Δημοφιλείς αναρτήσεις

Δευτέρα 13 Αυγούστου 2018

'Νέος Μπλεκ' # 57 (Αύγουστος 2018)


(γράφει ο  Νίκος Δημ. Νικολαιδης)

Έχουμε ήδη όλοι φαντάζομαι στα χέρια μας το νέο τεύχος του αγαπημένου περιοδικού «Νέος Μπλεκ», που κυκλοφόρησε το Σάββατο 11 Αυγούστου. Με χαρά διαπιστώνω ότι το έντυπο συνεχίζει με επιτυχία την πορεία του για 5η χρονιά, πλήρως ανανεωμένο και γεμάτο από ενδιαφέρουσες δημιουργίες. Ωστόσο, στο διαδίκτυο οι εντυπώσεις του αναγνωστικού κοινού δείχνουν έναν έντονο προβληματισμό, στον οποίο θεώρησα καθήκον μου να «απαντήσω», πάντοτε καλοπροαίρετα και με μόνο γνώμονά μου το συμφέρον της έκδοσης. Η ιστορία του «ξανθού γίγα», καθώς φαίνεται δεν άρεσε σε πολλούς, διότι την έχουμε ξαναδιαβάσει. Προσωπικά αυτό είναι κάτι που δεν με απασχολεί, καθώς αφενός μεν, υπάρχει δυσκολία στην εξασφάλιση άλλων ιστοριών των «eSseGeSse», ενώ από την άλλη δε βρίσκω κάτι κακό στη συγκεκριμένη ιστορία, το αντίθετο θα έλεγα.


Και ρωτώ λοιπόν: Οι Ιταλοί που αποφάσισαν να προχωρήσουν σε επανέκδοση όλης της αρχικής σειράς επεισοδίων, σχεδιασμένων από τον Pietro Sartoris, με μόνη καινοτομία την ψηφιακή επεξεργασία των εικόνων, δεν είναι οι πλέον αρμόδιοι να μας υποδείξουν το δρόμο; Αν όχι, τότε θα πρέπει να παραδεχτούμε ότι το ελληνικό κοινό είναι πολύ πιο απαιτητικό σε σχέση με τους γείτονες, πλην όμως υστερεί αφάνταστα σε απόλυτο αριθμό αναγνωστών, γεγονός που καθιστά δυσλειτουργική τη συνέχεια της έκδοσης.  

Διότι, αγαπητοί φίλοι και συν-αναγνώστες, αν «διυλίζουμε τον κώνωπα» αντί να στηρίζουμε έμπρακτα το περιοδικό μας, τότε και ο εκδότης θα απογοητευθεί και εμείς οι λίγοι «νοσταλγοί» θα χάσουμε... Αναφέρομαι σε μας, τα 1.000 – 1.300 άτομα (ναι, τόσοι περίπου είμαστε) σε όλη την Ελλάδα, οι οποίοι αγοράζουμε σε σταθερή βάση τον «Νέο Μπλεκ». Υπάρχουν χιλιάδες άλλοι, που αρέσκονται μεν σε «Like» στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης,α λλά δυστυχώς δεν πράττουν τα απαραίτητα για την επιβίωση του περιοδικού. Ο λόγος που το «Μπλεκ» συνεχίζει, σε αντίθεση με τα εξαιρετικά έντυπα «Μίστερ ΝΟ» και «Ζαγκόρ» που ο Λεωκράτης αναγκάσθηκε να αναστείλει την κυκλοφορία τους, είναι ότι το brand-name του είναι ισχυρό και αγγίζει 2-3 γενιές αναγνωστών. Αυτό ας το εκμεταλλευτούμε φίλοι μου. Ας δια δώσουμε το περιοδικό στα παιδιά μας και στα παιδιά φίλων μας, από το να γκρινιάζουμε με την πρώτη ευκαιρία.

Ο εκδότης εξασφάλισε τις νέες περιπέτειες του εμβληματικού χαρακτήρα Roy Race (που κυκλοφόρησαν μόλις τώρα στην Αγγλία) και εμείς βρήκαμε ευκαιρία να «στραβομουτσουνιάσουμε». Μας «ξυνίζει» η νέα μορφή, που θυμίζει περισσότερο καρτούν παρά κόμικ. Ε, ναι, όμως οι Βρετανοί  ξέρουν καλύτερα. Στοχεύουν τη γενιά των νέων παιδιών, που δεν είναι δυνατόν να δεχθούν την παλαιά εικονογράφηση των δεκαετιών του ’50, του ’60, ακόμη και του ’70 ή του ‘80. Οι νεαροί αναγνώστες ελκύονται από μορφές και εικόνες που τους θυμίζουν περισσότερο όσα αντικρίζουν στην οθόνη των υπολογιστών, των κινητών τηλεφώνων και των tablet τους. Μόνο με αυτή τη μορφή πλέον, το προσφερόμενο προϊόν γίνεται δελεαστικό για τις νέες γενιές. Από αυτή την άποψη, βλέποντας και το 10χρονο γιο μου να εντυπωσιάζεται από το αποτέλεσμα και να «ρουφάει» ολόκληρο το επεισόδιο της «νέας εποχής» του αγαπημένου μας Roy of the Rovers, είμαι πολύ αισιόδοξος.

Για να σχολιάσω όμως και τις υπόλοιπες σειρές που περιέχονται στο περιοδικό: Η «σύμπλευση» Nathan Never και Dylan Dog απέδωσε ένα εκπληκτικό σύνολο, ταιριαστό με τη μεταμοντέρνα μορφή των κόμικς και απόλυτα αποδεκτό για την πλειοψηφία των «ψαγμένων» αναγνωστών, έστω και της δικής μου ηλικίας (έκλεισα προσφάτως τα 54 έτη ζωής). Η βιογραφία του Steve Jobs ήταν εξαιρετική, προβάλλοντας με ισορροπία τις πτυχές του χαρακτήρα του και εστιάζοντας με μεγάλη λεπτομέρεια στα τεχνολογικά επιτεύγματα που ο ίδιος μας πρόσφερε. Θεωρώ ότι αρέσει πάρα πολύ στα νέα παιδιά και μακάρι να υπάρχουν ανάλογες παρουσιάσεις και στα επόμενα τεύχη. Έπεται βεβαίως ο θρύλος των «Queen» Freddie Mercury !!!

Τέλος, ο Tarzan είναι μια σταθερή ΑΞΙΑ, που διαβάζεται ευχάριστα είτε είναι πολυσέλιδος, είτε ολιγοσέλιδος. Είναι τέτοια η ποιότητά του, η σεναριακή όσο και η σχεδιαστική, που δεν αφήνει κανέναν, πιστεύω, παραπονεμένο.

Για τα αφιερώματα δε του Λευτέρη Ταρλαντέζου, από τη μόνιμη στήλη του συγγραφέα-μελετητή των ελληνικών και ξένων κόμικς, δε χρειάζεται να πω κάτι παραπάνω από όσα έχω αναφέρει επανειλημμένα: Γνώστης, περιεκτικός, αναλυτικός, εμβαθύνει και διεισδύει όσο κανείς άλλος, προσφέροντάς μας άπειρες πληροφορίες για το κρυφό και φανερό «αντικείμενο του πόθου μας». Τα συγχαρητήριά μου ακόμη μια φορά.

Θα προχωρήσω όμως και σε μια άτυπη, προσωπική βαθμολόγηση όλων των ιστοριών, κάτι που συνήθιζα σε παλαιότερες συνεισφορές μου στο περιοδικό:

  • ΜΠΛΕΚ - « Η Χαμένη Άμαξα»: Σενάριο 8, εικονογράφηση 10.
  • Roy of the Rovers – «Το Φιλανθρωπικό Τουρνουά»: Σενάριο 7, εικονογράφηση: 8.
  • Tarzan – «Η Χώρα των Γιγάντων»: Σενάριο 8, εικονογράφηση: 10.
  • Nathan Never & Ντύλαν Ντογκ - «Χαμένες Αναμνήσεις»: Σενάριο 9, εικονογράφηση 10.
  • Κόμικς – Βιογραφία - «Steve Jobs»: Σενάριο 10, εικονογράφηση 9.



4 σχόλια:

  1. Θα συμφωνήσω στα λεγόμενά σου 99%. Το 1% όμως που δεν συμφωνεί είναι στη μεριά της συνεχής "γκρίνιας" των αναγνωστών. Οκ μερικοί ναι εκφέρουν συνεχώς τη δυσαρέσκειά τους και δεν είναι αισιόδοξοι για την έκδοση παρά μόνο αν δουν να γίνετε το "δικό τους". Παρ' όλα αυτά όμως πρέπει να παραδεχθούμε πως το Μπλεκ έχει χάσει την "ταυτότητά" του. Δεν ξέρει που οδεύει. Και το Μπλεκ #57 το επιβεβαιώνει σε μεγάλο βαθμό. Το #57 είναι από τα χειρότερα τεύχη της έκδοσης για ουκ ολίγους λόγους. Αρχικά, εγώ θα ξεπεράσω το θέμα της επαναδημοσίευσης καθώς δεν με πολυενδιαφέρει να πω την άληθεια. Ο Ταρζάν μπορεί μεν να είναι εξαιρετικός αλλά το να του δίνεις 7 ρημαδο-σελίδες (συγνωμη για την εκφραση μου) ειναι αισχρο. 7 δισ. ανθρωποι γνωριζουν ποιος ειναι ο Ταρζαν και οσα ειναι τα δισ αντιστοιχουν οι σελιδες; Ποιος το ειδε αυτο;
    Εμένα ο Ρέης μπορεί να με απογοήτευσε απίστευτα, αλλά παρόλα αυτά υποστηρίζω αυτή την κίνηση και είμαι ενθουσιασμένος να δουμε και τις ιστορίες από τα graphic novels. Και χαίρομαι που στον γιο σου του αρεσε. Πολυ ενθαρυντικο. Στο σεναριο εγω εχω μεγαλο προβλημα να πω την αληθεια, το σχεδιο δεν με πολυχαλασε.
    Ο Jobs ενταξει καλός ήταν αλλά οι Κόμικς Βιογραφιες δεν ανηκουν στο Μπλεκ. Είναι λάθος η ένταξή τους στην ύλη του περιοδικού. Και δεν είναι κόμικς καλά καλά, αφού οι δημιουργοί κάνουν πιστό "adaptation", χωρίς να βάζουν το δικό τους χεράκι στην απόδοση της ιστορίας.
    Τέλος, θα διαφωνήσω απόλυτα στον Νέβερ/Ντυλαν. Άμα την διάβασες θα κατάλαβες πως η ιστορία είναι του Νεβερ. Ο Ντυλαν δεν υπαρχει στην ιστορια παρα μονο για να πει 3 προτασεις 2 φορες στην ιστορια ως ολογραμμα. Το σεναριο απαισιο κιολας, καθως θα επρεπε να ειχαμε διαβασει αλλες ιταλικες ιστοριες για να καταλαβουμε "τι παιζει"!
    Ειμαι απογοητευμενος απο το Μπλεκ, και δεν ειμαι σιγουρος αν θα μπορεσει να ξανασταθει στα ματια μου δυστυχως. Μονο μετα απο πολυ προσπαθεια. Χρειαζεται ανανεωση ξανα αλλα αυτη τη φορα ΡΙΖΙΚΗ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Διάβασα και το άρθρο του Νίκου και το σχόλιο του Ίωνα και φυσικά το τεύχος, αλλιώς δεν είχε νόημα να τοποθετηθώ.
    Σημειώνω ότι στηρίζω όλες τις εκδόσεις (με πόνεσε που σταμάτησαν Ζαγκορ και Μίστερ Νο) του Λεοκράτη Ανεμοδουρά, είναι φοβερή η προσπάθεια να κοντράρει ακόμα και τους νόμους της αγοράς και είναι ολοφάνερο ότι ακούει τις απόψεις των αναγνωστών και προσπαθεί συνεχώς να ανανεώσει-βελτιώσει τον μοναδικό τίτλο που θα μείνει πια (έχουμε ένα Ζαγκορ ακόμα).
    Στο δια ταύτα, είμαι απο τους ...γκρινιάρηδες όσον αφορά το σχέδιο-καρτούν του Ρόι, ομολογώ όμως ότι οι καιροί αλλάζουν, ίσως η σύγχρονη προσέγγιση να είναι αυτή, σίγουρα οι Άγγλοι ξέρουν καλύτερα ο χαρακτήρας χρειάζεται ανανέωση για να επιβιώσει στη σύγχρονη εποχή. Συμφωνών λοιπόν εδώ με το Νίκο, το σκίτσο εξακολουθεί να μην μου αρέσει, το σενάριο όμως το βρήκα ενδιαφέρον, σε αντίθεση με τον Ίωνα. Μου άρεσε η εμφάνιση ενός ώριμου Μάϊτι Μάους, αφού τον είχαμε ζήσει να διαπρέπει στο παρελθόν μαζί με τον γιγαντόσωμο Μπαλφουρ τον Σκωτσέζο, με ...συγκίνησε που τον είδα γηραιό πια και προπονητή (ένοιωσα ότι μαζί μου μεγάλωσε και αυτός), ήταν μια όμορφη νότα. Μου έκανε εντύπωση ότι έγινε ...μαύρος ο Λόφτι Πικ, οκ μάλλον ξέρουν καλύτερα.
    Εκτιμώ ότι η αγορά των ιστοριών είναι επιτυχία, επικροτώ και στηρίζω παρά τις ενστάσεις για το σκίτσο.
    Νάθαν Νέβερ, δεν με συγκινεί, δε με αφήνει εντελώς αδιάφορο πάντως, αν η πλειοψηφία τον αποδέχεται, τότε δεν μου πέφτει λόγος.
    Πιστεύω πάντως πως ότι ποιοτικότερο υπαρχει αυτή τη στιγμή στο περιοδικό είναι ο Ταρζάν. Παρότι πρόκειται για ιστορίες που τις έχω, νομίζω ότι αυτές δίνουν άλλο τόνο στο περιοδικό, αξίζει περισσότερες σελίδες ο βασιλιάς της Ζούγκλας.
    Ο Μπλεκ -έχει δίκιο ο Νίκος- είναι τεράστιο brand name για την Ελλάδα, θέλει βέβαια να βρεί μια πιο σταθερή ταυτότητα, δεν την έχει χάσει εντελώς όπως λέει ο Ίωνας, είναι γεγονός όμως ότι δείχνει να ψάχνεται.
    Δεν με πειράζει επανάληψη την ιστοριών, όπως αυτού του τεύχους που την έχω και σε δύο τεύχη της ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΑΣ αλλά και στον συλλεκτικό Μπλέκ. Μπορεί κάποιος να μην την έχει διαβάσει, δεν το θεωρώ άσχημο.
    Καταλήγοντας, δε γίνεται να λείπει ο Μπλεκ φυσικά, δικός του ο τίτλος και το brand name δε χωρά αμφισβήτηση, μαζί του και ο Ταρζάν.
    Και να υπάρχει μια τρίτη ιστορία με ήρωες που να εναλλάσονται. Τρείς μόνο κατά τη γνώμη μου (ίσως και δύο).
    Ρόι, Ντύλαν Ντογκ και Ρίνγκο.
    Επαναλαμβάνω, σταθερά ΜΠΛΕΚ και ΤΑΡΖΑΝ, Ρίνγκο ή Ρόι ή Ντύλαν σε κάθε τεύχος αυτή είναι η άποψη μου, αυτό που προτείνω ουσιαστικά, περιμένω να δώ-διαβάσω κι άλλες προτάσεις, ο Μπλεκ είναι εδώ κόντρα σε πολλά (όχι δε βλέπω φαντάσματα, δεν μας κάνει κανείς πόλεμο, απλά είναι δύσκολες εποχές και το κοινό του περιορισμένο), πιστεύω στο χέρι μας είναι να βοηθήσουμε τον Λεοκράτη να τον κρατήσει στην κυκλοφορία.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Νομίζω συμφωνούμε στα περισσότερα με τον Μάνο, και σχετικά με το πιο θα είναι η ιδανική μορφή Μπλεκ στο μέλλον έχω μερικές προτάσεις... Αρχικά, οι σελίδες να αυξηθούν στις 164, να παραμείνει σε μηνιαία βάση, να αυξήσει σχήμα (17×24) και να βάλει καλύτερο χαρτί (τύπου Ρόυ Ρέης), με φυσικά αύξηση τιμής (€4,90). Τώρα περί ηρώων εγώ έχω καταλήξει σε 5άδα: Μπλεκ (με ιστορίες των Ιταλών δημιουργών: EsseGesse, Buffolente, Bignotti), Tarzan (με ιστορίες του Manning), Roy of the Rovers (με ιστορίες από την πρωτη 3άδα graphic novels της Rebellion των Palmer / Henke) και τώρα μπαίνουμε στα πολύ ενδιαφέροντα... Storm (επαναδημοσίευση των υπέροχων ιστοριών του ήρωα με κάθε ιστορία να χωρίζεται σε 2 μέρη) και διάφορα κόμικς του Hugo Pratt (διαφορετικό σε κάθε τεύχος, με ιστορίες των 20-40 σελίδων)! Έχω ετοιμάσει και ολόκληρο διάγραμμα πάνω σε αυτό το θέμα και το έχω στείλει και στον Λεωκράτη Ανεμοδουρά...
    https://drive.google.com/file/d/1mlXYUjQRGGcmQy_fNQsm-NGB9K5PBUlp/view?usp=drivesdk

    ΑπάντησηΔιαγραφή