«Welcome to the club, Roy! – Η σύγκρουση» (τελευταίο μέρος)

(Διασκευή του Νίκου Δημ. Νικολαΐδη, από το έργο των Tom Tully - David Sque)

"... Την Τετάρτη παίζαμε με τη Σέλμπριτζ και είχαμε την ευκαιρία να διασκεδάσουμε λίγο τις εντυπώσεις απ' την άθλια παρουσία μας στο πρωτάθλημα, όπου είχαμε υποστεί τέσσερις συνεχόμενες ήττες. Είχα φροντίσει να γράψω και λίγα λόγια στο πρόγραμμα της αναμέτρησης, ένα καλωσόρισμα στο Μακέι και την υπόσχεση προς τους φιλάθλους μας, ότι η τύχη αυτή τη φορά δεν θα μας γυρνούσε την πλάτη.

Με την έναρξη, όλοι ήθελαν από μια μπάλα στα πόδια. Υπήρχε τρομερή διάθεση στα παιδιά να κερδίσουμε, κάτι που γρήγορα αντιλήφθηκε ο κόσμος στις κερκίδες. Προσπάθησα να οργανώσω σωστά μιαν επίθεση, αφού όλοι τους έκαναν σαν ερασιτέχνες, και έστειλα μια γωνιακή μπαλιά προς τον Μέρβυν Ουάλας, που έμπαινε από τα αριστερά. Όμως, σαν βέλος πετάχθηκε ο ...Μακέι και πήρε την πάσα μου ορμώντας στο κέντρο της αντίπαλης άμυνας, εκεί όπου πολλοί παίκτες της Σέλμπριτζ είχαν δημιουργήσει φραγμό. Τελικά, σούταρε με δύναμη πάνω από το οριζόντιο δοκάρι, σπαταλώντας τη σπουδαία ευκαιρία.

Οι οπαδοί μας τον επευφημούσαν για την πρωτοβουλία του, αλλά εμένα με "έζωσαν τα φίδια". Έπαιζε για τον εαυτό του και όχι για την ομάδα και δυστυχώς δεν έβλεπα πως θα μπορούσα να διορθώσω την κατάσταση...

Ο Ντάνκαν Μακέι συνέχιζε να ενεργεί αυθαίρετα στον αγωνιστικό χώρο, παρασυρμένος από ένα κράμα αλαζονίας και ξιπασιάς. Στους φιλάθλους μας βέβαια άρεσαν οι ενθουσιώδεις κινήσεις του, όμως για μένα όσα έκανε ήταν σκέτη καταστροφή!

Υπήρχαν στιγμές που η αριστερή πλερά μας έδειχνε τελείως «αδειανή», αφού ο Σκώτος προτιμούσε να ανεβαίνει στην επίθεση, χωρίς να φροντίζει για την κάλυψη του προσωπικού του αντιπάλου στην αντεπίθεση. Μια δυο φορές που έγινε αυτό, κινδυνέψαμε άμεσα να δεχτούμε τέρμα, διότι ο εξτρέμ της Σέλμπριτζ είχε αντιληφθεί πολύ καλά τι γινόταν.

Στο ημίχρονο προσπάθησα να τον πείσω να μην προωθείται τόσο, αλλά η απάντησή του με άφησε άφωνο: "Να προσαρμόσεις εσύ το σύστημά σου πάνω μου Ρόϋ! Νομίζω ότι εδώ ήρθα σαν άσσος!" Μετά από αυτό ήμουν βέβαιος ότι ο Μακέι ήταν πεισματάρης σαν μουλάρι!

Κατά το δεύτερο μέρος ο Μακέι εξακολούθησε την ίδια τακτική, παρενοχλώντας ουσιαστικά τους κυνηγούς της Ρόβερς σε κάθε μας κατεβασιά! Είχε φτάσει στο σημείο μάλιστα να δίνει εντολές στα υπόλοιπα παιδιά με ηγεμονικό ύφος! Δεν πήγαινε άλλο! '"Δεν είναι δουλειά σου να δίνεις συμβουλές!" του φώναξα απότομα σε ένα κόρνερ που είχαμε κερδίσει, αλλά εκείνος το χαβά του. 'Άκου να σου πω..." γρύλλισε, όμως αυτή τη φορά ήμουν αποφασισμένος να του κόψω μονομιάς το βήχα. "Εσύ θα ακούσεις! Τράβα στη γωνιά της περιοχής και να' σαι βέβαιος ότι εκεί θα πάει η μπάλα".

Ευτυχώς με άκουσε. Ο Βέρνον εκτέλεσε το κόρνερ και ο γκολκίπερ βγήκε διώχνοντας με γροθιά προς το σημείο που είχα προβλέψει. Ο Ντάνκαν Μακέι όρμησε προς τη μπάλα και εγώ ανοίχτηκα στα αριστερά περιμένοντας τη σέντρα του. Όμως και πάλι ο ξεροκέφαλος έκανε το δικό του, επιχειρώντας ένα απευθείας βολέ!

Ωστόσο, πάνω στη βιασύνη του στραβοκλώτσησε και η μπάλα κύλησε στο Μπλάκυ, που περίμενε πανέτοιμος μέσα στην περιοχή, όπως πάντα. Έπιασε ένα όμορφο πλασέ και την έστειλε, επιτέλους, στα δίχτυα των αντιπάλων μας. Λίγα λεπτά αργότερα, ο διαιτητής σφύριξε τη λήξη και ο κόσμος μας πανηγύριζε την πρώτη επιτυχία της Μέλτσεστερ στο πρωτάθλημα. Ο Μακέι χαιρετούσε με έμφαση τους φιλάθλους, πολλοί από τους οποίους τον επευφημούσαν έντονα για την απόδοσή του.

Πίστευαν αφελώς, ότι σε εκείνον οφείλονταν η νίκη..."

ΕΠΙΜΕΤΡΟ

Εδώ, αγαπητοί φίλοι, ολοκληρώνεται η διασκευή μας για τη σημαντική περίοδο 1975-76, την τελευταία που παρουσιάσθηκε αυτούσια στο βρετανικό περιοδικό «Tiger» πριν από τη δημιουργία του «Roy of the Rovers» κόμικ (Σεπτέμβριος 1976). Στη συνέχεια βέβαια και παρά τα αρχικά προβλήματα, ο Ντάνκαν Μακέι θα προσαρμοστεί πλήρως στην ομάδα και θα αποδειχθεί χρησιμότατος παίκτης! Οι Ρόβερς μάλιστα θα επιδιώξουν να διεκδικήσουν δυο εγχώρια τρόπαια («F.A. Cup», «League Cup») φθάνοντας μέχρι τον έναν από τους δυο τελικούς, αλλά θα αποτύχουν. Ωστόσο, ο Ρόυ θα έχει την ευκαιρία να νυμφευθεί επιτέλους (στα 37 του χρόνια) τη μνηστή του Πένυ, ενώ η γαμήλια τελετή θα ολοκληρωθεί με... τιμητικό άγημα τους συμπαίκτες του, παρατεταγμένους έξω από την εκκλησία και ντυμένους με την εμφάνιση της Μέλτσεστερ!

Στο μέλλον, πάντως, ίσως μας δοθεί ξανά η ευκαιρία να επανέλθουμε.

Νίκος Δημ. Νικολαΐδης