ο ROY της MELCHESTER

Σχέδιο: Yvonne Hutton 

Η πορεία των θρυλικών “Rovers” στην πενταετία των θριάμβων (1971-76)

 (Γράφει ο Νίκος Δ. - Θ. Νικολαΐδης)

"Μια επιλογή που ταράζει τα νερά"

Το Φθινόπωρο του 1971 βρισκόμουν σε μία ιδιαίτερη κατάσταση όσον αφορούσε στα προσωπικά μου, καθώς η μνηστή μου είχε αντιληφθεί την απόλυτη προσήλωση μου στις υποχρεώσεις της ομάδας και αυτό  ήταν δυνατό να επηρεάσει καθοριστικά τη σχέση μου μαζί της. Για πρώτη φορά στα αρκετά χρόνια της γνωριμίας μας χρειαζόταν να προσπαθήσω πολύ για να κρατήσω τις αναγκαίες ισορροπίες, σε μια ηλικία (ήμουν τότε σχεδόν 35 ετών) που άλλοι είχαν δημιουργήσει ήδη οικογένεια.

Γιώργος Βλάχος: Ναι, αποκαλώ τον εαυτό μου «περιοδικατζή» !

Γιώργος Γερ. Βλάχος (συγγραφέας – δημοσιογράφος – ερευνητής – δημιουργός κόμικς)

(Συνέντευξη στο Νίκο Δ. -  Θ. Νικολαΐδη)

·  Γιώργο μου, η συνεισφορά σου (με τον απίστευτο «πλούτο» γνώσεων που κατέχεις, αλλά –το πιο σημαντικό- επιλέγεις να μοιράζεσαι μαζί μας) είναι ανεκτίμητη! Θέλεις να μας πεις δυο λόγια (ή και περισσότερα) για την πρώτη σου επαφή με το χώρο της εικονογραφημένης (κι όχι μόνο) λογοτεχνίας του είδους ;

Η πρώτη μου, ή για την ακρίβεια οι πρώτες μου επαφές με τον χώρο της εικονογραφημένης (και όχι μόνο) λογοτεχνίας, χάνονται στα απύθμενα βάθη προϊστορίας της μεταξύ εμού και αυτής σχέσης. Και ίσως να μην θυμόμουν καθόλου τι είχε προηγηθεί της τωρινής κομιξοκατάστασής μου, αν δεν είχα διασώσει χειρόγραφα ντοκουμέντα που αποδεικνύουν σήμερα και μου θυμίζουν τα πρόσωπα και πράγματα από τα βάθη του χρόνου. Πριν ακόμα μάθω και κατανοήσω την έννοια των πνευματικών δικαιωμάτων, άσκησα ανεξέλεγκτα το εκ γενετής βίτσιο μου, γνωστό ως clopyright βιασμό της αλλότριας πνευματικής δημιουργίας. Από κάποιο γειτονόπουλο μεγαλύτερό μου σε ηλικία δανειζόμουν κάποιο εικονογραφημένο περιοδικό της εποχής (σύμφωνα με πρόσφατη έρευνά μου για τις ρίζες του συγγραφικού παρελθόντος μου, κατέληξα στο συμπέρασμα ότι επρόκειτο για το περιοδικό με κόμικς «Τόξο»). Επειδή, τότε, δεν ήξερα να διαβάζω, μου αρκούσε να βλέπω μόνον τις εικόνας και να πλάθω κατόπιν δημιουργικά τις ιστορίες, όπως εγώ ήθελα. Την ίδια πρακτική την ακολούθησα και αφότου έμαθα γραφή κι ανάγνωση, προσθέτοντας από πάνω και λεζάντες δικής μου έμπνευσης αξιοποιώντας  στο έπακρο τη νεοαποκτηθείσα γνωριμία μου με τον γραπτό λόγο! Συνέπεια της εκχειλίζουσας πνευματικής δημιουργικότητάς μου ήταν να αρνούμαι με αγέρωχο πείσμα να διαβάζω τα “συννεφάκια” στα κόμικς (βλ. Γέλιο και Χαρά) αντικαθιστώντας τα με δικά μου balloons, πιστεύοντας ακράδαντα ότι η δική μου αφηγηματική εκδοχή ήταν πιο … συναρπαστική! Θέλει πολύ ο άνθρωπος για να πάθει τη ζημιά και μάλιστα στην τρυφερή του ηλικία;

Χρήστος Νάστος: "Μάλλον υπήρχε στο D.N.A. μου η αγάπη για τα κόμικς"

(Συνέντευξη στο Νίκο Δ. - Θ. Νικολαΐδη)

1. Αγαπητέ μου Χρήστο, κατ’ αρχάς σ’ ευχαριστώ για την ανταπόκρισή σου. Θα ήθελες να ξεκινήσουμε τη συζήτηση, αναφέροντάς μας ποιες είναι οι «αγάπες» της ζωής σου, πέραν, φυσικά, από την αγαπημένη σου σύντροφο.

Πρωτίστως, σ'ευχαριστώ πολύ για τη τιμή που μου κάνεις. 
Διότι, εκτός των κοινών ενδιαφερόντων/χόμπι, που μας ενώνουν, οφείλω να πω εκ νέου το πόσο σε εκτιμώ ως άνθρωπο (πρωτίστως) και ως πολυπράγμονα δημιουργό.
Πέρα λοιπόν από τη λατρεμένη μου σύντροφο Αικατερίνη, η επόμενη μεγάλη μου αγάπη έχει σίγουρα οσμή και υφή χάρτινη. Οι μεγάλες μου αδυναμίες παραδόξως δεν είναι τα κόμικς, μα τα αναγνώσματα.
  -Μάσκα: είχα τη μεγάλη τύχη να προλάβω εν ζωή τον αείμνηστο Δημήτρη Χανό, έναν ακούραστο δημιουργό και εκδότη με αστείρευτο μεράκι και αγάπη για τα pulp αναγνώσματα.
Από αυτόν  απέκτησα ένα σημαντικό μέρος της συλλογής μου καθώς και αρκετές από τις γνώσεις που διαθέτω. Συλλέγω - αναζητώ ακόμη τεύχη και συγκεκριμένες ιστορίες που και σήμερα απολαμβάνω.

Χρόνια σου πολλά, Λεωκράτη μας!

(Γράφει ο Νίκος Δ. – Θ. Νικολαΐδης)

Σαν από ένα συμβολικό παιχνίδι της μοίρας, ο εκδότης και εκλεκτός φίλος μας, Λεωκράτης Ανεμοδουράς ήρθε στον κόσμο ακριβώς την ίδια ημερομηνία με τον αείμνηστο παππού του, Στέλιο Ανεμοδουρά (22 Μαΐου 1917 – 6 Μαΐου 2000). Έτσι λοιπόν, χθες είχε τα γενέθλιά του και με την ευκαιρία, του ευχόμαστε (και από εδώ) τα ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ! Μακάρι ο Θεός να του δίνει δύναμη, υγεία και πάντοτε την ίδια, αστείρευτη διάθεση που τον χαρακτηρίζει  για δημιουργικό έργο, αφού εδώ και αρκετά χρόνια είναι ο φυσικός διάδοχος των ιστορικών εκδόσεων, που όλοι μας αγαπάμε.

• Το blekmagazine, μάλιστα, σε λίγες μόνο ημέρες από σήμερα, θα έχει την τιμή να φιλοξενήσει μία πολύ ενδιαφέρουσα συνέντευξη που ο αγαπητός Λεωκράτης είχε την ευγένεια να μας παραχωρήσει. Λίγη υπομονή, φίλες και φίλοι... 

Πάνος Θωμόπουλος: "είμαστε οι τελευταίοι ρομαντικοί μιας άλλης εποχής"

(Συνέντευξη στο Νίκο Δ. - Θ. Νικολαΐδη)

Πάνο μου, πάντα χαίρομαι να ανταλλάσσω απόψεις μαζί σου, ιδιαίτερα σε ότι αφορά στ’ αγαπημένα και των δυο μας, περιοδικά (που τότε, παλιά, δεν τα λέγαμε κόμικς). Θυμάμαι ότι, για πρώτη φορά, διάβασα το όνομά σου, σε ένα ξενόγλωσσο άρθρο – αφιέρωμα που είχε την υπογραφή σου και αναφερόταν στον λατρεμένο μας χαρακτήρα «Ζαγκόρ». Ήταν, νομίζω, για τον ιστότοπο των εκδόσεων Bonelli (φωτό).

Καλέ μου φίλε Νίκο, σε ευχαριστώ πολύ για την τιμή που μου κάνεις να έχουμε μια συζήτηση με θέμα τα αγαπημένα μας περιοδικά, σημείο αναφοράς των παιδικών μας χρόνων. Πράγματι πολύ σωστά αναφέρεις για ένα άρθρο με το όνομα μου στον ιστότοπο των εκδόσεων  Bonelli. Λίγο πριν το 2000, όταν το διαδίκτυο έμπαινε δυναμικά στην καθημερινότητα μας, έψαξα να βρω πληροφορίες για τον αγαπημένο μου παιδικό ήρωα, τον ΖΑΓΚΟΡ. Ένας ήρωας που δυστυχώς τον χάσαμε από τα περίπτερα το 1976. Υποψιάζομαι ότι το κόστος έκδοσης δεν θα συνέφερε την εκδοτική εταιρεία με αποτέλεσμα να μην τον δούμε σε νέες περιπέτειες. Επισκεπτόμενος την ιστοσελίδα Bonelli ήρθα σε επαφή με ανθρώπους της εταιρείας και μου ζητήθηκε να μεταφράσω ένα αγγλικό κείμενο με πληροφορίες για τον  ΖΑΓΚΟΡ στα ελληνικά, έτσι ώστε να το αναρτήσουν στην ιστοσελίδα τους . Με αυτόν τον τρόπο είχαμε την πρώτη μας γνωριμία.

Οι ιστορικές εκδόσεις της "Ατλαντίδας" !

(Γράφει ο Νίκος Δ. - Θ. Νικολαΐδης, από το λήμμα που ο ίδιος έχει αναρτήσει στη ΒΠ)

Οι Εκδόσεις Πεχλιβανίδη («Ατλαντίς») ήταν ελληνική εκδοτική επιχείρηση, την οποία ίδρυσαν οι Μικρασιάτες αδελφοί Πεχλιβανίδη (Μιχάλης, Γιώργος και Κώστας, με καταγωγή από την Αττάλεια). Η εταιρεία (1945 – 1993^[1]), η οποία αρχικά στεγαζόταν σε ένα ιστορικό κτίριο, στη συμβολή των οδών Πανεπιστημίου και Κοραή 8^[2], στο κέντρο της Αθήνας (πολύ αργότερα η έδρα των εκδόσεων μεταφέρθηκε στη Στοά του βιβλίου) εξέδωσε μία σειρά γνωστών εικονογραφημένων περιοδικών (κόμικς, κλπ), όπως τα «Γέλιο και Χαρά», «Κλασσικά Εικονογραφημένα», «Τα καλύτερα Κόμικς» κ.α. τα οποία γνώρισαν σημαντική κυκλοφορία. Επίσης, η εταιρεία εξέδωσε τη σειρά αστυνομικών μυθιστορημάτων του Γιάννη Μαρή, καθώς και άλλα βιβλία, μικρής ή μεγαλύτερης διάστασης, όπως και περιοδικά ποικίλης ύλης^[3].

Ανδρέας Τσιρώνης: "Η συλλογή μου αποτελείται από τεύχη που έχουν για μένα συναισθηματική αξία"

Ανδρέας Τσιρώνης (ερευνητής – συλλέκτης – αναγνώστης - μελετητής) 

(Συνέντευξη στο Νίκο Δ. - Θ. Νικολαΐδη)

Φίλε Ανδρέα μας έχει πραγματικά εντυπωσιάσει, όλα αυτά τα χρόνια, με τις απίστευτες γνώσεις σου σχετικά με τα εικονογραφημένα περιοδικά που κυκλοφόρησαν στην Ελλάδα κατά τις προηγούμενες δεκαετίες! Θα ήθελες να μας αποκαλύψεις το «κλειδί» αυτού του πολύτιμου «θησαυρού» της μνήμης σου ;

Δεν νομίζω ότι υπάρχει κάποιο κλειδί, απλά η αρκετά καλή μνήμη μου καθώς και ίσως το ότι τα αγαπημένα μου εικονογραφημένα όταν άρχισα εγώ να διαβάζω  δεν τα αγόραζα κάθε εβδομάδα από το περίπτερο όπως σχεδόν όλοι αλλά είχα στα χέρια μου ολοκληρωμένες τις σειρές (Μπλεκ-Ζαγκόρ-Όμπραξ) και μέσα σε μικρό χρονικό διάστημα διαβάζοντας τα μου έμειναν χαραγμένα στο μυαλό.

Νίκος Ζώης: "Συνεχίζουμε για όσους αναζητούν ποιοτικά παιδικά περιοδικά"

Νίκος Ζώης (Πολιτικός Μηχανικός – εκδότης αναγνώστης – συλλέκτης – δημιουργός κόμικς)

(Συνέντευξη στο Νίκο Δ. - Θ. Νικολαΐδη)

Αγαπητέ μου Νίκο, καλωσόρισες ξανά στην πατρίδα ! Αυτή τη φορά ήρθες για να μείνεις, υποθέτω. Για εμάς τους φίλους σου, είναι μεγάλη η χαρά μας να σε έχουμε κοντά και όχι στη μακρινή «Εσπερία». Αλήθεια, πως είναι τα πράγματα στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού;

Νίκο χαίρομαι που επιστρέψαμε στην γλυκιά πατρίδα, σε ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια. Πιστεύω ότι ήρθαμε για να μείνουμε πια και να προσφέρουμε όπως μπορούμε στην οικογένειά μας, σε φίλους, γνωστούς και στην κοινωνία μας. Τα πράγματα στην Αμερική είναι μία πολύ μεγάλη συζήτηση, αλλά σε γενικές γραμμές δεν είναι όπως ήταν παλαιότερα, επικρατεί ένα νέο πνεύμα που από εκεί διαχέεται σε όλο τον δυτικό κόσμο,  ως Αμερικανικός τρόπος ζωής.

Καλλιτέχνες που αγαπήσαμε: Mike White (R - I - P)

(Γράφει ο Νίκος Δ. - Θ. Νικολαΐδης)

Ο αείμνηστος σχεδιαστής και ζωγράφος Μάικ Γουάιτ [Michael ή «Mike» White, Ηνωμένο Βασίλειο, 6 Ιανουαρίου 1953 (;;; ) το αναφέρουμε με πολύ μεγάλη επιφύλαξη - 4 Φεβρουαρίου 2012] ήταν Βρετανός καλλιτέχνης εικονογραφημένων εκδόσεων (κόμικς) κάθε είδους θεματολογίας. Ξεκίνησε την πολυετή και δεόντως παραγωγική σταδιοδρομία του στα μέσα της δεκαετίας του ’60, όταν αποφάσισε να στείλει δείγματα των πρόωρων έργων του (ήταν τότε ακόμη μαθητής γυμνασίου) σε διάφορες εταιρείες, όπως η «Micron». Η πρώτη του -επίσημα δημοσιευμένη- σειρά ήταν το «Jackaroo Joe» (1965-66) και ακολούθησαν δεκάδες άλλες, επί σχεδόν τέσσερις δεκαετίες. Εργάσθηκε για λογαριασμό των εκδοτικών Οίκων «Fleetway/I.P.C.» και «D.C. Thomson» και κατόπιν συνεργασίας με συγγραφείς (όπως οι Allan Moore, Tom Tully, Grant Morrison, Steve Moore) δουλειές του (διαφόρων ειδών και θεματολογίας) δημοσιεύθηκαν σε πολλά περιοδικά του είδους («Sonic the Comic», «Valiant», «Score ‘n’ Roar», «Lion», «Action», «2000 AD», «Roy of the Rovers» ( 1986 – 1992), «Commando», «Buddy», «Champion», «Spike», «Whizzer & Chips», «Tiger» κ.α.) 

Josep Marti: Ο πολυσχιδής !

(Αφιέρωμα: Νίκος Δ. - Θ. Νικολαΐδης)

Ο Γιόζεπ Μάρτι (πλήρες ονοματεπώνυμο Josep Marti i Capell) είναι Ισπανός πολυσχιδής και ιδιαίτερα παραγωγικός καλλιτέχνης εικονογραφημένων εκδόσεων και παράλληλα δημιουργός κόμικς, γεννημένος στις 28 Φεβρουαρίου του 1932 [1]. Ειδικεύεται, μεταξύ άλλων, σε απεικόνιση αθλητικών, φυσιολατρικών αλλά και πολεμικών, έως και γουέστερν σκηνών, τις οποίες δημιούργησε για διάφορους εκδοτικούς οίκους σε ολόκληρο τον κόσμο. Επί σειρά ετών διατήρησε τακτική συνεργασία με το καλλιτεχνικό πρακτορείο - στούντιο «Bardon Art Gallery» (από τη σύμπτυξη των τοπωνυμιών Barcelona – London) της Βαρκελώνης.

