.jpg)
Γράφει ο Ίωνας Αγγελής
Έφτασε, λοιπόν, και το 12ο τεύχος του Ζαγκόρ, το οποίο είναι κάτι παραπάνω από απλό τεύχος αυτή τη φορά. Ένα, θα μπορούσε να πει κανείς, τεύχος αφιερωμένο στους παλιούς αναγνώστες του ήρωα, καθώς περιλαμβάνει μία από τις κλασσικότερες περιπέτειες του ήρωα, ονόματι "Αμερικάνικη Οδύσσεια". Η ιστορία αυτή του ήρωα, δημοσιεύθηκε στη χώρα μας στα Μέγαλος Μπλεκ #33-36 (Αύγουστος - Νοέμβριος 1972) και το εξώφυλλο της ιστορίας στο Ζαγκόρ #139 (1973) (για το σχετικό άρθρο πατήστε εδώ).
Το νέο τεύχος αποτελείται από 4 συνολικά ιστορίες σε μετάφραση και επιμέλεια της Κωνσταντίνας Φατούρου, 2 του Ζαγκόρ, τις "Φαντάσματα για τον Ντίγκινγκ Μπιλ Μέρος Β" και "Αμερικάνικη Οδύσσεια Μέρος Α" , "Η Ιστορία Ενός Ήρωα Μέρος Α" του Μίστερ Νο και "Βαμμένη Έρημος Μέρος Β" του Τεξ. Επίσης, ο Λευτέρης Ταρλαντέζος επιστρέφει με το καθιερωμένο δισέλιδο αφιέρωμα "Τα Νέα του Ντάρκγουντ" και ο Λεωκράτης Ανεμοδουράς με το Editorial. Το εξώφυλλο είναι του Gallieno Ferri.
1. ΖΑΓΚΟΡ: ΦΑΝΤΑΣΜΑΤΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΝΤΙΓΚΙΝΓΚ ΜΠΙΛ ΜΕΡΟΣ Β' (σελίδες 5-30) - Σενάριο Samuel Marolla, Σχέδια Paulo Marolla
Τα πάντα σχετικά με το μυστήριο με την λίμνη Γουέιρ έρχονται στο φως σε ένα μεγάλο φινάλε!
Η αρχή της περιπέτειας στο προηγούμενο τεύχος έδειχνε πολλά υποσχόμενη. Τελικά, και το φινάλε δεν απογοητεύει. Το σενάριο είναι συναρπαστικό, με έντονα μεταφυσικά στοιχεία να περικλύουν για άλλη μία φορά μία περιπέτεια του Ζαγκόρ. Το δραματικό φινάλε νομίζω ήταν και το καλύτερο κομμάτι της ιστορίας. Το σχέδιο με ικανοποίησε ιδιαίτερα, και το χρώμα δούλευε άριστα με την ιστορία. Εξαιρετική δουλειά σε κάθε επίπεδο! Ανυπομονώ να διαβάσω και τις ερχόμενες Color εκδόσεις..
Βαθμολογία: 9/10
2. ΖΑΓΚΟΡ: ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΗ ΟΔΥΣΣΕΙΑ ΜΕΡΟΣ Α / ΜΙΑ ΑΠΕΓΝΩΣΜΕΝΗ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗ (σελίδες 31-91) - Σενάριο Guido Nollita, Σχέδια Gallieno Ferri
Ο Όμηρος Μπάνινγκτον είναι ένας εκκεντρικός πλούσιος που θέλει να διασχίσει το ανεξερεύνητο κομμάτι του ποταμού Ταλαπούζα και να φτάσει στη λίμνη Τσερόκι. Ο σκοπός του είναι να ζήσει μια νέα «Οδύσσεια» την οποία στη συνέχεια θα διηγηθεί σε στίχους!
Για α' μέρος αξίζει μόνο η ιστορία, αφού δεν είδαμε και πολλά πράγματα. Κυριάρχησε κυρίως το κωμικό στοιχείο, και μέχρι την επιβίβαση του Ζαγκόρ και του Τσίκο στο πλοίο του Όμηρου, ήταν λες και βρισκόμασταν σε διαφορετική περιπέτεια. Αυτό είναι προβληματικό, και ελπίζω να μην είναι έτσι ολόκληρη η περιπέτεια. Αν και συνολικά η ιστορία είναι 216 σελίδων, με μόνο τις πρώτες 61 να έχουν μπει, έχουμε ακόμα πολύ δρόμο μπροστά μας για να σχηματιστεί άποψη. Αλλά ως πρώτη εικόνα μου φάνηκε σαν να διάβαζα 2 ιστορίες σε ένα. Τραγικό. Αυτό κυρίως συμβαίνει όταν ο δημιουργός απλά πρέπει να σπαταλήσει σελίδες, οι οποίες δεν έχουν ιδιαίτερο νόημα στο σύνολο της ιστορίας. Δυστυχώς, ο Sergio Bonelli (Guido Nollita) ειδικεύεται σε αυτά, και είναι ίσως το μόνο αρνητικό στο γράψιμο του. Το σχέδιο με ικανοποίησε, και το χρώμα συμπαθητικό, χωρίς καμία ιδιαιτερότητα. Μου άρεσε πάρα πολύ ο Όμηρος και πρέπει να πω πως, αν και έλειπε στις πρώτες 50 σελίδες της ιστορίας, μέσα από έναν μονόλογο με κέρδισε. Αυτά είναι τα καλά της Ιταλικής σχολής και του Sergio Bonelli (δες σχετικό άρθρο εδώ).
Βαθμολογία: 7,5/10
3. ΜΙΣΤΕΡ ΝΟ: Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΕΝΟΣ ΗΡΩΑ ΜΕΡΟΣ Α (σελίδες 92-138) - Σενάριο Luigi Mignacci, Σχέδια Fabio Tacconni
Το αεροπλάνο Ριγκολέτο, Ιταλικής καταγωγής, μας διηγείται μία περιπέτειά του μαζί με τον ένδοξο πιλότο Μίστερ Νο, κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου.
Όπως διαβάσετε και στην περίληψη, την ιστορία ενός ήρωα μας την διηγείται ένα... αεροπλάνο! Δεν ξέρω τι άλλο να πω για αυτόν τον ήρωα. Κάθε νέα περιπέτειά του θα είναι καλύτερη από την προηγούμενη. Για ακόμη μία φορά ο Μίστερ Νο ξεχωρίζει στο τεύχος, και αυτή τη φορά με μία δυνατή περιπέτεια. Αρχικά, με ενθουσιάζει ο τρόπος που κόπηκε η ιστορία, αφού το α' μέρος δείχνει γεγονότα που συνέβησαν στον Β' Παγκόσμιο, ενώ στο β' θα δούμε γεγονότα στο παρόν του Μίστερ Νο (δεκαετίες '50, '60). Πολλοί όμορφοι διάλογοι, καλογραμμένοι χαρακτήρες και γενικά διασκεδαστική περιπέτεια. Πολύ σωστά τοποθετημένη, σκηνοθετικά όμορφη, με τις καλύτερες στιγμές να είναι οι εναέριες. Το σχέδιο δουλεύει εξαιρετικά με την ιστορία, αν και θυμίζει πιο πολύ κινούμενα σχέδια παρά κόμικς, οπότε θα προτιμούσα καλύτερα τον Diso να κάνει τα σχέδια, και το χρώμα είναι συμπαθητικό, καμία ιδιαιτερότητα ξανά.
Βαθμολογία: 9,5/10
4. ΤΕΞ: ΒΑΜΜΕΝΗ ΕΡΗΜΟΣ ΜΕΡΟΣ Β (σελίδες 140-162) - Σενάριο Mauro Boselli, Σχέδια Angelo Stano
Ο Τεξ και ο Τίγρης Τζακ, μαζί με τον σερίφη έρχονται αντιμέτωποι με τους εγκληματίες στην Βαμμένη έρημο, φέρνοντας αποκαλύψεις στο φως και... αίμα!
Αδύναμο β' μέρος, αλλά παρ' όλα αυτά συνολικά ήταν μία αρκετά καλή περιπέτεια. Η βία είναι νομίζω το στοιχείο που κυριαρχεί, που δίνει μία άλλη γεύση σε αυτό που διαβάζουμε. Τα μεταφυσικά στοιχεία δεν έλειπαν, και τελικά η περιπέτεια μου θύμισε την ιστορία "Η Ιερή Κοιλάδα" που δημοσιεύθηκε στο Μίστερ Νο και οι... άλλοι #4. Ωραία η δράση και το σχέδιο. Το χρώμα ήταν εξαιρετικό. Το μεγαλύτερο πρόβλημα όμως της ιστορίας είναι πως αξίζει μεγάλο μέγεθος.
Βαθμολογία: 8/10
Τώρα περί του αφιερώματος του Λ. Ταρλαντέζου τα λόγια είναι περιττά. Άρτιο για άλλη μία φορά. Η διαφήμιση για το Κόρτο Μαλτέζε: Κάτω από τον Ήλιο του Μεσονυκτίου (δες σχετικό άρθρο εδώ) ήταν επίσης σημαντική προσθήκη ώστε να μάθουν οι αναγνώστες άγνωστοι στον ήρωα για την νέα έκδοσή του.
Περιμένω πως και πως το επόμενο τεύχος (#13) που θα μας δώσει το β' μέρος της "Αμερικάνικης Οδύσσειας", το τέλος της "Ιστορίας Ενός Ήρωα" και μία νέα περιπέτεια Τεξ.
ΣΥΝΟΛΙΚΗ ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ: 8,5/10
Το νέο τεύχος αποτελείται από 4 συνολικά ιστορίες σε μετάφραση και επιμέλεια της Κωνσταντίνας Φατούρου, 2 του Ζαγκόρ, τις "Φαντάσματα για τον Ντίγκινγκ Μπιλ Μέρος Β" και "Αμερικάνικη Οδύσσεια Μέρος Α" , "Η Ιστορία Ενός Ήρωα Μέρος Α" του Μίστερ Νο και "Βαμμένη Έρημος Μέρος Β" του Τεξ. Επίσης, ο Λευτέρης Ταρλαντέζος επιστρέφει με το καθιερωμένο δισέλιδο αφιέρωμα "Τα Νέα του Ντάρκγουντ" και ο Λεωκράτης Ανεμοδουράς με το Editorial. Το εξώφυλλο είναι του Gallieno Ferri.
Τα πάντα σχετικά με το μυστήριο με την λίμνη Γουέιρ έρχονται στο φως σε ένα μεγάλο φινάλε!
Η αρχή της περιπέτειας στο προηγούμενο τεύχος έδειχνε πολλά υποσχόμενη. Τελικά, και το φινάλε δεν απογοητεύει. Το σενάριο είναι συναρπαστικό, με έντονα μεταφυσικά στοιχεία να περικλύουν για άλλη μία φορά μία περιπέτεια του Ζαγκόρ. Το δραματικό φινάλε νομίζω ήταν και το καλύτερο κομμάτι της ιστορίας. Το σχέδιο με ικανοποίησε ιδιαίτερα, και το χρώμα δούλευε άριστα με την ιστορία. Εξαιρετική δουλειά σε κάθε επίπεδο! Ανυπομονώ να διαβάσω και τις ερχόμενες Color εκδόσεις..
Βαθμολογία: 9/10
Ο Όμηρος Μπάνινγκτον είναι ένας εκκεντρικός πλούσιος που θέλει να διασχίσει το ανεξερεύνητο κομμάτι του ποταμού Ταλαπούζα και να φτάσει στη λίμνη Τσερόκι. Ο σκοπός του είναι να ζήσει μια νέα «Οδύσσεια» την οποία στη συνέχεια θα διηγηθεί σε στίχους!
Για α' μέρος αξίζει μόνο η ιστορία, αφού δεν είδαμε και πολλά πράγματα. Κυριάρχησε κυρίως το κωμικό στοιχείο, και μέχρι την επιβίβαση του Ζαγκόρ και του Τσίκο στο πλοίο του Όμηρου, ήταν λες και βρισκόμασταν σε διαφορετική περιπέτεια. Αυτό είναι προβληματικό, και ελπίζω να μην είναι έτσι ολόκληρη η περιπέτεια. Αν και συνολικά η ιστορία είναι 216 σελίδων, με μόνο τις πρώτες 61 να έχουν μπει, έχουμε ακόμα πολύ δρόμο μπροστά μας για να σχηματιστεί άποψη. Αλλά ως πρώτη εικόνα μου φάνηκε σαν να διάβαζα 2 ιστορίες σε ένα. Τραγικό. Αυτό κυρίως συμβαίνει όταν ο δημιουργός απλά πρέπει να σπαταλήσει σελίδες, οι οποίες δεν έχουν ιδιαίτερο νόημα στο σύνολο της ιστορίας. Δυστυχώς, ο Sergio Bonelli (Guido Nollita) ειδικεύεται σε αυτά, και είναι ίσως το μόνο αρνητικό στο γράψιμο του. Το σχέδιο με ικανοποίησε, και το χρώμα συμπαθητικό, χωρίς καμία ιδιαιτερότητα. Μου άρεσε πάρα πολύ ο Όμηρος και πρέπει να πω πως, αν και έλειπε στις πρώτες 50 σελίδες της ιστορίας, μέσα από έναν μονόλογο με κέρδισε. Αυτά είναι τα καλά της Ιταλικής σχολής και του Sergio Bonelli (δες σχετικό άρθρο εδώ).
Βαθμολογία: 7,5/10
Το αεροπλάνο Ριγκολέτο, Ιταλικής καταγωγής, μας διηγείται μία περιπέτειά του μαζί με τον ένδοξο πιλότο Μίστερ Νο, κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου.
Όπως διαβάσετε και στην περίληψη, την ιστορία ενός ήρωα μας την διηγείται ένα... αεροπλάνο! Δεν ξέρω τι άλλο να πω για αυτόν τον ήρωα. Κάθε νέα περιπέτειά του θα είναι καλύτερη από την προηγούμενη. Για ακόμη μία φορά ο Μίστερ Νο ξεχωρίζει στο τεύχος, και αυτή τη φορά με μία δυνατή περιπέτεια. Αρχικά, με ενθουσιάζει ο τρόπος που κόπηκε η ιστορία, αφού το α' μέρος δείχνει γεγονότα που συνέβησαν στον Β' Παγκόσμιο, ενώ στο β' θα δούμε γεγονότα στο παρόν του Μίστερ Νο (δεκαετίες '50, '60). Πολλοί όμορφοι διάλογοι, καλογραμμένοι χαρακτήρες και γενικά διασκεδαστική περιπέτεια. Πολύ σωστά τοποθετημένη, σκηνοθετικά όμορφη, με τις καλύτερες στιγμές να είναι οι εναέριες. Το σχέδιο δουλεύει εξαιρετικά με την ιστορία, αν και θυμίζει πιο πολύ κινούμενα σχέδια παρά κόμικς, οπότε θα προτιμούσα καλύτερα τον Diso να κάνει τα σχέδια, και το χρώμα είναι συμπαθητικό, καμία ιδιαιτερότητα ξανά.
Βαθμολογία: 9,5/10
Ο Τεξ και ο Τίγρης Τζακ, μαζί με τον σερίφη έρχονται αντιμέτωποι με τους εγκληματίες στην Βαμμένη έρημο, φέρνοντας αποκαλύψεις στο φως και... αίμα!
Αδύναμο β' μέρος, αλλά παρ' όλα αυτά συνολικά ήταν μία αρκετά καλή περιπέτεια. Η βία είναι νομίζω το στοιχείο που κυριαρχεί, που δίνει μία άλλη γεύση σε αυτό που διαβάζουμε. Τα μεταφυσικά στοιχεία δεν έλειπαν, και τελικά η περιπέτεια μου θύμισε την ιστορία "Η Ιερή Κοιλάδα" που δημοσιεύθηκε στο Μίστερ Νο και οι... άλλοι #4. Ωραία η δράση και το σχέδιο. Το χρώμα ήταν εξαιρετικό. Το μεγαλύτερο πρόβλημα όμως της ιστορίας είναι πως αξίζει μεγάλο μέγεθος.
Βαθμολογία: 8/10
Περιμένω πως και πως το επόμενο τεύχος (#13) που θα μας δώσει το β' μέρος της "Αμερικάνικης Οδύσσειας", το τέλος της "Ιστορίας Ενός Ήρωα" και μία νέα περιπέτεια Τεξ.
ΣΥΝΟΛΙΚΗ ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ: 8,5/10
.jpg)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου