Μεσα απο τις σελιδες των χαρτινων ηρωων γνωρισαμε τις περιπετειες τους,ταξιδεψαμε και συνεχιζουμε ακομη και σημερα αυτο το μακρινο ταξιδι σε κοσμους φανταστικους.
Ηταν ομως και η αφορμη να γνωριστουμε,μικροι κανοντας ανταλλαγες τευχων γιατι βλεπετε τοτε το χαρτζιλικι μας ηταν περιορισμενο,αλλα και σημερα μεσω της τεχνολογιας να ανταλλασουμε αποψεις,τευχη,αλλα και καμια φορα να διαφωνουμε σαν μικρα παιδια.
Παντα θα ειμαστε ομως οι φιλοι των κομικς και θα ξεφυλλιζουμε καθημερινες τις σελιδες της ζωης μεσα τις ηρωικες πραξεις των ηρωων που αποτυπωθηκαν στο χαρτι αλλα και στις καρδιες μας...
.jpg)
Πολύ όμορφο το θεματάκι που ξεκίνησες Αργύρη μου και εξίσου ρομαντικό, δείχνει την αγνή προσήλωσή σου στο αντικείμενο του πόθου μας, αλλά και μια παιδικότητα που παραμένει ζωντανή. Δε χρειάζεται να σου επαναλάβω ότι μπορείς να χρησιμοποιήσεις ελεύθερα οτιδηπότε θεωρείς απαραίτητο ή κατάλληλο από το βιβλίο μου "Ο Μπλεκ και οι άλλοι" για να εμπλουτίσεις την ύλη των ιστολογίων σου για την "ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΑ" κ.λ.π.
ΑπάντησηΔιαγραφήΧαρτζιλίκι εκείνη την εποχή δύσκολο και δυσεύρετο. Δεν θα ξεχάσω με πόσο κόπο έπαιρνα το ταληράκι για να προμηθευτώ το αγαπημένο μου περιοδικό. Ήταν και τρία τα άτιμα κάθε εβδομάδα!!!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτές οι ανταλλαγές μας έσωζαν εκείνα τα πιο αγνά χρόνια. Εγώ με πολύ δυσκολία αγόραζα κάποιο από τα 3 και κυρίως το Μπλεκ που αγαπούσα πιο πολύ. Το Ζαγκόρ σταμάτησε νωρίς και το Ομπραξ απορροφήθηκε σε άλλα έντυπα. Ετσι αγοράζαμε όλη η παρέα και τα διβάζαμε και οι υπόλοιποι. Επίσης τα διαβασμένα τα πουλάγαμε σε παιγνιδάδικο της πόλης και από εκεί παίρναμε άλλα τεύχη που δεν είχαμε διαβάσει.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤι να πω και εγω ο "φουκαράς" που περνουσα απο
ΑπάντησηΔιαγραφήενα μικρο μαγαζί{πουλουσε τα πάντα} στο χωριο μου
και εβλεπα στην μικρη βιτρίνα του Μ.Ηρωα,Γκαουρ-
Ταρζάν,και πιο μετα Μπλεκ,Ζαγκόρ,Ομπραξ και μετα
βιας επαιρνα το Μπλεκ καθε εβδομάδα.
¨Οντως πολυ ωραιο το θεμα Αργύρη,διοτι αυτα τα
κομικς διαμόρφωσαν τους χαρακτηρες μας και ξέρουμε
ολοι μας πως αυτα τα κομικς εκαναν ΜΟΝΟ καλο.
Τελικα ειμαστε τυχεροί!!!!!!
Παιδια ευχαριστω για τα καλα σας λογια!δεν διαθετω μεγαλες γνωσεις απλα εχω καποιες γλυκες αναμνησεις που θα σας τις μεταφερω μεσα απο εδω και απο τα ιστολογια μου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο επομενο θεμα μου θα σας μεταφερει σε ενα μικρο χωριο στο οποιο μεγαλωσα και εκανα τις ανταλαγες μου...
Φαίνεται οι αναμνήσεις μας στο συγκεκριμένο θέμα είναι πολύ όμοιες-λες κι όλοι οι πιτσιρικάδες της εποχής (εμείς δηλαδή!) ακολουθούσαν κάποιον άγραφο νόμο συμπεριφοράς.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔε μπορώ κι εγώ παρά να θυμηθώ, με πόσο ζήλο έπαιρνα τα τευχάκιά μου (κυρίως είχα στο μάτι το "Αγόρι") και τα έκρυβα σαν πολύτιμο θησαυρό-καθότι η μάνα μου ήταν κάθετα αντίθετα με την ανάγνωση τέτοιων "αισχρών" αναγνωσμάτων που μου αποστερούσαν πολύτιμο χρόνο διαβάσματος...
