(Συνέντευξη στο Νίκο Δ. - Θ. Νικολαΐδη)
· Γιώργο μου, η
συνεισφορά σου (με τον απίστευτο «πλούτο» γνώσεων που κατέχεις, αλλά –το πιο
σημαντικό- επιλέγεις να μοιράζεσαι μαζί μας) είναι ανεκτίμητη! Θέλεις να μας
πεις δυο λόγια (ή και περισσότερα) για την πρώτη σου επαφή με το χώρο της
εικονογραφημένης (κι όχι μόνο) λογοτεχνίας του είδους ;
Η πρώτη μου, ή για την ακρίβεια οι
πρώτες μου επαφές με τον χώρο της εικονογραφημένης (και όχι μόνο) λογοτεχνίας,
χάνονται στα απύθμενα βάθη προϊστορίας της μεταξύ εμού και αυτής σχέσης. Και
ίσως να μην θυμόμουν καθόλου τι είχε προηγηθεί της τωρινής κομιξοκατάστασής
μου, αν δεν είχα διασώσει χειρόγραφα ντοκουμέντα που αποδεικνύουν σήμερα και
μου θυμίζουν τα πρόσωπα και πράγματα από τα βάθη του χρόνου. Πριν ακόμα μάθω
και κατανοήσω την έννοια των πνευματικών δικαιωμάτων, άσκησα ανεξέλεγκτα το εκ
γενετής βίτσιο μου, γνωστό ως clopyright βιασμό της αλλότριας πνευματικής
δημιουργίας. Από κάποιο γειτονόπουλο μεγαλύτερό μου σε ηλικία δανειζόμουν
κάποιο εικονογραφημένο περιοδικό της εποχής (σύμφωνα με πρόσφατη έρευνά μου για
τις ρίζες του συγγραφικού παρελθόντος μου, κατέληξα στο συμπέρασμα ότι
επρόκειτο για το περιοδικό με κόμικς «Τόξο»). Επειδή, τότε, δεν ήξερα να
διαβάζω, μου αρκούσε να βλέπω μόνον τις εικόνας και να πλάθω κατόπιν
δημιουργικά τις ιστορίες, όπως εγώ ήθελα. Την ίδια πρακτική την ακολούθησα και
αφότου έμαθα γραφή κι ανάγνωση, προσθέτοντας από πάνω και λεζάντες δικής μου
έμπνευσης αξιοποιώντας στο έπακρο τη
νεοαποκτηθείσα γνωριμία μου με τον γραπτό λόγο! Συνέπεια της εκχειλίζουσας
πνευματικής δημιουργικότητάς μου ήταν να αρνούμαι με αγέρωχο πείσμα να διαβάζω
τα “συννεφάκια” στα κόμικς (βλ. Γέλιο και Χαρά) αντικαθιστώντας τα με δικά μου
balloons, πιστεύοντας ακράδαντα ότι η δική μου αφηγηματική εκδοχή ήταν πιο …
συναρπαστική! Θέλει πολύ ο άνθρωπος για να πάθει τη ζημιά και μάλιστα στην
τρυφερή του ηλικία;
