Ο ΡΟΫ ΞΑΝΑΓΥΡΙΖΕΙ (συνέχεια)

Σίγουρα ο Τσάρλυ γνώριζε ότι ο Γουέστον ήταν δεξιοπόδαρος όπως το ξέραμε όλοι μας και μάντεψε σωστά, πως θα προσπαθούσε να μας ξεγελάσει με ένα αριστερό σουτ, όπως και έγινε. Ο «γάτος» βούτηξε στην αριστερή πλευρά του γκολπόστ και η τύχη του’ κανε το χατίρι! Βρήκε με γροθιά τη μπάλα, στέλνοντάς την σε μένα που καραδοκούσα. Σκέφτηκα αστραπιαία να εκμεταλλευτώ τη φοβερή ταχύτητα του δεξιού μας εξτρέμ, του Μέρβυν και πράγματι, χωρίς χρονοτριβή έκανα μια ανάποδη τραβέρσα υπολογίζοντας περίπου το σημείο που θα βρισκόταν. Δεν είχα λαθέψει. Ο Γουάλας εισέδυσε σα σίφουνας στην περιοχή της Κάρφορντ και κανένας δεν μπόρεσε να τον σταματήσει. Με ένα υπέροχο δεξί διαγώνιο σουτ ξετίναξε τα δίχτυα των αντιπάλων μας, χαρίζοντάς μας εκτός από την ανακούφιση και έναν «αέρα» δυο τερμάτων (3-1). Τίποτε δε θα άλλαξε μέχρι τη λήξη, το ήξερα πια για τα καλά, όπως και έγινε. Καθώς οι οπαδοί μας είχαν μπει στον αγωνιστικό χώρο και είχαν γίνει ένα «κουβάρι» μαζί μας, πανηγυρίζοντας την πρόκριση στον επόμενο γύρο του Ευρωπαϊκού Κυπέλλου, το βλέμμα μου έπιασε μια μοναχική, ηττημένη φιγούρα που αποχωρούσε.

¨Ηξερα πως για τον Άρτσι Μίλερ ο δρόμος δεν είχε πια επιστροφή… Την επόμενη μέρα, όλες οι αθλητικές εφημερίδες σε πρωτοσέλιδά τους δημοσίευσαν την είδηση της παραίτησής του. Στην προπόνηση, οι συμπαίκτες μου «έπνεαν μένεα» εναντίον του, αφού θεωρούσαν πως ούτως ή άλλως πήγαινε γυρεύοντας. Όμως, εγώ και ο Τόνυ είχαμε άλλη γνώμη. Ο προπονητής μας τους έδειξε το βιβλίο που του είχα δώσει λέγοντας: «Σύμφωνοι, ο Μίλερ προσπάθησε πάνω από μια φορές να με προκαλέσει και η αλήθεια είναι πως αν ο Ρόϋ δε μου προμήθευε αυτό το βιβλίο, μπορεί να είχα παρασυρθεί…». «Ο στιγματισμένος, γράφει εδώ», είπε ο Λόφτυ. «Αυτό είναι αντίτυπο των αναμνήσεων του Μίλερ, έτσι δεν είναι;» «Σωστά» απάντησε ο Τόνυ. «Στο κεφάλαιο 2, ο Άρτσι εξομολογείται πως εκείνο το άγριο τάκλιν που έβαλε τέρμα στη δική μου καριέρα δεν έπαψε ποτέ να τον βασανίζει…Κάτι που σημαίνει, πιθανότατα, ότι δεν είχε την παραμικρή πρόθεση να με χτυπήσει, όπως λανθασμένα πίστευα τόσον καιρό». «Και όλες αυτές οι φωνές, η έξαλλη συμπεριφορά του, όλα ήταν ένας τρόπος να ξεχάσει τις τύψεις που τον βάραιναν…» παρατήρησε ο Μπλάκυ. «Του οφείλουμε μια συγνώμη του φουκαρά» ομολόγησε ο Πηκ. «Σε αυτή την περίπτωση, μπορείς να το κάνεις και αμέσως τώρα» χαμογέλασε ο Τόνυ, υποδεχόμενος έναν γελαστό κουστουμαρισμένο κύριο που μας πλησίασε στο κέντρο του γηπέδου μας.

Ο Τόνυ, μας εξήγησε πως οι δυο τους είχαν προηγουμένως συναντηθεί, βάζοντας τέλος στην παρεξήγησε που είχε δηλητηριάσει τις σχέσεις τους. «Ο Τόνυ είχε την ευγένεια να μου προσφέρει τη θέση του κυνηγού ταλέντων της Ρόβερς» μας είπε ο Μίλερ, καθώς σφίγγαμε τα χέρια. «Αυτό θα με βοηθήσει να παραμείνω στο χώρο του ποδοσφαίρου, όπως ήθελα» συμπλήρωσε. «Αυτό είναι υπέροχο!» του είπα. «Και πότε ξεκινάς Άρτσι;». «Ακριβώς αυτή τη στιγμή. Που ξέρετε, ίσως έχω την τύχη να ανακαλύψω κάποια νέα παιδιά, που μπορεί κάποτε να μας κάνουν όλους μας περήφανους!»

ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