Locke and Key από Joe Hill&Gabriel Rodriguez

Γράφει ο Σπύρος Ανδριανός

“Death isn't the end of your life, you know. Your body is a lock. Death is the key. The key turns... and you're free. To be anywhere. Everywhere. Two places at once. Nowhere. Part of the background hum of the universe.” 
- Rendell Locke, Locke and Key : Αlpha and Omega

Σε όλα αυτά τα χρόνια που διαβάζω και συλλέγω κόμικς,λίγες ήταν οι φορές που ξαναδιάβαζα μία σειρά περισσότερες από μία φορές(πάντα ήθελα να διαβάζω νέα κόμικ και ιστορίες για να εμπλουτίζω συλλογή και γνώσεις.)Το Locke and Key είναι από τις σπάνιες εκείνες περιπτώσεις που όταν το τέλειωσα,το ξαναδιάβασα και δεύτερη φορά,και λίγο καιρό αργότερα και τρίτη!!Δεν θυμάμαι να το είχα ξανακάνει αυτό με άλλη σειρά μονοκοπανιά(έχω ξαναδιαβάσει τα Sandman και δουλειές του Tezuka αλλά με το πέρασμα των χρόνων για να τις ξαναθυμηθώ)και αυτό δείχνει πόσο διαολεμένα καλό είναι το Locke and Key των Joe Hill(σενάριο)και Gabriel Rodriguez(σχέδιο).Μία από τις μεγαλύτερες εκπλήξεις της ανεξάρτητης εκδοτικής IDW που ειδικεύεται σε franchise κυρίως από τηλεοπτικές σειρές και παιχνίδια(Hasbro)για τα κόμικς της.

The Crow του James O'Barr

Γράφει ο Σπύρος Ανδριανός

“I love thee with the breath, smiles, tears, of all my life! And if God choose, I shall but love thee better after death...” - Eric Draven,The Crow

Όπως τις περισσότερες φορές σε κάθε έργο ενός δημιουργού,υπάρχουν και οι ιστορίες που το συνοδεύουν σχετικά με την έμπνευση που άντλησε ο καλλιτέχνης.
Στην περίπτωση του James O'Barr υπάρχουν πολλές και διαφορετικές εκδοχές σχετικά με την δημιουργία του The Crow,ενός αριστουργήματος στο χώρο των indie&underground κόμικ.Η κύρια εκδοχή είναι ότι ο δημιουργός εμπνεύστηκε το κόμικ από τον πόνο που τoυ προκάλεσε η δική του προσωπική απώλεια της κοπέλας του από τις ρόδες ενός μεθυσμένου οδηγού...Άλλοι υποστηρίζουν πάλι ότι εμπνεύστηκε την ιστορία διαβάζοντας για τη δολοφονία ενός ζευγαριού στο Detroit ακούγοντας τη μουσική των Cure,των Joy Division και των Pitch Shifter και πάντα επηρεασμένος από τις δουλειές των Will Eisner και Vaughn Bode.Όποια και αν είναι η αληθινή εκδοχή το αποτέλεσμα είναι το ίδιο.Ότι ο James O'Barr δημιούργησε ένα κλασσικό και αθάνατο έργο στην ιστορία της 9ης τέχνης.

Η ιστορία λίγο πολύ γνωστή.Ο Εric Draven και η κοπέλα του η Shelly με την οποία ετοιμάζεται να παντρευτεί,πέφτουν θύματα μιας ομάδας αλητών όταν το αυτοκίνητό τους μένει από βενζίνη...Ο Eric πυροβολείται στο κεφάλι και την ώρα που πεθαίνει,ανήμπορος να κινηθεί βλέπει την κοπέλα του,να κακοποιείται,να βιάζεται και να πυροβολείται και εκείνη στο κεφάλι....Οι αλήτες τους αφήνουν στο δρόμο για νεκρούς...Ο Εric καταλήγει στο νοσοκομείο μερικές ώρες αργότερα...Ανασταίνεται από ένα υπερφυσικό κοράκι που σύμφωνα με τους μύθους των Ινδιάνων,αποτελεί τον δεσμό ανάμεσα στο κόσμο των ζωντανών και αυτών των νεκρών,και φέρνει πάλι στη ζωή όσους έχουν δολοφονηθεί άδικα και άγρια για να πάρουν εκδίκηση...Και αυτό θα κάνει και ο Eric με την καθοδήγηση πάντα του πουλιού...Θα ψάξει να βρει έναν έναν τους δολοφόνους και θα τους κάνει να πληρώσουν...

Πρώτη εμφάνιση του Crow στο Deadowlrd#10
Nοέμβριος 1988

Όταν δεν ψάχνει να καθαρίσει τους δολοφόνους του ο Eric περνά στιγμές στο(εγκαταλειμμένο πλέον) σπίτι που ζούσε με την Shelly,παρέα με τις αναμνήσεις του,τον πόνο του και το μαρτύριο του,αυτοτραυματίζοντας τον εαυτό του...Στο δρόμο του θα βρεί ένα κακοποιημένο κοριτσάκι την Sherri,του οποίου η ναρκομανής μητέρα του για να εξασφαλίσει τη δόση της,κοιμάται με έναν από τους αλήτες,τον Funboy...Μία φιλία θα δημιουργηθεί μεταξύ των δύο(με το κοριτσάκι να τον αποκαλεί "κλόουν" εξαιτίας του βαψίματος στο πρόσωπό του,και τον Eric να την αποκαλεί "πριγκίπισσα")και ο Eric θα της χαρίσει το δακτυλίδι με το οποίο είχε ζητήσει τη μέρα των θανάτων τους,τη Shelly σε γάμο....

Το the Crow παρουσιάστηκε για πρώτη φορά σαν pin up στη τελευταία σελίδα του περιοδικού Deadworld #10 των εκδόσεων Caliber Press τον Νοέμβριο του 1988 και στη συνέχεια η πρώτη ιστορία(σαν prequel) με τίτλο "inertia"(αδράνεια)στο Caliber presents #1 τον Γενάρη του 1989.Η πρώτη σειρά του Crow βγήκε σε 4 τεύχη από το Φλεβάρη μέχρι τον Μάιο του 1989 με τίτλους όπως "Pain"(πόνος) "Fear"(φόβος) "Irony"(ειρωνεία) και "Despair''(απελπισία).4 τεύχη που οδηγούν τον αναγνώστη και τον Eric στο δρόμο της εκδίκησης ενάντια στους TinTin,TomTom,TopDollar,Funboy και τέλος τον T-Bird τον αρχηγό της συμμορίας που στέρησε τις ζωές δύο νέων ερωτευμένων ανθρώπων...Για εμένα όμως προσωπικά το the Crow δεν είναι τόσο μία ιστορία εκδίκησης,όσο μία ιστορία αγάπης και μία ιστορία για τον πόνο της απώλειας ειδικά όταν εκείνη είναι τόσο ξαφνική,τόσο άδικη και σκληρή....Οι διαχωριστικές γραμμές της αγάπης και του μίσους δεν υπάρχουν πλέον...

Ο Ο'Βarr άντλησε έμπνευση μέσα από τον πόνο και την απώλεια(πιστεύω ότι ήταν προσωπική για να τον αποδώσει τόσο εκφραστικά και καταραμένα στο χαρτί)και δημιούργησε ένα αριστούργημα γοτθικής τέχνης...Ποτέ άλλοτε ο πόνος και η θλίψη δεν προσέφεραν τόση έμπνευση όσο σε αυτό το κόμικ...Τα σχέδια του O'Barr μοναδικά,ιδιαίτερα λεπτομερειακά,γεμάτα δύναμη και θράσος,βίαια αλλά και μαγευτικά,ένα πραγματικό ποίημα(ειδικά στις σκηνές των Flashback που το σχέδιο είναι με μολύβι)σε βάζουν αμέσως μέσα στην σκοτεινή και καταθλιπτική ατμόσφαιρα που χαρακτηρίζει τον κόσμο του κορακιού...Ο δημιουργός σχεδιάζει μεγάλα μάτια στα πρόσωπα για να αποδώσει καλύτερα τα χαρακτηριστικά και τα αισθήματα των χαρακτήρων,ενώ στο Κοράκι δίνει μία ανδρόγυνη μορφή,κάνοντας τον να ξεχωρίζει από τους περισσότερους υπερήρωες των κόμικ με τα μπράτσα και τις πολύχρωμες σχολές.Το μόνο που τον νοιάζει είναι η εκδίκηση του και όχι ο ηρωισμός ή η ανδροπρέπεια του...Η εμφάνιση του δεν είναι ηρωική(κάθε άλλο μάλιστα),δεν θέλει να προξενεί φόβο στους κακούς όπως ένας Bat Man ή Daredevil,αλλά εκείνη προέρχεται από την τρέλα της απώλειας,από τη δίψα της εκδίκησης,από την προσπάθεια να θάψει τον άνθρωπο που κάποτε λεγόταν Eric Draven...Όσο σκοτεινός,σοκαριστικός και βίαιος είναι ο O'Barr στις σκηνές εκδίκησης που σχεδιάζει,τόσο τρυφερός,ποιητικός,συγκινητικός στις πρόζες και σκηνές ανάμνησης...Ένας εκπληκτικός συνδυασμός(ή μία χτυπητή αντίθεση αν προτιμάτε) που μαγεύει και ταυτόχρονα συναρπάζει τον αναγνώστη...Ένα σκοτεινό και καταραμένο αριστούργημα γοτθικής λογοτεχνίας και εικονογραφημένης τέχνης που μένει αναλλοίωτο στο πέρασμα του χρόνου,παραμένοντας ακόμα και σήμερα κλασσικό.

'
''Ενας άντρας παίζει βιολί,και οι χορδές είναι τα νεύρα του ίδιου του του χεριού..."Ποίηση και κόμικ συνδυάζονται για πρώτη φορά τόσο ομοιόμορφα μαζί με στίχους από αγαπημένα κομμάτια του δημιουργού κάνοντας έτσι το the Crow μία μοναδική εμπειρία ανάγνωσης...

Μαζί με τα Watchmen,Dark Knight,Maus κ.α. το The Crow πέρασαν τα κόμικ σε άλλο επίπεδο και τα κατοχύρωσαν στη μνήμη του κοινού ως νέα μορφή τέχνης και όχι απλά παιδιάστικα αναγνώσματα..Δεν είναι τυχαίο άλλωστε ότι το the Crow είναι το independent comic με τις μεγαλύτερες πωλήσεις μέχρι σήμερα,έχοντας δημιουργήσει πλήθος φανατικών αναγνωστών που ακολουθεί πιστά όλες τις incarnations του χαρακτήρα(γιατί το κοράκι δεν είναι μόνο ο Eric Draven,αλλά κάθε ψυχή που θέλει να πάρει εκδίκηση)Έχει μεταφραστεί σε πολλές γλώσσες με πωλήσεις πάνω από 750 χιλιάδες αντίτυπα,ενώ ο δημιουργός του έχει κερδίσει το "storyteller award" στο φεστιβάλ κόμικς της  Angoulême.

Το κόμικ εκδοτικά έχει συνεχίσει την πορεία του και σε άλλες εταιρείες όπως την Image comics,Kitchen Sink Press,Titan Books,London Nights Studios και πρόσφατα στην IDW.Έχει βγάλει 3 live action films στο σινεμά(στην πρώτη cult πλέον ταινία του 1994 πρωταγωνιστούσε ο αδικοχαμένος γιός του Bruce Lee,Brandon που πέθανε λίγο πρίν ολοκληρωθούν τα γυρίσματα)μία τηλεοπτική σειρά(με τον Mark Dacascos στον ρόλο)νουβέλλες ακόμα και video games.Έχει επανεκδοθεί πολλές φορές(προτιμήστε μία special edition να θαυμάσετε τα μετέπειτα pinup σχέδια του O'Barr)και στα ελληνικά κυκλοφόρησε το 1998 από τις εκδόσεις Παρα Πέντε(με την επωνυμία Metal Comics)σε 4 τομάκια.Αγοράστε το όπου το βρείτε και...απολαύστε υπεύθυνα!!

Frankenstein του Bernie Wrightson

Γράφει ο Σπύρος Ανδριανός

Did I request thee, Maker, from my clay
To mould Me man? Did I solicit thee
From darkness to promote me?
- John Milton, Paradise Lost (X. 743–5)

Με αφορμή την απώλεια του μεγάλου αυτού σχεδιαστή πριν λίγο χρονικό διάστημα(Toν Μάρτιο του 2017) θα σταθούμε σε ένα ακόμα έργο σταθμό στη μεγάλη καλλιτεχνική πορεία του στο χώρο του horror illustration.
Πρόκειται για την αριστουργηματική μεταφορά σε κόμικ του γνωστού έργου της Mary Shelley, Frankenstein (O μοντέρνος Προμηθέας)που κυκλοφόρησε το 1983 σε μορφή one shot graphic novel από τη Marvel comics(με εισαγωγή από τον Stephen King για τον οποίο ο Wrightson είχε κάνει εικονογραφήσεις για τα Dark Tower V,Cycle of the Werewolf κ.τ.λ.)στο οποίο διακρίνουμε μέσα απο τα σκοτεινά και στοιχειωμένα εφιαλτικά του panels όλα εκείνα τα στοιχεία που για περισσότερα απο 40 χρόνια καθιέρωσαν τον Wrightson σαν έναν από τους μεγαλύτερους illustrators στον χώρο της 9ης τέχνης(και όχι μόνο αφού έχει δουλέψει και στον κινηματογράφο σαν conceptual artist) και του τρόμου γενικότερα.

Η ιστορία του Victor Frankenstein που ως ένας άλλος Προμηθέας αγνοεί τους Θεούς και δημιουργεί ζωή,εξελίσσοντας τον εαυτό του από δημιούργημα ο ίδιος σε δημιουργό,για να τιμωρηθεί (όπως τιμωρήθηκε και ο Προμηθέας)από το ίδιο το δημιούργημά του...Ολόκληρος αυτός ο τραγικός μύθος αποτυπώνεται με τον καλύτερο τρόπο στο χαρτί απο τον Wrightson που πάντα λάτρευε αυτή την καταραμένη ιστορία και για να την σχεδιάσει με τον πιο πειστικό και τρομακτικό τρόπο που μπορούσε του πήρε 7 χρόνια να ολοκληρώσει αυτό το κόμικ.

Αποφεύγοντας να δώσει στο τέρας την κλασσική μορφή που γνωρίζαμε από τον κινηματογράφο(ειδικά αυτή του Boris Karloff)αλλά αντίθετα στηριγμένος αποκλειστικά στις περιγραφές της Mary Shelley(κάτι που έγινε και χρόνια αργότερα με την ομώνυμη ταινία σε σκηνοθεσία του Kenneth Branagh με τον Robert De Niro)και δίνοντας στο βιβλίο μια μορφή παλαιότητας τόσο στην εικονογράφηση όσο και στην εμφάνιση ο Wrightson δημιουργεί ίσως το πιο εφιαλτικό του έργο...Και ένα από τα πιο προσωπικά του θα μπορούσαμε να πούμε...

Το graphic novel κυκλοφόρησε και 25 χρόνια αργότερα απο τη Dark Horse σαν επετειακή έκδοση απο την πρώτη του κυκλοφορία ενώ ο Wrightson σχεδίασε αργότερα και μία άλλη σειρά ώς άτυπη συνέχεια του πρώτου το Frankenstein Alive, Alive! που κυκλοφόρησε απο την IDW αλλά δυστυχώς τα προβλήματα υγείας του τον έκαναν να εγκαταλέιψει την προσπάθεια να συνεχίσει τη σειρά.Must read για κάθε εραστή της 9ης τέχνης που σέβεται τον εαυτό του και τη συλλογή του!!