Γιώργος Νικολάου (αναγνώστης – συλλέκτης – μελετητής – αρθρογράφος)

(Συνέντευξη στο Νίκο Δ. - Θ. Νικολαΐδη)

Φίλε Γιώργο, από πότε χρονολογείται το ενδιαφέρον σου για τα κόμικς;

Το ενδιαφερον μου για τα κομικς αρχισε απ την προσχολικη ηλικια οταν εβλεπα στα περιπτερα πολυχρωμα εντυπα και λυπομουν που δεν μπορουσα να τα διαβασω ,οπως τα μεγαλυτερα παιδια Εχω δυο μεγαλυτερα ξαδερφια που διαβαζαν τοτε πολλα κομικς Ετσι μολις εμαθα να διαβαζω αρχισα να διαβαζω και κομικς συλλαβιστα Τη δεκαετια του 1970 διαβασα ολα τα κομικς που κυκλοφορουσαν, αργοτερα τα γνωστα ιταλικα πορνογραφικα και μετα Βαβελ, Παραπεντε κτλ

Ποιο υπήρξε το πρώτο σου, σχετικό ερέθισμα για τα εικονογραφημένα περιοδικά ;

Μολις το 2011 πληροφορηθηκα απο ενα φιλο μου οτι στο ιντερνετ πωλουνται παλια κομικς κι απο τοτε αρχισα ν αγοραζω τευχη Ειμαι μικροσυλλεκτης και το ενδιαφερον μου στραφηκε στα Μπλεκ, Ζαγκορ, Ομπραξ,της περιοδου 1970 -75.

Βασιλης Χειλάς (δημιουργός κόμικ, εκδότης, μελετητής, αναγνώστης και συλλέκτης)

 

(Συνέντευξη στο Νίκο Δ. - Θ. Νικολαΐδη)

• Φίλε μας Βασίλη, είσαι ένας από τους πλέον δραστήριους και παραγωγικούς Έλληνες εκδότες – δημιουργούς της «9^ης Τέχνης». Θα ήθελες να κάνεις μία αναδρομή (όσο εκτεταμένη επιθυμείς) στην πορεία σου στο χώρο αυτό, που όλοι μας λατρεύουμε ;
• Ευχαρίστως, Νίκο! Ως φανατικός οπαδός των κόμικς και με κάποια ικανότητα στα καλλιτεχνικά γενικώς, από μικρή ηλικία προσπαθούσα να δημιουργήσω τα δικά μου κόμικς! Το 1990 παρακολούθησα μαθήματα σχεδίου στη σχολή Γριζάπη. Εμφανίστηκα επισήμως το 1991, ως μεταφραστής, επιμελητής, αρχισυντάκτης στα περιοδικά της Μαμουθκόμιξ, "Χ-Μεν" και "Άνθρωπος Αράχνη". Το 1993 εξέδωσα το πρώτο ουσιαστικά ελληνικό φανζίν για κόμικς, το "Comicmania". Το 1997 ακολούθησε το "Comicζειν". Το 2004 έγραψα την πρώτη ελληνική superhero σειρά "Ύψιλον", σε σχέδιο Θάνου Κόλλια, για τις εκδόσεις "Ψυχής τα Λαμπυρίσματα". Ανέλαβα την αρχισυνταξία του ανθολογικού περιοδικού "Real Comics", πάλι για τις "ΨΤΛ", το 2005. Η σειρά μου "Φόνος μετά Συλλογής" σε σχέδιο Γιώργου Καμπάδαη, που φιλοξενούνταν στο περιοδικό, βγήκε "best serialized series" στα Ελληνικά Βραβεία Κόμικς του 2006. Το 2013 ιδρύω την Phase Ρroductions και εκδίδω το underground funny animal κόμικ "Το Πεπρωμένο του Μίλτου Περσίδη" σε σενάριο δικό μου και σχέδιο Άγγελου Κωνσταντίνου. Το 2018, εκδίδω το ελληνικό γουέστερν "Λήσταρχοι", σε σενάριο δικό μου και σχέδιο Παναγιώτη Τσαούση. Το 2019, γράφω και εκδίδω την superhero σειρά "Αιώνιος", σε σχέδιο Θάνου Κόλλια. Το 2019, επίσης, ξεκινάω την ελληνική ανθολογία Epifany Comics που φιλοξενεί πλήθος δημιουργών και έχει φτάσει αισίως στο 7ο τεύχος. Έχω συνεργαστεί, από την στιγμή που αποφάσισα να αφήσω το σχέδιο για χάριν αποκλειστικά του σεναρίου, με πάνω από 20 καλλιτέχνες του χώρου.

