Γράφει ο Ίωνας Αγγελής
Το Έθνος της Κυριακής μαζί με τις Εκδόσεις Μικρός Ήρως συνεχίζουν να προσφέρουν κάθε Κυριακή, ένα νέο άλμπουμ του αγαπημένου ναυτικού Κόρτο Μαλτέζε. Δύο κλασσικές ιστορίες του Hugo Pratt με νέο χρωματισμό και νέα (σχεδόν πάντα) εντυπωσιακά εξώφυλλα. Έτσι, λοιπόν, και στις 3 Ιουνίου, κυκλοφόρησαν το υπ’αριθμόν 8ο άλμπουμ της σειράς, με 2 ακόμα κλασσικές ιστορίες του Hugo Pratt, την “Παραμύθια Και Παππούδες” και την “Ο Άγγελος Στο Παράθυρο Της Ανατολής”.
Το άλμπουμ επίσης περιελάμβανε το γ’ μέρος του αφιερώματος “Ελληνική Βιβλιογραφία του Hugo Pratt”, με παρουσίαση ακόμα 5 δημιουργιών του (#29-33). Το εξώφυλλο του άλμπουμ ανήκει στην ιστορία “ Ο Άγγελος Στο Παράθυρο Της Ανατολής”, με 2 σκίτσα από την σελίδα 26, ενώ το οπισθόφυλλο στην “Παραμύθια Και Παππούδες”, με 2 σκίτσα από τις σελίδες 11 (κάτω σκίτσο) και 16 (πάνω σκίτσο). Το εξώφυλλο πραγματικά υπέροχο. Ας περάσουμε όμως τώρα αναλυτικότερα στην κριτική των περιεχομένων ιστοριών.
Το τεύχος ανοίγει με μία διαμάχη μεταξύ του Κόρτο Μαλτέζε και ενός τύπου (που θα παίξει σημαντικό ρόλο στη συνέχεια) σε ένα μπαρ της εποχής. Και από εκεί συνεχίζει μία περιπέτεια γεμάτη ανατροπές, γεμάτη ίντριγκα και αρκετό δράμα. Η πλοκή της περιπέτειας "Παραμύθια Και Παππούδες" έχει ως εξής: Ο Κόρτο Μαλτέζε πρέπει να διασχίσει τη ζούγκλα, γνωστή ως "Ζούγκλα Του Κανενός", αναζητώντας τον εγγονό ως επιβλητικού Άγγλου γιατρού, του Δόκτων Στόουν. Και η περιπέτεια έπειτα εξελίσσεται σε μία μίξη δράσης και δράματος, με φίδια, κυνηγούς κεφαλών, δουλέμπορους, ένα παιδί με ανάμεικτο αίμα και δύο παππούδες που θα κάνουν τα πάντα για να σώσουν τον μονάκριβο εγγονό τους... Μία ιστορία γεμάτη μηνύματα και μία ακόμα εξαιρετική περιπέτεια Μαλτέζε!
Η ιστορία «Παραμύθια Και Παππούδες» είναι μία πάρα πολύ καλή ιστορία. Το βασικό της λάθος όμως είναι η… πλοκή της. Και το βρίσκω εντελώς άδικο. Τα στοιχεία της είναι εξαιρετικά, έχει ένα πάρα πολύ καλό story, χαρακτήρες καλά δουλεμένους, και, κυρίως, σκηνές που χαράζονται μέσα σου, και σε στιγματίζουν. Για παράδειγμα, η σκηνή με το δάγκωμα του φιδιού. Η συγκεκριμένη σκηνή μας δείχνει την δυνατή ψυχική δύναμη του Κόρτο, που την χρειάζεται παραπάνω από οτιδήποτε αυτή τη στιγμή, αλλά επιπλέον μας δείχνει πως η ζούγκλα δεν αστειεύεται, ανεβάζοντας τον πήχη επικινδυνότητας… Επίσης, η εισαγωγή είναι πάρα πολύ δυνατή, δείχνοντάς μας πως θα είναι μία ιστορία πολύ διαφορετική από τις προηγούμενες του ναυτικού.
Τι λάθος όμως υπάρχει στη πλοκή της; Η ιστορία ταλαντεύεται μέσα στις 20 σελίδες της, να εκτελέσει την πλοκή της, φτάνοντας σε ένα συμπέρασμα και έπειτα δεν ενδίδει σε αυτό, αλλά το αφήνει «απλά να υπάρχει». Για παράδειγμα στις τελευταίες σελίδες της ιστορίας, προσπαθεί να περάσει αντί-ρατσιστικά μηνύματα αλλά αποτυγχάνει καθώς μας δείχνει φανερά την κατάσταση έπειτα δεν ενδίδει σε αυτό, κάνοντάς την μία ανούσια προσθήκη στο σενάριο. Φαίνεται λες και τοποθετήθηκε στην πλοκή για παραπάνω σελίδες. Επιπροσθέτως, η ιστορία βασίζεται ισχυρά σε ανατροπές για να την κάνει ενδιαφέρουσα, που κάποιες φορές πέφτουν καλά άλλοτε δεν έχουν καμία αξία.
Τέλος, θα ήθελα να σταθώ στο φινάλε. Το φινάλε, προσωπικά, με ξίνισε. Αρχικά, εκτείνονταν σε 5 σελίδες, που είναι το 1/5 της ιστορίας. Το σωστό φινάλε σε τέτοιου μήκους ιστορία έπρεπε να είναι το μέγιστο 3 σελίδες. Δεύτερον, στο φινάλε συμβαίνει η σκηνή με το αντί-ρατσιστικό μήνυμα αλλά και γενικά εδώ ισχύει το πρώτο μου επιχείρημά μου. Ολόκληρο το φινάλε μας δίνει πράγματα ανούσια, χωρίς λόγο, σκοπό. Γενικά, το φινάλε ήταν μπερδεμένο, και για αυτό η συγκεκριμένη ιστορία δεν είναι και πολύ ψηλά στην εκτίμησή μου…
Τα Κέλτικα ξεκινάνε σε αυτό το τεύχος με πρώτη ιστορία το "Ο Άγγελος Στο Παράθυρο Της Ανατολής". Μία από τις πιο μυστηριώδεις περιπέτειες του ήρωα, αλλά και μία με την περισσότερη δράση, μας παρουσιάζει για πρώτη φορά μία Ευρωπαϊκού εδάφους περιπέτεια! Διαδραματίζεται στη Λιμνοθάλασσα της Βενετίας στην Ιταλία, το έτος 1917, στα μέσα του Α' Παγκοσμίου Πολέμου... Στη νέα αυτή περιπέτεια, λοιπόν, έχουμε μία Βενετία να βομβαρδίζεται συνεχώς από αυστριακά αεροπλάνα και εκεί βρίσκεται ο ναυτικός μας, Κόρτο Μαλτέζε, συνεχίζοντας την πλοκή του "Παραμύθια Και Παππούδες", ψάχνοντας έναν παλιό χάρτη για να βρει την πολυπόθητη θέση μίας Χρυσής Πόλης της Σιμπόλα (με απώτερο σκοπό την ανεύρεση του Ελ Ντοράντο). Όμως δεν είναι ο μόνος που ψάχνει τον χάρτη... Και πέρα από αυτό, ποιος είναι ο περίφημος "άγγελος στο παράθυρο της ανατολής";
Πρέπει να παραδεχθώ πως ανυπομονούσα για την ιστορία «Ο Άγγελος Στο Παράθυρο Της Ανατολής». Πέρα από το πανέμορφο εξώφυλλο, είναι η πρώτη ιστορία από τα «Κέλτικα», σε πολλούς το αγαπημένο άλμπουμ του Κόρτο Μαλτέζε. Οπότε όπως καταλάβατε είχα υψηλές προσδοκίες. Και δεν λέω σε μερικά πράγματα κατάφερε να τις φτάσει. Αλλά υπάρχει ένα μεγάλο «αλλά» εδώ. Θα ξεκινήσω με τα αρνητικά για να κάνω την αντίθεση με την προηγούμενη περιπέτεια.
Με όλο το πέπλο του μυστηρίου που σκέπαζε την ιστορία, περίμενα μία μεγάλη ανακάλυψη πίσω από τον μανδύα του αγγέλου στο παράθυρο της Ανατολής. Ακόμα προσπαθώ να θυμηθώ ποια ήταν το πρόσωπο αυτό. Έπρεπε να ψάξω για να βρω πως ήταν η εχθρός από την «Κόνγκα Της Μπανάνας», μία ιστορία που και ο ίδιος ο Θεός την έχει ξεχάσει. Και ζει ακόμα, οπότε θα την ξαναδούμε υποθέτω. Θέλω να δω πίσω από ποιον μανδύα θα κρυφτεί την επόμενη φορά…
Στα αρνητικά της ιστορίας μένοντας, το σχέδιο σε μερικά σημεία χάλαγε, και μπορεί να ευθύνεται η ψηφιοποίηση της ιστορίας. Επιπλέον, το πρόβλημά μου με το φινάλε στο «Παραμύθια Και Παππούδες» συνεχίζει και εδώ (στις επόμενες ιστορίες διορθώνεται). Δεν χρειάζεται να το σχολιάσω και εδώ… Τέλος, η σκηνή που ο Κόρτο ρίχνει ένα Αυστριακό αεροπλάνο μου φαίνεται… λάθος. Δεν κολλάει με τον μύθο του Κόρτο Μαλτέζε. Ο ηρωισμός και ο θάνατος δεν είναι στοιχεία του. Βρίσκω πάρα πολύ λάθος την συγκεκριμένη σκηνή.
Τώρα τα θετικά. Για αρχή, η πλοκή είναι εξαιρετική. Το μυστήριο αποδίδεται εξαιρετικά, και ευαισθητοποιεί τον αναγνώστη στο έπακρο. Οι διάλογοι εξαιρετικοί. Τα σκίτσα κατά το μεγαλύτερο μέρος της είναι άρτια. Το χρώμα είναι το καλύτερο μέχρι στιγμής. Και, τελικά, μας δίνει μία από τις καλύτερες φράσεις στην ιστορία των κόμικς: «Η ΒΕΝΕΤΙΑ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΜΟΥ».
Το κόμικς Fables et grands-peres πρωτοεκδόθηκε στο γαλλικό Pif Gadget #124, στις 1 Ιουλίου 1971. Έπειτα δημοσιεύθηκε στο συγκεντρωτικό άλμπουμ Corto Toujours Un Peu Plus Noin, που κυκλοφόρησε από την Casterman τον Απρίλιο του 1974. Τα εξώφυλλα και οι ιστορίες έγχρωμες πάρθηκαν από την έκδοση Corto Maltese Poche #13, που κυκλοφόρησε τον Σεπτέμβριο του 2007. Το κόμικς L'Ange a la fenetre d' Orient πρωτοεκδόθηκε στο γαλλικό Pif Gadget #135, στις 23 Σεπτεμβρίου 1971. Έπειτα δημοσιεύθηκε στο συγκεντρωτικό άλμπουμ Les Celtiques, που κυκλοφόρησε από την Casterman τον Απρίλιο του 1980. Τα εξώφυλλα και οι ιστορίες έγχρωμες πάρθηκαν από την έκδοση Corto Maltese Poche #14, που κυκλοφόρησε τον Σεπτέμβριο του 2007. Και στις 2 ιστορίες το σενάριο και τα σχέδια αποδίδονται στον Hugo Pratt και τα χρώματα στην Patrizia Zanotti. Για την ελληνική έκδοση, η μετάφραση και η επιμέλεια έγιναν από τον Λευτέρη Ταρλαντέζο, με υπεύθυνο έκδοσης τον Λεωκράτη Ανεμοδουρά.
Το άλμπουμ επίσης περιελάμβανε το γ’ μέρος του αφιερώματος “Ελληνική Βιβλιογραφία του Hugo Pratt”, με παρουσίαση ακόμα 5 δημιουργιών του (#29-33). Το εξώφυλλο του άλμπουμ ανήκει στην ιστορία “ Ο Άγγελος Στο Παράθυρο Της Ανατολής”, με 2 σκίτσα από την σελίδα 26, ενώ το οπισθόφυλλο στην “Παραμύθια Και Παππούδες”, με 2 σκίτσα από τις σελίδες 11 (κάτω σκίτσο) και 16 (πάνω σκίτσο). Το εξώφυλλο πραγματικά υπέροχο. Ας περάσουμε όμως τώρα αναλυτικότερα στην κριτική των περιεχομένων ιστοριών.
Η ιστορία «Παραμύθια Και Παππούδες» είναι μία πάρα πολύ καλή ιστορία. Το βασικό της λάθος όμως είναι η… πλοκή της. Και το βρίσκω εντελώς άδικο. Τα στοιχεία της είναι εξαιρετικά, έχει ένα πάρα πολύ καλό story, χαρακτήρες καλά δουλεμένους, και, κυρίως, σκηνές που χαράζονται μέσα σου, και σε στιγματίζουν. Για παράδειγμα, η σκηνή με το δάγκωμα του φιδιού. Η συγκεκριμένη σκηνή μας δείχνει την δυνατή ψυχική δύναμη του Κόρτο, που την χρειάζεται παραπάνω από οτιδήποτε αυτή τη στιγμή, αλλά επιπλέον μας δείχνει πως η ζούγκλα δεν αστειεύεται, ανεβάζοντας τον πήχη επικινδυνότητας… Επίσης, η εισαγωγή είναι πάρα πολύ δυνατή, δείχνοντάς μας πως θα είναι μία ιστορία πολύ διαφορετική από τις προηγούμενες του ναυτικού.
Τέλος, θα ήθελα να σταθώ στο φινάλε. Το φινάλε, προσωπικά, με ξίνισε. Αρχικά, εκτείνονταν σε 5 σελίδες, που είναι το 1/5 της ιστορίας. Το σωστό φινάλε σε τέτοιου μήκους ιστορία έπρεπε να είναι το μέγιστο 3 σελίδες. Δεύτερον, στο φινάλε συμβαίνει η σκηνή με το αντί-ρατσιστικό μήνυμα αλλά και γενικά εδώ ισχύει το πρώτο μου επιχείρημά μου. Ολόκληρο το φινάλε μας δίνει πράγματα ανούσια, χωρίς λόγο, σκοπό. Γενικά, το φινάλε ήταν μπερδεμένο, και για αυτό η συγκεκριμένη ιστορία δεν είναι και πολύ ψηλά στην εκτίμησή μου…
Πρέπει να παραδεχθώ πως ανυπομονούσα για την ιστορία «Ο Άγγελος Στο Παράθυρο Της Ανατολής». Πέρα από το πανέμορφο εξώφυλλο, είναι η πρώτη ιστορία από τα «Κέλτικα», σε πολλούς το αγαπημένο άλμπουμ του Κόρτο Μαλτέζε. Οπότε όπως καταλάβατε είχα υψηλές προσδοκίες. Και δεν λέω σε μερικά πράγματα κατάφερε να τις φτάσει. Αλλά υπάρχει ένα μεγάλο «αλλά» εδώ. Θα ξεκινήσω με τα αρνητικά για να κάνω την αντίθεση με την προηγούμενη περιπέτεια.
Με όλο το πέπλο του μυστηρίου που σκέπαζε την ιστορία, περίμενα μία μεγάλη ανακάλυψη πίσω από τον μανδύα του αγγέλου στο παράθυρο της Ανατολής. Ακόμα προσπαθώ να θυμηθώ ποια ήταν το πρόσωπο αυτό. Έπρεπε να ψάξω για να βρω πως ήταν η εχθρός από την «Κόνγκα Της Μπανάνας», μία ιστορία που και ο ίδιος ο Θεός την έχει ξεχάσει. Και ζει ακόμα, οπότε θα την ξαναδούμε υποθέτω. Θέλω να δω πίσω από ποιον μανδύα θα κρυφτεί την επόμενη φορά…
Στα αρνητικά της ιστορίας μένοντας, το σχέδιο σε μερικά σημεία χάλαγε, και μπορεί να ευθύνεται η ψηφιοποίηση της ιστορίας. Επιπλέον, το πρόβλημά μου με το φινάλε στο «Παραμύθια Και Παππούδες» συνεχίζει και εδώ (στις επόμενες ιστορίες διορθώνεται). Δεν χρειάζεται να το σχολιάσω και εδώ… Τέλος, η σκηνή που ο Κόρτο ρίχνει ένα Αυστριακό αεροπλάνο μου φαίνεται… λάθος. Δεν κολλάει με τον μύθο του Κόρτο Μαλτέζε. Ο ηρωισμός και ο θάνατος δεν είναι στοιχεία του. Βρίσκω πάρα πολύ λάθος την συγκεκριμένη σκηνή.
Τώρα τα θετικά. Για αρχή, η πλοκή είναι εξαιρετική. Το μυστήριο αποδίδεται εξαιρετικά, και ευαισθητοποιεί τον αναγνώστη στο έπακρο. Οι διάλογοι εξαιρετικοί. Τα σκίτσα κατά το μεγαλύτερο μέρος της είναι άρτια. Το χρώμα είναι το καλύτερο μέχρι στιγμής. Και, τελικά, μας δίνει μία από τις καλύτερες φράσεις στην ιστορία των κόμικς: «Η ΒΕΝΕΤΙΑ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΜΟΥ».
Ένα τεύχος που δεν πρέπει να το χάσει κανένας και σας το συνιστώ ανεπιφύλαχτα!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου