
Καθώς αλλάζαμε μπαλιές με το Μάρτυ φρόντισα φυσικά να του ζητήσω τη χάρη να μάθει ότι μπορούσε για τον Σαρπ, ελπίζοντας να βρούμε κάτι που θα μας εξυπηρετούσε. Το βράδυ στο ξενοδοχείο η αγωνία μου είχε φθάσει στο κατακόρυφο, καθώς δεν είχα ακόμη νέα του Μίλερ. Φοβόμουν πολύ πως οι επιφυλάξεις που διατηρούσα για τον Τάμπυ ίσως να αποδεικνύονταν βάσιμες, αν και ο Μπλάκυ δεν ανησυχούσε πιστεύοντας ότι ο Μόρτον ήταν μια χαρά.
Την επομένη στα αποδυτήρια ήταν εμφανής η προσπάθεια του προπονητή μας να αντιμετωπίσουμε τη Μπάρκλεϋ ωσάν να ήταν η Ολλανδός αντίπαλός μας στην Ευρώπη. «Και οι δυο ομάδες έχουν ισχυρότατες άμυνες και κάνοντας αρχή από σήμερα θα δούμε που βαδίζουμε» είπε.


Το ματς ξεκίνησε με τη Μπάρκλεϋ «ταμπουρωμένη» πίσω και εμάς να προσπαθούμε με πασίτσες να διασπάσουμε το αμυντικό της τείχος. Κάποια στιγμή ο Σλέϊντ παρασύρθηκε και επιχείρησε μόνος του τη διείσδυση, παρά τις εκκλήσεις μου να μην προχωρήσει! Έχασε τη μπάλα και ο αριστερός εξτρέμ της αντιπάλου μας έφυγε μπροστά, για να τον προλάβει με προβολή ο Λόφτυ λίγο πριν μπει στην περιοχή μας. Το γύρισμα του Πηκ προς τον τερματοφύλακά μας δεν ήταν άψογο, αλλά μία γρήγορη αντίδραση αρκούσε για να διορθωθεί η κατάσταση. Ο Τάμπυ εντούτοις δείλιασε και «κόλλησε» στην εστία του, δίνοντας την ευκαιρία στον κυνηγό της Μπάρκλεϋ να κερδίσει τη μπάλα και να τη στείλει στα δίχτυα μας! Και ενώ όλοι υπέθεταν πως ο Τάμπυ είχε κάνει κακό υπολογισμό, εγώ ήμουν βέβαιος για το λόγο της ολιγωρίας του. Φοβόταν να συγκρουσθεί για να μην τραυματισθεί ξανά. Αυτό όμως μας είχε ήδη κοστίσει ένα γκολ! Φαινόταν καθαρά σε όποιον μπορούσε να «διαβάσει» τις κινήσεις του, ότι ο γκολκίπερ μας είχε δυστυχώς χάσει το θάρρος του..



Πρόσεξα φυσικά να μη φάμε κάποιο άλλο «κοροϊδίστικο» τέρμα και με σχετική άνεση κράτησα την εστία μας ανέπαφη, είτε με πλονζόν, είτε με γρήγορες εξόδους, έως ότου το κέρδος μας από το ματς ήταν μία ανατροπή του Τράνζον μέσα στην περιοχή. Ζήτησα από τα υπόλοιπα παιδιά να μου επιτρέχουν να χτυπήσω εγώ το πέναλτι, όπως και έγινε. Κατάφερα έστω και με τη βοήθεια του δοκαριού να σκοράρω και να ισοφαρίσω έτσι έναν αγώνα που είχε ξεκινήσει με τις χειρότερες προϋποθέσεις. Όταν ο διαιτητής σφύριξε τη λήξη, ο Τόνυ μας υποδέχτηκε αρκετά εκνευρισμένος, ζητώντας εξηγήσεις για όσα είχαν συμβεί και αυτό ήταν κάτι που περίμενα. Κουβεντιάσαμε για λίγο, αλλά δεν κατόρθωσα να τον πείσω πως ο Τάμπυ ήταν ανέτοιμος για το παιχνίδι με τη Ζίντεν, σε λίγες μέρες. Δε δέχτηκε να χρησιμοποιήσουμε τον Τσάρλυ, όπως του πρότεινα, αλλά υπέθεσε ότι τα λάθη του Μόρτον ήταν συμπτωματικά. «Θα τον ξαναβάλω και με τους Ολλανδούς. Εξάλλου, έχει μεγάλη πείρα από τέτοιες αναμετρήσεις» επέμενε...

Οι φορμαρισμένοι αντίπαλοί μας θα έκαναν το παν για να τον βάλουν σε περισυλλογή, εκείνη τη μαγευτική φθινοπωρινή βραδιά που θα θυμάμαι για χρόνια.
ΣΥΝΕΧΙΖΕΙ