Πίνακας του Αλέξανδρου Αλεξανδράκη. |
(μία συνοπτική αναφορά του Νίκου Δ. – Θ. Νικολαΐδη)
Η 28η Οκτωβρίου του 1940 έχει καταγραφεί στην ελληνική συνείδηση ως μία ημερομηνία-σταθμός στην ιστορία της νεώτερης Ελλάδας. Σηματοδοτεί την πάνδημη, καθολική και συγκλονιστική επιλογή ενός μικρού αλλά υπερήφανου λαού 8 εκατομμυρίων ψυχών να αγωνιστεί "υπέρ βωμών και εστιών" εναντίον ενός τεράστιου και πάνοπλου εχθρικού στρατού που επιβουλευόταν την εθνική μας ανεξαρτησία και αξιοπρέπεια.
Αφίσα πατριωτικού χαρακτήρα από τον Κώστα Π. Γραμματόπουλο (1916-2003) |
Στο προσκλητήριο του Αγώνα δεν υπήρχαν απόντες, έσπευσαν όλοι με το χαμόγελο στα χείλη (όπως τραγουδούσε η εμψυχώτρια της Νίκης, Σοφία Βέμπο) στα κακοτράχαλα αλβανικά βουνά, με ομοψυχία και μαζί την ακλόνητη απόφαση να συντρίψουν τον ιταμό εισβολέα. Μεταξύ όσων πολλών έδωσαν το αίμα τους ή και την ίδια τους τη ζωή ήταν απλοί άνθρωποι του λαού μας, κάθε κοινωνικής τάξης και κάθε πολιτικής απόχρωσης, όπως και λόγιοι, καλλιτέχνες, ζωγράφοι, συγγραφείς και ποιητές που με τα έργα τους (εμπνευσμένα από την εμπειρία της μάχης) αποτύπωσαν σκηνές του μεγάλου μας Έπους.