(Διασκευή: Νίκος Δημ. Νικολαΐδης)
Στην τελευταία μας προπόνηση πριν τον αγώνα έδωσαν και πάλι το «παρών»
οι ενθουσιώδεις νεαρές θαυμάστριες που δεν έλεγαν να αφήσουν σε χλωρό κλαρί τον
Τσάρλυ, σε σημείο που μας κίνησε την περιέργεια όλη αυτή η κατάσταση. «Πως
είναι δυνατόν να απέκτησε ξαφνικά τόση δημοσιότητα, με έναν μόλις δοκιμαστικό
δίσκο που έκανε» αναρωτήθηκε εύλογα ο Μπλάκυ αν και οι δυο μας ήδη είχαμε σχεδόν
αντιληφθεί τι πραγματικά συνέβαινε. Η ευχάριστη ωστόσο έκπληξη εκείνης της
μέρας ήταν η εμφάνιση στο γήπεδο της Μπάρκλεϋ του στενού μου φίλου και διάσημου
καλλιτέχνη Μάρτυ Μίλερ. Ο Μάρτυ δούλευε τότε στο γνωστό κλαμπ της πόλης «Κάθριν
Χουήλ», το οποίο από ότι θυμόμουν ανήκε στις επιχειρήσεις «Σταρλάϊν» που ήθελαν
να αποκτήσουν τον Τσάρλυ και να τον εντάξουν ως τραγουδιστή στο δυναμικό τους.
Καθώς αλλάζαμε μπαλιές με το Μάρτυ φρόντισα φυσικά να του ζητήσω τη
χάρη να μάθει ότι μπορούσε για τον Σαρπ, ελπίζοντας να βρούμε κάτι που θα μας
εξυπηρετούσε. Το βράδυ στο ξενοδοχείο η αγωνία μου είχε φθάσει στο κατακόρυφο,
καθώς δεν είχα ακόμη νέα του Μίλερ. Φοβόμουν πολύ πως οι επιφυλάξεις που διατηρούσα
για τον Τάμπυ ίσως να αποδεικνύονταν βάσιμες, αν και ο Μπλάκυ δεν ανησυχούσε
πιστεύοντας ότι ο Μόρτον ήταν μια χαρά.
Την επομένη στα αποδυτήρια ήταν εμφανής η προσπάθεια του προπονητή μας
να αντιμετωπίσουμε τη Μπάρκλεϋ ωσάν να ήταν η Ολλανδός αντίπαλός μας στην
Ευρώπη. «Και οι δυο ομάδες έχουν ισχυρότατες άμυνες και κάνοντας αρχή από
σήμερα θα δούμε που βαδίζουμε» είπε. Το ματς ξεκίνησε με τη Μπάρκλεϋ «ταμπουρωμένη» πίσω και εμάς να
προσπαθούμε με πασίτσες να διασπάσουμε το αμυντικό της τείχος. Κάποια στιγμή ο
Σλέϊντ παρασύρθηκε και επιχείρησε μόνος του τη διείσδυση, παρά τις εκκλήσεις
μου να μην προχωρήσει! Έχασε τη μπάλα και ο αριστερός εξτρέμ της αντιπάλου μας
έφυγε μπροστά, για να τον προλάβει με προβολή ο Λόφτυ λίγο πριν μπει στην
περιοχή μας. Το γύρισμα του Πηκ προς τον τερματοφύλακά μας δεν ήταν άψογο, αλλά
μία γρήγορη αντίδραση αρκούσε για να διορθωθεί η κατάσταση. Ο Τάμπυ εντούτοις
δείλιασε και «κόλλησε» στην εστία του, δίνοντας την ευκαιρία στον κυνηγό της
Μπάρκλεϋ να κερδίσει τη μπάλα και να τη στείλει στα δίχτυα μας! Και ενώ όλοι
υπέθεταν πως ο Τάμπυ είχε κάνει κακό υπολογισμό, εγώ ήμουν βέβαιος για το λόγο
της ολιγωρίας του. Φοβόταν να συγκρουσθεί για να μην τραυματισθεί ξανά. Αυτό όμως
μας είχε ήδη κοστίσει ένα γκολ! Φαινόταν καθαρά σε όποιον μπορούσε να
«διαβάσει» τις κινήσεις του, ότι ο γκολκίπερ μας είχε δυστυχώς χάσει το θάρρος
του...
Η Μπάρκλεϋ μετά την επιτυχία της σε βάρος μας αναθάρρησε και βγήκε
μπροστά, πιέζοντας με τη σειρά της τη δική μας άμυνα. Ένα πολύ επικίνδυνο σουτ
που ο Μόρτον κατόρθωσε να διώξει σε κόρνερ ήταν το άμεσο αποτέλεσμα αλλά ευθύς
με την εκτέλεση φάνηκαν και πάλι οι αδυναμίες του. Δίστασε να κάνει την έξοδο,
τζαρτζαρίσθηκε στη διεκδίκηση από έναν επιθετικό, έχασε τη μπάλα και μόλις που
πρόλαβα να διώξω σχεδόν στη γραμμή το εξ’ επαφής σουτ που ακολούθησε. Κι αυτό
το κατόρθωσα μόνο και μόνο γιατί περίμενα το νέο σφάλμα του, αλλιώς θα είχαμε
δεχθεί και δεύτερο γκολ. Ο Τάμπυ έτριψε με αμηχανία τον αριστερό του καρπό,
όταν τον ρώτησα αν όλα ήταν εντάξει. «Δεν είναι τίποτα σοβαρό Ρόϋ» μου
απάντησε, χωρίς να με πείσει. «Καλύτερα να μη το ρισκάρουμε. Δε μπορείς να
παίξεις με ένα χέρι» του είπα και παρά τις αντιρρήσεις του ζήτησα να αλλάξουμε
φανέλες για να παίξω εγώ γκολκίπερ στη θέση του. Στον πάγκο ο Τόνυ Στορμ και ο
Τάφυ Μόργκαν δεν μπορούσαν να αντιληφθούν τι συνέβαινε, αφού ο τερματοφύλακάς
μας έδειχνε να μην έχει κάτι αλλά εγώ γνώριζα πως δεν χρειαζόταν να
ριψοκινδυνέψουμε άλλο.
Πρόσεξα φυσικά να μη φάμε κάποιο άλλο «κοροϊδίστικο»
τέρμα και με σχετική άνεση κράτησα την εστία μας ανέπαφη, είτε με πλονζόν, είτε
με γρήγορες εξόδους, έως ότου το κέρδος μας από το ματς ήταν μία ανατροπή του
Τράνζον μέσα στην περιοχή. Ζήτησα από τα υπόλοιπα παιδιά να μου επιτρέχουν να
χτυπήσω εγώ το πέναλτι, όπως και έγινε. Κατάφερα έστω και με τη βοήθεια του
δοκαριού να σκοράρω και να ισοφαρίσω έτσι έναν αγώνα που είχε ξεκινήσει με τις
χειρότερες προϋποθέσεις. Όταν ο διαιτητής σφύριξε τη λήξη, ο Τόνυ μας
υποδέχτηκε αρκετά εκνευρισμένος, ζητώντας εξηγήσεις για όσα είχαν συμβεί και
αυτό ήταν κάτι που περίμενα. Κουβεντιάσαμε για λίγο, αλλά δεν κατόρθωσα να τον
πείσω πως ο Τάμπυ ήταν ανέτοιμος για το παιχνίδι με τη Ζίντεν, σε λίγες μέρες.
Δε δέχτηκε να χρησιμοποιήσουμε τον Τσάρλυ, όπως του πρότεινα, αλλά υπέθεσε ότι
τα λάθη του Μόρτον ήταν συμπτωματικά. «Θα τον ξαναβάλω και με τους Ολλανδούς.
Εξάλλου, έχει μεγάλη πείρα από τέτοιες αναμετρήσεις» επέμενε...
Το βράδυ της Τρίτης ,που βγήκαμε υπό το φως των προβολέων μπροστά στο
κοινό μας, όλοι ήταν αισιόδοξοι. Ο κόσμος πίστευε ότι μπορούσαμε να
κατατροπώσουμε τη Ζίντεν και να ξεκινήσουμε τις Ευρωπαϊκές μας υποχρεώσεις στο
Κύπελλο Κυπελλούχων θριαμβευτικά! Στον πάγκο μας, ο Τσάρλυ είχε δηλωθεί
αναπληρωματικός, αλλά το ανησυχητικό ήταν πως δεν είχε ακόμη αποφασίσει τι θα
κάνει. Ήταν μάλιστα φανερό -σε όσους μίλησαν μαζί του εκείνη τη στιγμή- πως
περίμενε να δει την εμφάνιση του Τάμπυ, για να κατασταλάξει αν θα μας άφηνε ή
όχι, συνέδεε δηλαδή τη δική του πορεία με αυτήν της ομάδας μας, κάτι που
φανέρωνε τη μεγάλη του ευαισθησία... Οι φορμαρισμένοι αντίπαλοί μας θα έκαναν το παν για να τον βάλουν σε
περισυλλογή, εκείνη τη μαγευτική φθινοπωρινή βραδιά που θα θυμάμαι για χρόνια. Το ματς ξεκίνησε και η Ζίντεν πέρασε αμέσως στην επίθεση.
Στον πάγκο μας, ο Τόνυ ήταν ανήσυχος αφού κατά βάθος είχε κι αυτός τις
αμφιβολίες του για την κατάσταση του Τάμπυ, ωστόσο ο γυμναστής μας, ο Τάφυ Μόργκαν
έδειχνε βέβαιος ότι δεν θα υπήρχε το παραμικρό πρόβλημα κάτω από τα γκολ-πόστ.
Είχα απορροφηθεί αρκετά από τις σκέψεις μου, που δεν κατάφερα να αντιληφθώ
εγκαίρως ότι ο σέντερ φορ των Ολλανδών, ο περίφημος Βαν Μάαφ θα επιχειρούσε
τόσο νωρίς ένα ξαφνικό μακρινό σουτ, λες και γνώριζε για το πρόβλημα του
Μόρτον! Και πραγματικά, η βολίδα που εξαπέλυσε λίγο έλειψε να καταλήξει στα
δίχτυα μας, αφού η μπάλα την τελευταία στιγμή πήρε «φάλτσα» τροχιά και αιφνιδίασε
τον τερματοφύλακά μας που για άλλη μια φορά δίστασε να πλονζάρει στα δεξιά
φοβούμενος μη χτυπήσει το πόδι του.
Ευτυχώς, παρακολούθησα τη φάση και κατάφερα με ένα «ψαλίδι» να μετατρέψω τον
κίνδυνο σε κόρνερ. Από εκείνη τη στιγμή υποχρεωθήκαμε σε άμυνα με προεξάρχοντα
το Λόφτυ που ευτυχώς για μας, κυριαρχούσε πλήρως στον αέρα. Στο ημίχρονο όλοι
μας νοιώθαμε ανακουφισμένοι που το σκορ ήταν ακόμη στο 0-0 και ο Τόνυ έδειχνε
πια αποφασισμένος να αντικαταστήσει το γκολκίπερ μας, όμως εγώ είχα ήδη σκεφθεί
μια άλλη λύση. «Πρέπει να τον πείσουμε ότι δεν έχει κανένα λόγο να φοβάται»
είπα.
Με το που άρχισε το β’ ημιχρόνιο οι φίλαθλοί μας αντιλήφθηκαν τι
συνέβαινε καθώς παίζαμε πολύ συντηρητικά και κλεισμένοι στην άμυνά μας, γιατί
φοβόμαστε μην υπάρξει νέο λάθος του Τάμπυ. Κάποια στιγμή ο αριστερός κυνηγός
της Ζίντεν κατάφερε να σπάσει τον κλοιό μας και να βρεθεί απέναντι στην εστία
μας, εκεί όπου ο γκολκίπερ μας θύμιζε...άγαλμα! Κατάλαβα πως ήταν η κατάλληλη
στιγμή για να παρέμβω και σαν σίφουνας ήρθα από πίσω του, έδιωξα με αστραπιαία
προβολή τη μπάλα στα πλάγια και -από τη φόρα που εσκεμμένα είχα- έπεσα πάνω
στον Μόρτον με όλη μου τη δύναμη. Σωριαστήκαμε και οι δύο κάτω και εκείνος
έτρεμε μήπως έχει πάθει ζημιά στο πόδι του... Τον βοήθησα να σηκωθεί αμέσως
λέγοντάς του «Το πόδι σου είναι μια χαρά, έπεσα πάνω του και δεν έπαθε τίποτα».
Και καθώς οι Ολλανδοί εκτέλεσαν το πλάγιο άουτ, του έδειξα τη μπάλα που
κατευθυνόταν από ψηλά προς το τέρμα μας, προσθέτοντας «Τώρα θα αποδείξεις σε
όλους πως είσαι ο παλιός Τάμπυ Μόρτον, να η ευκαιρία σου, απέκρουσε τη σέντρα!» Η στιγμή ήταν δύσκολη. Ο Τάμπυ, σαν να τον χτύπησε ρεύμα ζύγισε την
κατάσταση, ενώ οι αντίπαλοι κυνηγοί καραδοκούσαν. «Δική μου» είπε και τινάχθηκε
με απλωμένη τη γροθιά του διώχνοντας τη μπάλα μπροστά από το κεφάλι του
Ολλανδού σεντερ φορ! «Είμαι εντάξει Ρόϋ, συνήλθα, το τζαρτζάρισμα μου έκανε
καλό» φώναξε ανακουφισμένος. «Τώρα πια δε χρειάζεσαι τη βοήθειά μου» του
απάντησα. Και πραγματικά, ο Τάμπυ έπαιζε πλέον με απίστευτη σιγουριά και
αυτοπεποίθηση, εξουδετερώνοντας κάθε πιθανή απειλή για μας. Προς το τέλος
μάλιστα, έκανε ένα φοβερό γέμισμα, η μπάλα αναπήδησε ξεγελώντας τον αντίπαλο
σέντερ μπακ, δίνοντάς μου έτσι την ευκαιρία να πετύχω με κεφαλιά τρυπώνοντας
ανάμεσα σε δυο μπακ ένα υπερπολύτιμο για μας γκολ! Και αν δεν ήμουν άτυχος λίγα
λεπτά αργότερα όταν ένα ισχυρό σουτ που έδωσα πέρασε «ξυστά» από το δοκάρι, θα
πηγαίναμε με άλλο «αέρα» στη ρεβάνς της Ολλανδίας.
Τα παιδιά, παρά το «ισχνό» 1-0 με το οποίο τελικά νικήσαμε, είχαν
ενθουσιαστεί, επευφημώντας και ενθαρρύνοντας τον Τάμπυ. Μάλιστα κάποιοι έφθασαν
στο σημείο να πουν ότι δε θα τους πείραζε τώρα πια αν έφευγε από την ομάδα ο
Τσάρλυ Κάρτερ... Στα αποδυτήρια εξάλλου, ο Κάρτερ είχε ήδη ανοίξει συζήτηση με τον Σαρπ,
που φαινόταν ιδιαίτερα χαρούμενος. «Φαίνεται πως ο Τσάρλυ αποφάσισε να υπογράψει
δισκογραφικό συμβόλαιο» παρατήρησε και ο Τόνυ Στορμ, αλλά την ίδια στιγμή τα
πάντα άλλαξαν. Με χαρά μου είδα εκείνη ακριβώς την κρίσιμη ώρα να «μπουκάρει» μέσα ο
Μάρτιν Μίλλερ. «Είναι αυτός που περίμενα» είπα. Και στρεφόμενος στον Τσάρλυ
«Πριν υπογράψεις, πρέπει να μάθεις κάτι» τον σταμάτησα, ενώ δίπλα του, ο Σαρπ
κόντευε να εκραγεί! «Είχες υποσχεθεί ότι δεν θα προσπαθήσεις να τον επηρεάσεις»
γρύλισε εκείνη η αλεπού, όμως η συνείδησή μου επέβαλλε να προστατεύσω τον
Τσάρλυ από τη γελοιοποίηση. Ο Κάρτερ αναγνώρισε αμέσως τον καλλιτέχνη φίλο μου
που εργαζόταν στην ίδια μουσική εταιρία με την οποία βρισκόταν και εκείνος σε
διαπραγματεύσεις. «Μου πρότεινε και μένα συμβόλαιο συνεργασίας» είπε ο Τσάρλυ,
αλλά ο Μάρτιν τον διέκοψε λέγοντας «Τα πράγματα όμως δεν είναι τόσο ρόδινα όσο
νομίζεις».
Ο Μίλερ είχε ανακαλύψει ότι το προτεινόμενο συμβόλαιο περιείχε και μία
παράγραφο όπου τονιζόταν πως θα μπορούσε η εταιρία να διακόψει ανά πάσα στιγμή
τη συνεργασία, χωρίς καμία προειδοποίηση! «Μπορεί ξαφνικά να μείνεις άνεργος,
ενώ ο κύριος από δω θα έχει βγάλει από σένα πολλά λεφτά» πρόσθεσε και αυτό έκανε τον Κάρτερ να βγει από τα
ρούχα του! «Δε μου το είχες πει αυτό» ούρλιαξε από θυμό και άρπαξε τον Σαρπ -που
ψέλλιζε «θα σου το έλεγα, τι έπαθες;»- από τα πέτα ρίχνοντάς τον μέσα στην
πισίνα! «Τώρα θα τραγουδήσεις εσύ φίλε» φώναξε, ενώ οι υπόλοιποι είχαμε
ξεκαρδιστεί από τα γέλια με το θέαμα. «Δηλαδή δε θα μας αφήσεις» ρώτησα. «Όχι φυσικά, τώρα κατάλαβα πόσο
ηλίθια φέρθηκα» απάντησε ο Τσάρλυ και έσπευσε να δώσει το χέρι του στον Τάμπυ.
«Μην νομίζεις όμως ότι θα κρατήσεις για πολύ τη θέση, τώρα θα έχεις γερό
ανταγωνισμό» τον πείραξε. Για να πάρει την πληρωμένη απάντηση από αυτόν «Μου
αρέσει ο ανταγωνισμός Τσάρλυ». Και εγώ με τη σειρά μου σκέφθηκα «τρέμετε
Ζίντεν, ποιος σας σώζει τώρα!»
(ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου