«Μανίνα» - «Κατερίνα»: Δύο όψεις της ίδιας εποχής...

(γράφει ο «αΝώΔυΝος»)

Στην αρχή της δεκαετίας του ’70 και  ενώ η Ελλάδα βρισκόταν στο «γύψο» προκειμένου να... ανανήψει από τον ... κομμουνιστικό κίνδυνο που την απειλούσε (αυτό ήταν το σαθρό επιχείρημα των πραξικοπηματιών του 1967, ώστε να παρουσιάσουν σαν επιβεβλημένη την επιβολή της δικτατορίας τους) ο νεαρόκοσμος της χώρας μας υποδέχτηκε με ιδιαίτερη  χαρά την εμφάνιση δυο κοριτσίστικων εικονογραφημένων περιοδικών τα τεύχη των οποίων κρεμάστηκαν σε περίπτερα και καταστήματα ψιλικών, με χρονική διαφορά περίπου ενός έτους μεταξύ τους.

Πρώτη (1972) ξεπρόβαλε η «Μανίνα» του Νίκου Δεληγιώργη, η οποία δανείστηκε το όνομά της από την κόρη του συνεργάτη του, Κώστα Μπαζαίου. Μάλιστα σε μια σειρά κόμικ που περιείχε, με κεντρική ηρωίδα τη «Λίνα», μια κούκλα που... μιλούσε, το όνομα της πρωταγωνίστριας ήταν το ίδιο με εκείνο της συζύγου του εκδότη, Λίνας Δεληγιώργη! Οικογενειακή υπόθεση λοιπόν! 

Ύστερα από το επιτυχημένο «ντεμπούτο» της «Μανίνας», ο ανταγωνιστικός εκδοτικός οίκος του Στέλιου Ανεμοδουρά «απάντησε» με την επίσης εβδομαδιαία, «Κατερίνα» (1973). Εδώ, «ανάδοχος» του ονόματος ήταν η νύφη του Στέλιου και σύζυγος του γιου του Γιώργου, Κατερίνα Ρωσσίου-Ανεμοδουρά. Τα δυο περιοδικά διένυσαν μια παράλληλη πορεία, ενώ η «Κατερίνα» από το 1979 απέκτησε και τη μηνιαία της («Σούπερ») εκδοχή (στον αντίποδα υπήρχε η μηνιαία «Πάττυ»), που κράτησε επί 20 συναπτά έτη, μέχρι την αναστολή της έκδοσης της «Μανίνας» στα 1992. Αντίθετα η «Κατερίνα» αποδείχθηκε πιο «σκληρό καρύδι» και έκλεισε το 2010, όταν ο «Περιοδικός Τύπος» του Γιώργου Ανεμοδουρά τερμάτισε την πολυετή παρουσία του στο χώρο.

Οι κοπελίτσες εκείνης της όχι και τόσο μακρινής εποχής, είχαν την ευκαιρία να «δραπετεύσουν» μέσα από τις σελίδες των δυο αγαπημένων εντύπων, να βάλουν τον εαυτό τους στη θέση των «χάρτινων» πρωταγωνιστριών, να ονειρευτούν αλλά και να πληροφορηθούν για ζητήματα υγιεινής, σεξουαλικότητας, μόδας, νοικοκυριού, μαγειρικής και καλλωπισμού, να διαβάσουν  νέα από τις δραστηριότητες των διάσημων καλλιτεχνών της εγχώριας αλλά κυρίως της διεθνούς σκηνής. Κι ακόμη να επικοινωνήσουν, να ανταλλάξουν απόψεις, να «βουτήξουν» στη ζωή που ανοιγόταν μπροστά τους...

Σήμερα οι κόρες τους δείχνουν να είναι τόσο διαφορετικές, με τα ενδιαφέροντά τους να εξαντλούνται σε μηνύματα και σχόλια στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης που λειτουργούν με αστραπιαίο ρυθμό χάρις στην εξελιγμένη τεχνολογία των κινητών τηλεφώνων και των υπολογιστών. Αλήθεια, κάθε εποχή έχει τους δικούς της «ήρωες» και σίγουρα διαθέτει το δικό της «χρώμα» και «άρωμα», όπως συνηθίζουμε να λέμε. Όπως και να το κάνουμε όμως, είναι η ζωή η ίδια που κάνει κύκλους. Ένας πέρασε και χάθηκε στο βάθος της μνήμης, ένας καινούριος σάλπισε τη δική του παρουσία στο προσκήνιο... Ας το αποδεχτούμε... 

(Για την υπογραφή: Νίκος Δημ. Νικολαΐδης)