Σαρατόγκα

Υπερπεριπέτεια του Μπλεκ με τίτλο:Σαρατόγκα
την εχει διαβάσει κανείς?

Ένας άλλος "Μικρός Σερίφης"

ΝΙΚΟΣ ΝΙΚΟΛΑΪΔΗΣ / ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΠΛΑΦΟΥΤΖΗΣ

Υπάρχει ένας χαρακτήρας κόμικ, ο οποίος μοιάζει πολύ με το ύφος και το γενικότερο στόρυ, του Μικρού Σερίφη. Πρόκειται για τον Tim Carter (Τιμ Κάρτερ), της ιταλικής σειράς γουέστερν “Un Ragazzo nel Far West”.
Δημιουργήθηκε το 1958 από τον σεναριογράφο και εκδότη G.L. Bonelli και τον καρτουνίστα Franco Bignotti και την ίδια χρονιά κυκλοφόρησε ως μηνιαίο περιοδικό στη γειτονική μας χώρα.
Πραγματεύεται την ιστορία του νεαρού Tim Carter, που γνωρίζει τη σκληρότητα του Φαρ-Ουέστ από νωρίς και κατατάσσεται στους ρέιντζερς, προκειμένου να αναζητήσει μια καλύτερη τύχη έπειτα από τη δολοφονία του πατέρα του. Πιστός φίλος στις περιπέτειές του στέκεται ο αφελής συνάδελφός του, Dusty.
Δεν γνωρίζουμε εάν ο Πότης Στρατίκης επηρεάστηκε από αυτό το κόμικς, που προηγήθηκε κατά τέσσερα έτη της έκδοσης του Μικρού Σερίφη, ή όχι. Είναι γνωστές άλλωστε οι καλές σχέσεις του έλληνα δημιουργού με τους ιταλούς εκδότες και τα ιταλικά κόμικς. Πάντως, το σίγουρο είναι ότι υπάρχουν κάποια κοινά στις δύο «παράλληλες» ιστορίες.

Παλαιότερες εκδόσεις του “Un Ragazzo nel Far West”

Νεότερες εκδόσεις του “Un Ragazzo nel Far West”

Καταρχάς και ο Τιμ Κάρτερ και ο Τζιμ Άνταμς χάνουν τον πατέρα τους και έπειτα μπαίνουν στην υπηρεσία του νόμου. Κατατάσσονται και οι δύο στους ρέιντζερς (παρόλο που στην Ελλάδα ο Τζιμ Άνταμς παρουσιαζόταν σαν σερίφης, μιας και το ελληνικό κοινό δεν ήταν τόσο εξοικειωμένο με τέτοιες «λεπτομέρειες»). Έχουν και οι δύο στο πλευρό τους από έναν αφελή και λίγο κουτό σύντροφο, ο μεν Κάρτερ τον Ντάστυ, ο δε Άνταμς τον Πεπίτο Γκονζάλες. Και οι δύο αυτοί χαρακτήρες παίζανε τον «εύθυμο» ρόλο στις περιπέτειες και δίνανε τον απαραίτητο τόνο χαλάρωσης.
Η σειρά του Κάρτερ, έφθασε και στην χώρα μας, μέσα από τις σελίδες του ελληνικού Μπλεκ κατά τα έτη 1973-1977 (δημοσιεύθηκε σαν ΤΟΜ), αλλά από τότε, δυστυχώς ουδέποτε ανατυπώθηκε.
Η σεναριακή ιδέα δεν ξεφεύγει από το γενικότερο πλαίσιο του συγκεκριμένου είδους, τονίζοντας τα στοιχεία που αγαπήθηκαν και από το ελληνικό κοινό των φίλων του γουέστερν κόμικ. Υπάρχουν αρκετές απρόοπτες καταστάσεις που αιχμαλωτίζουν το ενδιαφέρον του αναγνώστη, ενώ παράλληλα, η σχεδιαστική γραμμή είναι σχεδόν απολαυστική. Με έμφαση στη λεπτομέρεια και σωστή αντίθεση χρωματισμού (στην Ελλάδα, στην γνωστή πορτοκαλί διχρωμία) και σκίασης, το κόμικς αυτό αποτελεί ένα από τα must για τους θιασώτες της Άγριας Δύσης…

Επάνω: το εξώφυλλο του τεύχους 290 του περιοδικού ΜΠΛΕΚ, στο οποίο δημοσιεύθηκε το πρώτο επεισόδιο του… Τομ Κάρτερ(!) και μία σελίδα από το πρωτότυπο, ιταλικό κόμικ.

Κάτω: δύο σελίδες από το πρώτο επεισόδιο της ελληνικής έκδοσης.

Το άρθρο δημοσιεύθηκε για πρώτη φορά (με μικρές διαφοροποιήσεις) στο τεύχος 5 του περιοδικού CLUB ΦΙΛΩΝ "ΜΙΚΡΟΣ ΣΕΡΙΦΗΣ" - MAGAZINE, τον Ιούλιο του 2009. Σήμερα αναδημοσιεύεται εδώ, παράλληλα με το blog του "ΜΙΚΡΟΥ ΣΕΡΙΦΗ" (http://mikrosserifis.blogspot.com/).

3 ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΤΟΥ ΜΠΛΕΚ - ΤΕΥΧΗ 162-166

3 ΜΙΚΡΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΓΙΑ ΤΑ ΓΕΝΕΘΛΙΑ ΤΟΥ BLOG

Στο τεύχος 162 με τίτλο "Η επιστολή ενός πατέρα", ένας πατέρας που οι ινδιάνοι εχουν απαγάγει από δεκαετίας το παιδί του, δολοφονείται από γνωστό του λόγο του χάρτη του θησαυρού που φυλάει. Ο Μπλεκ παίρνει το χάρτη, βρίσκει το γιο του και μαζί αναζητούν το θησαυρό "Tο δόντι του τζάγκουαρ" (τεύχος 163), ενώ ο δολοφόνος τους ακολουθεί ...

Η 2η ιστορία αρχίζει σε αυτό το τευχος ως "2 εξαφανίσεις" και στο τευχος 164 με τίτλο " Περιπέτεια στο νησί χωρίς όνομα". Ενας επιστήμονας αλλά και ο καθηγητής Μυστήριος απαγάγονται από τους Αγγλους και οδηγούνται σε νησί για να φτιάξουν μπόμπες μεγάλης εμβέλειας. Εκεί τους ακολουθεί ο Μπλεκ με τους 2 γιους του επιστήμονα.

Η τρίτη ιστορία αρχίζει σε αυτό το τευχος ως "Ο ανθρωπος με την επιστολή" και συνεχίζεται στο τευχος 165 με τίτλο " Ο αιχμάλωτος" και τελειώνει στο τευχος 166 με τίτλο "Ενα φρούριο στις φλόγες". Ενας πατριώτης φέρνει επιστολή για τον Μπλεκ και συλλαμβάνεται από τους Αγγλους. Από την επιστολή σώζεται μια φράση και ο Μπλεκ οδηγείται εκεί που οι Αγγλοι χτίζουν ένα φρούριο..

Οι ιστορίες κατεβαίνουν από εδώ : http://www.zshare.net/download/91304006a1151406/

ΖΑΓΚΟΡ - ΤΟ ΤΕΡΑΣ ΤΗΣ ΛΙΜΝΗΣ

Αφορά την περιπέτεια που δημοσιεύτηκε στα τεύχη 248-258. Ήταν φθινόπωρο του 1975, μαθητής της Β΄Δημοτικού, και νομίζω η ιστορία που με έκανε να λατρέψω το ΖΑΓΚΟΡ εξίσου με τον ΜΠΛΕΚ.

Η ιστορία ξετυλίγεται σε ένα πολύ παράξενο και μυστήριο μέρος, στο οποίο έχουν παρατηρηθεί εμφανίσεις περίεργων και μεταλλαγμένων ζώων. Την περιοχή αυτή επισκέφθηκε μια ομάδα από επιστημονικούς ερευνητές, φίλοι του Ζαγκορ, για να ανακαλύψουν ποιά είναι η αιτία αυτών των παράξενων μεταλλάξεων.



Κατά την διάρκεια των ερευνών τους θα έρθουν αντιμέτωποι με ένα αποκρουστικό τέρας που εμφανίζεται αναδυόμενο μέσα από μια λίμνη. Ο Ζαγκορ αναλαμβάνει δράση αλλά υπάρχουν απώλειες από το γκρουπ. Κατορθώνει να το ακολουθήσει σε μια υπόγεια σπηλιά και να το θανατώσει αλλά προς μεγάλη του έκπληξη δεν μπόρεσε να βρει το πτώμα του.

Το τέλος της ιστορίας, ιδιαίτερα συγκλονιστικό, φανερώνει την αιτία όλων των μεταλλάξεων που συνέβαιναν στην περιοχή . Ένας επιστημονας αποσκίρτησε από την παρέα, με καθαρά εγωιστικούς και ιδιοτελείς σκοπους, να συνεχίσει την έρευνα του. Αυτό που ανακάλυψε ήταν πως το νερό ενός πηγαδιού έξω από την καλύβα που έμενε, ήταν μολυσμένο από μικροοργανισμούς που προκαλουσαν σοβαρές μεταλλάξεις σε οποιοδήποτε έμβιο ον έπινε από αυτό. Θύμα αυτου του νερού υπήρξε και ο επιστήμονας με το τραγικό απότελεσμα να μεταμορφωθεί στο τέρας της λίμνης και αργότερα ο θάνατος του απο την παρέα των συντρόφων του.

Για ένα παιδί της ηλικίας μου τότε, η όλη περιπέτεια ήταν ιδιαίτερα ανατριχιαστική αλλά άκρως ενδιαφέρουσα και απολαυστική. Διαβάζοντας την σήμερα μου δημιουργούνται σκέψεις στο μυαλό όπως τι θα συνέβαινε αν κάποιο μικρόβιο από εργαστήρια μικροβιολογίας διοχετευόταν στο δίκτυο ύδρευσης για κακόβουλους σκοπούς? Μήπως η περσινή γρίπη των χοίρων ήταν μια τετοια προσπάθεια για να θησαυρίσουν κάποιες φαρμακευτικές εταιρείες? Ο χρόνος θα δείξει.

Στα χέρια των Καγιούγκα!

Ζαγκόρ υπ' αριθμό 24, καλοκαίρι του 71. Ο ήρωας των δασών και των λιμνών αιχμαλωτίζεται από μια τετραμελή ομάδα αδίστακτων κακοποιών που έχουν δραπετεύσει απ' τις φυλακές, με επικεφαλής τον απαίσιο Φλέτσερ και αφού κακοποιείται επανειλημμένα δεμένος πισθάγκωνα, παραδίδεται στον Να-παβα, αρχηγό των ινδιάνων Καγιούγκα. Ο τελευταίος, γνώριμος του πνεύματος με το τσεκούρι απ' τα παλιά, διατάσσει να τον υποβάλλουν στο βασανιστήριο του πάσσαλου του μαρτυρίου. Ένας-ένας, οι άνδρες της φυλής, παρά το αρχικό δέος που τους διακατέχει στη θέα του Ζαγκόρ, παρελαύνουν από μπροστά του εξακοντίζοντας εναντίον του τα τσεκούρια και τα βέλη τους, με στόχο να του γκρεμίσουν το ηθικό, να τον ταπεινώσουν και εντέλει να τον εξοντώσουν. Τελικά όμως, με τη βοήθεια του πιστού του Τσίκο, ο Ζαγκόρ καταφέρνει να ξεφύγει από τους βασανιστές του (τεύχος 25) και στη συνέχεια αρχίζει την καταδίωξη των δολοφόνων δραπετών, τιμωρώντας τους κατά σειρά. Η μεγάλης ποιότητας απεικόνιση από τον μετρ του είδους Galleno Ferry, σε συνδυασμό με το άψογο σενάριο του Nollita (S. Bonelli), χαρίζουν στην υπέροχη αυτή περιπέτεια μια ιδιαίτερη αξία, καθώς η εξέλιξή της αιχμαλωτίζει το ενδιαφέρον του αναγνώστη από την πρώτη στιγμή! Η παλαιότερη ιστορία του κόμικ που μπορώ να θυμηθώ...

Αγαπημένη περιπέτεια με τον Ζαγκορ

Απίστευτα αγαπημένη ιστορία του Ζαγκορ, ήταν αυτη που διαδραματίστηκε στην Αιτή, ευρισκόμενος εκεί ως ναυαγός με τους φίλους του. Ήταν η πρώτη επαφή μου με τον ηρωα τότε και κυριολεκτικά με καθήλωσε. Αν δεν με απατά η μνήμη μου , ξεκίνησε από το τεύχος 180 και τελείωσε στο τεύχος 196. Μυστηριακή ατμόσφαιρα, αγωνία, δράση και βουντού. Ημουν ενα παιδάκι τότε 6-7 χρονών και η ιστορία αυτή μάλλον δεν ήταν τόσο πολύ κατάλληλη για την ηλικία μου. Παρ' όλα αυτά, ο Ζαγκορ έγινε ο αχώριστος φίλος μου και ο ήρωας που κυριάρχησε στον παιδικό μου φανταστικό κόσμο.