Ουίλιαμ Γκρέι («Blackie»)

(Γράφει ο Νίκος Δημ. Νικολαΐδης)

Ο William Gray (γνωστότερος με το παρατσούκλι «Blackie», που υποδηλώνει το μαύρο χρώμα των μαλλιών του) είναι ο αδελφικός φίλος και συμμαθητής του βασικού ήρωα της σειράς «Roy of the Rovers», Roy Race. Πρόκειται για έναν ευγενικό και ήρεμο χαρακτήρα, διεθνή ποδοσφαιριστή και συν-αρχηγό του Ρόυ στη διάσημη Μέλτσεστερ, ο οποίος διακρινόταν για το «μεστό» παιχνίδι του στο χώρο της μεσαίας γραμμής (αγωνιζόταν ως δεξιός μέσο-επιθετικός), αλλά και την ικανότητά του στο σκοράρισμα. Θα λέγαμε ότι φυσιογνωμικά θυμίζει το βετεράνο άσσο της  Εθνικής Ομάδας της Αγγλίας Trevor Brooking, αν και στα αρχικά σχέδια του κόμικ η μορφή του ήταν πολύ διαφορετική από ότι αργότερα. Με δυνατές πλάτες, πάσα ακριβείας και ευθύβολο σουτ, συνιστά τη «νο 2 απειλή» για τους αντίπαλους τερματοφύλακες, έχοντας πετύχει πολύτιμα γκολ σε διάφορους σημαντικούς και όχι μόνο αγώνες της αγαπημένης του ομάδας.

Ο Μπλάκι εμφανίζεται από το πρώτο κιόλας επεισόδιο της ιστορίας, στο εξώφυλλο μάλιστα του εναρκτήριου τεύχους του αθλητικού περιοδικού «Tiger» που κυκλοφόρησε στις 11 Σεπτεμβρίου του 1954. Μαζί με τον Ρόυ μετέχουν σε έναν σχολικό αγώνα προπόνησης, όπου συγκεντρώνουν το ενδιαφέρον του Alf Leeds, «κυνηγού ταλέντων» ο οποίος εργαζόταν για λογαριασμό των «Melchester Rovers». Ο εμπνευστής της ιστορίας Frank S. Pepper (1910 – 1988) είχε λάβει εντολή από τους εκδότες του εντύπου να δημιουργήσει αληφοφανείς αθλητικούς χαρακτήρες και όχι υπερφυσικούς sportsmen και έτσι το «κουβάρι» των περιπετειών των δύο φίλων άρχισε να ξετυλίγεται σιγά-σιγά, προς τέρψη των νεαρών ποδοσφαιρόφιλων. Ποιος μπορούσε να φανταστεί τότε πως το (πρώτο) εκείνο ταξίδι θα διαρκούσε επί σχεδόν μισό αιώνα (1954 – 2001).

Ο αειθαλής Blackie είναι ο μόνος ποδοσφαιριστής που παραμένει στο ρόστερ της ομάδας καθ' όλη τη διάρκεια έκδοσης της σειράς και παράλληλα ο δεύτερος πιο σημαντικός ρόλος του σεναρίου. Στη βασική ενδεκάδα των Ρόβερς εμφανίζεται μάλιστα και ο γιος του, Μαρκ Γκρέι, κάτι που έχει συμβεί μόνο με το γιο του Ρόυ, Roy Race Jr. ή «Rocky». Για ένα σύντομο διάστημα (1983) ο Μπλάκι Γκρέι έχει διατελέσει και προπονητής των Ρόβερς, όταν ο Ρόυ είχε μεταπηδήσει στη Walford. Προπονητής τους όμως ήταν και τη διετία 1993 - 1995, όταν ο Ρόυ, μετά το ατύχημά του είχε αναλάβει την Ιταλική Monza.

Οι αρκετοί και ιδιαιτέρως ευφάνταστοι κειμενογράφοι της ιστορίας έχουν συχνά ασχοληθεί αποκλειστικά με την περίπτωση του δεύτερου τη τάξει πρωταγωνιστή τους. Χάρις λοιπόν στις ανεξάντλητες εμπνεύσεις των συγγραφέων τουλάχιστον δυο φορές τα μάτια των αναγνωστών εστίασαν πάνω στον Μπλάκι Γκρέι κατά τη διάρκεια του μακροχρόνιου βίου της σειράς. 

Πιο δραματική για αυτόν ήταν η κατάσταση όταν αντιμετώπισε πρόβλημα αλκοολισμού (περίοδος περιοδικού «MotD», έτη 1997-2001, σεναριογράφος ο Ian Rimmer και καλλιτέχνης ο Barrie Mitchell) αγγίζοντας ένα διαχρονικό ζήτημα της βρετανικής κοινωνίας αλλά και τότε που ο ίδιος ο Ρόυ σε ρόλο αφηγητή διηγούνταν στους αναγνώστες το απίστευτο καθημερινό «μαρτύριο» του φίλου του, με έναν εφιάλτη που τον βασάνιζε και στον οποίο έβλεπε τον εαυτό του να αστοχεί σε ένα κρίσιμο πέναλτι [περίοδος παράλληλων ιστοριών –«Tiger comic» και αναδημοσίευση από το δικό μας «Αγόρι», έτη 1976-78 (πρωτότυπα) σενάριο του Tom Tully και καλλιτέχνης η Yvonne Mullins-Hutton]. 

Φυσικά ο Ρόυ ως «φύλακας-άγγελος» ενίσχυσε τον «κολλητό» του σε αμφότερες τις δύσκολες εκείνες στιγμές, βοηθώντας του να επανέλθει στη φυσιολογική ζωή (κι εδώ ασφαλώς έχουμε ένα σαφές μήνυμα αλληλεγγύης και ομαδικότητας που επιδιώκεται να «περάσει» στο θυμικό των μικρών φίλων της σειράς). 

Ακόμη άλλες δύο φορές, ο ήρωάς μας αντιμετώπισε απρόοπτες συγκινήσεις. Τις παραμονές του Τελικού Κυπέλλου Ευρώπης (Κύπελλο Κυπελλούχων) κατά της Ιταλικής Neifruno το 1964, ο μαυρομάλης παίκτης ερωτεύεται παράφορα τη Γαλλίδα πρωταγωνίστρια του σινεμά Suzanne Cerise, όμως ο έρωτάς του μένει ανεκπλήρωτος. Χρόνια μετά, το Μπλάκι συντροφεύει σε όλες του τις εξορμήσεις εντός κι εκτός γηπέδων μια χαριτωμένη ξανθούλα –Αγγλίδα- μνηστή. Την περίοδο 1968-69 η Μέλτσεστερ φτάνει στον Τελικό του Κυπέλλου Πρωταθλητριών Ευρώπης έχοντας αντίπαλό της την Πορτογαλική Rapid Santova. Οι Ρόβερς επικρατούν με σκορ 3-1 αλλά ο Μπλάκι ζει ένα δράμα, καθώς, λόγω ενός προηγούμενου χτυπήματος που είχε δεχθεί στο κεφάλι όταν τον κλώτσησε... άλογο, υποφέρει από διάσειση και σκοράρει σε βάρος της ομάδας του (!) 

Με βάση την τεράστια συνεισφορά του Γκρέι σε τόσες επιτυχίες του συλλόγου μόνο απορίας άξιο δεν είναι το γεγονός ότι, το όνομά του περιλήφθηκε στους στίχους ενός τραγουδιού το οποίο έβγαινε από τα χείλη των οπαδών της ομάδας («That was a sizzler from old Blackie Gray!») σε αντιδιαστολή με το σύνθημα που εμφανιζόταν σε πανό («Good, old Roy!»)

·         Ο Μπλάκι παρουσιάσθηκε επίσης στη σειρά «Roy Race's Schooldays» που επίσης είχαμε την τύχη να γνωρίσουμε στη χώρα μας υπό τον τίτλο «Οι Σχολικές Μέρες ενός Άσσου» από το περιοδικό «Αγόρι» (1975) πριν το τελευταίο αποκτήσει τα δικαιώματα της κυρίως ιστορίας («Ο ΡΟΫ ΞΑΝΑΓΥΡΙΖΕΙ»)