιο, σε μία ενδιαφέρουσα ερμηνεία ενός pop τραγουδιού! («με λένε γάτο και μ’αρέσει να νιαουρίζω κοντά σου…» κι άλλες τέτοιες σαχλαμαρίτσες). Τα λόγια δεν άξιζαν βέβαια, όμως ο ρυθμός ήταν συμπαθητικός και η φωνή του Charlie επαγγελματική!!!

Ακούστηκαν πολλά θετικά σχόλια από τους περισσότερους συμπαίκτες μου, ενώ ο τερματοφύλακας μας μας εξηγούσε πως ούτε ο ίδιος γνώριζε για το κρυφό ταλέντο που διέθετε, έως ότου πήρε μέρος σε ένα διαγωνισμό και κέρδισε. Κάποιος manager που τον είχε ακούσει, τον έπεισε λοιπόν να υπογράψει συμβόλαιο. Εκείνο που άγχωσε τον Charlie ήταν ότι τον πίεζαν να εγκαταλείψει το ποδόσφαιρο για να ασχοληθεί αποκλειστικά με το τραγούδι, κάτι που δεν ήθελε ο ίδιος για να μη μας προδώσει…

«Μη στεναχωριέσαι» του είπα ενώ βγαίναμε για το β’ημίχρονο. «Αν ακολουθήσεις τη μουσική, θα σε αντικαταστήσουμε με τον καλύτερο goalkeeper! «Εννοείς τον Τubby Morton;». «Ακριβώς. Ο Tubby έκανε προπονήσεις και βρίσκεται σε καλή κατάσταση. Ηρέμησε λοιπόν και συγκεντρώσου στο ματς».
Δεν ήταν αλήθεια φυσικά, αφού ο Τubby επηρεασμένος από τον παλαιότερο τραυματισμό του, απείχε πολύ ακόμη από τον γνώριμο εαυτό του. Αυτό δεν το είπα στον Charlie εσκεμμένα για να μη του δημιουργήσω περισσότερες τύψεις. Εξάλλου η Melchester είναι μεγάλος σύλλογος και η άκρη θα βρισκόταν με κάποιο τρόπο.

Περιτό να σας πω πόσο διαφορετικός εμφανίσθηκε ο Carter στο δεύτερο μέρος του αγώνα. Μάλιστα από δική του μακρινή πάσα πέτυχα να μειώσω το σκορ, ενώ στη συνέχεια σημειώσαμε και δεύτερο τέρμα με τον Blackie, ισοφαρίζοντας σε 2-2. Ο τερματοφύλακας μας έδειξε τη μεγάλη του κλάση και στα τελευταία λεπτά, όταν με εκπληκτική εκτίναξη μπλόκαρε ένα κοντινό σουτ-βολέ για να γνωρίσει έτσι την αποθέωση από το κοινό του!




















«Ευτυχώς που τον ηρέμησες», έκανε σιγά ο Gray για να προσθέσει «Δεν του είπες όμως όλη την αλήθεια. Ίσως τελικά αναγκασθούμε να παίξουμε στο Κύπελλο Κυπελλούχων χωρίς καλό γκολκίπερ!!!»

Είχε δυστυχώς, απόλυτο δίκιο…

ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ

El Jabato

El Jabato είναι ο ήρωας μιας σειράς ισπανικού κόμικ, που δημιουργήθηκε το 1958 από τον συγγραφέα Víctor Mora και σχεδιάστηκε κυρίως από τον Francisco Darnís. Το θέμα του El Jabato και το cast των χαρακτήρων ήταν παρόμοια με αυτά των άλλων σειρών που δημιουργήθηκε από τον Mora, κυρίως με τον Capitán Trueno, αν και ο El Jabato βρίσκεται στην αρχαία Ρώμη, ενώ ο Trueno ήταν ένας ιππότης, περιπλανώμενος στο Μεσαίωνα.

Αφορά τις περιπέτειες δύο πολεμιστών της Ιβηρικής, ο El Jabato και ο γιγάντιος, λαίμαργος Ταύρος, οι οποίοι λαμβάνονται από τα γενέθλια εδάφη τους από τα ρωμαϊκά στρατεύματα εισβολής. Ένας τρίτος χαρακτήρας είναι η Claudia, ένα κορίτσι από τη Ρώμη το οποίο τελικά ασπάζεται τον Χριστιανισμός και εισάγεται επίσης στην πρώτη έκδοση της σειράς.

Ένα τέταρτος χαρακτήρας που προστέθηκε στη συνέχεια ήταν ο Fideo de Mileto (Phideus της Μιλήτου), ένας πολύ μικροκαμωμένος Έλληνας ποιητής με τη λύρα του, που βασανίζει Taurus με ατελείωτες στίχους του, με την οποία αφηγείται τις περιπέτειες των φίλων του. Αργότερα, περισσότεροι χαρακτήρες προστέθηκαν: ένα αγόρι με το όνομα Τάι-Λι, μια τίγρη που ονομάζεται Bambu, και έναν πίθηκο που ονομάζεται Bongo.

Η σειρά ήταν εξαιρετικά δημοφιλής στην Ισπανία, ιδιαίτερα κατά την περίοδο της δικτατορίας. Η βασική σειρά είχε μια αδιάκοπη κυκλοφορία 381 τευχών, πριν αυτή επηρεαστεί από την ισπανική κρίση κόμικς που επηρέασαν τελικά όλους τους ισπανικούς τίτλους. Είχε επίσης μια πρόσθετη σειρά από περιπέτειες που δημοσιεύθηκε στο εσωτερικό του περιοδικού με τίτλο «El Capitán Trueno Extra", μεταξύ των τευχών 176 και 333.

Στην Ελλάδα την 1η Αυγούστου του 1975 κυκλοφορεί το περιοδικό Δυναμικό Αγόρι όπου η βασική του ιστορία ήταν ο Ελ Ζάμπατο. Ήταν δε τόσο σημαντική για το περιοδικό που όλα τα εξώφυλλα της σειράς τουλάχιστον μέχρι το τεύχος 60 είχαν αποκλειστικά μια σκηνή από αυτή την περιπέτεια.

Ελ Ζαμπάτο: Ο Ζαμπάτο, σε αντίθεση με τον Τρουένο, είναι ένας Ίβηρας αγρότης ταπεινής καταγωγής που μάχεται κατά των Ρωμαίων αυτοκρατόρων. Φυσιογνωμικά μοιάζει πολύ με τον Τρουένο, πράγμα που σημαίνει ότι αυτή η μορφή ήταν το πρότυπο-στερεότυπο της εποχής. Υπέρμαχος της δικαιοσύνης και της ελευθερίας θα αγωνιστεί κατά της καταπίεσης των δικτατορικών κυβερνήσεων σε όλα τα μήκη και τα πλάτη αυτού του κόσμου. Ζει ως φυγόδικος και ενώ αρχικά συλλαμβάνεται από τους Ρωμαίους και καταλήγει μονομάχος στο Κολοσσαίο, στη συνέχεια ακολουθεί τα χνάρια του μεγάλου του «αδερφού», στον αγώνα κατά των τυράννων. Στην αρχή κυκλοφορεί γυμνός από τη μέση και πάνω, αλλά μετά τα καμπανάκια της λογοκρισίας αναγκάζεται να κλέψει μια πανοπλία που θα γίνει σήμα κατατεθέν του.
Ταύρος:Αντίστοιχο του Γολιάθ, ο Ταύρος είναι ο γιγαντιαίος φίλος του Ζαμπάτο, μόνο που η φιγούρα του δεν είναι καρικατούρα. Αντάρτης, αγρότης κι αυτός είναι ο αχώριστος σύντροφος του σε όλες τις μάχες, με πολύ πιο ανθρώπινα χαρακτηριστικά από τον Γολιάθ. Αγαπημένη συνήθεια εκτός από το φαγητό η καταστροφή της λύρας του Φηδεία. Θεωρείται ότι ο χαρακτήρας του εμπνεύστηκε από τον Ούρσο τον υπάλληλο του Λυγιά στο «Quo vadis».
Φηδείας της Μιλήτου:Η πιο διασκεδαστική φιγούρα της ιστορίας, εμφανίζεται στο 113ο τεύχος για να συμπληρωθεί η τετράδα. Είναι ένας Έλληνας κοκαλιάρης μουσικός που τραγουδά απαίσια και ήρθε στο κόμικ για να χαλαρώσει την πίεση της λογοκρισίας που απαιτούσε λιγότερη βία. Είναι εντελώς αδύναμος(ακόμα και η Κλαύδια παλεύει καλύτερα) αλλά αρκετές φορές εξουδετερώνει εχθρούς … με τη λύρα, είτε χτυπώντας τους είτε παίζοντας μουσική.
Κλαύδια:Η αιώνια νύφη, της ιστορίας είναι η πανέμορφη ρωμαία Κλαύδια, κόρη ενός σημαντικού συγκλητικού που έχει ασπαστεί το Χριστιανισμό. Ερωτεύεται τον Ζαμπάτο από το πρώτο τεύχος και τον βοηθά να ξεφύγει από τους συμπατριώτες της. Όπως η Ζίγκριντ, θα προκαλέσει την φρανκική λογοκρισία με το να μην παντρευτεί τον ήρωα, αλλά να συμμετέχει στις περιπέτειες σαν ισότιμο μέλος. Η απαγωγή της από όσους την επιθυμούσαν γίνεται αφορμή για την έναρξη αρκετών περιπετειών. Θα παραμείνει πιστή στο Ζαμπάτο παρόλο που δε θα την αποκαταστήσει ποτέ.

Η ιστορία αρχίζει στην Ισπανία που κυριαρχείται από τους Ρωμαίους. Στο πρώτο επεισόδιο ο Ζαμπάτο πιάνεται σκλάβος φθάνει στη Ρώμη, όπου πωλούνται με τον Ταύρο ως μονομάχοι για «άρτο και θέαμα» . Ο τίτλος του πρώτου κεφαλαίου είναι που ονομάζεται " Σκλάβος της Ρώμης."Καταφέρνουν να ξεφύγουν με άλλους σκλάβους και με το καθεστώς τους ως απόβλητοι, τους προσφέρεται η ευκαιρία να αναλάβουν μια σειρά από ταξίδια που θα τους παρέχουν χίλιες περιπέτειες, στις διάφορες τοποθεσίες. Άγνωστα νησιά, σεισμοί, δράκοντες, χαμένες πόλεις ... Έτσι, οι ήρωες επισκέπτονται μια σειρά από μυθολογικές τοποθεσίες: Το νησί της Kράαν, την Αφρικανική ζούγκλα, τη χώρα των Χετταίων, την Καρχηδόνα, τα Ρωμαϊκά τσίρκο, τη χώρα των Αμαζόνων, μια υποβρύχια πόλη, την Αίγυπτο των Φαραώ, τη Γαλατία των Δρυιδών (χωρίς το χωριό των τρελών), προϊστορικά τέρατα, Κίνα, Ιαπωνία, Νορβηγία, , ο μύθος των σειρήνων, και ούτω καθεξής μέχρι που περιορίζεται από την λογοκρισία η οποία αποτρέπει τις βίαιες σκηνές σε όλη την σειρά, πράγμα που πρόκειται να μειώσει το ενδιαφέρον μέχρι να σταματήσει να λειτουργεί.

Όλοι όσοι μεγάλωσαν στην δεκαετία του 70 σίγουρα γνωρίζουν καλά τον Ζάμπατο αφού αποκλείεται να μην διάβασαν το δημοφιλές Αγόρι όπου η ιστορία αυτή ήταν επικεφαλής για πάρα πολλά χρόνια.

Πηγές : Wikipedia - Greekcomics

ΚΑΛΩΣ ΣΑΣ ΒΡΙΣΚΩ!

Σαν πρώην εργαζόμενη στην εταιρεία Περιοδικός Τύπος δεν μπορώ να πω και πολλά... έτσι κι αλλιώς μου είναι δύσκολο να πω οτιδήποτε μετά από 37 χρόνια εργασίας στις επιχειρήσεις Ανεμοδουρά...
Σαν θαυμάστρια του ΜΠΛΕΚ όμως, όπως είστε κι εσείς θέλω να σας πω πόσο χαίρομαι που μπορώ να επικοινωνήσω μαζί σας. Ο Μπλεκ ήταν η πρώτη μου επαφή με τη δουλειά αυτή. Τότε έγραφα με ραπιδογράφο τα γράμματα στα "συννεφάκια". Τότε που κάποιοι από σας μπορεί να ήσασταν και αγέννητοι!
Έτσι θα μου είναι πολύ ευχάριστο ανταλλάσσω απόψεις μαζί σας, να "τα λέμε" καμιά φορά...

Η ΚΑΤΑΚΤΗΣΗ ΤΗΣ ΔΥΣΗΣ

Με ενθουσίασε από το πρώτο ανάγνωσμα. Το ανακάλυψα πρόσφατα και πραγματικά με μάγεψε. Το κορυφαίο εικονογραφημένο γουέστερν που είδαμε στην χώρα μας. Ευτυχώς ολοκληρωμένο από την Μαμούθ κόμικς. Πολυβραβευμένο ιταλικό fummeti Storia Del West του μεγάλου Ιταλού δημιουργού Gino De Antonio ο οποίος έγραψε το σύνολο της σειράς και σχεδίασε σημαντικό μέρος της. Το πρώτο τεύχος της σειράς κυκλοφόρησε στην Ιταλία το 1967 σε ασπρόμαυρη έκδοση 96 σελίδων. Κυκλοφόρησε αρχικά ως μέρος της έκδοσης Collana Rodeo και αργότερα σε αυτοτελή έκδοση από τις εκδόσεις Bonelli. Η σειρά ολοκληρώθηκε το 1980 με 73 τεύχη στα οποία αργότερα προστέθηκαν άλλα 2 ένθετα κι έτσι σήμερα η σειρά αριθμεί 75 τεύχη. Βραβεύτηκε με σειρά διακρίσεων και θεωρείται πλέον ένα από τα διασημότερα fumetti western μαζί με τον Tex.

Σκοπός του De Antonio ήταν μέσα από τη σειρά να παρουσιάσει την εποποιία της κατάκτησης της Άγριας Δύσης. Κάτι που σημαίνει ότι η αφήγηση γίνεται σε ιστορικό χρόνο και οι ήρωες αναπόφευκτα μεγαλώνουν και γερνάνε. Η ιστορία ξεκινάει το 1804 με την άφιξη του Ιρλανδού μετανάστη Μπρετ ΜακΝτόναλτ στην Αμερική ο οποίος γίνεται μέλος της εξερευνητικής ομάδας των Λιούις και Κλαρκ, της πρώτης ομάδας που αποτολμά οργανωμένη εξερεύνηση της ενδοχώρας των Ηνωμένων Πολιτειών. Μεγάλη σημασία λοιπόν στο έργο αυτό έχει η ιστορική τεκμηρίωση κάθε τεύχους και η αναφορά σε υπαρκτά πρόσωπα, πράγματα και καταστάσεις. Στη σειρά εμφανίζονται από Αμερικάνοι πρόεδροι (Τζέφερσον, Λίνκολν, Γκραντ), στρατηγοί (Κάστερ, Λι), σερίφηδες (Γουάιτ Ερπ, Πίνκερτον, Πάτ Γκάρετ), πιστολάδες (Μπιλ Χίκοκ κλπ), παράνομοι (Μπίλι Δε Κιντ, Γουες Χάρντιν , Τσέσε Τζέιμς ), πιονέροι (Κιτ Κάρσον, Ντέιβιντ Κρόκετ), Ινδιάνοι αρχηγοί (Τρελό Άλογο, Καθιστός Ταύρος, Τζερόνιμο). Κάθε τεύχος είναι και μια ψηφίδα , ένα επεισόδιο στην ιστορία του Γουέστ.

Οι βασικοί ήρωες είναι τα μέλη της οικογένειας του γιου του Μπρετ ΜακΝτόναλτ, του Πατ ΜακΝτόναλντ, ο οποίος χαρακτηριστικά έχει επιλεγεί
από τον De Antonio να έχει μητέρα Ινδιάνα. Αυτό στα πλαίσια μιας γενικότερης φιλοϊνδιάνικης νότας που υπάρχει στο έργο, η οποία του δίνει και μια τραγική διάσταση, δεδομένης της μοίρας των ερυθρόδερμων. Σε αυτό το θέμα το κόμικ ιδεολογικά συγγενεύει με φιλοϊνδιάνικες ταινίες όπως ο Στρατιώτης Μπλου, το Μεγάλο Ανθρωπάκι, το Χορεύοντας με τους Λύκους. Ο κινηματογράφος του Τζον Φορντ και του Χάουαρντ
Χοκς επίσης έχει ασκήσει επιρροή στον De Antonio ο οποίος έχει δανειστεί για κάποιους τίτλους των τόμων του , ονομασίες κλασικών γουέστερν (Η Ταχυδρομική άμαξα, Η Τελευταία Μονομαχία κλπ).


Η ελληνική έκδοση ξεκινά το 1980 από τις εκδόσεις Μέδουσα , οι οποίες εκδίδουν τα 4 πρώτα τεύχη. Μετά η σειρά διακόπτεται για λίγους μήνες και συνεχίζει από το τεύχος 5 μέχρι το τέλος από τις εκδόσεις Μαμούθ. Στην αρχή η έκδοση είναι μηνιαία αλλά σταδιακά γίνεται δεκαπενθήμερη. Το πρώτο τεύχος κόστιζε 30 δρχ και το τελευταίο 60 δρχ. Αντί για Η Ιστορία της Δύσης έχει επιλεγεί ο τίτλος Η Κατάκτηση της Δύσης , ίσως γιατί εκείνη την εποχή η ΥΕΝΕΔ προέβαλε τη δημοφιλή τηλεοπτική σειρά γουέστερν με τον ίδιο τίτλο (How The West Was Won). Κυκλοφόρησαν 69 τεύχη των 100 σελίδων.

Πηγές :
Wikipedia - Greekcomics

Johnny Red

Ενας 19χρονος πιλότος της RAF ο John Redburn παιδί της εργατικής τάξης από το Λίβερπουλ, δικάζεται άδικα για χτύπημα σε αξιωματικό και καθαιρείται από το στράτευμα. Μη μπορώντας να βρεί δουλειά σχετική με το στρατό μπαίνει στο μαγειρείο ενός πλοίου ανεφοδιασμού πλοίων στη γραμμή του Murmansk. Η συνοδεία πλήττεται από εχθρικά αεροπλάνα και σκοτώνεται ο πιλότος του Hurricane. O Johnny κλέβει το αεροπλάνο και προσφέρει αεροπορική υποστήριξη στα πλοία. Μη έχοντας καύσιμα προσγειώνεται σε ρώσικο έδαφος όπου πέφτει σε μια παρατημένη μοίρα Falcon.

Αδυνατώντας να γυρίσει πίσω και να κατηγορηθεί για κλοπή του Hurricane μένει στη ρώσικη μοίρα και αναλαμβάνει τολμηρές αποστολές και κερδίζει το ψευδώνυμο Red Devil. Καθώς ο πόλεμος εξελίσσεται ο Johnny υπομένει τις απώλειες ενός σκληρού αγώνα χωρίς πόρους. Γίνεται ο αρχηγός καθώς πολλοί συναδελφοί του πέφτουν στην μάχη. Παρότι γυρίζει για κάποιες αποστολές στην Αγγλία επιστρέφει στα Falcon μέχρι το τέλος του πολέμου.

Ο Johnny Red δημιουργήθηκε από δύο βετεράνους των κόμικς , τον συγγραφέα Tom Tully και τον καλλιτέχνη Joe Colquhoun. Η σειρά ξεκίνησε στο 100 τεύχος του Battle και διήρκεσε σχεδόν συνεχώς για περισσότερα από πεντακόσια επεισόδια. Ο Joe Colquhoun εικονογράφησε τα πρώτα εκατό. Ενας άλλος κόμικ μύθος, ο John Cooper, τον αντικατέστησε ως καλλιτέχνης από το τεύχος 200 του Battle τον Ιανουάριο του 1979, για περίπου 270 επεισόδια μέχρι τον Σεπτέμβριο του 1984. Ο αντικαταστάτης του ήταν ο ισπανικής καταγωγής βετεράνος Κάρλος Pino, ο οποίος παρέμεινε στην σειρά μέχρι την ε ολοκλήρωση του αρχικού υλικού Johnny Red το 1987.

Στις 17 Αυγούστου του 1979 στο τεύχος 118 του περιοδικού Αγόρι εμφανίζεται σε διπλό επεισόδιο για πρώτη φορά ο Johnny Red στο ελληνικό κοινό, ανάμεσα από "Το καταπληκτικό Μίνι" και "Τα αγρίμια". Η ιστορία αρχίζει αμέσως με δράση στη Ρωσία παραλείποντας την αρχική ιστορία. Η σειρά αγαπήθηκε ιδιαίτερα αφού έγινε μια από τις μακροβιότερες του περιοδικού και σταμάτησε γύρω στο τεύχος 580.

Το παρακάτω βιβλίο με τις περιπέτειες του Johnny Red αναμένεται να κυκλοφορήσει στην Αγγλία τους προσεχείς μήνες και θα είναι διαθέσιμο στο Amazon. Μια θαυμάσια ευκαιρία να απολαύσουμε την ιστορία όλη μαζί για άλλη μια φορά και να θυμηθούμε εκείνα τα χρόνια που διαβάζαμε μανιωδώς το Αγόρι.

Barbara, των Juan Zanotto και Ricardo Barreiro

Στην Ελλάδα γνωρίσαμε την Μπάρμπαρα το 1980 με το περιοδικό Σκαθάρι (17 τεύχη - Μέδουσα) αλλά κυρίως με το περιοδικό Σκορπιός που κυκλοφόρησε το 1985 η Μαμούθ Κόμικς σε 28 τεύχη (9 τόμους) και το άφησε ημιτελές. Σχεδιάστηκε από τον Juan Zanotto και γράφτηκε από τον Ricardo Barreiro και παρουσιάστηκε από το ιταλικό περιοδικό Scorpio το οποίο κυκλοφόρησε για 32 χρόνια στην γείτονα χώρα. Το περιοδικό έκανε γνωστή την Αργεντίνικη σχολή των κόμικ και για άλλη μια φορά οι Ιταλοί είχαν ένα κόμικ διαμάντι.

Κυκλοφορεί στα ισπανικά, ιταλικά αλλά και γερμανικά όλη η ιστορία της Μπάρμπαρα σε 4 τόμους. Για τους Έλληνες είναι η μόνη ευκαιρία να διαβάσουν τη συνέχεια της αγαπημένης ιστορίας αφού η Μαμούθ μας έδωσε περίπου το 1/3 της σειράς χωρίς να είναι επίσης συνεπής αφού δεν την περιλαμβάνει σε όλα τα τεύχη του Σκορπιού (28).

Η σειρά βρίσκεται στη Γη μετά από μια εισβολή από μια αλλοδαπή ανθρωποειδή φυλή που ονομάζεται Adri. Μετά από μια επίθεση που φέρνει τη Γη σε μια πρωτόγονη κατάσταση, στέλνουν μια σειρά από ρομπότ δολοφόνους στην επιφάνεια του πλανήτη, Τα Κτήνη, με έργο την υποδούλωση κάθε επιζώντα ανθρώπου.

Η Bárbara είναι μέλος μιας υποτονικής φυλής που ζουν στην περιοχή που κάποτε ήταν το Μπουένος Άιρες, η οποία λατρεύει ένα από τα κτήνη με ανθρωποθυσίες. Η Bárbara αρνείται να υποβληθεί στο τελετουργικό του βιασμού από έναν από τους ιερείς της λατρείας, και απελάθηκε. Καταφέρνει να επιβιώσει τους κινδύνους της ελώδους περιοχής της πρώην μητρόπολης και ζει σε μία από τις βάσεις των Adri. Ανακαλύπτει την απάτη που διαπράχθηκε στη φυλή της, και αποφασίζει να ξεκινήσει μια επανάσταση, που ονομάζεται η Μεγάλη Επανάσταση.
Έχει λάβει, επίσης, τηλεπαθητικές δυνάμεις, που της επιτρέπουν να επικοινωνεί με τα φυτά και τα ζώα. Οι ίδιες ικανότητες μπορεί τώρα να βρεθούν στη νέα γενιά των ανθρώπων, αλλά ακόμη πιο ισχυρές από τις δικές της, και συμβάλλουν καθοριστικά στην τελική καταστροφή των ξένων εισβολέων.

Παρότι η σειρά έχει σε πρώτο πλάνο το φανταστικό στοιχείο, είναι πολύ ανθρώπινη και ρομαντική με αρκετά δραματικά στοιχεία που σε κάνουν να την αγαπήσεις. Έψαξα αρκετά για αγγλική μετάφραση των 4ρων τόμων αλλά δεν νομίζω να κυκλοφόρησε ποτέ η δεν είναι διαθέσιμη στο διαδίκτυο. Ετσι αρκούμε στην παρουσίαση των τόμων στα ισπανικά, όπου τουλάχιστον θα μπορέσετε να ολοκληρώσετε την ιστορία που τόσο άδικα διακόπηκε στην Ελλάδα από την Μαμούθ Κόμικς.


Barbara Rapidshare link

Το παιδί-πάνθηρας!

Μια από τις διαχρονικές σειρές του περιοδικού ΜΠΛΕΚ, αν όχι και η πλέον δημοφιλής μετά από τη βασική του ξανθού γίγα, ήταν "Το παιδί Πάνθηρας". Το ευφάνταστο σενάριο (από τον μετρ του είδους Tom Tully) και το χορταστικό-παραστατικό σχέδιο (από τον αείμνηστο Mike Western) ήταν τα δυο βασικά συστατικά της επιτυχίας του! Ουσιαστικά το story αποτελεί μια παραλλαγή γνωστών ιδεών, καθώς οι επιρροές του σεναριογράφου εκπορεύονται από κλασσικές δημιουργίες όπως ο θρύλος του λυκάνθρωπου, του Ζορρό, του Σούπερμαν ή ακόμη και του ... Φάντομ Ντακ: Ένας νεαρός που ζει με την ανήμπορη θεία του και εργάζεται σε μια τοπική εφημερίδα μικρής αγγλικής πόλης, αποκτά υπερφυσικές ικανότητες ύστερα από το γρατζούνισμα που δέχεται από έναν πάνθηρα. Μετατρέπεται λοιπόν σε έναν ακαταπόνητο τιμωρό του εγκλήματος και σε υπερασπιστή κάθε αδυνάτου, στα πρότυπα των προαναφερομένων ηρώων. Πρωτότυπος τίτλος του strip ήταν “The Leopard from Lime Street” και δημοσιεύθηκε στο αγγλικό περιοδικό “Buster” αλλά και στα γαλλόφωνα “Sunny Sun”, “Janus Stark” και “Antares”.

Το κυνήγι του θησαυρού!

Με αφορμή την ερώτηση που έθεσε στο group μας ο αγαπητός φίλος Κωνσταντίνος Κοσμάς, έψαξα και βρήκα τη "ΜΟΝΟΠΟΛΗ" του Μπλεκ, μια προσφορά του αγαπημένου μας περιοδικού προς τους αναγνώστες του, στα τέλη του 1976.
Ενόψει λοιπόν των εορτών, ο ΜΠΛΕΚ περιείχε σε αλλεπάλληλα τεύχη του, τμήματα ενός επιτραπέζιου παιχνιδιού (στα πρότυπα των αντίστοιχων που κυκλοφορούσαν τότε) που ονομαζόταν "Το κυνήγι του θησαυρού", το οποίο θα έκανε συντροφιά στους φίλους του, όλο το χειμώνα.
Ήταν πραγματικά, μια πολύ ευχάριστη έκπληξη για όλους μας και θυμάμαι με τι προσμονή και λαχτάρα μάζευα τα εξώφυλλα. Το περιοδικό κυκλοφόρησε με διπλό εξώφυλλο, στο οπισθόφυλλο του έγχρωμου εξωτερικού υπήρχαν τμήματα του παιχνιδιού. Έξοχα τα σχέδια του αείμνηστου Byron (Βύρων Απτόσογλου) προσέθεταν μια επιπλέον ευχάριστη νότα στην όλη εικόνα. Όταν το παζλ των εξωφύλλων ολοκληρώθηκε, απέμενε η με θρησκευτική ευλάβεια συγκόλληση τους, προκειμένου να υλοποιηθεί η σύνθεση της ΜΟΝΟΠΟΛΗΣ.
Αξέχαστα χρόνια...

ΜΙΣΤΕΡ ΝΟ

Οι ίδιοι καλλιτέχνες (Guido Nolitta(Sergio Bonelli), Gallieno Ferri) που δημιούργησαν τον Ζαγκόρ εξέδωσαν τον Ιούνιο του 1975 το πρώτο τεύχος μίας μίνι σειράς που υπολόγιζαν να διαρκέσει 5 τεύχη. Ο ήρωας της όμως καθώς και το ασυνήθιστο περιβάλλον στο οποίο διαδραματίζεται (η Αμαζονία) συντέλεσαν στο να γίνει η σειρά μια φοβερή επιτυχία που σήμερα έχει ξεπεράσει τα 300 τεύχη(Ιταλία).

Ο Μίστερ Νο (Κύριος Όχι) είναι ο Αμερικάνος πιλότος Τζερόμ (Τζέρρυ) Ντρεϊκ. Επιζώντας του Β’ Παγκοσμίου πολέμου, αηδιασμένος από τη βία του Δυτικού κόσμου τον εγκαταλείπει για να αναζητήσει τον “παράδεισο επί της γης” στο Μανάους, μία Βραζιλιάνικη πόλη στην καρδιά του Αμαζονίου. Εκεί αγοράζει ένα αεροπλάνο Πάϊπερ και κερδίζει τα προς το ζείν ως οδηγός τουριστών. Ειλικρινής έντιμος, λάτρης του αλκοόλ και των γυναικών, είναι επαναστάτης από τη φύση του, όπως δηλώνει και το παρατσούκλι του. Παρέμεινε στην περιοχή του Αμαζονίου ως το τεύχος 241 (της Ιταλικής βέβαια έκδοσης). Τότε αναγκάστηκε να φύγει και επέστρεψε στην Νέα Υόρκη. Μετά, πάντως, από πολλές περιπέτειες και εκεί, επίστρεφει πίσω στο Μανάους (τεύχος 273).

Στις περιπέτειες του ο Μίστερ Νο δεν έχει κάποιο μόνιμο συνεργάτη. Ο μόνος που μπορεί να χαρακτηριστεί έτσι είναι ο πρώην Γερμανός στρατιώτης Ότο Κρούγκερ γνωστός και ως Ες-Ες με τον οποίο μοιράστηκαν λίγες ιστορίες και πολλά ποτά. Άλλοι φίλοι του στο Μανάους είναι ο μπάρμαν Πάουλο Αντόλφο, ο μηχανικός Αουγκουστίνο και ο τραγουδιστής Ντάνα Γουίντερ. Αντίστοιχους ρόλους στη Νέα Υόρκη παίζουν ο φλύαρος μπάρμαν Χάρβεϋ Φέννερ και ο ιδιοκτήτης καμπαρέ Μαξ Κούλβερ. Από τις αμέτρητες γυναικείες κατακτήσεις του θα
ξεχωρίσουμε μόνο μία, την όμορφη αρχαιολόγο Πατρίτσια Ρόουλαντ.

Ο Μίστερ Νο απεχθάνεται τη βία, αναγκάστηκε όμως να καταφύγει πολλές φορές σ’ αυτή για να σωθεί από τους εχθρούς του. Ο σημαντικότερος και πιο επικίνδυνος είναι ο πανίσχυρος Ιάπωνας Κένζο Ισχικάουα αρχηγός της «Νεκρής Λεγεώνας», κύριος λόγος και για την φυγή του Μίστερ Νο από την Βραζιλία.

Στην Ελλάδα κυκλοφόρησε την 17η Απριλίου του 1976 με 136 ασπρόμαυρες σελίδες και κράτησε για 10 τεύχη. Επανακυκλοφορεί τον Ιούνιο του 1986 με 100 σελίδες και αυτή τη φορά μένει μαζί μας για 56 μηνιαία τεύχη. Εκδότης: Στέλιος Ανεμοδουράς - Περιοδικός Τύπος

(Πηγή: Greekcomics - Κείμενο : Κώστας Γιαννακόπουλος)

ΜΠΛΕΚ Νοέμβριος 1994

Χθες το απόγευμα ανακάλυψα ένα ξεχασμένο τεύχος του αγαπημένου μας περιοδικού. Είναι της δ' περιόδου (που ξεκίνησε σε μηνιαία συχνότητα αμέσως μετά το τέλος της εβδομαδιαίας έκδοσης-τελευταίο εβδομαδιαίο ήταν το τεύχος 1304) η οποία άρχισε τον Ιούλιο του 1994.

Αυτό το συγκεκριμένο περιοδικό εκδόθηκε το Νοέμβριο εκείνης της χρονιάς (50 κατά σειρά στη νέα μηνιαία αρίθμηση και 1309ο συνολικά.



Είναι καθ' ολοκλήρου έγχρωμο και περιέχει εκτός απ' τις 5 πολυσέλιδες ιστορίες (Μπλεκ "δεμένος στο κανόνι", Κούτσα-κούτσα προς τη δόξα, Παιδί Πάνθηρας, ο Μακαρονάς) αρκετές στήλες πολλαπλού ενδιαφέροντος (Αθλητική, καλλιτεχνική, τεχνολογίας κ.λ.π.) αλλά και μια ολόκληρη ιστορία του ΣΤΟΡΜ, με τίτλο "Η Πόλη της Καταστροφής" (Άλμπουμ Νο 8) των σπουδαίων Kevin Gosnell-Don Lawrence.



Στο εξώφυλλο δεσπόζει η φυσιογνωμία του ChucK Norris, του οποίου δημοσιεύεται εκτεταμένη συνέντευξη.


Με μια λέξη: Απόλαυση!