Δημοφιλείς αναρτήσεις

Παρασκευή 27 Ιουλίου 2018

Mister No: Revolution - Νέες Πληροφορίες Για Την Νέα Έκδοση Του Ήρωα Στην Ιταλία!

Όπως είχαμε πει σε προηγούμενο άρθρο τον Νοέμβριο του 2006, το Ιταλικό κοινό αναγνωστών κόμικς συγκλονίστηκε από την «τελική πράξη» του Mister No, με το 369ο τεύχος της τακτικής σειράς να σηματοδοτεί την ολοκλήρωση των “εξωτικών” περιπετειών του, με τον «Κύριο Όχι» να αφήνει το Μανάους για μία νέα ζωή... Το τελευταίο τεύχος δημοσιεύθηκε την 1η Νοεμβρίου 2006, με τον χαρακτήρα να συνεχίζει βέβαια να εκδίδεται με ειδικές εκδόσεις μέχρι και το 2012. Ακολούθησαν έπειτα επανεκδόσεις μερικών, φημισμένων, ιστοριών του στο περίπτερο (Almanacco Dell’ Avventura 2013, Avventura Magazine 2015), αλλά και στο βιβλιοπωλείο (La Tempio Dell’ Mayia, Tre Storie Di Tiziano Sclavi, La Giovinezza, C’ era Una Volta A New York). Όταν το 2017 η μητρική εκδοτική Sergio Bonelli Editore άλλαξε εκδότη, μία από τις αλλαγές ήταν η απόφαση για την έκδοση νέων, αδημοσίευτων, ιστοριών του ήρωα στην Ιταλία! Η επίσημη ανακοίνωση έγινε στις αρχές Νοεμβρίου, στο ετήσιο φεστιβάλ στο Lukas, όπου ανακοινώθηκαν οι πρώτες λεπτομέρειες πάνω στην νέα έκδοση του ήρωα. Νέες πληροφορίες ανακοινώθηκαν την Κυριακή 22 Ιουλίου, στο site της εκδοτικής. Στο παρόν άρθρο θα παρουσιαστούν όλες οι πληροφορίες, που συγκεντρώθηκαν από το φεστιβάλ στο Luka, τις διάφορες πληροφορίες από το site της εκδοτικής αλλά και την σελίδα του ήρωα στο facebook. 

Ο Ρόυ Ξαναγυρίζει - Περίοδος 1971-72 (Μέρος Α')

Σενάριο: Tom Tully
Σχέδιο: Yvonne Mullins-Hutton (1941 - 1992)
Διασκευή σε κείμενο (στα Ελληνικά): Νίκος Δημ. Νικολαΐδης

Μέρος Α΄: Μια επιλογή που ταράζει τα νερά...


Το Φθινόπωρο του 1971 βρισκόμουν σε μία ιδιαίτερη κατάσταση όσον αφορούσε στα προσωπικά μου, καθώς η μνηστή μου είχε αντιληφθεί την απόλυτη προσήλωση μου στις υποχρεώσεις της ομάδας και αυτό  ήταν δυνατό να επηρεάσει καθοριστικά τη σχέση μου μαζί της. Για πρώτη φορά στα αρκετά χρόνια της γνωριμίας μας χρειαζόταν να προσπαθήσω πολύ για να κρατήσω τις αναγκαίες ισορροπίες, σε μια ηλικία (ήμουν τότε σχεδόν 35 ετών) που άλλοι είχαν δημιουργήσει ήδη οικογένεια.
Βέβαια το γεγονός ότι το νέο μου σπίτι είχε πια ετοιμασθεί στα προάστια της πόλης, έδινε και στους δυο μας την δυνατότητα μελλοντικής συμβίωσης και ενίσχυε τη βεβαιότητα για μια κοινή πορεία.
Αλλά και οι Rovers βρίσκονταν σε δύσκολη καμπή, αφού μετά από μία εποχή μεγάλων διακρίσεων είχε φθάσει η κρίσιμη ώρα της ανανέωσης. Δύο- τρεις νέοι παίκτες που είχαν προωθηθεί στην βασική ενδεκάδα τις προηγούμενες χρονιές διεκδικούσαν πλέον τη μονιμοποίησή τους στο αγωνιστικό σχήμα, ενώ η αποχώρηση δύο βασικών αμυντικών προκαλούσε επιπρόσθετη ανησυχία.
Κι όλα αυτά με απασχολούσαν ακόμη και τη στιγμή που χάζευα την καθιερωμένη ομαδική φωτογραφία της ομάδας, ενόψει της νέας περιόδου 1971-72, που θα χάριζα στην Penny για να κοσμήσει το γραφείο της , αυτό της γραμματέως του συλλόγου.