Prince Valiant από Hal Foster

Γράφει ο Σπύρος Ανδριανός

Μία ακόμα μεγάλη μορφή και ένας από τους μεγαλύτερους εικονογράφους του 20ου αιώνα ήταν και ο παν μέγιστος Ηarold Rudolph Foster πιό γνωστός ως Hal Foster.Γεννημένος στις 16 Αυγούστου του 1892 στο Χάλιφαξ της Νέας Σκωτίας του Καναδά,με τη μοτοσυκλέτα του ταξίδεψε το 1919 μέχρι τις Ηνωμένες πολιτείες της Αμερικής για να μείνει μόνιμα στο Σικάγο.Εκεί σπούδασε στη σχολή καλών τεχνών και δούλεψε ως εικονογράφος κυρίως για διαφημίσεις εώς ότου το 1928 αναλάβει τον σχεδιασμό των strip με τον ήρωα του  Edgar Rice Burroughs Τarzan,μεταφέροντας στο χαρτί τις περιπέτειες του μέσα από τα βιβλία του δημιουργού του.Σύντομα όμως ο Foster άρχισε να γράφει τις δικές του ιστορίες.

Χρόνια πολλά στο Νίκο Δεληγιώργη!

Ο Νίκος Δεληγιώργης, εκδότης πολλών δημοφιλών περιοδικών (κόμικς) των δεκαετιών ’70 – ’90 γίνεται σήμερα 81 ετών, καθώς έχει τα γενέθλιά του. Γεννημένος στον Πειραιά στις 14 Μαΐου του 1937, πέρασε δύσκολα παιδικά και εφηβικά χρόνια, καθώς ήταν αναγκασμένος να εργασθεί από μικρή ηλικία προκειμένου να εξασφαλίζει τα προς το ζην. Το εμπορικό του δαιμόνιο, ωστόσο, γρήγορα του έδειξε το δρόμο της επιτυχίας και μαζί με το δημοσιογράφο Κώστα Μπαζαίο, δημιούργησαν τον Ιούνιο του 1972 το κοριτσίστικο εβδομαδιαίο έντυπο «Μανίνα» που έμελλε να καταστεί εμβληματικό για μια ολόκληρη 20ετία και να φτάσει να πουλάει περισσότερα από 100.000 αντίτυπα εβδομαδιαίως. 

Welcome to the Club, Roy! - Η Επιστροφή Της Βολίδας [Μέρος Α]

Duncan Mc Kay (Pordean)

(Διασκευή: Νίκος Δημ. Νικολαΐδης)

Η νέα αγωνιστική χρονιά ξεκινούσε, στα μέσα του καλοκαιριού του 1975 και με έβρισκε με διπλά καθήκοντα, αυτά του παίκτη-προπονητή. Η κατάκτηση του Κυπέλλου Ευρώπης είχε δημιουργήσει τεράστιες ευθύνες σε μένα και τα υπόλοιπα παιδιά, όσο και μεγάλες προσδοκίες στο φίλαθλο κόσμο του συλλόγου.

Είχα αποφασίσει να εφαρμόσω ένα νέο, πρωτοποριακό για εκείνη την εποχή αγωνιστικό σύστημα, που πίστευα ότι θα ταίριαζε καλύτερα στο στυλ της Μέλτσεστερ. Στην πρώτη μας προπόνηση στο «Μελ Παρκ» ανέλυσα την τακτική του «4-2-4», όπως την είχα σκεφτεί. "Έχω τραβήξει τον Τζάμπο στο κέντρο, για να παίζει δίπλα στον Σλέηντ" θυμάμαι ότι είπα, ελπίζοντας ότι η ταχύτητα του Τράνζον θα βοηθούσε την επίθεσή μας και πάντα σε συνδυασμό με την πληθωρικότητα του Τζάϊλς, ο οποίος θα κάλυπτε το κενό του πρώτου, όταν εκείνος θα έβγαινε μπροστά.

Ήταν αυτό που κάποιοι ανόμασαν αργότερα "ολοκληρωτικό ποδόσφαιρο" και είχα την τιμή να το δοκιμάσω πρώτος σε όλη την Ευρώπη, έναν καιρό που οι Ιταλοί έπαιζαν «κατενάτσιο», ενώ οι Γερμανοί περιορίζονταν σε... πασίτσες ανταλάσσοντας τη μπάλα με έναν εκνευριστικό, επαναλαμβανόμενο τρόπο, οι Ισπανοί δοκίμαζαν την αντοχή των αντιπάλων τους στα σκληρά τζαρτζ και όχι μόνο, ενώ οι Γάλλοι προτιμούσαν ακόμη το ποδόσφαιρο της δεκαετίας του '60...