Συνεχίσαμε με τον ίδιο «οργιώδη» ρυθμό του πρώτου 45λέπτου, αλλά η
ατυχία μας χτυπούσε τώρα ακόμη πιο έντονα την πόρτα. Με τα πολλά, έφτασε η
στιγμή που κερδίσαμε επιτέλους μια φάση και ο «Μπλάκι» ανατράπηκε μέσα στην
περιοχή. Ήταν πέναλτι. Η μεγάλη ευκαιρία να ξαναπάρουμε το πάνω χέρι στον
αγώνα. Έστησα τη μπάλα στα 9 μέτρα αποφασισμένος να σκοράρω, ειδεμή θα
ξεκινούσαμε πολύ άσχημα τη χρονιά... Πήρα λίγα μέτρα φόρα για να εκτελέσω το πέναλτι που είχαμε κερδίσει
μέσα στην έδρα της Ουέστον, αποφασισμένος να αποδείξω σε όλους πως είμαστε η
καλύτερη ομάδα. Σούταρα με πολύ δύναμη στα αριστερά του γκολκίπερ όμως αυτός,
κινούμενος πρόωρα (και παράνομα) στην τροχιά της μπάλας -λες και είχε μαντέψει που σημάδεψα-
με "ψάρεψε". Τα δάκτυλά του την ακούμπησαν όσο ελάχιστα χρειαζόταν,
για να την πετάξουν κόρνερ. Μα, επρόκειτο για κραυγαλέα παράβαση!
