Ο ΡΟΫ ΞΑΝΑΓΥΡΙΖΕΙ (συνέχεια)

Έκπληκτος, αντίκρισα το Μίλερ να στρέφεται με άσχημες διαθέσεις προς τον Τόνυ. Δε μπορούσα να ακούσω τι του έλεγε ακριβώς, αλλά μόνη της η έκφρασή του σήμαινε πολλά. Τα πράγματα είχαν εκτραχυνθεί και είμαστε μόλις στην αρχή. Μετά έμαθα πως τον είχε προκαλέσει πολύ άγαρμπα, λέγοντάς του αν μας είχε ενημερώσει πως επρόκειτο για ποδοσφαιρικό παιχνίδι και όχι προσωπικό πόλεμο μεταξύ τους. Μάλιστα έσπευσε να συμπληρώσει πως αν το ματς «ξέφευγε», εκείνος δε θα είχε ευθύνη...


Ακόμα όμως μεγαλύτερη έκπληξη δοκίμασα, απ’ την αντίδραση του προπονητή μας. «Έχεις δίκιο» του είπε. «Ας ξεχάσουμε προσωρινά τις διαφορές μας, για χατίρι των φιλάθλων» ολοκλήρωσε τη φράση του, γυρνώντας προς τον πάγκο μας.

Με το σφύριγμα της έναρξης απ’ το διαιτητή, οι σκέψεις με πλημμύρισαν. Φοβόμουν πολύ, ότι ο Τόνυ δε θα κρατούσε την ψυχραιμία του. Και το χειρότερο ήταν οι παίκτες της Σίτι, να είχαν τα ίδια μυαλά με τον τεχνικό τους... Τότε, θα γινόταν πραγματική σφαγή κι αυτό βέβαια, δε μας συνέφερε καθόλου. Άραγε τι θα μπορούσε να κάνει ο ρέφερι;



Όρθιος ο Μίλερ, συνέχιζε τις προκλήσεις. Οι φωνές του ακούγονταν ολοκάθαρα μέσα σε μια περίεργη σιγή που κυριαρχούσε τα πρώτα αναγνωριστικά λεπτά. Η φιγούρα του, ξερακιανή και νευρική, ήταν σαν αστεία καρικατούρα μέσα στο σούρουπο που έπεφτε. Μόλις είχαν ανάψει οι προβολείς του γραφικού γηπέδου της εργατούπολης του Κάρφορντ και στο βάθος διέκρινες τα φουγάρα απ’ τα καμίνια και τα τσιμεντάδικα, μαζί με τις στέγες και τα κεραμίδια των σπιτιών. Εκείνος, ωρυόταν: «Γερά Κάρφορντ! Μην τους αφήνετε να πάρουν ανάσα! Αυτοί οι καλομαθημένοι εξυπνάκηδες της Α’ κατηγορίας είναι όλοι τους για λύπηση!...»

Αυτό ήταν. Κι αν ο Τάφυ ο γυμναστής μας συγκρατήθηκε από τον Τόνυ δίπλα του για να μη του «χιμήξει», δεν ήταν εύκολο να γίνει το ίδιο μέσα στον αγωνιστικό χώρο. Οι προσβολές του είχαν πληγώσει το φρόνημα των παικτών μας, αφού η Μέλτσεστερ είχε και έχει ένα σπουδαίο όνομα που κανείς μας δεν είναι διατεθειμένος να βλέπει να κουρελιάζεται από τον πρώτο τυχόντα. Πρώτος που «τσίμπησε» ήταν ο Τζίμυ, όπως το περίμενα, προτρέποντας το διαιτητή να κάνει έστω μια παρατήρηση στο Μίλερ που συνέχιζε απτόητος την παράστασή του. Αυτό όμως, είχε ολέθρια αποτελέσματα. Ο Σλέϊντ απόσπασε την προσοχή του από τη μπάλα, άφησε εντελώς αφύλαχτη την πλευρά του και ένας αντίπαλος παίκτης ξέφυγε από τα αριστερά, στέλνοντας μια «φαρμακερή» γιόμα στην καρδιά της άμυνάς μας. Μια κεφαλιά του κεντρικού τους κυνηγού ήταν αρκετή να μας κάνει τη ζημιά. Βρεθήκαμε να χάνουμε γρήγορα-γρήγορα, με το συνολικό σκορ να είναι τώρα 2-1 υπέρ μας. Οι συγνώμες του νεαρού φίλου και συγκατοίκου μου ήταν άσκοπες. «Τώρα θα πέσουν πάνω μας σαν ένα κοπάδι λύκοι» τον αγριοκοίταξα. «Αυτό το γκολ τους έδωσε το κουράγιο που χρειάζονταν». Πόσο δίκιο είχα... Τα σκληρά «τζαρτζ» έδιναν κι έπαιρναν πλέον. Πρώτος που δοκίμασε τις «περιποιήσεις» των σκληροτράχηλων χαφ της Κάρφορντ ήταν ο Τζεφ Τζάϊλς, με εμένα να ακολουθώ. Ο γερμανός διαιτητής ωστόσο, που αντιλήφθηκε τι συνέβαινε, σύντομα μας κατέστησε σαφές ότι δε θα ανεχόταν καμιά άλλη παρεκτροπή. «Αυτό ισχύει και για τη Ρόβερς» είπε χαρακτηριστικά. Τότε ήταν, που μια ομάδα οπαδών μας οι οποίοι βρίσκονταν πάνω από τον πάγκο της Σίτι, ξέσπασαν με μανία κατά του Άρτσι Μίλερ, «λούζοντάς» τον με χυδαίες βρισιές και πετώντας ότι είχαν στα χέρια τους εναντίον του. Αυτός, φρύαξε στην κυριολεξία! «Στολισμένος» σαν καρνάβαλος με κάθε λογής αντικείμενα, χαρτιά υγείας, πλαστικά μπουκάλια και άλλα παρεμφερή, έστεκε εμβρόντητος και εξοργισμένος.



Τότε ακριβώς είδα με τρόμο τον Τόνυ να πλησιάζει τον Άρτσι Μίλερ, έτοιμος για καυγά. Ωστόσο, ο Στορμ στράφηκε στην κερκίδα και , μπροστά στα μάτια του εμβρόντητου αντιπάλου του, ζήτησε από τους φιλάθλους μας να απομονώσουν τους ταραξίες! Ήταν εκεί οι περισσότεροι γνωστά παιδιά, όπως ο Ίβορ Γουΐνθροπ, που μας ακολουθούσαν παντού και ήμουν βέβαιος πως θα φρόντιζαν να μην επαναληφθεί τέτοια συμπεριφορά. Ωστόσο το θέμα δεν ήταν αυτό. Για δεύτερη φορά μέσα σε λίγα λεπτά, ο Μίλερ «πέταξε το γάντι» στον προπονητή μας, λέγοντάς του, αφού πρώτα δήθεν τον ευχαρίστησε ειρωνικά, πως αν χρειαζόταν προστασία από μερικούς κάφρους της ομάδας μας, θα τη ζητούσε! Παρά την αγένεια που του επιδείχθηκε, ο Τόνυ γύρισε και επέστρεψε στον πάγκο μας, ακριβώς τη στιγμή που ο διαιτητής σφύριξε τέλος ημιχρόνου. Τώρα πια, ήμουν σχεδόν βέβαιος πως ο Στορμ είχε διαβάσει εκείνη την παράγραφο… Φεύγοντας για την ανάπαυλα, είχα μεγάλη δυσκολία να ηρεμήσω δίπλα μου τον Πηκ «το Βουνό», που έδειχνε εκτός εαυτού. «Ότι και να κάνουν οι παίκτες της Σίτι, εμείς δεν πρέπει να μπλεχτούμε Λόφτυ», το θυμάμαι σαν τώρα να του λέω.
Σαν να του είπα να κάνει ότι χειρότερο. Με την έναρξη του δεύτερου ημίχρονου και με αφορμή ένα σκληρό παιχνίδι σε βάρος του, ο θηριώδης σέντερ-μπακ μας «πήρε φωτιά». Πριν εκτελεστεί ένα κόρνερ στην περιοχή μας, άρχισε τις αγριάδες με έναν παίκτη της Κάρφορντ και κείνος δεν άφησε την ευκαιρία να πάει χαμένη. Με μια μεγαλειώδη βουτιά έπεσε στον αγωνιστικό χώρο και παρίστανε τον τραυματία. Αλλά το άσχημο ήταν πως ο ρέφερι είχε παρακολουθήσει όλη την προηγούμενη στιχομυθία, με αποτέλεσμα να θεωρήσει πως ο Πηκ τον είχε χτυπήσει σκόπιμα στη διεκδίκηση της μπάλα στον αέρα. Μη έχοντας την παραμικρή αμφιβολία για αυτό που έγινε, υπέδειξε αμέσως πέναλτι, κάνοντας τον Λόφτυ να γίνει έξω-φρενών. Παρά τις εκκλήσεις μου να σταματήσει, εκείνος συνέχισε, με συνέπεια να σημειωθεί από το διαιτητή, που τον έμεμψε για τη γενικότερη συμπεριφορά του, υπενθυμίζοντάς του μάλιστα πως σα δάσκαλος που ήταν, θα έπρεπε να αποτελεί υπόδειγμα αθλητή. Σα να μην έφταναν όλα αυτά, οι στριγγλιές του Μίλερ συνεχίζονταν: «Μπράβο κ. διαιτητά, μην τους αφήσεις να σου πάρουν τον αέρα αυτοί οι μαμόθρευτοι μπεμπέδες της Α’ κατηγορίας!» έλεγε και ξαναέλεγε. Μετά στράφηκε στους παίκτες του ζητώντας να χτυπήσει το πέναλτι ο «σταρ» της Κάρφορντ, ο Ντον Γουέστον. Μάλιστα τον απειλούσε δυνατά πως αν αστοχούσε θα τον έστελνε να προπονείται με τις «ρεζέρβες»! Οι στιγμές για εμάς ήταν πολύ δύσκολες. Η Σίτι θα είχε την ευκαιρία να ισοφαρίσει και μετά ποιος ξέρει τι θα γινόταν. Καθώς ο Γουέστον έστηνε τη μπάλα στα 11 βήματα, πλησίασα τον Τσάρλυ Κάρτερ. «Έχω την εντύπωση πως μέσα του τρέμει από τις απειλές του Μίλερ και γιαυτό θα δοκιμάσει ένα σίγουρο σουτ, στη γωνία» του είπα. «Όσο για το ποια γωνία, εσύ είσαι ο γκολκίπερ, βρες το» τον άφησα ξερό, χαμογελώντας του.

(ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ)

Εσείς γίνατε μέλος?

Η πρόσκληση αυτή δημοσιεύτηκε στο ΖΑΓΚΟΡ 248. Εσείς υπήρξατε μέλος και αν ναι , είχατε κανένα προνόμιο ξεχωριστό?

Ο δικός μας Βύρων!

Ο Βύρων Απτόσογλου (1921 - 1990) ήταν Έλληνας σχεδιαστής και εικονογράφος του οποίου δουλειές περιέχονται σε κάθε είδους έντυπο που κυκλοφόρησε στην Ελλάδα κατά το δεύτερο ήμισυ του εικοστού αιώνα. Απόφοιτος της Ανώτατης Σχολής Καλών Τεχνών της Αθήνας, εργάσθηκε ως ζωγράφος και γλύπτης αλλά έγινε πασίγνωστος ως καλλιτέχνης εικονογραφημένων εκδόσεων και θεωρείται από τους "πατριάρχες" του ελληνικού κόμικς.



Στα 1953 από κοινού με το σεναριογράφο και εκδότη Στέλιο Ανεμοδουρά δημιούργησαν το εβδομαδιαίο περιοδικό ανάγνωσμα "Μικρός Ήρως" του οποίου η έκδοση διήρκεσε έως και το 1968, ενώ την επόμενη τριετία η ιστορία μεταφέρθηκε σε 15μερο έντυπο πλήρους εικονογράφησης (κόμικς), στο οποίο ο Απτόσογλου ήταν ο κύριος σχεδιαστής.


Τη δεκαετία του '80 ο Απτόσογλου ίδρυσε τις εκδόσεις "Βύρων" μέσω των οποίων κυκλοφόρησε τον Εικονογραφημένο Καραγκιόζη με δικά του σχέδια και σενάριο.


Η σαφήνεια, η πλαστικότητα των γραμμών, η προσήλωση στη λεπτομέρεια και η απόδοση συναισθηματικών προεκτάσεων μέσω του σχεδίου ήταν μερικά από τα κύρια χαρακτηριστικά της τεχνοτροπίας του Έλληνα καλλιτέχνη που έφυγε από κοντά μας το 1990 σε ηλικία 69 ετών, πριν προλάβει να ολοκληρώσει το μεγάλο του όνειρο, τη μεταφορά της Οδύσσειας σε κόμικς.

Ο ΡΟΫ ΞΑΝΑΓΥΡΙΖΕΙ (συνέχεια)

Ενώ οι συμπαίκτες μου παραμιλούσαν από τα φοβερά «καψόνια» που τους υπέβαλλε ο αγριεμένος Τόνυ (εγώ ήμουν τραυματίας όπως υποδήλωνε και το μπαστούνι που χρειάσθηκε να επιστρατεύσω αναγκαστικά εκείνες τις μέρες και έτσι τη γλίτωσα πολύ φθηνά...), στράφηκα έκπληκτος προς τη μνηστή μου και τη ρώτησα που είχε ανακαλύψει αυτό το «κελεπούρι» που είχε στα χέρια, ένα ταλαιπωρημένο σύγγραμμα με τον τίτλο “Memories of Archie Miller”.



«Ψαχουλεύοντας το σωρό των βιβλίων που μου έδωσες για να προσφέρουμε στην κλήρωση της λαχειοφόρου αγοράς του χορού του συλλόγου, θυμάσαι; Ρίξε μια ματιά στην υποσημείωση που έχω κάνει στη σελίδα 29».

Είχα καταλάβει πολύ καλά τι εννοούσε, μόλις κοίταξα στο επίμαχο σημείο. «Μόλις ο Τόνυ το διαβάσει αυτό, η συμπεριφορά του προς τον Μίλερ θα αλλάξει άρδην», σκέφτηκα φωναχτά. Κρατώντας παραμάσχαλα το σπάνιο πόνημα, ακολούθησα κατά πόδας τον προπονητή μας προς τα αποδυτήρια, καθώς οι παίκτες φαίνονταν έτοιμοι να επαναστατήσουν. Σκόπευα να του δείξω άμεσα το γραπτό, προκειμένου η εμμονή του στην κόντρα με τον αντίπαλο κώουτς να μην πάρει ανεξέλεγκτες διαστάσεις.


«Ξέρω πως θεωρείς το Μίλερ υπεύθυνο για το τέλος της καριέρας σου» πρόλαβα να του πω, για να συμπληρώσω ότι αν έκανε τον κόπο να κοιτούσε στο βιβλίο, θα ...Με έκοψε απότομα «Αν δε σε πειράζει...Έχω πάρα πολλή γραφική δουλειά να φέρω σε πέρας αυτή την ώρα και ...Είμαι έξω φρενών μ’ αυτή την ιστορία γύρω από τον Άρτσι Μίλερ. Αν χρειασθώ τη συμβουλή κάποιου θα τη ζητήσω, να’ σαι βέβαιος!»

«Εντάξει Τόνυ» του ανταπάντησα. Εξάλλου εκείνος αποφάσιζε, ήταν το αφεντικό ούτως ή άλλως. «Απλά ήμουν έτοιμος να σου δείξω κάτι πολύ σημαντικό. Αν ποτές βρεις το χρόνο, διάβασε στη σελίδα 29 τι λεει...» είπα και γύρισα ενοχλημένος την πλάτη μου φεύγοντας απ’ το γραφείο του.

Επιστρέφοντας στο σπίτι με το αμάξι, η Πένυ με ρώτησε με αγωνία αν πράγματι πίστευα πως θα κοίταζε εκείνη την παράγραφο. «Όχι τώρα άμεσα, αλλά μέχρι το ματς με την Κάρφορντ την άλλη Τρίτη, θα υπάρχει πολύς καιρός...» της απάντησα, χωρίς όμως να το πολύ-πιστεύω.


Το επόμενο παιχνίδι πρωταθλήματος ήταν με τη Χόλβερτον στην έδρα μας. Καθώς μόλις είχα αποθεραπευτεί, θεώρησα σκόπιμο να τσεκάρω τις δυνάμεις μου, ενόψει των δύσκολων υποχρεώσεών μας. Θυμάμαι ότι έκανα ένα πολύ δύσκολο «ψαλίδι» στέλνοντας τη μπάλα στα αντίπαλα δίχτυα, όμως ακόμη και τώρα αντηχούν στ’ αυτιά μου οι αγριοφωνάρες του Στορμ που ακολούθησαν. Χειρονομώντας έντονα, μου υπενθύμιζε ότι είχε ζητήσει να μη ζορίζομαι και έσκουζε πως θα έβαζε τον αναπληρωματικό στη θέση μου, για τα τελευταία λεπτά. «Αυτό κι αν είναι γελοίο...» αναρωτήθηκα...

Όλη εκείνη η ένταση, που προέκυψε ύστερα από την πρόσφατη αναζωπύρωση της παλιάς έχθρας μεταξύ των δυο προπονητών, το έβλεπα πια καθαρά, άρχισε να κουράζει κι εμένα τον ίδιο. Τα πράγματα θα γίνονταν όλο και πιο ανυπόφορα, ήταν φανερό. Αλλά δεν ήμουν ο μόνος που είχε επηρεαστεί. Όταν η αποστολή μας έφτασε στο Κάρφορντ για τον επαναληπτικό, το κλίμα ήταν ιδιαίτερα ηλεκτρισμένο. Έφιπποι αστυνομικοί με γκλομπ είχαν επιστρατευτεί για να απωθήσουν τους οπαδούς των δυο ομάδων, που λίγο έλειψε να έρθουν στα χέρια. Η κατάσταση ξέφευγε απ’ τον έλεγχο...


Ενώ αλλάζαμε, κάποιος φροντιστής μας έφερε μια τοπική πρωινή εφημερίδα, που έγραφε ότι ο Μίλερ βρισκόταν σε πολύ δύσκολη θέση. Οι διοικούντες την ομάδα ήταν έτοιμοι, σε περίπτωση αποτυχίας, να του δείξουν την πόρτα, λόγω πολλών οικονομικών προβλημάτων που αντιμετώπιζε το κλαμπ τους. Κι όλα αυτά, παρά την περσινή τους επιτυχία να κατακτήσουν το Κύπελλο Ευρώπης.

Βγαίνοντας στο τερέν, οι αποδοκιμασίες ήταν τόσο έντονες που αρκούσε μια αμφισβητούμενη φάση για να βάλει «μπουρλότο» στην αναμέτρηση. Κι αν η Κάρφορντ δε θα έχανε και τίποτα με μια τιμωρία του γηπέδου της για επεισόδια, εμείς απ’ την πλευρά μας, ρισκάραμε πολλά. Τη φήμη μας, πρώτα απ’ όλα, αλλά και τις υψηλές μας προσδοκίες για διάκριση στην Ευρώπη, που τόσο επιθυμούσαμε.

(Συνεχίζεται)

Η Μάχη του Μαραθώνα - Κλασσικά Εικονογραφημένα

Η "Ατλαντίς" των Αφών Πεχλιβανίδη πρωτοτύπισε και καινοτόμησε στην Ελλάδα δημιουργώντας κόμικς εξ'ολοκλήρου ελληνικά (σχέδιο, κείμενο, εκτύπωση - ΄β μισό της δεκαετίας του'50) σε βαθμό ποιότητος ισάξιο αν όχι ανώτερο με τα αντίστοιχα υπόλοιπα μεταφρασμένα αμερικάνικα που αποτελούσαν τη σειρά των ελληνικών Εικονογραφημένων Κλασσικών !!
http://www.mycomics.gr/classics/classics%20illustrated.htm
Κάνετε κλίκ και δείτε και τα υπόλοιπα Κλασσικά Εικονογραφημένα !!

Ο Μικρός Ήρωας επέστρεψε!

Το είδαμε, μας άρεσε και είπαμε να το αναρτήσουμε για να γελάσουμε και λιγάκι (είπαμε, το χιούμορ μας δεν πρέπει να το χάνουμε!)...
Πρόκειται για ένα σκίτσο-γελοιογραφία του Γιάννη Καλαϊτζή.

Μιά ΚΑΤΕΡΙΝΑ 23 χρονών..!!

Τέτοια εποχή πρίν 23 χρόνια॥ Η Sandra στην Αθήνα και η ΚΑΤΕΡΙΝΑ καλύπτει το γεγονός..!!!

Αναμνήσεις από τα παιδικά μας χρόνια

Χτες το βράδυ, καθώς παρατηρούσα τις συνήθειες και τον τρόπο ζωης των παιδιών μου, έκανα μια μικρή αναδρομή στο παρελθόν. Θέλησα να συγκρίνω την καθημερινότητα μου με το σήμερα και διαπίστωσα οτι η ζωή μας ήταν πολύ απλή, λιτή αλλά ανθρώπινη.
Δεν είχα computer ή κινητό τηλέφωνο αλλά ποτέ δεν ένιωσα μόνος μου. Η αλάνα της γειτονιάς μας ή οι ήσυχοι δρόμοι από αυτοκίνητα γύρω από το σπίτι μας κατά το απογευματάκι θα έσφυζαν από ζωή. Τα παιχνίδια που παίζαμε δεν είχαν ίχνος πονηρίας ή δόλου, δεν είμασταν καθόλου ανταγωνιστικοί σύμφωνα με την αμερικάνικη θεώρηση "Τhe first is first and the second is nothing". Δεν ακουγόντουσαν βωμολοχίες και η γνωστη λέξη που εκφράζει τον σύγχρονο νεοέλληνα ήταν άγνωστη για τα παιδιά του Δημοτικού.
Μασούσα τσίχλες ΑΝΤΑΜΣ, αυτές με την κίτρινη συσκευασία και με απλή γεύση μέντας, χωρίς πρόσθετες τεχνητές γεύσεις που συναντάμε σήμερα. Που και που, με λεφτά της γιαγιάς αγόραζα και τσίχλες - τσιγάρο στην ανάλογη συσκευασία, αυτές με το ροζαλί χρώμα.
Δεν κρύβω ότι έτρωγα γαριδάκια ΠΟΠΑΙ, αλλά δυστυχώς δεν είχα σιδερόμπρατσα αποτελέσματα.
Μάζευα κάποια εποχή αυτοκόλλητα ΤΑΡΖΑΝ από μια γκοφρέτα που υποσχόταν σαν δώρο ένα ποδήλατο και μια ποδοσφαιρική μπάλα( δώρα τόσο πολύ κοινότυπα σήμερα αλλά για μένα τότε ήταν ονειρεμένα). Ποτέ κανείς δεν τα κέρδιζε γιατί έλειπαν πάντα 2-3 συγκεκριμένα νούμερα. Λαχταρώ επίσης την γεύση της ΣΑΦΑΡΙ που συνοδευόταν με αυτοκόλλητα από στιγμιότυπα της άγριας ζούγκλας.
Το αγαπημένο μου παγωτό ήταν της ΑΣΤΥ, ξυλάκι με παγωτό φυστίκι, γεύση που σήμερα δεν μπορώ να την βρω πουθένα. Δεν μπορω να ξεχάσω την Νοτσιολα και Γκρατσιέλα της ΔΕΛΤΑ αν δεν με απατά η μνήμη μου.
Αναμνήσεις τόσο μακρινές αλλά τόσο γλυκές και αθώες.
Εσεις θυμάστε ανάλογες συνήθειες από τα παιδικά σας χρόνια που ενδεχομένως να θυμίσουν και προσωπικές μου εμπειρίες που έχουν σβηστεί από το πέρασμα το χρόνου?

Ο ΡΟΫ ΞΑΝΑΓΥΡΙΖΕΙ (συνέχεια)

Σε κάποια φάση ξέφυγα από τους αντιπάλους μου στα δεξιά της περιοχής και προσπάθησα να δημιουργήσω ένα ρήγμα, αλλά δέχθηκα μια κλωτσιά και ο Τζίμυ που δεν είχε ξεχάσει όσα του διηγήθηκα, φώναξε πως θα μου έσπαζαν το πόδι! Ο διαιτητής υπέδειξε το φάουλ αλλά ο Μίλερ τινάχθηκε όρθιος και ούρλιαζε ότι έκανα θέατρο, προκαλώντας την οργή του Τάφυ Μόργκαν. Ευτυχώς, ο Τόνυ ήταν ψύχραιμος και συγκράτησε το γυμναστή μας.

Τη στιγμή που ο Μπλάκυ ετοιμάσθηκε για την εκτέλεση του φάουλ, εγώ έβαλα σε εφαρμογή μία κομπίνα που είχαμε ετοιμάσει για παρόμοιες περιπτώσεις. Παρέσυρα στην άκρη το τείχος και ο Γκρέϋ σημείωσε ένα εκπληκτικό γκολ, ανοίγοντας το σκορ για μας. Ο Άρτσι Μίλερ και οι συνεργάτες του αιφνιδιάστηκαν και θέλησαν να αντιδράσουν άμεσα με μία αλλαγή, περνώντας στο παιχνίδι ένα βετεράνο με τη φήμη του «σκληρού», το Τζο «Κράντσερ» Κόγκιν. «Το περίμενα» είπα στον Μπλάκυ δίπλα μου μόλις τον είδα. «Αυτόν βάζει ο Μίλερ όταν θέλει να εξουδετερώσει κάποιον!» «Καλύτερα λοιπόν να προσέχεις!»




















Ύστερα από λίγο δέχθηκα την πρώτη αγκωνιά, που όμως δεν πέρασε απαρατήρητη από το διαιτητή. «Αν το ξανακάνεις θα σε αποβάλω αμέσως» τον προειδοποίησε, ενώ εκείνος έλεγε ότι εγώ έπεσα πάνω του... Συνέχισε να με παρενοχλεί πιο ύπουλα, ενώ στον πάγκο μας κόντευαν να εκραγούν! Τελικά, του ξέφυγα με μια ωραία ντρίπλα και έστειλα το σουτ που όμως ο αντίπαλος γκολκίπερ απέκρουσε όμορφα αλλά δεν πρόλαβα να κοιτάξω πίσω μου, όταν ο Κόγκιν έπεσε με ορμή πάνω μου και με ανέτρεψε. Τότε ο Τόνυ δεν κρατήθηκε. Σηκώθηκε πάνω και φώναξε στον Μίλερ πως δεν έφταιγα εγώ σε τίποτε και πως ήταν ηλίθιος να μεταφέρει στο γήπεδο τις διαφορές τους! Σιγοντάριζε και ο Μόργκαν από κοντά, ώστε άμεση ήταν η απάντηση του Μίλερ που πετάχτηκε όρθιος και κινήθηκε απειλητικά προς την πλευρά του πάγκου μας. «Μπορείς να το επαναλάβεις αυτό;» είπε εξαγριωμένος και όλα αυτά μπροστά στα μάτια τόσου κόσμου. Λίγο ήθελε οι δυο τους να πιαστούν στα χέρια, κάτι που θα είχε για μας ολέθριες συνέπειες!

Και ενώ ο Τάφυ είχε έλθει κοντά για να με περιποιηθεί σηκώθηκα πάνω με δυσκολία και σούταρα τη μπάλα πάνω στον Τόνυ, τη στιγμή ακριβώς που οι δυο προπονητές είχαν φθάσει σε απόσταση αναπνοής ο ένας από τον άλλο εκτοξεύοντας απειλές! Τον πέτυχα στο κεφάλι και έδωσα έτσι τέλος στην αντιπαράθεση, ενώ την ίδια ώρα ο διαιτητής που είχε κάνει ήδη αρκετή υπομονή, απείλησε να διακόψει το ματς, αν συνεχιζόταν ο καυγάς. «Γιατί μου πέταξες τη μπάλα;» με ρώτησε ζαλισμένος ο Στορμ. «Φοβήθηκα ότι ο Μίλερ θα σου έριχνε γροθιά. Καταλαβαίνεις τη συνέχεια». «Θα ανταπέδιδα! Καλά έκανες Ρόϋ». «Το αποτέλεσμα θα ήταν να αποκλειόμαστε και οι δυο ομάδες από το Κύπελλο!».

Στη θέση μου πέρασε ο αναπληρωματικός μας ο Σώου, αλλά ο Κόγκιν συνέχισε τα ίδια και σε βάρος του. Αυτή τη φορά όμως ο διαιτητής δε του χαρίστηκε και τον απέβαλλε. Η συνέχεια ήταν σαφώς καλύτερη για μας που φτάσαμε και σε δεύτερο γκολ, πάλι από τον Μπλάκυ, με αριστερό σουτ. Ήταν η μέρα του και είχε βάλει τα θεμέλια της πρόκρισής μας με το 2-0 που πετύχαμε. Στα αποδυτήρια, ωστόσο είδαμε τον Άρτσι Μίλερ να παρατηρεί σε έντονο ύφος τον Κόγκιν, ενώ όταν είδε τον Στορμ έσπευσε να του ξεκαθαρίσει πως δεν είχε δώσει εντολή για να με παίξουν σκληρά. «Δε σε πιστεύω» απάντησε ο Τόνυ. «Είναι αλήθεια! Ακόμη πιστεύεις ότι σε είχα χτυπήσει επίτηδες σε εκείνο το ματς;» «Θέλεις να πιστεύω ότι ήταν σύμπτωση;».

