Σήμερα θα
καταπιαστούμε με μία «πικάντικη» εικονογραφημένη σειρά (κόμικς), από εκείνες
που δημοσιεύτηκαν στη χώρα μας τα πρώτα «Μεταπολιτευτικά», όπως λέμε, χρόνια,
εκείνα δηλαδή που ακολούθησαν την πτώση της επταετούς στρατιωτικής «χούντας»
(21 Απριλίου 1967 – 23 Ιουλίου 1974). Βρισκόμαστε στον Μάιο του 1975 όταν ο
Στέλιος Ανεμοδουράς αποφασίζει να κάνει μία στροφή στη φυσιογνωμία των ιστοριών
που εκδίδει στην Ελλάδα, επιλέγοντας να φέρει εδώ τον περίφημο Ιταλικό τίτλο Jonny Logan, ως ομότιτλο μηνιαίο περιοδικό (ΤΖΟΝΝΥ
ΛΟΓΚΑΝ). Το εγχείρημα είναι τολμηρό, καθώς το καυστικό όσο και πρωτοποριακό
χιούμορ της δημιουργίας του σεναριογράφου Romano Garofalo (γενν. 1941) και
του αείμνηστου σχεδιαστή Leone Cimpellin (1926 – 2019) είναι αμφίβολο αν θα «πιάσει»
στο εγχώριο (αρκετά συντηρητικό τότε) αναγνωστικό μας κοινό.
Μία φθίνουσα τροχιά…
Το περιοδικό
ξεκίνησε σε μικρό, σχετικά, μέγεθος (όχι πάντως «τσέπης», όπως το αυθεντικό),
έγχρωμο εξώφυλλο-οπισθόφυλλο και με εναλλασσόμενη εσωτερικά εμφάνιση
(έγχρωμο-ασπρόμαυρο), ενώ κόστιζε 10 δρχ., μία τιμή αρκετά «τσουχτερή» για την
εποχή του. Από το #19 οι διαστάσεις μεγάλωσαν και η εικονογράφηση έγινε
διχρωμία, η γνωστή πορτοκαλί εκτύπωση, δημοφιλής στην αγορά μας. Ωστόσο, παρά τις
καλές κριτικές και τα κολακευτικά σχόλια που εισέπραξε, το έντυπο δεν τα
κατάφερε να στεριώσει και έκλεισε σύντομα, φτάνοντας τα 21 (διαπιστωμένα) ή 22
τεύχη.
Μία σέξι σειρά, μεταξύ πολλών!
Ο Ανεμοδουράς, όπως το συνήθισε, δεν περιορίστηκε στη βασική ιστορία του «κατεργάρη» Τζόννυ Λόγκαν και της θεότρελης παρέας του, αλλά εμπλούτισε το περιοδικό και με άλλες, ενδιαφέρουσες αποκλειστικότητες, που αργότερα επανεμφανίσθηκαν σε διάφορα κόμικς της ελληνικής σκηνής.
Από την ύλη του ξεκινήματος, πάντως, θα ξεχωρίσουμε τις ιστορίες «Οι δισ… δισ… δισ…εκατομμυριούχοι» («Bumbkin Bilionaires») ανατύπωση από το βρετανικό Whopee! (#1: 9 Μαρτίου 1974) με καλλιτέχνη το Mike Lacey, γιο του επίσης κομίστα Bill Lacey (1917 – 2000), «Τα Τιγράκια» («The Tigers») του Ron Turner (1922 - 1998), «Σχολείο Κατασκόπων» («Spy School») κι ακόμη «Οι 3 Σούπερ», «Τζον Φάκτορ», «Χουγκ, ο Τρωγλοδύτης» κ.α.
Ο εμπνευστής των «Τριδύμων»
Συνειδητοποιώντας από πολύ νωρίς το μεγάλο του ταλέντο, ο Rumeu εγκατέλειψε την οικογενειακή επιχείρηση για να ασχοληθεί αποκλειστικά με τα κόμικς, από την ηλικία κιόλας των 18 ετών. Στο ασφυκτικό πλαίσιο της δικτατορίας του Φρανθίθκο Φράνκο (που έχει ήδη επιβληθεί από το 1939), ο νεαρός εικονογράφος αναζήτησε γρήγορα συνεργασίες στο εξωτερικό (Αγγλία, Γαλλία) συμμετέχοντας σε δημιουργίες κυρίως επιστημονικής (διαστημικής κλπ) φαντασίας. Τη δεκαετία του ’60 στράφηκε σε ρομαντικές ιστορίες, για τη Βρετανική και τη Βελγική σκηνή κοριτσίστικων περιοδικών.
Το Σεπτέμβριο του 1976, οι Ισπανοί εκδότες, μάλλον δίχως να εξασφαλίσουν την άδεια του Rumeu, ήρθαν σε συμφωνία με το Αμερικανικό δίκτυο ABC, παραχωρώντας του τα δικαιώματα για μία διασκευή του σεναρίου, το οποίο χρησιμοποιήθηκε ως βάση για την περιπετειώδη σειρά του Aaron Spelling (σε σκηνοθεσία των Ivan Goff – Ben Roberts) με τίτλο «Charlie’s Angels» (22.9.1976 – 24.6.1981). Αυτή ήταν μία από τις σπάνιες φορές που κάποιο σίριαλ βασίζεται σε προγενέστερο κόμικ, συνήθως συμβαίνει το αντίθετο.
Νίκο, δεν ήξερα ότι οι "Άγγελοι του Τσάρλυ" προέρχονταν από αυτό το κόμικ. Έχεις πάντα τον τρόπο να μας εκπλήσσεις...
ΑπάντησηΔιαγραφήΣε ευχαριστώ πολύ Παναγιώτη μου και σου εύχομαι καλώς όρισες στη συντακτική ομάδα του ιστολόγιού μας!
ΑπάντησηΔιαγραφή