ΓΙΓΑΝΤΟΑΦΙΣΑ ΜΠΛΕΚ

Κάνοντας μια βουτιά στο παρελθόν, θυμήθηκα οτι ο ΜΗΝ. ΜΠΛΕΚ ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ 1973 είχε σαν προσφορά γιγαντοαφίσα του ΜΠΛΕΚ. Είχε καταφέρει κανείς να τον αποκτήσει τότε? Και αν ναι την έχει διατηρήσει για να μας την σκανάρει?

ΚΑΟΥΜΠΟΙΚΑ - ΝΤΙΑΝΑ

Πρέπει να πω από την αρχή ότι με τα με τα καουμπόικα δεν είχα την καλύτερη σχέση εκείνα τα χρόνια τα παιδικά αλλά και της εφηβείας. Δεν ξέρω αν ήταν τεμπελιά αλλά προτιμούσα τα εικονογραφημένα όπου μπορούσα να δω τη δράση και να μην φαντάζομαι πως μπορεί να είναι οι αγαπημένοι μου ήρωες.

Από την άλλη τα καουμπόικα είχαν το δικό τους κοινό και μάλιστα μεγάλο, αποτέλεσαν άκρως επιτυχημένες εκδόσεις στον χώρο των ελληνικών κόμικς και δε νομίζω ότι κάποιος της δικής μου τουλάχιστον γενιάς δεν ήξερε τον Δημήτρη Αδαμόπουλο ή Τζιμ Ανταμς και τους συντρόφους του. Την θρυλική τετράδα του Τέξας.

Έτσι τα τελευταία χρόνια προσπάθησα να συλλέξω ένα από αυτά και διάλεξα το Μικρό Καου-Μπόυ. Μερικά από τα εξώφυλλα βλέπετε εδώ.

Ψάχνοντας λίγο παραπάνω έπεσα πρόσφατα πάνω στο Υπερτεύχος του Μικρού Καου Μπόυ / Ντιάνα και μην έχοντας δει από κοντά κανένα τέτοιο τεύχος αποφάσισα να το αγοράσω. Όπως βλέπεται το εξώφυλλο είναι καταπληκτικό! Σκέτη ψυχεδέλεια!

Το 1972 οι εκδόσεις «Μονόκερος» των Ραμπατζή – Ανδρεόπουλου, κυκλοφορούν το μηνιαίο «Υπερτεύχος Μικρός Καουμπόυ». Δημοσίευε ακυκλοφόρητες ιστορίες, που γράφονταν από τον Γ. Μαρμαρίδη αποκλειστικά για αυτή την έκδοση. Το σχήμα του ήταν μεσαίο, και το κόστος ήταν 5 δραχμές. Εκτός των ιστοριών των τεσσάρων μικρών Υπερασπιστών του νόμου, φιλοξενούσε ακόμη αυτοτελείς εικονογραφημένες ιστορίες. Η σειρά έβγαλε 25 τεύχη ώς ΥΠΕΡΤΕΥΧΟΣ ΜΙΚΡΟΣ ΚΑΟΥΜΠΟΫ και μετά συνέχισε ως το 40 σαν ΥΠΕΡΤΕΥΧΟΣ ΝΤΙΑΝΑ.

Το τεύχος που παρουσιάζουμε εδώ είναι το 31. Εκτός της ιστορίας με την τετράδα με τίτλο "Η θεά Τάρα" 'έχει 8 εικονογραφημένες ιστορίες για τηνέιτζερς (θά έλεγα ότι απευθύνονταν κυρίως σε κορίτσια) ενώ στη μέση έχει το γνωστό αριστούργημα του Τολστόι "Πόλεμος και Ειρήνη" σε συνέχειες με κείμενο και εικόνα.

Στην ενότητα "Είδωλα των Νέων" παρουσιάζεται σε 2 σελίδες ο Γκάρυ Κούπερ σε σκηνές από ταινίες του και στο πολύ όμορφο επίσης οπισθόφυλλο σε χαρακτηριστική πόζα.

Αν όλα τα παραπάνω σας κίνησαν την περιέργεια, τότε μπορείτε να απολαύσετε ολόκληρο το τεύχος εδώ :

http://www.zshare.net/download/85412934ce5ebb05/

Ο Ρόϋ ξαναγυρίζει (συνέχεια)

Το ρίσκο μιας επιλογής.

Το επόμενο παιχνίδι πρωταθλήματος ήταν με την Κίνγκσταουν. Δεν ξεχνιέται εύκολα ένα τέτοιο ματς, αφού ήταν η απαρχή για μια σειρά καταστάσεων που συντάραξαν τη Ρόβερς. Δεν είχε προλάβει καν να συμπληρωθεί ένα τέταρτο αγώνα, όταν ελίχθηκα από τα δεξιά και έστειλα μια χαμηλή σέντρα στο κέντρο της άμυνάς τους, εκεί που βρισκόταν ο «Τζάμπο» Τράνζον. Ο μέσα αριστερά μας με ένα πολύ ριψοκίνδυνο «ψαράκι» την έσπρωξε στα δίκτυα, αλλά ο φουκαράς δέχτηκε μια σκαριά στο κεφάλι από τον σέντερ μπακ της αντιπάλου μας. Ξαφνικά, παγώσαμε όλοι μας αλλά χειρότερα έδειχνε ο Μπράϊαν Ρότζερς, ο «δράστης», που «διερρήγνυε τα ιμάτιά του» πως δεν έφταιγε, κάτι για το οποίο δεν είχα καμία αμφιβολία. Ευτυχώς, ο Τζάμπο σηκώθηκε γρήγορα, ήταν όμως τόσο ζαλισμένος που ο Τόνυ τον αντικατάστησε χωρίς δεύτερη σκέψη. Στον αγωνιστικό χώρο πέρασε ο Γκράχαμ Σώου, ο μόνιμος αναπληρωματικός μας εκείνα τα χρόνια.


Δεν μπορώ να πω ότι επρόκειτο για άσχημο παίκτη, κάθε άλλο, όμως για τα δεδομένα της Ρόβερς ήταν αυτό που λέμε «χρυσή μετριότητα». Όπως κι ο ίδιος παραδέχτηκε, του ήταν πολύ δύσκολο να ακολουθήσει το ρυθμό μας, κάτι που συχνά τον εξέθετε στα μάτια των φιλάθλων. Ωστόσο, ήταν ο μόνος που δεν μπορούσε κανείς να κατηγορήσει. Τελικά, εκείνο το γκολ του Τράνζον μας χάρισε τη νίκη, αλλά ήταν φανερό πως θα έπρεπε σύντομα να βρούμε έναν αξιόπιστο αντικαταστάτη του, με το δεδομένο πως μέχρι να ξαναπαίξει θα περνούσε τουλάχιστον ένας μήνας.


Ο Στορμ σκέφθηκε να απευθυνθεί στον Άρτσι Μίλερ, που στα σίγουρα θα είχε κάποιο απ’ τα πολλά ταλέντα που παρακολουθούσε, να μας προτείνει. Πράγματι, δυο μέρες αργότερα οι δυο τους και εγώ βρισκόμαστε στο αμάξι μου, καθ’ οδό για κάποια επαρχιακή πόλη. Ενώ μπαίναμε στα περίχωρα, μπροστά μας ξεπρόβαλλε η πολύχρωμη τέντα ενός ...τσίρκο. Ο Μίλερ μας οδήγησε μέσα, ακριβώς τη στιγμή που η παράσταση ξεκινούσε. Δεν πίστευα στα μάτια μου, μας είχε πάει να δούμε έναν ζογκλέρ; Ωστόσο, το νούμερο εκείνου του σγουρομάλλη μελαχρινού νεαρού καλλιτέχνη ήταν εντυπωσιακό. Κατόρθωνε να στέκεται με ευχέρεια πάνω σε μια ρόδα, ενώ στο κεφάλι του ισορροπούσε όχι μια, αλλά πέντε μπάλες ποδοσφαίρου. Εκείνο όμως που μου έκανε τη μεγαλύτερη εντύπωση ήταν η ικανότητά του να σουτάρει και να περνάει το τόπι μέσα από την κυκλική οπή ενός εκκρεμούς που κινούνταν πέρα-δώθε! Ο κόσμος τον αποθέωνε γύρω μας και στο τέλος σπεύσαμε να τον συναντήσουμε στο καμαρίνι του, με την ελπίδα πως, αν προσαρμοζόταν στο χώρο του ποδοσφαίρου, θα άφηνε εποχή!

Ο μικρός ονομαζόταν Σάμυ Σπάνγκλερ και μας υποδέχτηκε μαζί με τον πατέρα του, τον ιδιοκτήτη του τσίρκο. Ο γερό Σπάνγκλερ, ένας μυστακοφόρος ευτραφής κύριος, δε φαινόταν και πολύ ενθουσιασμένος με την ιδέα ότι ο γιος του θα χρειαζόταν να εγκαταλείψει την οικογενειακή επιχείρηση για να υπογράψει δελτίο στη Μέλτσεστερ. «Εκεί θα πάει χαμένο το ταλέντο σου, βαράνε κλωτσιές αγόρι μου» του είπε. Τότε ήταν που μπήκα «σφήνα» στη συζήτηση, «πατώντας του τον κάλο»: «Αυτά είναι δικαιολογίες. Απλά φοβάστε να τον αφήσετε, μήπως και δεν αξίζει για ποδοσφαιριστής». «Έτσι λες;» μου απάντησε. «Μπορεί να σας αποδείξει την αξία του».


Σε λίγες μέρες ο Σπάνγκλερ ήταν στην προπόνησή μας για μια δοκιμή. Οι περισσότεροι παίκτες, που είχαν πληροφορηθεί τις συνθήκες κάτω από τις οποίες τον γνωρίσαμε, αντιμετώπιζαν την περίπτωσή του σαν ανέκδοτο. Ξεκινώντας, ο Τόνυ τον συμβούλευσε να είναι ομαδικός και να συνεργάζεται με τους υπόλοιπους. Ο Τζεφ Τζάϊλς, που τον είχε πει κοροϊδευτικά «παλιάτσο» κατάπιε γρήγορα τη γλώσσα του, όπως και ο Λόφτυ Πηκ που προσπάθησε να τον μαρκάρει και δεν κατάλαβε για πότε ο νεαρός του πέρασε τη μπάλα κάτω από τα πόδια. Όσο για την ακρίβειά του στις σέντρες, ήταν το κάτι άλλο. Απ’ τη μια ο πατέρας Σπάνγκλερ καμάρωνε σαν παγώνι για το βλαστάρι του φουσκώνοντας από υπερηφάνεια και απ’ την άλλη ο Μίλερ μας προέτρεπε εμένα και τον Τόνυ να μην αφήσουμε την ευκαιρία να χαθεί. Ο Σπάνγκλερ συνέχιζε την επίδειξη υψηλής τεχνικής ισορροπώντας τη μπάλα στο κεφάλι και γλιστρώντας σαν χέλι ανάμεσα στους παίκτες μας, έφθασε μπροστά στον Τσάρλυ Κάρτερ. Με ένα σουτ που φαινόταν άψυχο, όλοι μας σκεφθήκαμε μήπως αυτό ήταν το μοναδικό του αδύνατο σημείο. Κι όμως, μας εξέπληξε και εκεί, αφού τα φάλτσα που είχε βάλει έκαναν τον Κάρτερ να μην μπορέσει ν αντιδράσει. Είμαστε όλοι υποχρεωμένοι να παραδεχτούμε πως είχαμε μπροστά μας ένα νέο «αστέρι».

Το βάρος της απόφασης έπεφτε στις πλάτες του Τόνυ και τον καταλάβαινα απόλυτα. Φοβόταν μήπως κάνει καμιά τρέλα εντάσσοντας αυτόν τον απίθανο τύπο στην ομάδα, τη στιγμή που οι υποχρεώσεις μας σε Αγγλία και Ευρώπη έτρεχαν. «Ίσως να είναι τρέλα να μη τον πάρουμε» θυμάμαι να του λέω. Ο πατέρας του νεαρού δεν είχε πια κανέναν ενδοιασμό να επιτρέψει στο γιόκα του να φορέσει τη φανέλα ενός τόσο φημισμένου συλλόγου όπως ο δικός μας και τελικά, οι υπογραφές έπεσαν. Ο μικρός ανυπομονούσε να ξεκινήσει προπονήσεις, ωστόσο προτεραιότητα είχαν τα Χριστούγεννα, αφού βρισκόμασταν ήδη στις παραμονές.

(ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ)

Ο Ροδίτης στα περίπτερα!

Το δεύτερο τεύχος του ποδοσφαιρικού fanzine "Πορτιέρο Μάκης Ροδίτης" με τίτλο "Εσωτερική Πάλη" τις αμέσως επόμενες μέρες θα κυκλοφορήσει σε όλη την Ελλάδα (πλην κέντρου Αθήνας και Πειραιά).

Υπόθεση: Ο αειθαλής τερματοφύλακας βρίσκεται παραγκωνισμένος από την ομάδα του Ιαλυσού, δίνοντας πάντα τη δική του μάχη για την καθιέρωση, έως ότου ένα απρόβλεπτο γεγονός θα αλλάξει τα δεδομένα...

Έκδοση: "Λεωπαλαίοντες-ΖN"
Τιμή 2 Ευρώ.

οι φιλοι των κομικς...

Μεσα απο τις σελιδες των χαρτινων ηρωων γνωρισαμε τις περιπετειες τους,ταξιδεψαμε και συνεχιζουμε ακομη και σημερα αυτο το μακρινο ταξιδι σε κοσμους φανταστικους.
Ηταν ομως και η αφορμη να γνωριστουμε,μικροι κανοντας ανταλλαγες τευχων γιατι βλεπετε τοτε το χαρτζιλικι μας ηταν περιορισμενο,αλλα και σημερα μεσω της τεχνολογιας να ανταλλασουμε αποψεις,τευχη,αλλα και καμια φορα να διαφωνουμε σαν μικρα παιδια.
Παντα θα ειμαστε ομως οι φιλοι των κομικς και θα ξεφυλλιζουμε καθημερινες τις σελιδες της ζωης μεσα τις ηρωικες πραξεις των ηρωων που αποτυπωθηκαν στο χαρτι αλλα και στις καρδιες μας...

Η διαβολή ως τρόπος ζωής...

Λυπάμαι που θα γίνω δυσάρεστος αλλά εκνευρίζομαι πραγματικά όταν σκέφτομαι πόσοι καλοπροαίρετοι φίλοι ξεγελάσθηκαν από το δήθεν μελιστάλαχτο ύφος ενός τυχάρπαστου, ο οποίος εισέβαλε στο χώρο περίπου σαν κομήτης και δεν έχει αφήσει τίποτα όρθιο!

Συνηθισμένος φαίνεται να δρα υπογείως θέλησε προ μηνών να με διαβάλει στο ζεύγος Ανεμοδουρά, με αποτέλεσμα να δεχτώ μια άνευ προηγουμένου προσωπική επίθεση από τη σύζυγο, σε σημείο που έμεινα πραγματικά εμβρόντητος! Ήμουν αφελής που πίστεψα (όταν τον είχα γνωρίσει από κοντά) ότι επρόκειτο για έναν αγνό φίλο των εικονογραφημένων.

Απόδειξη τρανή είναι η απάντηση που έλαβα από συγγενικό πρόσωπο του ζεύγους, στο οποίο απευθύνθηκα μέσω κοινού φίλου, ρωτώντας για να εξακριβώσω τελικά την πικρή αλήθεια:

"...Και ταυτόχρονα εμφανίστηκαν και πάλι κάποιοι άλλοι «καλοθελητές», ενημερώνοντάς καθημερινά και αναλυτικά τους εκδότες του "Περιοδικού Τύπου" για το περιεχόμενο των διαφόρων blogs. Και ανάμεσα σε αυτούς που είτε έγραψαν κάτι, είτε γράφτηκε κάτι σε κάποιο blog τους, θυμάμαι οτι ακούστηκε και το δικό σου όνομα. Συγκεκριμένα μεταφέρθηκε οτι είσαι εσύ που μέσα απο ιστοσελίδα σου εξυμνείς και προωθείς την ανταγωνιστική αυτή εταιρία. Δεν ξέρω αν πραγματικά έγραψες κάτι εσύ, αν το έγραψε κάποιος άλλος σε δική σου σελίδα, ούτε καν γνωρίζω αν γράφτηκε κάτι σε δική σου σελίδα (ούτε καν αν έχεις σελίδα)..."

Το ερπετό αυτό που τόλμησε να με διαβάλει το προειδοποιώ να μην ξαναπιάσει το όνομά μου στο στόμα του, διότι η εκδίκησή μου θα είναι σκληρότερη κι από το χτύπημα του τσεκουριού του "πνεύματος με το τσεκούρι". Θα τον συντρίψω στην κυριολεξία τον αχρείο!

ΝΕΟ ΜΕΛΟΣ ΣΤΗΝ SCANNING ΠΑΡΕΑ ΜΑΣ

Τελικά ο νέος χρόνος ξεκίνησε με μια ευχάριστη έκπληξη για την ομάδα μας. Μετά την χριστουγεννιάτικη προσθήκη του Χάρη(Λάμπρου), ο άγιος Βασίλης μας έφερε και τον Sandokan(Aνδρέα) να βοηθήσει και αυτός στην ολοκλήρωση της ηλεκτρονικής μας συλλογής. Η βοήθεια του Ανδρέα αναμένεται να συμβάλλει σημαντικά στην επίτευξη του στόχου μας, μιας και το υλικό που έχει συγκεντρώσει γύρω από τον ΜΠΛΕΚ θα συμπληρώσει πολλά απο τα κενά μας.

Είναι πολύ ευχάριστο που η παρέα μας μεγαλώνει και αποτελείται από εξαιρετικά παιδιά, με σπάνιο χαρακτήρα και ήθος. Προτερήματα που σπανίζουν στην εποχή μας δυστυχώς.

Καλώς όρισες Ανδρέα μου και ευχαριστούμε εκ των προτέρων για την σημαντική βοήθεια που θα προσφέρεις.

MIA ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΕΙ ΣΤΟ ΣΥΛΛΕΚΤΙΚΟ.
Η ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΑ ΑΥΤΗ ΕΧΕΙ ΤΙΤΛΟ:
ΣΤΗ ΧΩΡΑ ΤΗΣ ΕΔΕΜ ΚΑΙ ΞΕΚΙΝΑΕΙ
ΑΠΟ ΤΟ ΤΕΥΧΟΣ 247 ΤΟΥ ΜΙΚΡΟΥ
ΜΠΛΕΚ ΚΑΙ ΟΛΟΚΛΗΡΩΝΕΤΑΙ ΣΤΟ
ΤΕΥΧΟΣ 250.

Ο ΡΟΫ ΞΑΝΑΓΥΡΙΖΕΙ (συνέχεια)

Σίγουρα ο Τσάρλυ γνώριζε ότι ο Γουέστον ήταν δεξιοπόδαρος όπως το ξέραμε όλοι μας και μάντεψε σωστά, πως θα προσπαθούσε να μας ξεγελάσει με ένα αριστερό σουτ, όπως και έγινε. Ο «γάτος» βούτηξε στην αριστερή πλευρά του γκολπόστ και η τύχη του’ κανε το χατίρι! Βρήκε με γροθιά τη μπάλα, στέλνοντάς την σε μένα που καραδοκούσα. Σκέφτηκα αστραπιαία να εκμεταλλευτώ τη φοβερή ταχύτητα του δεξιού μας εξτρέμ, του Μέρβυν και πράγματι, χωρίς χρονοτριβή έκανα μια ανάποδη τραβέρσα υπολογίζοντας περίπου το σημείο που θα βρισκόταν. Δεν είχα λαθέψει. Ο Γουάλας εισέδυσε σα σίφουνας στην περιοχή της Κάρφορντ και κανένας δεν μπόρεσε να τον σταματήσει. Με ένα υπέροχο δεξί διαγώνιο σουτ ξετίναξε τα δίχτυα των αντιπάλων μας, χαρίζοντάς μας εκτός από την ανακούφιση και έναν «αέρα» δυο τερμάτων (3-1). Τίποτε δε θα άλλαξε μέχρι τη λήξη, το ήξερα πια για τα καλά, όπως και έγινε. Καθώς οι οπαδοί μας είχαν μπει στον αγωνιστικό χώρο και είχαν γίνει ένα «κουβάρι» μαζί μας, πανηγυρίζοντας την πρόκριση στον επόμενο γύρο του Ευρωπαϊκού Κυπέλλου, το βλέμμα μου έπιασε μια μοναχική, ηττημένη φιγούρα που αποχωρούσε.

¨Ηξερα πως για τον Άρτσι Μίλερ ο δρόμος δεν είχε πια επιστροφή… Την επόμενη μέρα, όλες οι αθλητικές εφημερίδες σε πρωτοσέλιδά τους δημοσίευσαν την είδηση της παραίτησής του. Στην προπόνηση, οι συμπαίκτες μου «έπνεαν μένεα» εναντίον του, αφού θεωρούσαν πως ούτως ή άλλως πήγαινε γυρεύοντας. Όμως, εγώ και ο Τόνυ είχαμε άλλη γνώμη. Ο προπονητής μας τους έδειξε το βιβλίο που του είχα δώσει λέγοντας: «Σύμφωνοι, ο Μίλερ προσπάθησε πάνω από μια φορές να με προκαλέσει και η αλήθεια είναι πως αν ο Ρόϋ δε μου προμήθευε αυτό το βιβλίο, μπορεί να είχα παρασυρθεί…». «Ο στιγματισμένος, γράφει εδώ», είπε ο Λόφτυ. «Αυτό είναι αντίτυπο των αναμνήσεων του Μίλερ, έτσι δεν είναι;» «Σωστά» απάντησε ο Τόνυ. «Στο κεφάλαιο 2, ο Άρτσι εξομολογείται πως εκείνο το άγριο τάκλιν που έβαλε τέρμα στη δική μου καριέρα δεν έπαψε ποτέ να τον βασανίζει…Κάτι που σημαίνει, πιθανότατα, ότι δεν είχε την παραμικρή πρόθεση να με χτυπήσει, όπως λανθασμένα πίστευα τόσον καιρό». «Και όλες αυτές οι φωνές, η έξαλλη συμπεριφορά του, όλα ήταν ένας τρόπος να ξεχάσει τις τύψεις που τον βάραιναν…» παρατήρησε ο Μπλάκυ. «Του οφείλουμε μια συγνώμη του φουκαρά» ομολόγησε ο Πηκ. «Σε αυτή την περίπτωση, μπορείς να το κάνεις και αμέσως τώρα» χαμογέλασε ο Τόνυ, υποδεχόμενος έναν γελαστό κουστουμαρισμένο κύριο που μας πλησίασε στο κέντρο του γηπέδου μας.

Ο Τόνυ, μας εξήγησε πως οι δυο τους είχαν προηγουμένως συναντηθεί, βάζοντας τέλος στην παρεξήγησε που είχε δηλητηριάσει τις σχέσεις τους. «Ο Τόνυ είχε την ευγένεια να μου προσφέρει τη θέση του κυνηγού ταλέντων της Ρόβερς» μας είπε ο Μίλερ, καθώς σφίγγαμε τα χέρια. «Αυτό θα με βοηθήσει να παραμείνω στο χώρο του ποδοσφαίρου, όπως ήθελα» συμπλήρωσε. «Αυτό είναι υπέροχο!» του είπα. «Και πότε ξεκινάς Άρτσι;». «Ακριβώς αυτή τη στιγμή. Που ξέρετε, ίσως έχω την τύχη να ανακαλύψω κάποια νέα παιδιά, που μπορεί κάποτε να μας κάνουν όλους μας περήφανους!»

ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