«Ψαχουλεύοντας το σωρό των βιβλίων που μου έδωσες για να προσφέρουμε στην κλήρωση της λαχειοφόρου αγοράς του χορού του συλλόγου, θυμάσαι; Ρίξε μια ματιά στην υποσημείωση που έχω κάνει στη σελίδα 29».
Είχα καταλάβει πολύ καλά τι εννοούσε, μόλις κοίταξα στο επίμαχο σημείο. «Μόλις ο Τόνυ το διαβάσει αυτό, η συμπεριφορά του προς τον Μίλερ θα αλλάξει άρδην», σκέφτηκα φωναχτά. Κρατώντας παραμάσχαλα το σπάνιο πόνημα, ακολούθησα κατά πόδας τον προπονητή μας προς τα αποδυτήρια, καθώς οι παίκτες φαίνονταν έτοιμοι να επαναστατήσουν. Σκόπευα να του δείξω άμεσα το γραπτό, προκειμένου η εμμονή του στην κόντρα με τον αντίπαλο κώουτς να μην πάρει ανεξέλεγκτες διαστάσεις.
«Ξέρω πως θεωρείς το Μίλερ υπεύθυνο για το τέλος της καριέρας σου» πρόλαβα να του πω, για να συμπληρώσω ότι αν έκανε τον κόπο να κοιτούσε στο βιβλίο, θα ...Με έκοψε απότομα «Αν δε σε πειράζει...Έχω πάρα πολλή γραφική δουλειά να φέρω σε πέρας αυτή την ώρα και ...Είμαι έξω φρενών μ’ αυτή την ιστορία γύρω από τον Άρτσι Μίλερ. Αν χρειασθώ τη συμβουλή κάποιου θα τη ζητήσω, να’ σαι βέβαιος!»
«Εντάξει Τόνυ» του ανταπάντησα. Εξάλλου εκείνος αποφάσιζε, ήταν το αφεντικό ούτως ή άλλως. «Απλά ήμουν έτοιμος να σου δείξω κάτι πολύ σημαντικό. Αν ποτές βρεις το χρόνο, διάβασε στη σελίδα 29 τι λεει...» είπα και γύρισα ενοχλημένος την πλάτη μου φεύγοντας απ’ το γραφείο του.
Επιστρέφοντας στο σπίτι με το αμάξι, η Πένυ με ρώτησε με αγωνία αν πράγματι πίστευα πως θα κοίταζε εκείνη την παράγραφο. «Όχι τώρα άμεσα, αλλά μέχρι το ματς με την Κάρφορντ την άλλη Τρίτη, θα υπάρχει πολύς καιρός...» της απάντησα, χωρίς όμως να το πολύ-πιστεύω.
Το επόμενο παιχνίδι πρωταθλήματος ήταν με τη Χόλβερτον στην έδρα μας. Καθώς μόλις είχα αποθεραπευτεί, θεώρησα σκόπιμο να τσεκάρω τις δυνάμεις μου, ενόψει των δύσκολων υποχρεώσεών μας. Θυμάμαι ότι έκανα ένα πολύ δύσκολο «ψαλίδι» στέλνοντας τη μπάλα στα αντίπαλα δίχτυα, όμως ακόμη και τώρα αντηχούν στ’ αυτιά μου οι αγριοφωνάρες του Στορμ που ακολούθησαν. Χειρονομώντας έντονα, μου υπενθύμιζε ότι είχε ζητήσει να μη ζορίζομαι και έσκουζε πως θα έβαζε τον αναπληρωματικό στη θέση μου, για τα τελευταία λεπτά. «Αυτό κι αν είναι γελοίο...» αναρωτήθηκα...
Όλη εκείνη η ένταση, που προέκυψε ύστερα από την πρόσφατη αναζωπύρωση της παλιάς έχθρας μεταξύ των δυο προπονητών, το έβλεπα πια καθαρά, άρχισε να κουράζει κι εμένα τον ίδιο. Τα πράγματα θα γίνονταν όλο και πιο ανυπόφορα, ήταν φανερό. Αλλά δεν ήμουν ο μόνος που είχε επηρεαστεί. Όταν η αποστολή μας έφτασε στο Κάρφορντ για τον επαναληπτικό, το κλίμα ήταν ιδιαίτερα ηλεκτρισμένο. Έφιπποι αστυνομικοί με γκλομπ είχαν επιστρατευτεί για να απωθήσουν τους οπαδούς των δυο ομάδων, που λίγο έλειψε να έρθουν στα χέρια. Η κατάσταση ξέφευγε απ’ τον έλεγχο...
Ενώ αλλάζαμε, κάποιος φροντιστής μας έφερε μια τοπική πρωινή εφημερίδα, που έγραφε ότι ο Μίλερ βρισκόταν σε πολύ δύσκολη θέση. Οι διοικούντες την ομάδα ήταν έτοιμοι, σε περίπτωση αποτυχίας, να του δείξουν την πόρτα, λόγω πολλών οικονομικών προβλημάτων που αντιμετώπιζε το κλαμπ τους. Κι όλα αυτά, παρά την περσινή τους επιτυχία να κατακτήσουν το Κύπελλο Ευρώπης.
Βγαίνοντας στο τερέν, οι αποδοκιμασίες ήταν τόσο έντονες που αρκούσε μια αμφισβητούμενη φάση για να βάλει «μπουρλότο» στην αναμέτρηση. Κι αν η Κάρφορντ δε θα έχανε και τίποτα με μια τιμωρία του γηπέδου της για επεισόδια, εμείς απ’ την πλευρά μας, ρισκάραμε πολλά. Τη φήμη μας, πρώτα απ’ όλα, αλλά και τις υψηλές μας προσδοκίες για διάκριση στην Ευρώπη, που τόσο επιθυμούσαμε.
(Συνεχίζεται)
.jpg)