Γιώργος Ι. Φαρδέλλος (αναγνώστης – συλλέκτης – μελετητής – αρθρογράφος των κόμικς)

 

(Συνέντευξη στο Νίκο Δ. - Θ. Νικολαΐδη)

- Αγαπητέ μου Γιώργο, τι ήταν αυτό που σε παρακίνησε να ασχοληθείς με τα εικονογραφημένα περιοδικά και γενικά με τη λογοτεχνία του είδους ;

- Μεγάλη η αγάπη μου για τα κόμικς από μικρός. Δεν το είχα τόσο με τα μεγάλα κείμενα και τις λίγες εικόνες, προτιμούσα τις πολλές (έγχρωμες) εικόνες με τα "συννεφάκια". Τότε βέβαια λίγα ήταν για μένα τα κόμικς αυτά, μιας και στηριζόμουν περισσότερο στο χαρτζιλίκι από τους γονείς μου. Η δημιουργία οικογένειας με έκανε να βάλω στον "πάγο" την αγάπη μου γι' αυτά, αλλά τα τελευταία χρόνια αναθερμάνθηκε. Και όντας πια οικονομικά ανεξάρτητος, η συλλογή μου όλο και μεγαλώνει...

- Ποια είναι η άποψή σου για τη σημερινή –εγχώρια αλλά και διεθνή- κατάσταση, σχετικά με τα κόμικς ;

- Έλληνας είμαι, με ενδιαφέρει πιο πολύ η δική μας κατάσταση. Βλέπω μια άνθηση, που πολύ με ευχαριστεί στην Ελλάδα, και ως προς τους ξενόφερτους ήρωες, που μεταφράζονται οι περιπέτειές τους (Εκδόσεις "Μικρός Ήρως" κλπ), αλλά και ως προς τις πραγματικά αξιόλογες δουλειές Ελλήνων δημιουργών...

Paul Trevillion - ο αξεπέραστος!

(Γράφει ο Νίκος Δ. – Θ. Νικολαΐδης)

Norman Giller (συνεργάτης του P. Trevillion επί σειρά ετών): «Με το να περιγράψει κανείς τον Πολ μόνο σαν σχεδιαστή κόμικ, είναι το ίδιο με το να υποβαθμίζει την καριέρα του, που είναι πλήρως παραγωγική και υψηλά αφιερωμένη στη διακεκριμένη τέχνη» (ιστοσελίδα SJA).

Ο Πολ Τρεβιλιόν (Paul Trevillion), πασίγνωστος Βρετανός καλλιτέχνης των κόμικς για περισσότερο από μισόν αιώνα (!) είναι η νέα παρουσίαση στην αναφορά μας για τους διαχρονικούς εικονογράφους της αγαπημένης μας σειράς «Roy of the Rovers», καθώς –σαν τρίτος κατά σειρά- ανέλαβε τα σχεδιαστικά της ‘ηνία’ και τα διατήρησε για ολόκληρο το έτος 1963.

Οι άνθρωποι πίσω από τον αγαπημένο μας, Roy Race !

(αφιέρωμα: Νίκος Δ. - Θ. Νικολαΐδης)

Ο θρυλικός Roy Race, αρχηγός και ηγέτης των διάσημων Rovers του Melchester (Βλέπε ΕΔΩ), ένας «χάρτινος» αλλά εντούτοις ακόμα ζωντανός χαρακτήρας στις μνήμες των παιδικών και εφηβικών μου χρόνων, αρνείται να «πεθάνει». Σήμερα όμως, θα κάνω μία περιεκτική αναφορά σε όλους τους συντελεστές αυτής της αγαπημένης σειράς.

[Αριστερά: Έξοχη σύνθεση της αείμνηστης Yvonne Hutton στο περιοδικό "Tiger"(1975) με αφορμή τον εορτασμό για την επέτειο της συμπλήρωσης 21 ετών του Ρόυ στο Αγγλικό Πρωτάθλημα ποδοσφαίρου].

Οι περιπέτειες του περίφημου άσσου κυκλοφόρησαν, σχετικά πρόσφατα, για πρώτη φορά ως αυτόνομοι τόμοι στην Ελλάδα, από τις εκδόσεις 'ΜΙΚΡΟΣ ΗΡΩΣ' του κ. Λεωκράτη Ανεμοδουρά (Βλέπε ΕΔΩ)