Μπράιαν Γουόκερ (1926 – 2020)

Ένας πολύπλευρος καλλιτέχνης.

(Του Νίκου Δ. - Θ. Νικολαΐδη)

Ο Μπράιαν Γουόκερ (Brian H. N. Walker) ήταν Βρετανός πολυγραφότατος δημοσιογράφος  και καλλιτέχνης, σχεδιαστής, δημιουργός κόμικς, μουσικός και σεναριογράφος. Γεννήθηκε στις 22 Μαρτίου του 1926 στο Brislington του Somerset και ήταν γιος του επιχειρηματία Χάρυ Γουόκερ και της δασκάλας Άννι Λονγκ. Το 1939 η οικογένειά του μετακόμισε στο Exmoor της Κομητείας Simonsbath, όπου ο νεαρός γράφτηκε στο σχολείο Minehead. Ο πρώτος άνθρωπος που, διαβλέποντας το ταλέντο του μικρού Μπράιαν, τον προέτρεψε να ακολουθήσει μια καλλιτεχνική καριέρα ήταν ο διάσημος ζωγράφος αλόγων Sir Alfred Munnings, που ζούσε κοντά τους. Έτσι, σε ηλικία μόλις 14 ετών, ο Γουόκερ ξεκίνησε να παρακολουθεί -δια αλληλογραφίας- μαθήματα δημοσιογραφίας, που προσέφερε η εταιρεία Pitman's Press. Μόλις στα 16 του (1942) συνεργάστηκε με την εφημερίδα Bristol Evening World, όπου σχεδίαζε γελοιογραφίες και πολεμικούς χάρτες. Από το 1944 έως το 1947 υπηρέτησε σε Μονάδα Αναγνώρισης Φωτογραφιών της RAF.

Σχεδιάζοντας (ο ίδιος) τη σειρά 'Scream Inn'
(περιοδικό 'Shiver and Shake', 1973)

Ολοκλήρωση των σπουδών και καταξίωση.

Μετά το Β’ Π.Π. ο Γουόκερ γύρισε στο Μπρίστολ όπου  το 1949 απέκτησε διπλώματα εικονογράφησης και σχεδίου, ως απόφοιτος της Βασιλικής Ακαδημίας West of England College of Art, κερδίζοντας μάλιστα και μια υποτροφία Punch. Στις αρχές της δεκαετίας του ‘50 μετά από μια ποδηλατική περιοδεία 2.000 μιλίων στην Ευρώπη, υπέβαλε εικονογραφημένα άρθρα των ταξιδιών του στο περιοδικό Cycling Weekly, τα οποία οδήγησαν σε παραγγελίες από τα περιοδικά Farmers Weekly και Punch. Το 1952 μετακόμισε και ανακαίνισε ένα εξοχικό σπίτι στο Hinton Blewett του Mendip Hills του Somerset, το οποίο έγινε η κατοικία αλλά και το στούντιό του για το υπόλοιπο της ζωής του.

Οι πιο γνωστές δημιουργίες του.

Στη δεκαετία του '60 τα εβδομαδιαία κόμικς για αγόρια γνώριζαν πολύ μεγάλη απήχηση, επιτρέποντας έτσι στο Μπράιαν να αποκατασταθεί επαγγελματικά.  Εργαζόμενος αρχικά για τον εκδοτικό οίκο DC Thompson, σχεδίασε, μεταξύ άλλων, το Smasher strip στο Dandy (734 σελίδες) και το I Spy strip στο Sparky (228 σελίδες), πριν προχωρήσει στο Scream Inn για το κόμικ Whoopee της IPC (556 σελίδες ).

Αναλυτικά η καριέρα του.

Επιστρέφοντας στη συγγραφή, υπέβαλλε άρθρα του σε περιοδικά όπως τα Picture Post, Lilliput, Punch και  London Opinion και έγραψε ένα σίριαλ με τίτλο Fiord and Flack and Fear, για το περιοδικό (της Σκωτσέζικης  DC Thomson)  Rover and Adventure. Ως εικονογράφος συνεργάστηκε με τον συγγραφέα George Haines στο χιουμοριστικό βιβλίο How to Be a Motorist and Stay Happy (1967). Αυτή του η συνεισφορά είχε ως αποτέλεσμα να έρθει σε μεγαλύτερη επαφή με τον εκδοτικό κολοσσό της DC Thomson και τελικά να προσληφθεί στον τομέα των κόμικς τους. Σχεδίασε επί μία 3ετία τη σειρά I Spy για το περιοδικό Sparky και γύρω στο 1970 άρχισε συνεργασία με την Amalgamated Press (IPC), σχεδιάζοντας τις εικονογραφημένες σειρές Three Story Stan και Wizards Anonymous για το περιοδικό Whizzer and Chips. Επίσης φιλοτέχνησε τα Fun Fear και Ghost Train για το Whoopee!, τα Misery Buckets, Box-a-Tricks,  Plane Jane και Our Gran για το Buster. Έργα του δημοσιεύθηκαν, επίσης, στο περιοδικά Beano and the Dandy. Ακόμη σχεδίασε επί 6 έτη (1973-1979)το περίφημο Scream Inn για το περιοδικό Shiver and Shake βασισμένος κυρίως σε σενάρια του στενού του φίλου και γείτονα,  Cliff Brown. Τη δεκαετία του 1970 σχεδίασε κι ένα στριπ, το Ar Little 'Uns, για την Bristol Evening Post. Την επόμενη δεκαετία επέστρεψε στη DC Thomson σχεδιάζοντας μερικές σελίδες την εβδομάδα και δουλεύοντας στις ετήσιες εκδόσεις τους, ενώ παράλληλα εργαζόταν σε βιβλία, περιοδικά, στη διαφήμιση και ταυτόχρονα στο περιοδικό The Countryman. Ακόμη και στην αρχή της δεκαετίας του 2000 (όταν ήταν ήδη 75 ετών) απασχολήθηκε στο περιοδικό Viz , ζωγραφίζοντας τη σειρά Johnny Fartpants, αλλά προχώρησε και σε μια απόλυτα δική του δημιουργία, με τίτλο Goldfish Boy.

Αποτίμηση του έργου του.

Κατά τη διάρκεια της σχεδόν 60ετούς (!) καριέρας του, ο Γουόκερ εργάστηκε σε δεκάδες περιοδικά και αρκετές εφημερίδες, ενώ εικονογράφησε περισσότερα από 80 βιβλία (μεταξύ των οποίων το Landscape With Solitary Figure του Colin Willock και το A Countryman’s Lot του Max Hardcastle). Γρήγορος, ευέλικτος και εξαιρετικά αποτελεσματικός στην καλλιτεχνική του παραγωγή, υπολογίζεται ότι έως τη στιγμή της συνταξιοδότησής του (2009) είχε σχεδιάσει συνολικά, πάνω από 5.400 σελίδες!  Η σχεδιαστική τεχνοτροπία του εμφανίζει αρκετές επιρροές από τους Charlie Pease, John Jukes και Reg Parlett.

Ενεργός και πολυσχιδής μέχρι το τέλος.

Καθώς οι οικονομικές μεταπτώσεις και οι κοινωνικές αλλαγές συρρίκνωσαν, σταδιακά,  την αγορά των κόμικς, ο διορατικός Γουόκερ προσέγγισε το περιοδικό Countryman το οποίο τον χρησιμοποίησε για την εικονογράφηση άρθρων σχετικά με ιστορικά θέματα, καθώς και διηγήματα. Ο Μπράιαν συνέχισε να εργάζεται μέχρι τα 80 του, αλλά υποχρεώθηκε να διακόψει όταν η εμφάνιση της εκφυλιστικής νόσου  Αλτσχάιμερ το 2009 άρχισε να επηρεάζει τη μνήμη του. Δεινός ποδηλάτης σε όλη του τη ζωή αλλά και μουσικός, συνεργάστηκε με τον καλλιτέχνη της τζαζ  Άκερ Μπιλκ, τον οποίο είχε συναντήσει σε μια συναυλία κατά τη δεκαετία του '50. Ο Μπράιαν αργότερα έγινε και ο ίδιος μέλος της μουσικής μπάντας Bilk's Chew Valley Jazz Band του Somerset, ενώ γνωρίστηκε και συνεργάστηκε με τον τραγουδιστή των Wurzels Adge Cutler και, κατά περίπτωση, με τους ίδιους τους Wurzels. Έπαιζε επίσης sousaphone σε ερασιτεχνικά συγκροτήματα τζαζ που δραστηριοποιούνταν γύρω από το Bath και το Bristol.

Προσωπική ζωή.

Το 1961 ο Μπράιαν νυμφεύτηκε τη βοηθό εργαστηρίου Ρόζμαρι Μπερ, με την οποία απέκτησαν δύο κόρες, ενώ είδαν να γεννιούνται εγγόνια και δισέγγονα.  Απεβίωσε πλήρης ημερών (94 ετών) στις 20 Ιουλίου του 2020.