"Welcome to the club, Roy! - Σκωτσέζικο ντους" (Μέρος Ε)

(Διασκευή: Νίκος Δημ. Νικολαΐδης)

Όταν πήραμε θέση στα επίσημα θεωρεία του σταδίου, διαπιστώσαμε πως δεν είμαστε οι μόνοι που ενδιαφέρονταν. Δίπλα μας κάθονταν παράγοντες και προπονητές και άλλων συλλόγων. ο Μακέι είχε γίνει το "μήλον της έριδας" για πολλούς. Βγήκε στον αγωνιστικό χώρο περιχαρής, χαιρετώντας τον κόσμο και η αυτοπεποίθηση ήταν σίγουρα ένα από τα χαρακτηριστικά του. Μέσα στο ματς παρουσίασε πολλές αρετές, ενώ δεν παράλειπε να κινείται και να φέρεται σαν αρχηγός. Προς τα μέσα του β΄ημιχρόνου μάλιστα, ήταν και ο σκόρερ του μοναδικού γκολ, χαρίζοντας τη νίκη στην ομάδα του.

Δυο μέρες αργότερα, εμφανιστήκαμε στο συμβούλιο, μαζί με το Μπεν. Μόλις ήρθε η στιγμή να πω την άποψή μου, τόνισα ότι ναι μεν ήταν σπουδαίος ποδοσφαιριστής, αλλά δεν φάνηκε να τον συμπαθούν οι συμπαίκτες του, λόγω του αλαζονικού του χαρακτήρα. "Το στιλ του, ίσως να μην ταιριάζει με μας" κατέληξα. Τους παρακάλεσα να με αφήσουν να δώσω μια τελευταία ευκαιρία στο Φέιν, το επόμενο Σάββατο, που θα αντιμετωπίζαμε στην έδρα μας τη Μπέρντιν. Ο πρόεδρος συμφώνησε μαζί μου.

Την ημέρα του αγώνα, φρόντισα να κάνω μια εσωτερική αλλαγή, που θεωρούσα απολύτως απαραίτητη. Ο Βέρνον Έλιοτ, που άλλωστε ήταν ταχύτατος, θα έπαιζε στη θέση του αριστερού μπακ, όπως πολλές φορές στο παρελθόν. Έτσι, θα είχα ελευθερώσει μια θέση στα άκρα της επίθεσης για το Γκάρι Φέιν, που αν τα πήγαινε καλά, θα μας γλύτωνε από έναν σκασμό λεφτά!

Ξεκινήσαμε ορμητικά, ελπίζοντας πως αυτή τη φορά, θα χαρίζαμε χαρά στον κόσμο μας, που τόσο είχε πικραθεί από την ήττα της πρεμιέρας.

Ο Γκάρι Φέϊν είχε πράγματι βάλει τα δυνατά του για να με βγάλει ασπροπρόσωπο. Του είχα δώσει τη φανέλα με το 7 και έπαιζε από δεξιά, σε ρόλο ακραίου διεμβολιστή, εκμεταλλευόμενος την ταχύτητά του. Άπειρες φορές μας έβγαλε σε θέση για γκολ, εμένα και τα άλλα παιδιά, όμως εκείνο το απόγευμα ο Τεντ Ντόουσον, ο γκοκίπερ της Μπάρντιν, ήταν εκπληκτικός! Ότι κι αν κάναμε, όσο κι αν προσπαθήσαμε με κάθε δυνατό τρόπο εγώ και οι υπόλοιποι να σκοράρουμε, ήταν αδύνατο.

Το ματς κυλούσε μέσα σε πλήρη κυριαρχία μας, ενώ ο Βέρνον καθάριζε πίσω, κάθε φορά που διαγραφόταν η παραμικρή υποψία αντεπίθεσης. Και ενώ όλα έδειχναν πως θα μέναμε απλά χωρίς νίκη, ήρθε η αναπάντεχη ψυχρολουσία. Ο δεξιός χαφ των αντιπάλων μας έπιασε ένα μακρινό βολέ με το αριστερό σχεδόν στην εκπνοή, που έστειλε τη μπάλα να χτυπήσει με πάταγο στο δεξί δοκάρι του Τσάρλι. Για κακή μας τύχη, ένας ξεχασμένος κυνηγός της Μπάρντιν πήρε το ριμπάουντ από κοντά και πέτυχε γκολ. Για μας, ήταν η απόλυτη καντεμιά. Είχαμε ξαναχάσει, χωρίς καν να αντιληφθούμε πως ήταν δυνατό να είμαστε τόσο άτυχοι.

Στα αποδυτήρια μας περίμενε ο πρόεδρος της Ρόβερς Ρίτσαρντ Κουϊνσι "Ομολογώ ότι ο  Ντόουσον έπαιξε περίφημα σήμερα κι ότι ο Φέιν τα πήγε πολύ καλά, αλλά τώρα είμαι ελεύθερος να αποφασίσω με καθαρό μυαλό" είπε, κοιτώντας με. "Τα παιδιά είναι ακόμη επηρεασμένα από τον τραυματισμό του Ντέρυ" πρόλαβα να αρθρώσω, χωρίς ο Μπεν δίπλα μου να κάνει κάποια κρίση. "Χρειαζόμαστε έναν πολύ έμπειρο ποδοσφαιριστή Ρόυ κι αυτός είναι ο Ντάνκαν Μακέϊ" συνέχισε ο πρόεδρος. "Θα τον αγοράσουμε αμέσως"!

Δυο 24ωρα αργότερα, ο Σκώτος διεθνής μπακ φωτογραφιζόταν, υπογράφοντας το νέο του συμβόλαιο συνεργασίας με μας, μέσα στα γραφεία της Μέλτσεστερ. Ολόκληρο το συμβούλιο των Ρόβερς ήταν εκεί και τον υποδέχθηκε με θέρμη. Μια νέα εποχή ξεκινούσε...

(Συνεχίζεται)