Πάντως, για να είμαι δίκαιος, δεν ήταν από τις μανάδες που πετούσαν ότι έβρισκαν μπροστά τους-βασικά τίποτα δε μου πέταξε. Δυστυχώς πολλά χάθηκαν για διάφορους άλλους λόγους.
Οι συνήθεις ανταλλαγές γινόταν με το σύστημα "δώσε δύο, πάρε ένα". Είχα επίσης "πουλήσει" μια τεράστια συλλογή από διπλά τεύχη σε έναν πονηρό βιβλιοπώλη με αντάλλαγμα (κρατηθείτε) 3 δραχμές το τεύχος! Αρκετά μεγάλος έπεσα πάνω σε ένα μικρό ψιλικατζίδικο στο Αιγάλεω (είχα πάει για άσχετη δουλειά). Ο παππούς που το είχε μαζί με την ηλικιωμένη γυναίκα του, ήταν παλιός περιπτεράς, των δεκαετιών '60 και '70. Είχε λοιπόν την τρέλα να κρατάει στην αποθήκη του ένα τεύχος κάθε εβδομάδα από κάθε παιδικό περιοδικό. Το έκανε για να μπορεί να "παίξει" με τα παιδιά της γειτονιάς του το "δώσε δύο, πάρε ένα". Θυμάμαι, αγόρασα από αυτόν περίπου 200 τεύχη σε άριστη κατάσταση (περιπτέρου, που λέει κι ένας φίλος). Όταν πριν λίγα χρόνια ξαναπέρασα από εκεί ελπίζοντας να τον βρω, βρήκα στην θέση του ψιλικατζίδικου μια πολυκατοικία... Και το ηλικιωμένο ζευγάρι μάλλον δεν ζει σήμερα...
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίμαι γέννημα θρέμμα Αιγαλιώτης, αλλά δεν πάει το μυαλό μου σε αυτό το ζευγάρι που αναφέρει ο αγαπητός Πάνος. Μάλλον μου είχε ξεφύγει, κρίμα διότι θα χανόμουν μέσα στους θησαυρούς που κρατούσαν. Ωστόσο, θυμάμαι αρκετά περίπτερα πάνω στην Ιερά Οδό, ένα μάλιστα ήταν 20 μέτρα από το σημερινό σταθμό του ΜΕΤΡΟ που εφάρμοζαν την τακτική να αγοράζουν φθηνά τα παλιά μας τεύχη και ναμας τα πωλούν σε τιμή λίγο χαμηλότερη της τρέχουσας για καινούρια. Ήταν ένα γλυκό αλισβερίσι του καιρού των '70s που πολύ το νοσταλγώ...
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλημέρα σε όλους,εγω ακόμη θυμαμαι τον συχωρεμένο
ΑπάντησηΔιαγραφήτον παπού μου που οταν {σε καθημερινή βαση}πήγαινα
να τον επισκευθω,με ρωτούσε: μου εφερες καν΄να
Πεπίτο? του άρεσε πολυ και συχνα-πυκνα του έδινα
Μ.Καου-Μπου και Μ.Σερίφη και τα διάβαζε!!!!
Και πάρα πολλες φορές μετα την ανάγνωση θυμάμαι
που καθόμασταν και σχολιάζαμε τις περιπέτειες του
Τζιμ Ανταμς και της παρέας του.
Όμορφα χρονια που και εγω νοσταλγω...
Dev eivai movo stov Ellnviko xwro autoi pou megalwsav me ta comics (dekaeties 60 & 70) pou exouv kales avamvnseis pou exouv avtiktupo stnv zwn tous. Diabaste auto to ar8ro apo tnv Iapwvia:
ΑπάντησηΔιαγραφήhttp://search.japantimes.co.jp/cgi-bin/nn20110119f1.html
"Hundreds of people, young and old, including some claiming to be homeless, have been making donations to disadvantaged children across the nation for the past few weeks, having apparently discovered the significance of charity with the help of long-forgotten cartoon heroes.
News photo
Generous person: Boxes of school bags with a letter saying "Presents from Naoto Date in Nagasaki" were found at the entrance of a welfare center in the city Jan. 9. KYODO PHOTO
The fad, now dubbed "the Tiger Mask Phenomenon," also reveals that there are many individuals who want to help others in need, but Japanese society lacks a functioning mechanism to help them make donations.
The phenomenon started on Christmas Day in Maebashi, Gunma Prefecture, when someone secretly placed 10 boxes containing new school bags in front of a welfare facility for children. The donor was identified only as "Naoto Date," the hero of the 1960s cartoon series "Tiger Mask," in a card found with the bags."