Κριτική - Νέος Μπλεκ Τεύχος 50: Η Χαμένη Κοιλάδα

Από τον Ιούλιο του 2017 περιμέναμε αυτό το τεύχος. Μετά από εκείνο το ενθουσιαστικό Editorial του Μπλεκ #44. Και μετά από αυτό, η εκδοτική μας έδινε όλο και περισσότερες πληροφορίες. Λίγο λίγο το παζλ ολοκληρώθηκε και με την κυκλοφορία του #49, σε όλους μας η προσοχή ήταν στο #50. Ακολούθησαν διάφορα sneak peeks και τελικά έφτασε! Με ανανεωμένο περιεχόμενο, αφού πλέον το κόμικ στολίζεται με τον Tarzan, τον Ντύλαν Ντογκ, το Παιδί Πάνθηρας και τον Ρίνγκο (που θα διαβάσουμε σε αργότερο τεύχος). Επίσης η συγγραφική ομάδα στις ιστορίες του Μπλεκ M. Navarro & J. Y. Mitton αντικαθιστώνται με 2 Σέρβους, τους Bane Kerac (ιστορία του διαβάζουμε σε αυτό το τεύχος) και Branco Plavsic (ιστορία του θα διαβάσουμε στο τεύχος 52), και τον Ιταλό σεναριογράφο και σκιτσογράφο Ciro Tota (ιστορία αυτού και του επόμενου τεύχους "Το Κόκκινο Λουλούδι"). Τέλος το τεύχος σηματοδοτεί το κλείσιμο 50 τευχών Μπλεκ. Οπότε όπως καταλαβαίνει κανείς, το τεύχος έχει πολλά πράγματα να φέρει εις πέρας. Και τα κατάφερε, εν μέρει...

Καταρχήν, "Η Χαμένη Κοιλάδα", που είναι η απόλυτη προσωποποίηση του αίσχους για το Μπλεκ. Ακόμα δεν μπορώ να καταλάβω γιατί ο εκδότης την επέλεξε. Ας πούμε αρχικά πως τα σχέδια δεν είναι όλα Kerac (το μεγαλύτερο μέρος της ιστορίας είναι σε σχέδια Pavel Koza) και οι άλλες 2 ιστορίες του (που έχει κάνει και σενάριο και σχέδια) είναι οι καλύτερες του Μπλεκ και τα σχέδια δεν έχουν καμία σχέση με αυτά της Χαμένης Κοιλάδας. Ας γυρίσουμε στην ιστορία όμως. Ποιος είναι ο λόγος που πολλοί προτιμούν περισσότερο τον Μαρκ από ότι τον Μπλεκ; Πως ο Μπλεκ είναι πιο παιδικός. Ε λοιπόν, σας συμβουλεύω Μπλεκ haters πως η απόδειξη δίνετε στην Χαμένη Κοιλάδα. Παιδικό σενάριο και σχέδιο ασύμμετρο, κακοφτιαγμένο στα πιο πολλά καρέ. Το στόρυ της ιστορίας είναι γνωστό και το έχουμε δει αρκετές φορές, χιούμορ που λίγες φορές πετυχαίνει ίσα να σε κάνει να χαμογελάσεις και γενικά ένα πολύ αδύναμο σενάριο με καθόλου καλή σκηνοθεσία, αφού το σχέδιο με το σενάριο σε μερικά καρέ δεν ταιριάζουν. Διαφωνώ με το σχέδιο του Ρόντυ, κυρίως διότι έμοιαζε με πεντάχρονο!

Πάλι καλά που στο τεύχος υπήρχε και η ιστορία του Ciro Tota "Το Κόκκινο Λουλούδι", και ξεκουράζεται το μάτι σου. Είμαι ιδιαίτερα ενθουσιασμένος για αυτή την ιστορία, αφού φαίνεται για πολύ καλή ιστορία. Η αλήθεια είναι πως μετά τους Γάλλους συνεχιστές των Essegesse, Mitton και Cedroni, έρχεται εκείνος. Μου άρεσαν πάρα πολύ τα σχέδια και συγκεκριμένα ο Καθηγητής μου θύμισε Οβελίξ με αυτό το προγούλι. Ίσως το καλύτερο σχέδιο του Καθηγητή που έχω δει. Πολύ ενθαρρυντική ιστορία και φυσικά αναμένουμε το β' μέρος της ιστορίας στο επόμενο τεύχος για να έχουμε μία ολοκληρωμένη άποψη για την ιστορία.

Ο δεύτερος ήρωας του τεύχους είναι ο ένας και μοναδικός Ταρζάν! Νομίζω πως πρέπει να γίνει καλύτερη χρήση του Tarzan. Μεν ανεβάζει το τεύχος, δε ο ήρωας δεν έχει καμία θέση στην παρούσα έκδοση. Θα έπρεπε από μία έκδοση δικιά του στο περίπτερο έως και σε πολυτελής έκδοση βιβλιοπωλείου (ή και εφημερίδας, τώρα που ο Καστέλ ανοίγει τον δρόμο για μία τέτοια έκδοση να γίνει πραγματικότητα) να έμπαινε ο Ταρζάν. Παρόλα αυτά, όμως, η ιστορία "Ο Μικρός Πίθηκος" είναι άλλη μία εξαιρετική, με πιο σωστή τη λέξη επική, ιστορία. Τρομερό σχέδιο, φανταστικό σενάριο και πολύ καλή σκηνοθεσία. Η ιστορία είναι αριστούργημα, αφού σε 18 σελίδες σε ευαισθητοποιεί στους χαρακτήρες. Είναι σαν μία κινηματογραφική περιπέτεια, ή ακόμα και λογοτεχνικό ανάγνωσμα. Αυτή η ιστορία σου φτιάχνει την ημέρα και αξίζει πολλά περισσότερα!

Ο Ντύλαν Ντογκ συνεχίζει το τεύχος, με την ιστορία "Η Βίλα Των Εραστών". Η ιστορία είναι άλλο ένα σεναριακό θαύμα, αλλά σε αυτό το τεύχος έχουμε ένα σχέδιο... πιο άσχημο δεν γίνεται. Δεν ξέρω τι έχει γίνει στο τεύχος και πρέπει να υπάρχει και δεύτερη απογοήτευση στο σχέδιο. Η αλήθεια είναι πως στην έκδοση Color Fest, διαλέγουν επίτηδες τέσσερα διαφορετικά είδη σχεδίου και χρώματος ανά έκδοση (η κάθε Color Fest έκδοση περιέχει 4 ιστορίες 32 σελίδων). Προβάλουν τον ψυχικό κόσμο του Ντύλαν σε κάθε ιστορία. Οπότε φτάνουμε στο συμπέρασμα πως σε κάθε ιστορία αποτυπώνεται ο ψυχισμός του Ντυλαν, σε χρώματα και σχέδια. Η ιστορία έχει πολύ καλά τοποθετημένο σενάριο που δίνεται πολύ ωραία από τον σκιτσογράφο και σεναριογράφο V. Vinzi. Ανυπομονούμε για τις υπόλοιπες 3 ιστορίες του Color Fest #6!

Το τεύχος κλείνει με το Παιδί Πάνθηρας και τον Μάρτιν Μίστερι, με τον πρώτο να μας δίνει 4 σελίδες, που δεν φτάνουν με τίποτα! Η επιλογή να βάλει τόσες λίγες σελίδες με ενοχλεί αφάνταστα, αφού θα μπορούσε να βάλει τις 8 σελίδες του Μπλεκ "Το Κόκκινο Λουλούδι" στο Παιδί Πάνθηρας και να έχει 12 σελίδες στο τεύχος. Αλλά όχι ούτε αυτό έγινε και καταλήξαμε να παίρνουμε 4 σελίδες μόνο. Αν το περιοδικό είχε 164 σελίδες όλοι θα μπορούσαν να έχουν κάτι παραπάνω σε σελίδες! Τέλος πάντων συμπαθητικές αυτές οι 4 σελίδες, και αναμένουμε το επόμενο τεύχος. Ο Μίστερι ήταν αναμενόμενο να πάρει 4 σελίδες, καθώς από την ιστορία του #49 "Το Σπαθί Στο Βράχο", έμειναν 4 σελίδες για την ολοκλήρωσή της (οι 4 σελίδες θα έμπαιναν στο #49 αλλά μπήκε εκτάκτως ο Κόρτο Μαλτέζε). Τρομερή ιστορία, η προσωπικά αγαπημενή μου ιστορία του ήρωα. Πολλά και όμορφα twists και πολύ καλό story-telling γενικά! Την έχω λατρέψει! Δυστυχώς όμως, ο Μίστερι δεν θα συνεχίσει σε τακτική βάση αλλά θα μπαίνει μόνο εκτάκτως (για να κλείνουν οι σελίδες του τεύχους).
Το νέο αφιέρωμα του Ταρλαντέζου με το νέο όνομα "Τα Νέα Του Ξανθού Γίγα" κλείνει υπέροχα το τεύχος με δύο άκρως ενδιαφέροντα άρθρα.

Η γενική μου άποψη για το τεύχος: το τεύχος κατάφερε πολύ λίγα πράγματα. Σίγουρα έχει το καλύτερο εξώφυλλο που έχουμε δει μέχρις στιγμής στο Μπλεκ, μας δίνει τρομερό Ταρζάν, πολύ δυνατό Ντύλαν Ντογκ και ο Μίστερι κλείνει την καλύτερη ιστορία του, ο Ταρλαντέζος μας δίνει τρομερό αφιέρωμα και "Το Κόκκινο Λουλούδι" μέσα σε 8 σελίδες φαίνεται ιδιαίτερα ενδιαφέρον. Όλα τα υπόλοιπα... αχ αυτά τα υπόλοιπα ("Η Χαμένη Κοιλάδα", κατανομή σελίδων). Ένα απογοητευτικό και ενθαρυντικό παράλληλα τεύχος για την νέα εποχή του Μπλεκ. Αναμένουμε να περάσουν 3-4 τεύχη για να είμαστε σίγουροι άμα τραβάει η ανανέωση του Μπλεκ. Τέλος, χαρούμενα 50 τεύχη Μπλεκ!

του Ίωνα Αγγελή