Roy of the Rovers στην Ελλάδα.

 

(Γράφει ο Νίκος Δ. – Θ. Νικολαΐδης)

Όπως γνωρίζει κάθε πιστός λάτρης της σειράς, ο Ρόυ Ρέης και η Μέλτσεστερ «γεννήθηκαν» το Σεπτέμβριο του 1954 υπό μορφή κόμικ, που φιλοξένησε -από το πρώτο του κιόλας τεύχος- το εβδομαδιαίο αθλητικό περιοδικό Tiger. Οι ιστορίες, οι οποίες στα πρώτα χρόνια αντλήθηκαν από τη φαντασία του πολυσχιδούς καλλιτέχνη Joe Colquhoun (1926-1987), γνώρισαν μεγάλη δημοφιλία και σύντομα διαδόθηκαν σε πολλές ακόμη χώρες της Βρετανικής Κοινοπολιτείας. Χρειάστηκε, ωστόσο, να περάσουν πάνω από 17 χρόνια πριν εκδοθούν και στην Ελλάδα. Το ‘ντεμπούτο’ της εδώ, αυτή η κορυφαία παγκοσμίως ποδοσφαιρική εικονογραφημένη ιστορία, το πραγματοποίησε τις παραμονές των Χριστουγέννων του 1971.

Ταυτόχρονα σε δύο περιοδικά!

Όπως πρώτος εντόπισε και δημοσιοποίησε ο συγγραφέας Γιώργος Κοσκινάς, οι ιστορίες του Ρόυ Ρέης διαβάστηκαν για πρώτη φορά μεταφρασμένες στα ελληνικά την Πέμπτη 23 Δεκεμβρίου του 1971. Το απόλυτο παράδοξο, όμως, ήταν πως εκείνη τη συγκεκριμένη ημέρα δημοσιεύτηκαν εκ παραλλήλου σε δύο διαφορετικά εβδομαδιαία περιοδικά!

Αυτό από μόνο του, ίσως και να αποτελεί ρεκόρ για το βιβλίο Γκίνες! Πιο συγκεκριμένα, με τον τίτλο Ρόυ Ρέης παρουσιάστηκαν αφ’ ενός από το περιοδικό Ζαγκόρ (1970-1975) του Στέλιου Ανεμοδουρά (ξεκίνησαν στο #53) ενώ με άλλο τίτλο (Οι Άσσοι των Γηπέδων) μπήκαν ταυτόχρονα και στο #1 του περιοδικού Ντρεκ – ο Ιππότης Πειρατής, που εξέδωσε ο Όμιλος Δραγούνη. Και ενώ το Ντρεκ δεν ευτύχησε να μακροημερεύσει (έβγαλε μόλις 4 τεύχη και έκλεισε άδοξα) στο Ζαγκόρ οι ιστορίες του Ρόυ συνεχίστηκαν επί σχεδόν 1,5 έτος, έως και το #130 (που εκδόθηκε στις 15 Ιουνίου του 1973). Θα πρέπει εδώ να επισημάνουμε πως από ένα σημείο και μετά η χρονική αλληλουχία τους διαταράχτηκε. Ενώ ο Ανεμοδουράς εκκίνησε με ιστορία από το 1967, στην πορεία στράφηκε… πίσω και συνέχισε με άλλες προγενέστερες ιστορίες, της διετίας 1965-1966. Αυτές ήταν φιλοτεχνημένες από τον Ισπανό σχεδιαστή Josep Marti I. Capell και το Βρετανό Joe Colquhoun.

Η «πηγή» των ιστοριών.

Διαφορετικές ήταν, πέραν του τίτλου τους και οι εναρκτήριες ιστορίες των δύο περιοδικών. Ο Ανεμοδουράς επέλεξε να ξεκινήσει από την πρωτότυπη σεζόν (του Tiger) 1967-68, όταν την εικονογράφηση είχε αναλάβει η νεαρή καλλιτέχνης Yvonne Hutton (1941-1992). Ο Δραγούνης πήγε λίγο πιο πίσω και διάλεξε τα μέσα της περιόδου 1965-66, δημοσιεύοντας ιστορίες που είχε φιλοτεχνήσει ο ήδη έμπειρος Colquhoun. Μάλιστα το ατελιέ της εκδοτικής Πηδάλιο Πρεςς (όπως τιτλοφορείτο η εταιρεία του Δραγούνη) προέβη και στη σχετική… χαρτοκοπτική, προσπαθώντας να προσαρμόσει το εναρκτήριο καρέ στο format του εντύπου.

Στο Δυναμικό Αγόρι.

Στα μέσα της δεκαετίας του ‘70 ο Νίκος Δεληγιώργης εξέδωσε το νέο του περιοδικό με τίτλο Δυναμικό Αγόρι. Στο εναρκτήριο τεύχος του (που κυκλοφόρησε το Σάββατο 26 Ιουλίου του 1975) περιέχονταν, μεταξύ πολλών άλλων, η σειρά Τα Σχολικά Χρόνια ενός Άσσου, που ήταν αφιερωμένη στη νεότητα του Ρόυ Ρέης και του φίλου, συμμαθητή και μετέπειτα συμπαίκτη του στους Ρόβερς του Μέλτσεστερ, Μπλάκι Γκρέι. Ήταν ένα prequel της τακτικής ιστορίας (Roy Race’s Schooldays) εξασφαλισμένο από το Tiger των ετών 1970-1971. Τα σχέδια ήταν του Richard E. Jennings (1921-1997). 

Όταν σύντομα (λίγο πριν συμπληρώσει την πρώτη 100άδα τευχών) το Δυναμικό Αγόρι έγινε (απλά) Αγόρι, η βασική ιστορία του Ρόυ (και πάλι από το Tiger) δημοσιεύτηκε με τον ευφάνταστο τίτλο Ο ΡΟΫ ΞΑΝΑΓΥΡΙΖΕΙ. Ήταν η έναρξη της πρωτότυπης σεζόν 1971-72, με σχεδιάστρια και πάλι τη Hutton. Το Αγόρι ταύτισε ουσιαστικά την πορεία του με την εμβληματική σειρά. 

Με εξαίρεση το έτος 1984, οι φανατικοί του αναγνώστες «ρουφούσαν» αχόρταγα τις περιπέτειες του Ρόυ και των συμπαικτών του μέχρι και το κλείσιμο του περιοδικού, στις αρχές του 1992. Τις ιστορίες που απολαύσαμε τότε, είχαν σχεδιάσει τόσο η Hutton, όσο και ο ζωγράφος David Sque, αλλά και ο Mike White. Περιστασιακά, ιστορίες της σειράς δημοσίευε τόσο το 15μερο Τρουένο, όσο και (σε ανατύπωση) το ΓΚΟΛ (β’ περιόδου), αμφότερα των Ν. Δεληγιώργη – Κ. Μπαζαίου.

Η επιστροφή!

Στις 27 Απριλίου του 2014 ο εγγονός του Στέλιου Ανεμοδουρά, Λεωκράτης Ανεμοδουράς επανάφερε στην κυκλοφορία το θρυλικό περιοδικό Μπλεκ (ως Νέο Μπλεκ) στις εναρκτήριες ιστορίες του οποίου περιλαμβανόταν και εκείνη του Ρόυ. Μέχρι και το #27 (2016) είχαν δημοσιευτεί 13 συνέχειες δανεισμένες από το Ζαγκόρ και άλλες 14 που ήταν αδημοσίευτες έως τότε στην Ελλάδα, από το Βρετανικό περιοδικό Roy of the Rovers (1976-1993). Τις τελευταίες είχε μεταφράσει και επιμεληθεί ο φανατικός λάτρης της σειράς, καθηγητής Αγγλικών από τη Χίο, Στράτος Καββάδας.

Στο δικό του έντυπο!

Με εκκίνηση το Μάρτιο του 2018 ο Λ. Ανεμοδουράς (άνω) άρχισε να δημοσιεύει τις ιστορίες ως αυτόνομο τίτλο για πρώτη φορά στην Ελλάδα! Από τις 10.3.2018 μέχρι και τις 28.4.2018 εκδόθηκαν (μέσω Κυριακάτικης εφημερίδας) επτά τόμοι που περιείχαν έγχρωμες ιστορίες σε σενάριο του Tom Tully και σχέδια του D. Sque. Το καλοκαίρι της ίδιας χρονιάς οι ιστορίες αυτές κυκλοφόρησαν και σε ενιαίο (συλλεκτικό) τόμο.