«Αρκετά Τόνυ! Έλα αμέσως στο γραφείο μου», διέκοψε το διάλογό τους ο Μπεν και καθώς οι δυο τους απομακρύνονταν όλοι είμαστε βέβαιοι πως ο γενικός μας μάνατζερ θα «τα έψελνε» στον προπονητή μας, επειδή είχε παρασυρθεί.

Σε λίγο ο Τόνυ επέστρεψε έξαλλος στα αποδυτήρια. «Ακούστε με όλοι καλά. Από αύριο αρχίζουμε διπλές προπονήσεις για τη ρεβάνς με την Κάρφορντ. Σήμερα, η απόδοσή σας ήταν για κλάματα!».

Και πράγματι, τις επόμενες ημέρες τους «έβγαλε το λάδι»! Ανεβοκατέβαιναν τα σκαλιά της κερκίδας σαν ορειβάτες και στις παρακλήσεις τους, έδινε εντολή για γρηγορότερο ρυθμό. Όποιος μάλιστα έκανε το λάθος να διαμαρτυρηθεί όπως ο Νόελ Μπάξτερ σε κάποια στιγμή, άκουγε για πρόστιμο!

Ήταν φανερό πως η παρεξήγηση μεταξύ του Μίλερ και του Στορμ θα έπαιρνε διαστάσεις και αυτό το είχα καταλάβει πολύ καλά, παρακολουθώντας τη σκηνή μαζί με τον Τάφυ. Τότε όμως ήταν που κατέφθασε η Πέννυ, κρατώντας ένα βιβλίο στα χέρια της και λέγοντας ότι είχε βρει τον τρόπο να διορθώσει τα πράγματα!

(Συνεχίζεται)

35 ΧΡΟΝΙΑ ΠΡΙΝ

Τον Δεκέμβριο του 1975, οι εκδόσεις Ανεμοδουρά αποφάσισαν να εγκαταλείψουν το μικρό σχήμα των αγαπημένων περιοδικών μας. Ο ΜΠΛΕΚ σε μεγάλο σχήμα πια απο τον Ιανουάριο του 1976, "απορρόφησε" τον Λογαχό Μαρκ και ο ΖΑΓΚΟΡ φιλοξενείται στο επίσης μεγάλου σχήματος ΤΖΑΓΚΟΥΑΡ, με λιγοστές δυστυχώς σελίδες.

Ήταν δυστυχώς μια απόφαση που προσωπικά με πίκρανε πάρα πολύ. Δεν ξέρω για εσας αλλά τα τευχάκια με το μικρό σχήμα νομίζω πως ταίριαζαν περισσότερο με τους χαρακτήρες των ηρώων. Ίσως γιατί η τριάδα ΜΠΛΕΚ-ΖΑΓΚΟΡ-ΟΜΠΡΑΞ ηχούσε πολύ όμορφα στα παιδικά αυτιά? Ή μήπως σαν μικρούλης που ήμουν πήγαιναν ασορτί με την ηλικία μου.

 Την αφορμή για αυτό το άρθρο την έδωσε η παρακάτω σκαναρισμένη σελίδα που ανέβασε ο mycomics.gr, δημοσιευμένη στο τελευταίο ΟΜΠΡΑΞ. Η αναγγελία αυτή μου θύμισε τα δυσάρεστα συναισθήματα που ένιωσα όταν αντίκρυσα τα μεγάλου σχήματος ΜΠΛΕΚ και ΤΖΑΓΚΟΥΑΡ. Δεν θα ξεχάσω με πόση παιδική αφέλεια έλεγα στον περιπτερα ότι πρέπει να κάνει λάθος και να ψάξει πιο προσεκτικά μήπως βρίσκονται σε κάποιο συρτάρι του στη παλιά μορφή τους.
 Ευχαριστώ Κωστή για τα εξώφυλλα των τελευταίων θρυλικών περιοδικών.

ΣΑ ΜΙΚΡΟ ΠΑΙΔΙ

Ζούμε σε μια εποχή που λείπει η χαρά και η αισιοδοξία. Κυριαρχεί η μιζέρια, η κατήφεια και ο προβληματισμός που εκφράστηκαν ξεκάθαρα στις πρόσφατες εκλογές.
Όλοι μας νομίζω πιανόμαστε από απλά πράγματα που μας γεμίζουν για να πάρουμε τα πάνω μας.

Ίσως να ήταν που είχα καιρό να πάρω δέμα με νέα κόμικς, ίσως και η γενική κατάσταση να με είχε ρίξει. Μόλις όμως άνοιξα το τελευταίο δέμα γέμισα χαρά σα το μικρό παιδάκι που του χαρίζουν δώρα η γλυκά και λάμπει από ικανοποίηση.

Και πως να μην νιώσω έτσι όταν βλέπω να βγαίνουν από το κουτί Μικρά Μπλεκ σαν τα παραπάνω η σαν τους Καουμπόυδες που βλέπετε παρακάτω. Τα "μπλεκάκια" είναι ένα στοίχημα με τον εαυτό μου να κλείσουν κάποια στιγμή (παρόλο που οι ιστορίες υπάρχουν από το Συλλεκτικό Μπλεκ) αφού τα τεύχη αυτά αντιπροσωπεύουν την πρώτη μεγάλη αγάπη (μαζί με το Ζαγκόρ) με το χώρο και είναι πάντα σημαντικές αναμνήσεις των παιδικών μου χρόνων.

Οι καουμπόηδες είναι τελευταία τρέλα. Σε μικρό διάστημα βρέθηκαν πάνω από 300 τεύχη και σιγά σιγά καλύπτουμε το χαμένο έδαφος και ανακαλύπτω ξανά έναν κλασσικό τίτλο ιδιαίτερα αγαπημένο σε πολλούς από εμάς (Η γνωριμία με τον Jim Adams και το περιοδικό του Μικρού Σερίφη έπαιξε εδώ μεγάλο ρόλο).

Χάρηκα πάρα πολύ όταν έπιασα ξανά στα χέρια μου πολλά τεύχη της "Μάχης" που πάντα ξεχώριζα από τα Πολεμικά



αλλά και τα τεύχη της "Δράσης" που με συγκίνησαν και αυτά αφού είναι τα πρώτα που λαμβάνω και ξαναδιαβάζω μετά από 25 χρόνια.


Τα παρακάτω τεύχη είναι για τον φίλο "Kalimeris 7" (προσφορά του Κώστα) και όπως του υποσχέθηκα θα του χαρίσω κι εγώ όλα τα διπλά μου τεύχη του "Μικρού Ιππότη". Μια σειρά που ευτυχώς θέλει ελάχιστα ακόμη τεύχη για να ολοκληρωθεί και ανατρέχω αρκετά συχνά.


Στο τέλος βρήκα πολλά τεύχη Xmen τα μόνα που μαζεύω από ηπερήρωες αφού μόνο σε αυτά έχω πιθανότητες να κλείσω τη σειρά των 83 τευχών που κυκλοφόρησαν στη χώρα μας.

Ετσι πέρασα άνα θαυμάσιο Σαββατοκύριακο (που συνέπεσε με τα γενέθλια μου) και έγινα για κάποιες ώρες το μικρό παιδί που όλοι κρύβουμε μέσα μας. Ενιωσα την ανάγκη να μοιραστώ τη χαρά αυτή μαζί σας. Αντε πάμε γι 'αλλα...

(Κώστα -Mycomics.gr- σε ευχαριστώ πολύ για τα καλούδια αυτά και περιμένω με αγωνία το ταχυδρομείο για νέες συγκινήσεις).

Μήπως κάποιος από εσας είχε πάει?

Δεν ξέρω αν θυμάστε αυτή τη διαφήμηση που υπήρχε στις τελευταίες σελίδες των αγαπημένων μας περιοδικών Μπλεκ, Ζαγκορ και Ομπραξ. Εμφανίστηκε τον Δεκέμβριο του 1975 και μας καλούσε να βρεθούμε στο πολυκατάστημα ΑΦΟΙ Λαμπρόπουλοι για να δουμε τους ήρωες μας ολοζώντανους!!

Δυστυχώς τότε μέναμε οικογενειακώς στο Αργος και πολύ μικρός(μαθητής της Β' δημοτικού) δεν ήταν δυνατό να επισκεφτώ το πολυκατάστημα το οποιο δεν υπάρχει σήμερα.
Εσείς μήπως τα είχατε καταφέρει να πάτε?

ΤΟ ΤΕΡΑΣ ΤΗΣ ΛΙΜΝΗΣ- ΜΕΡΟΣ 2

Σε αυτο το αρθρο παιδιά θα ανεβάσουμε τα links ολόκληρης της ιστορίας με το ΤΕΡΑΣ ΤΗΣ ΛΙΜΝΗΣ.

TΕΥΧΟΣ 248 :

ΤΕΥΧΟΣ 249 : http://rapidshare.com/files/428872603/zagor_249.rar

ΤΕΥΧΟΣ 250 : http://rapidshare.com/files/428715837/250.pdf

ΤΕΥΧΟΣ 251 : http://rapidshare.com/files/428873234/Zagor_251.rar

ΤΕΥΧΟΣ 252 : http://rapidshare.com/files/428875280/Zagor_252.rar

ΤΕΥΧΟΣ 253 :

ΤΕΥΧΟΣ 254 :

ΤΕΥΧΟΣ 255 : http://rapidshare.com/files/428729885/zagor_255.rar

ΤΕΥΧΟΣ 256 : http://rapidshare.com/files/428731830/zagor_256.rar

ΤΕΥΧΟΣ 257 : http://rapidshare.com/files/428733345/zagor_257.rar

ΤΕΥΧΟΣ 258 :