Το θρυλικό "ΓΚΟΛ"

Το περιοδικό «Γκολ» (φέροντας υπότιτλο «Εικονογραφημένες ποδοσφαιρικές περιπέτειες») εκδόθηκε σε δύο περιόδους, με την πρώτη από αυτές (τα έτη 1971-75) να αποτελεί έναν ιδιαίτερο σταθμό στο συγκεκριμένο έντυπο είδος.


Το «παρθενικό» τεύχος κυκλοφόρησε την Τετάρτη 22 Σεπτεμβρίου του 1971, βγήκε σε μεγάλη διάσταση (28Χ22 εκατοστών) με 20 σελίδες και κόστιζε 3 δραχμές (μια τιμή πώλησης που σταδιακά αυξήθηκε σε 4 και 5 δρχ.) Από το δεύτερο χρόνο το σχήμα του περιορίσθηκε στο σύνηθες (21Χ14 εκατοστών) και οι σελίδες αυξήθηκαν σε 36. Τα γραφεία του στεγάζονταν στην οδό Μενάνδρου 68 («Εκδόσεις 2001-Νίκος Δεληγιώργης και ΣΙΑ Ε.Π.Ε.»), με γραμματέα σύνταξης τη Ματίνα Κοτσαμπά

Δημοσίευε αποκλειστικότητες από το I.P.C. London και μεγάλο του «ατού» αποτέλεσε το “Nipper” του Eric Bradbury (από το περιοδικό “Scorcher ‘n’ Score”). Να σημειωθεί εδώ ότι ακόμη και το λογότυπο του «Γκολ» ήταν δανεισμένο από το “Scorcher” , αφού τον τίτλο πλαισίωνε η φιγούρα ενός ποδοσφαιριστή να σουτάρει προς την εστία ενός γκολκίπερ, ακριβώς η ίδια με εκείνη του βρετανικού εντύπου.

Άλλες ιστορίες του ήταν οι σειρές «Ο κατάσκοπος», «Τζόννυ ο Έλληνας», «Τζακ ο τίγρης», «Τζίμμυ ο κεραυνός», «Γκρεγκ ο κανονιέρης», «Οι περιπέτειες του χοντρομπαλά», «Οι 11 φυλακισμένοι» κ.α.

Περιείχε, εκτός από ποδοσφαιρικά κόμικς, διηγήματα όπως το «Ταξίδι στα αστέρια» (“Star Trek”) που ήταν βασισμένο στο γνωστό σίριαλ της τηλεόρασης ή το «Πλέξους, ο μονομάχος ποδοσφαιριστής».

Την ίδια εποχή, αθλητικές ιστορίες, όπως τα “Carson’s Cubs” (από το “Lion”), “Football Family Robinson” (των Colquhoun, Gillatt, S. James) και “Johnny Cougar” (από το “Tiger”) δημοσίευσε στην Ελλάδα και ο «Φίλαθλος» του Ηλία Καμπανά, μια δεύτερη, μετά το «Γκολ», αξιόλογη εκδοτική προσπάθεια.

Το περιοδικό «Γκολ» πλησίασε τα 200 τεύχη έως τις αρχές του 1975, όταν και σταμάτησε για να επανεκδοθεί δώδεκα χρόνια αργότερα.

Η δεύτερή του περίοδος (υπό τον τίτλο «Εβδομαδιαίο περιοδικό ποικίλης αθλητικής ύλης») χαρακτηρίσθηκε από τη δημοσίευση τόσο εικονογραφημένων σειρών, όσο και γενικότερης ειδησεογραφίας.

Η έδρα του βρίσκεται πλέον στην οδό Βούλγαρη 3 και εκδίδεται από τις «Ελληνικές περιοδικές εκδόσεις Ε.Π.Ε.» με υπεύθυνο τον Κ. Μπαζαίο και διευθυντή το Ν. Δεληγιώργη. Στο λογότυπό του περιλαμβάνεται η σιλουέτα του «Κανονιέρη Γκρεγκ», βγαίνει σε σχήμα 21Χ14 με 68 σελίδες και τιμάται 50 δραχμές. Το πρώτο τεύχος του δεύτερου κύκλου (με το Δημήτρη Σαραβάκο του ΠΑΟ στο εξώφυλλο) εμφανίσθηκε στα περίπτερα την Παρασκευή 12 Ιουνίου του 1987 (τεύχος 1, 12-19 Ιουνίου 1987 αναφέρεται στη σχετική κάρτα) και περιείχε ένα κράμα παλιών και νέων ιστοριών:

«Ο γρουσούζης», «Η ιστορία ενός άσσου» (πορτρέτο του στράϊκερ της Λίβερπουλ Ίαν Ρας), «Εντάξει Τζο», «Ο θρύλος», «Τουϊστι», «Κίντ Κοξ», «Το μυστικό του Σάϊμον», «11 φυλακισμένοι», «Νίππερ», «Η βολίδα του Ρόϊ», «Ο σκληρός άντρας», «Θα πάει μπροστά», «Ο τερματοφύλακας», «Ντάρελς Πάλας», το ποδοσφαιρικό κουΐζ «Ποιος είσαι» καθώς και το άρθρο «Πόσο καλό ποδόσφαιρο ξέρεις».

Περιελάμβανε ακόμη με τη μορφή ενθέτου, το αθλητικό εφημεριδάκι «Έξτρα ΣΠΟΡ», από το οποίο ξεχωρίζουμε ένα εκτεταμένο αφιέρωμα στο Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα μπάσκετ που διοργάνωνε η χώρα μας.

Εντύπωση προκαλούν οι δηλώσεις του τότε Ομοσπονδιακού τεχνικού κ. Κώστα Πολίτη: «Στο Ευρωπαϊκό μπάσκετ έχει διαμορφωθεί ένα “status quo” και δεν πιστεύω ότι θα αλλάξει στην Αθήνα. Κατά τη γνώμη μου, η Σοβιετική Ένωση, η Γιουγκοσλαβία, η Ισπανία και η Ιταλία έχουν μια διαφορά από τις άλλες ομάδες. Από εκεί και πέρα η Ελλάδα, το Ισραήλ, η Γαλλία και η Δυτική Γερμανία θα διεκδικήσουν μάλλον τις επόμενες θέσεις».

Συνειδητοποιούμε λοιπόν για άλλη μια φορά πόσο τεράστιο επίτευγμα αποτέλεσε η πρωτιά που κατέκτησαν οι παίκτες μας στη συνέχεια, όταν ούτε οι ίδιοι καλά-καλά πίστευαν πως μπορούσαν να βρεθούν στην κορυφή. Κι όμως, σε πείσμα κάθε λογικού προγνωστικού, η παρέα του Γκάλη, του Γιαννάκη, του Φασούλα, του Χριστοδούλου, του Καμπούρη και των άλλων παιδιών υπερέβαλαν εαυτούς και τελικά μας πρόσφεραν εκείνη την αλησμόνητη χαρά, επικρατώντας των φημισμένων αντιπάλων τους!

Έως τα τέλη της χρονιάς στο περιοδικό εμφανίσθηκαν οι σειρές «Τελικός Κυπέλλου», «Σχέδιο 917», «Σμιθ και γιός», «Τα προβλήματα του Τόμυ», «Οι ποδοσφαιροναύτες» όπως και επαναλήψεις («Χοντρομπαλάς»), αλλά και πολλά αφιερώματα.

Με τη συμπλήρωση δύο ετών το λογότυπο του «Γκολ» αλλάζει ριζικά. Τώρα μια μπάλα ποδοσφαίρου παριστάνει το γράμμα Ο, σε κεφαλαία γραφή. Η τιμή έχει ήδη αυξηθεί δύο φορές, σε 60 και 70 δραχμές. Τον τρίτο χρόνο (1989) φθάνει στις 80 και τις 100 δρχ., για να κλείσει στις 150 (!)


Από το τεύχος 113 η αρίθμηση στο εξώφυλλο είναι διπλή (σε παρένθεση αναγράφεται και η παλιά) και στο περιοδικό περιέχονται -πλην των κόμικς- διάφορες στήλες, όπως εκείνη της αλληλογραφίας, των πολλών κουΐζ («Είσαι ο διαιτητής», «Σχολή ποδοσφαίρου», «Ο Μπίλυ και τα σπορ» κ.α.), αλλά και των «Νέων του Subbuteo», αφιερωμένη στο δημοφιλές παιχνίδι. Μια από τις πιο χαρακτηριστικές σειρές του «Γκολ» ήταν «Τα μαγικά παπούτσια του Μπίλυ» (ή πρωτότυπα “Billy’s Boots” των Fred Baker και John Gillatt/Mike Western από το ‘Tiger” comic) που είναι η ιστορία ενός ατάλαντου νεαρού (Billy Dane) ο οποίος χάρις στα παπούτσια του φημισμένου σεντερ-φορ “Dead Shot” Keen -τα οποία ανακαλύπτει τυχαία στο πατάρι της γιαγιάς του- μετατρέπεται σε σούπερ άσσο του ποδοσφαίρου.

Άλλες αρκετά ενδιαφέρουσες περιπέτειες που δημοσιεύθηκαν ήταν «Ο ξοφλημένος», «Ο στρατηγός», «Δυο απίθανοι γκολτζήδες», «Ο μάγος της μπάλας», «Ο σιδερένιος άνθρωπος», «Η κούρσα των μεγάλων», «Η ενδεκάδα του ζόρικου», «Οι λύκοι του Γουέην», «Ο γιος του Ρόϋ», «Οι τρομεροί δίδυμοι», «Οι μαθητευόμενοι», «Η μεγάλη παρτίδα» κ.α. «Μερίδα του λέοντος» ωστόσο κατέχουν στην ύλη οι επαναλήψεις, κάτι που μάλλον υποδηλώνει μια φθίνουσα πορεία. Επανεμφανίζονται λοιπόν τα «Σπίνμπωλ», «Σταρκ», «Ο Ρόϋ ξαναγυρίζει», «Το καταπληκτικό μίνι», «Το ποδοσφαιράκι του Μάϊκ» κ.α.

Το τελευταίο τεύχος (υπ’ αριθμόν 48 της νέας αρίθμησης, 160 με την παλιά) εκδόθηκε στις 6 Ιουλίου του 1990 και ήταν (όπως και τα τρία προηγούμενά του) ένα 32σέλιδο μεγάλης διάστασης (29Χ21 εκ.), σε μια προσπάθεια του Νίκου Δεληγιώργη να ολοκληρώσει συμβολικά την «τροχιά» του αγαπημένου του εντύπου με την ίδια μορφή που το είχε ξεκινήσει, πριν από 19 ολόκληρα χρόνια.