"Ναι... Αλλά ονειρεύεται με τα μάτια ανοιχτά και αυτοί που ονειρεύονται με τα μάτια είναι επικίνδυνοι, γιατί δεν γνωρίζουν πότε και που το όνειρό τους τελειώνει!"
- Μοργκάνα
Την Κυριακή 17 Ιουνίου μαζί με το Έθνος Της Κυριακής κυκλοφόρησε το 10ο κόμικς άλμπουμ του Κόρτο Μαλτέζε, από τις εκδόσεις Μικρός Ήρως, με 2 ακόμα κλασσικές ιστορίες του Hugo Pratt, με νέα εξώφυλλα. «Όνειρο Χειμωνιάτικου Πρωινού» και «Κοτ Ντε Νούι Και Ρόδα Της Πινκαρδίας» είναι οι περιεχόμενες 2 ιστορίες, που ανήκουν στο συγκεντρωτικό άλμπουμ «Κέλτικα». Αποτελούν την 16η και 17η ιστορία που έγραψε χρονολογικά ο Hugo Pratt, ενώ αποτελούν την 17η και 18η χρονολογικά στο μύθο του Μαλτέζε.
Το τεύχος επίσης περιέχει το μονοσέλιδο αφιέρωμα στον Ιερεμία Στάινερ, έναν από τους σημαντικότερους χαρακτήρες του μύθου του Κόρτο Μαλτέζε, του Λευτέρη Ταρλαντέζου.
ΟΝΕΙΡΟ ΧΕΙΜΩΝΙΑΤΙΚΟΥ ΠΡΩΙΝΟΥ: Κατά την διάρκεια του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου, η Αγγλία αντιμετωπίζει για ακόμα μία φορά, έπειτα από πολλούς αιώνες, μία σαξονική εισβολή. Αυτή τη φορά ο κίνδυνος προέρχεται από ένα γερμανικό υποβρύχιο που καταφτάνει στο Τίντα γκελ. Στο Στόουνχεντζ, οι παλιές μυθικές μορφές των Όμπερον, Πακ, Μοργκάνα και Μέρλιν συσκέπτονται για να αντιμετωπίσουν τον κίνδυνο της εισβολής των Σαξόνων στην Αγγλία. Και επιλέγουν τον Κόρτο Μαλτέζε για τη θέση του Αρθούρου.. Όμως, όλα αυτά είναι πραγματικά ή απλά ένα ακόμη όνειρο;
Ανάλυση: Ο τίτλος και ορισμένοι χαρακτήρες αναφέρονται σε μια διάσημη κωμωδία Ουίλιαμ Σαίξπηρ , «Όνειρο Θερινής Νυκτός» . Στην ιστορία αποκαλύπτεται ο Όμπερον, ο βασιλιά των ξωτικών , ο οποίος χρησιμοποιεί το μορφή του Πακ για να παρέμβει στην περιπέτεια του Κόρτο Μαλτέζε. Στο τέλος, φροντίζει ο ήρωας να πιστεύει σε ένα όνειρο (κάτι που συμβαίνει και στους ήρωες του παιχνιδιού). Όπως λέει ο βασιλιάς των ξωτικών: «Την τελευταία φορά που σας είδα, πριν από 300 χρόνια, ήταν κατά τη διάρκεια της νύχτας του Χάλοουϊν στο σπίτι του φίλου σου, του συγγραφέα από το Στράτφορντ-Απόν-Έιβον , λίγο καιρό πριν το θάνατό του…». Αυτός ο συγγραφέας δεν είναι άλλος από τον William Shakespeare, ο οποίος γεννήθηκε και πέθανε σε αυτή την πόλη Ουίρκσαϊρ, στο κέντρο της Αγγλίας . Στο τέλος, ο Όμπερον θυμίζει την Χουόν του Μπόρντο, στην οποία εμφανίζεται ως ο γιος του Ιουλίου Καίσαρα και αντιπροσωπεύει το νεκροτομείο (Μόργκαν Λε Φέι) των πριγκιπισσών νεράιδων του Άβαλον.
Όπως και στον Τρωικό Πόλεμο , ο συγγραφέας αναμιγνύει σε αυτή την ιστορία μια σύγκρουση ανάμεσα σε δύο πολιτισμούς με μια σύγκρουση μεταξύ των αντίστοιχων μυθολογιών τους. Έτσι, εν μέσω του πραγματικού Α’ Παγκοσμίου Πολέμου, οι χαρακτήρες της Κέλτικης μυθολογίας φοβούνται μια νέα γερμανική εισβολή (μετά τον αγγλοσαξονικό αποικισμό της Μεγάλης Βρετανίας) και τη συνέχεια του θρύλου ενός σύγχρονου Αρθούρου. Και αυτό θα πρέπει να συνοδεύεται από μια επίθεση από τους μυθολογικούς χαρακτήρες: Τρόλς , Νάνοι, Νίμπελούνγκεν , Δράκοι , πλάσματα του Μέλανα Δρύμου, Ξωτικά , Βαλκέριες... Ομοίως, οι Κέλτες χαρακτήρες παρεμβαίνουν για να βοηθήσουν τον ήρωα, όπως και ο Πακ, με τη μορφή ενός κόρακα ή της Μοργκάνα και του Μέρλιν, στο ρυμουλκό « Εξκάλιμπερ».
Κριτική: Ο Hugo Pratt δεν φοβάται να τοποθετεί το υπερφυσικό στοιχείο στις ιστορίες του. Το υπερφυσικό είναι κάτι που όλοι οι άνθρωποι θέλουν να πιστέψουν, καθώς όλοι μας θέλουμε να ξεφύγουμε από την σκληρή πραγματικότητα. Ο Pratt το γνωρίζει αυτό, και έτσι χτίζει ένα παραμύθι, γύρω από το Στόουνχενζ. Η ιστορία είναι εξωπραγματική. Το σενάριο είναι εύστροφο, γεμάτο δραματικές και δράσης σκηνές. Το αληθινό επίτευγμα όμως είναι πως παρόλα αυτά είναι ευανάγνωστο. Το πέπλο μυστηρίου, το δέος και η θεματολογία είναι άρτια δοσμένα. Το σχέδιο είναι πάρα πολύ καλό, αν και σε μερικά σημεία η ομίχλη φαίνεται σαν να είναι τυπογραφικό λάθος, αλλά δεν μπορώ να καταλάβω. Το χρώμα σε μερικά σημεία χαλάει, αλλά κατά το μεγαλύτερο μέρος της είναι πολύ όμορφο. Η ιστορία αντιπροσωπεύει τα «Κέλτικα», με όλη τους την έννοια! Περιττό να πω πώς είναι από τις καλύτερες ιστορίες του Κόρτο.
ΚΟΤ ΝΤΕ ΝΟΥΙ ΚΑΙ ΡΟΔΑ ΤΗΣ ΠΙΚΑΡΔΙΑΣ: Γαλλία, 1918: Κατά τη διάρκεια του Μεγάλου Πολέμου, ο Κόρτο προσπαθεί να προφυλάξει δυο μπουκάλια καλού κόκκινου κρασιού από κάποιους διψασμένους για ποτό Αυστραλούς στρατιώτες. Ο Γερμανός πιλότος «Κόκκινος Βαρόνος» με το κόκκινο καταδιωκτικό μαχητικό του, καταρρίπτει συμμαχικά αεροπλάνα, καταθέτοντας ένα στεφάνι με κόκκινα τριαντάφυλλα πάνω από τα πτώματα των πιλότων που σκοτώνει. Ο «Κόκκινος Βαρόνος» αυξάνει συνεχώς τον κατάλογο των θυμάτων του και φαίνεται ανίκητος... Εκτός κι αν τον πετύχει, με μια τουφεκιά, ένας νεαρός Αυστραλός στρατιώτης, που είναι ο καλύτερος σκοπευτής της Αυστραλίας αλλά μόνο όταν είναι μεθυσμένος…
Ανάλυση: Αυτός ο ασυνήθιστος τίτλος είναι μια αναφορά στο Côtes De Nuits , έναν αμπελώνα της Βουργουνδίας που είναι γνωστός για τα υπέροχα κρασιά του. Από την άλλη πλευρά, τα Ρόδα (τριαντάφυλλα) της Πινκαρδίας είναι ένα βρετανικό τραγούδι που δημιουργήθηκε το 1916, πάρα πολύ δημοφιλές εκείνη την εποχή. Αναφέρεται επίσης στα τριαντάφυλλα που καταθέτει ο Κόκκινος Βαρώνος στα αεροσκάφη που καταρρίφθηκαν, καθώς και στην ιστορική περιοχή της Πινκαρδίας, στην οποία ξεδιπλώνεται η ιστορία…
Κριτική: Την συγκεκριμένη ιστορία την λάτρεψα. Θα μπορούσα να εκφράζω την αγάπη ως προς την ιστορία για πολλή ώρα, αλλά θα τα συνοψίσω. Αρχικά, η ιστορία έχει τα καλύτερα σχέδια σε ιστορία του Κόρτο μέχρι στιγμής! Το χρώμα είναι απλά εξαιρετικό. Και τώρα ας περάσουμε στο σενάριο. Είναι η ορθότερη χρονολογικά τοποθετημένη ιστορία, λαμβάνει τόπο σε αληθινά γεγονότα που συνέβησαν στην πραγματικότητα στις 20 Απριλίου 1918. Από αυτό και μόνο η ιστορία παίρνει μία διαφορετική θέση στον μύθο του ναυτικού. Η ιστορία μας δίνει τα πράγματα που κάνουν τον Κόρτο ακαταμάχητο. Από τους διαλόγους στην ενδυμασία, ο Κόρτο κυριαρχεί. Το ποιητικό σενάριο, οι διάλογοι, όλα είναι εξαιρετικά. Τέλος, η ιστορία έχει το χάρισμα, να ευαισθητοποιεί τον αναγνώστη στις συνθήκες του πολέμου, αλλά και να εμβαθύνει σε αυτά σε ψυχολογικό επίπεδο. Η καλύτερη ιστορία στα «Κέλτικα» μακράν.
Το κόμικς Songe d'un matin d'hiver πρωτοεκδόθηκε στο γαλλικό Pif Gadget #161, στις 23 Μαρτίου 1972.. Έπειτα δημοσιεύθηκε στο συγκεντρωτικό άλμπουμ Les Celtiques, που κυκλοφόρησε από την Casterman τον Απρίλιο του 1980. Τα εξώφυλλα και οι ιστορίες έγχρωμες πάρθηκαν από την έκδοση Corto Maltese Poche #17, που κυκλοφόρησε τον Μάρτιο του 2008. Το κόμικς Côtes de Nuits et roses de Picardie πρωτοεκδόθηκε στο γαλλικό Pif Gadget #172, στις 8 Ιουνίου 1972. Έπειτα δημοσιεύθηκε στο συγκεντρωτικό άλμπουμ Les Celtiques, που κυκλοφόρησε από την Casterman τον Απρίλιο του 1980. Τα εξώφυλλα και οι ιστορίες έγχρωμες πάρθηκαν από την έκδοση Corto Maltese Poche #18, που κυκλοφόρησε τον Μάρτιο του 2008 . Και στις 2 ιστορίες το σενάριο και τα σχέδια αποδίδονται στον Hugo Pratt και τα χρώματα στην Patrizia Zanotti. Για την ελληνική έκδοση, η μετάφραση και η επιμέλεια έγιναν από τον Λευτέρη Ταρλαντέζο, με υπεύθυνο έκδοσης τον Λεωκράτη Ανεμοδουρά.
- Μοργκάνα
Την Κυριακή 17 Ιουνίου μαζί με το Έθνος Της Κυριακής κυκλοφόρησε το 10ο κόμικς άλμπουμ του Κόρτο Μαλτέζε, από τις εκδόσεις Μικρός Ήρως, με 2 ακόμα κλασσικές ιστορίες του Hugo Pratt, με νέα εξώφυλλα. «Όνειρο Χειμωνιάτικου Πρωινού» και «Κοτ Ντε Νούι Και Ρόδα Της Πινκαρδίας» είναι οι περιεχόμενες 2 ιστορίες, που ανήκουν στο συγκεντρωτικό άλμπουμ «Κέλτικα». Αποτελούν την 16η και 17η ιστορία που έγραψε χρονολογικά ο Hugo Pratt, ενώ αποτελούν την 17η και 18η χρονολογικά στο μύθο του Μαλτέζε.
Το τεύχος επίσης περιέχει το μονοσέλιδο αφιέρωμα στον Ιερεμία Στάινερ, έναν από τους σημαντικότερους χαρακτήρες του μύθου του Κόρτο Μαλτέζε, του Λευτέρη Ταρλαντέζου.
ΟΝΕΙΡΟ ΧΕΙΜΩΝΙΑΤΙΚΟΥ ΠΡΩΙΝΟΥ: Κατά την διάρκεια του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου, η Αγγλία αντιμετωπίζει για ακόμα μία φορά, έπειτα από πολλούς αιώνες, μία σαξονική εισβολή. Αυτή τη φορά ο κίνδυνος προέρχεται από ένα γερμανικό υποβρύχιο που καταφτάνει στο Τίντα γκελ. Στο Στόουνχεντζ, οι παλιές μυθικές μορφές των Όμπερον, Πακ, Μοργκάνα και Μέρλιν συσκέπτονται για να αντιμετωπίσουν τον κίνδυνο της εισβολής των Σαξόνων στην Αγγλία. Και επιλέγουν τον Κόρτο Μαλτέζε για τη θέση του Αρθούρου.. Όμως, όλα αυτά είναι πραγματικά ή απλά ένα ακόμη όνειρο;
Ανάλυση: Ο τίτλος και ορισμένοι χαρακτήρες αναφέρονται σε μια διάσημη κωμωδία Ουίλιαμ Σαίξπηρ , «Όνειρο Θερινής Νυκτός» . Στην ιστορία αποκαλύπτεται ο Όμπερον, ο βασιλιά των ξωτικών , ο οποίος χρησιμοποιεί το μορφή του Πακ για να παρέμβει στην περιπέτεια του Κόρτο Μαλτέζε. Στο τέλος, φροντίζει ο ήρωας να πιστεύει σε ένα όνειρο (κάτι που συμβαίνει και στους ήρωες του παιχνιδιού). Όπως λέει ο βασιλιάς των ξωτικών: «Την τελευταία φορά που σας είδα, πριν από 300 χρόνια, ήταν κατά τη διάρκεια της νύχτας του Χάλοουϊν στο σπίτι του φίλου σου, του συγγραφέα από το Στράτφορντ-Απόν-Έιβον , λίγο καιρό πριν το θάνατό του…». Αυτός ο συγγραφέας δεν είναι άλλος από τον William Shakespeare, ο οποίος γεννήθηκε και πέθανε σε αυτή την πόλη Ουίρκσαϊρ, στο κέντρο της Αγγλίας . Στο τέλος, ο Όμπερον θυμίζει την Χουόν του Μπόρντο, στην οποία εμφανίζεται ως ο γιος του Ιουλίου Καίσαρα και αντιπροσωπεύει το νεκροτομείο (Μόργκαν Λε Φέι) των πριγκιπισσών νεράιδων του Άβαλον.
Όπως και στον Τρωικό Πόλεμο , ο συγγραφέας αναμιγνύει σε αυτή την ιστορία μια σύγκρουση ανάμεσα σε δύο πολιτισμούς με μια σύγκρουση μεταξύ των αντίστοιχων μυθολογιών τους. Έτσι, εν μέσω του πραγματικού Α’ Παγκοσμίου Πολέμου, οι χαρακτήρες της Κέλτικης μυθολογίας φοβούνται μια νέα γερμανική εισβολή (μετά τον αγγλοσαξονικό αποικισμό της Μεγάλης Βρετανίας) και τη συνέχεια του θρύλου ενός σύγχρονου Αρθούρου. Και αυτό θα πρέπει να συνοδεύεται από μια επίθεση από τους μυθολογικούς χαρακτήρες: Τρόλς , Νάνοι, Νίμπελούνγκεν , Δράκοι , πλάσματα του Μέλανα Δρύμου, Ξωτικά , Βαλκέριες... Ομοίως, οι Κέλτες χαρακτήρες παρεμβαίνουν για να βοηθήσουν τον ήρωα, όπως και ο Πακ, με τη μορφή ενός κόρακα ή της Μοργκάνα και του Μέρλιν, στο ρυμουλκό « Εξκάλιμπερ».
Κριτική: Ο Hugo Pratt δεν φοβάται να τοποθετεί το υπερφυσικό στοιχείο στις ιστορίες του. Το υπερφυσικό είναι κάτι που όλοι οι άνθρωποι θέλουν να πιστέψουν, καθώς όλοι μας θέλουμε να ξεφύγουμε από την σκληρή πραγματικότητα. Ο Pratt το γνωρίζει αυτό, και έτσι χτίζει ένα παραμύθι, γύρω από το Στόουνχενζ. Η ιστορία είναι εξωπραγματική. Το σενάριο είναι εύστροφο, γεμάτο δραματικές και δράσης σκηνές. Το αληθινό επίτευγμα όμως είναι πως παρόλα αυτά είναι ευανάγνωστο. Το πέπλο μυστηρίου, το δέος και η θεματολογία είναι άρτια δοσμένα. Το σχέδιο είναι πάρα πολύ καλό, αν και σε μερικά σημεία η ομίχλη φαίνεται σαν να είναι τυπογραφικό λάθος, αλλά δεν μπορώ να καταλάβω. Το χρώμα σε μερικά σημεία χαλάει, αλλά κατά το μεγαλύτερο μέρος της είναι πολύ όμορφο. Η ιστορία αντιπροσωπεύει τα «Κέλτικα», με όλη τους την έννοια! Περιττό να πω πώς είναι από τις καλύτερες ιστορίες του Κόρτο.
ΚΟΤ ΝΤΕ ΝΟΥΙ ΚΑΙ ΡΟΔΑ ΤΗΣ ΠΙΚΑΡΔΙΑΣ: Γαλλία, 1918: Κατά τη διάρκεια του Μεγάλου Πολέμου, ο Κόρτο προσπαθεί να προφυλάξει δυο μπουκάλια καλού κόκκινου κρασιού από κάποιους διψασμένους για ποτό Αυστραλούς στρατιώτες. Ο Γερμανός πιλότος «Κόκκινος Βαρόνος» με το κόκκινο καταδιωκτικό μαχητικό του, καταρρίπτει συμμαχικά αεροπλάνα, καταθέτοντας ένα στεφάνι με κόκκινα τριαντάφυλλα πάνω από τα πτώματα των πιλότων που σκοτώνει. Ο «Κόκκινος Βαρόνος» αυξάνει συνεχώς τον κατάλογο των θυμάτων του και φαίνεται ανίκητος... Εκτός κι αν τον πετύχει, με μια τουφεκιά, ένας νεαρός Αυστραλός στρατιώτης, που είναι ο καλύτερος σκοπευτής της Αυστραλίας αλλά μόνο όταν είναι μεθυσμένος…
Ανάλυση: Αυτός ο ασυνήθιστος τίτλος είναι μια αναφορά στο Côtes De Nuits , έναν αμπελώνα της Βουργουνδίας που είναι γνωστός για τα υπέροχα κρασιά του. Από την άλλη πλευρά, τα Ρόδα (τριαντάφυλλα) της Πινκαρδίας είναι ένα βρετανικό τραγούδι που δημιουργήθηκε το 1916, πάρα πολύ δημοφιλές εκείνη την εποχή. Αναφέρεται επίσης στα τριαντάφυλλα που καταθέτει ο Κόκκινος Βαρώνος στα αεροσκάφη που καταρρίφθηκαν, καθώς και στην ιστορική περιοχή της Πινκαρδίας, στην οποία ξεδιπλώνεται η ιστορία…
Κριτική: Την συγκεκριμένη ιστορία την λάτρεψα. Θα μπορούσα να εκφράζω την αγάπη ως προς την ιστορία για πολλή ώρα, αλλά θα τα συνοψίσω. Αρχικά, η ιστορία έχει τα καλύτερα σχέδια σε ιστορία του Κόρτο μέχρι στιγμής! Το χρώμα είναι απλά εξαιρετικό. Και τώρα ας περάσουμε στο σενάριο. Είναι η ορθότερη χρονολογικά τοποθετημένη ιστορία, λαμβάνει τόπο σε αληθινά γεγονότα που συνέβησαν στην πραγματικότητα στις 20 Απριλίου 1918. Από αυτό και μόνο η ιστορία παίρνει μία διαφορετική θέση στον μύθο του ναυτικού. Η ιστορία μας δίνει τα πράγματα που κάνουν τον Κόρτο ακαταμάχητο. Από τους διαλόγους στην ενδυμασία, ο Κόρτο κυριαρχεί. Το ποιητικό σενάριο, οι διάλογοι, όλα είναι εξαιρετικά. Τέλος, η ιστορία έχει το χάρισμα, να ευαισθητοποιεί τον αναγνώστη στις συνθήκες του πολέμου, αλλά και να εμβαθύνει σε αυτά σε ψυχολογικό επίπεδο. Η καλύτερη ιστορία στα «Κέλτικα» μακράν.
ΙΩΝΑΣ ΑΓΓΕΛΗΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου