Του Ίωνα Αγγελή...
Η 30η περιπέτεια του Κόρτο Μαλτέζε έρχεται για να ξεκινήσει την νέα αυτή εκδοτική προσπάθεια των εκδόσεων Μικρός Ήρως, με τίτλο "Κάτω από τον Ήλιο του Μεσονυκτίου". Ο Κόρτο Μαλτέζε είναι από τους σημαντικότερους κόμικ ήρωες, που πέρασαν διεθνώς, οπότε είναι μεγάλη τιμή που μετά την πολυετή έκδοση της Μαμούθ Κόμιξ, ο Λεωκράτης Ανεμοδουράς παίρνει τη σκυτάλη και τον επανεκδίδει (τον Δεκέμβριο του 2017 έκανε το πρώτο βήμα με το "Εκουατόρια"). Η νέα αυτή προσθήκη στον μύθο του Μαλτέζε, εκδόθηκε σε 2 μέρη, ως προσφορά από το Έθνος Της Κυριακής στις 15 Απριλίου και 22 Απριλίου 2018!
Να υπενθυμίσω πως το "Κάτω από τον Ήλιο του Μεσονυκτίου" είναι αδημοσίευτη περιπέτεια, και ότι είναι σε σενάριο J. D. Canales και σε σχέδια P. Pellejero και όχι του δημιουργού Hugo Pratt και πως εκδόθηκε ταυτόχρονα στη Γαλλία, Ισπανία, Ιταλία στις 30 Σεπτεμβρίου 2015. Για περισσότερες πληροφορίες πατήστε εδώ.
Η ιστορία ξεκινάει αρκετά ομαλά και ήρεμα με πολύ δυνατό το αίσθημα μίας Pratt δημιουργίας. Όσο συνεχίζει όμως και μας εισάγει στο βασικό story του τεύχους , τα πράγματα "ολίγον τι" μπλέκονται... Καταρχήν, μας μπλέκει στο ρου της περιπέτειας διάφορους χαρακτήρες, αλλά και καταστάσεις, που πολλές φορές αποσπάνε τον αναγνώστη από τον σκοπό. Σε σχέση με τους χαρακτήρες, ο Ρασπούτιν (μεγάλος γνώριμος χαρακτήρας στον κόσμο του Κόρτο Μαλτέζε) είναι ένα παράδειγμα. Εμφανίζεται για τις 5 πρώτες σελίδες και μετά μας αφήνει. Αν δεν υπήρχαν αυτές οι 5 σελίδες δεν θα υπήρχε πρόβλημα, καθώς από την 6η σελίδα ξεκινά η βασική ιστορία. Τέλος, σχετικά με τις επιπλέον καταστάσεις η αλήθεια είναι πως πολλές φορές αυτό συμβαίνει σε κόμικ, αλλά μερικές φορές φάνηκε σαν απλά να "φούσκωνε" η ιστορία. Πολλοί χαρακτήρες επιπλέον, δημιουργούν μία μικρή σύγχυση στην ιστορία, που στους περισσότερους αποτυγχάνει το σενάριο να σε κάνει να . Πολλά μηνύματα κοινωνικά επίσης περνάνε μέσα από τις σελίδες του τεύχους, που είναι αρκετά εύστοχα. Τρομερό φινάλε για την περιπέτεια επίσης!
Το "Κάτω από τον Ήλιο του Μεσονυκτίου" νιώθει σαν ένα επετειακό άλμπουμ, με πολλή ταξίδι, πολλούς χαρακτήρες και πράγματα που απλά αγαπάμε στον ονειροπόλο μας Κόρτο! Το οποίο ευτυχώς στο μεγαλύτερο μέρος του το πετυχαίνει. Θέλω να μιλήσω επίσης σχετικά με το χιούμορ, που δουλεύει εξαιρετικά στην περιπέτεια και είναι και λίγο ξεκουραστική, καθώς οι ιδιοτροπίες του Μαλτέζε διατυπώνονται ακόμα και στις σελίδες της κάθε ιστορίας του!
Επιπροσθέτως, οι δημιουργοί του "Κάτω από τον Ήλιο του Μεσονυκτίου" καταλαβαίνουν τον ήρωα απίστευτα και αυτό φαίνεται σε πολλά σημεία της ιστορίας, με την ειρωνική και σαρκαστική διάθεση του Κόρτο Μαλτέζε να κυριαρχεί για άλλη μία φορά! Το γράψιμο του αγαπημένου μου Juan Diáz Canales είναι ακόμα απίθανο, και τον κάνει την σωστή επιλογή κληρονόμου της δημιουργίας του Hugo Pratt. Πετυχαίνοντας την ποιητική ατμόσφαιρα και την όλη την φιλοσοφία του ήρωα. Ο P. Pellejero κάνει υπέροχη δουλειά στο σχέδιο δίνοντας και μία δικιά του πινελιά στην περιπέτεια. Κάτι που διαφωνώ σχεδιαστικά, είναι τα μακριά πόδια του Μαλτέζε. Το χρώμα είναι επίσης κάτι μαγικό, και μόνο δίνει παραπάνω μπόνους στην ιστορία.
Το βασικό που με ενόχλησε στην ιστορία είναι η "έλλειψη ρίσκου", καθώς είναι μία περιπέτεια γραμμένη στα μέτρα του Pratt. Αν ήταν να τοποθετήσω βαθμολογικά θα την έβαζα μετά τις κακές του Pratt και πριν τις καλύτερες.
Τώρα ας περάσουμε στην Ελληνική πλευρά, που μας δίνουν μία πολύ καλή σε επιμέλεια έκδοση. Μερικά μικρο-λαθάκια υπάρχουν, αλλά είναι ίσως η καλύτερη επιμέλειά της εκδοτικής σε έκδοση μέχρι στιγμής. Η μετάφραση όμως με απογοήτευσε, καθώς έχει κοπεί αρκετό κείμενο, ώστε να χωρέσουν στα μπαλονάκια, κάτι που διαφωνώ (το ίδιο έγινε και στο Roy of the Rovers) και νομίζω πως θα έπρεπε να μπει απλά άλλη γραμματοσειρά. Προσωπικά, θεωρώ "έγκλημα" αυτή τη πράξη. Ελπίζω να διορθωθεί στα επόμενα άλμπουμ.
Σύνοψη κριτικής: Μία αξιοπρεπείς συνέχεια της δημιουργίας του Hugo Pratt, με απλό και ατμοσφαιρικό σχέδιο και χρώμα. Σενάριο γεμάτο μηνύματα, αλλά και μία ιστορία που σχεδόν πετυχαίνει τον βασικό σκοπό του. Συνειδητοποιημένος ο κεντρικός ήρωας, Κόρτο Μαλτέζε, αλλά δυστυχώς συνοδεύεται με χαρακτήρες που δεν φέρνουν τίποτα νέο στο τραπέζι. Η ιστορία εκεί που σε χάνει σε ξανακερδίζει, με ένα τρομερό φινάλε που είναι και το δυνατότερο σημείο του. Το πιο αδύνατο σημείο είναι η μη δημιουργικότητα της περιπέτειας, καθώς είναι σε τόνο Hugo Pratt, με πολλές αντιγραφές να γίνονται από τις προηγούμενες περιπέτειες του ήρωα.
Βαθμολογία: 7/10
Να υπενθυμίσω πως το "Κάτω από τον Ήλιο του Μεσονυκτίου" είναι αδημοσίευτη περιπέτεια, και ότι είναι σε σενάριο J. D. Canales και σε σχέδια P. Pellejero και όχι του δημιουργού Hugo Pratt και πως εκδόθηκε ταυτόχρονα στη Γαλλία, Ισπανία, Ιταλία στις 30 Σεπτεμβρίου 2015. Για περισσότερες πληροφορίες πατήστε εδώ.
Το "Κάτω από τον Ήλιο του Μεσονυκτίου" νιώθει σαν ένα επετειακό άλμπουμ, με πολλή ταξίδι, πολλούς χαρακτήρες και πράγματα που απλά αγαπάμε στον ονειροπόλο μας Κόρτο! Το οποίο ευτυχώς στο μεγαλύτερο μέρος του το πετυχαίνει. Θέλω να μιλήσω επίσης σχετικά με το χιούμορ, που δουλεύει εξαιρετικά στην περιπέτεια και είναι και λίγο ξεκουραστική, καθώς οι ιδιοτροπίες του Μαλτέζε διατυπώνονται ακόμα και στις σελίδες της κάθε ιστορίας του!
Το βασικό που με ενόχλησε στην ιστορία είναι η "έλλειψη ρίσκου", καθώς είναι μία περιπέτεια γραμμένη στα μέτρα του Pratt. Αν ήταν να τοποθετήσω βαθμολογικά θα την έβαζα μετά τις κακές του Pratt και πριν τις καλύτερες.
Σύνοψη κριτικής: Μία αξιοπρεπείς συνέχεια της δημιουργίας του Hugo Pratt, με απλό και ατμοσφαιρικό σχέδιο και χρώμα. Σενάριο γεμάτο μηνύματα, αλλά και μία ιστορία που σχεδόν πετυχαίνει τον βασικό σκοπό του. Συνειδητοποιημένος ο κεντρικός ήρωας, Κόρτο Μαλτέζε, αλλά δυστυχώς συνοδεύεται με χαρακτήρες που δεν φέρνουν τίποτα νέο στο τραπέζι. Η ιστορία εκεί που σε χάνει σε ξανακερδίζει, με ένα τρομερό φινάλε που είναι και το δυνατότερο σημείο του. Το πιο αδύνατο σημείο είναι η μη δημιουργικότητα της περιπέτειας, καθώς είναι σε τόνο Hugo Pratt, με πολλές αντιγραφές να γίνονται από τις προηγούμενες περιπέτειες του ήρωα.
Βαθμολογία: 7/10
Ωραία τα είπες.Πάνω κάτω με βρίσκεις σύμφωνο.Εμένα αυτό που με ενοχλεί είναι ότι σχεδιαστικά όλοι οι δημιουργοί που αναλαμβάνουν κάποιο χαρακτήρα μετά το θάνατο ή την απόσυρση του δημιουργού του,προσπαθούν σχεδιαστικά τουλάχιστον να μιμηθούν ακριβώς το στυλ του προκατόχου του.Είναι χαρακτηριστικό της Γαλλο-Βελγικής σχολής των κόμικ ειδικά.Θα ήθελα κάθε νέος δημιουργός να μένει πιστός στο πνεύμα του δημιουργού αλλά να δίνει το δικό του στυλ στον χαρακτήρα,τη δική του μορφή έτσι όπως εκείνος την είδε(χωρίς βέβαια να καταφεύγει σε ακρότητες...)Δυστυχώς και στη περίπτωση του Μαλτέζε ο Pellejero μιμείται απλά το στυλ του Pratt...
ΑπάντησηΔιαγραφή