Κrazy Kat από George Herriman

Γράφει ο Σπύρος Ανδριανός

Μιλώντας για την 9η τέχνη δεν θα μπορούσαμε να μην αναφερθούμε φυσικά και στο απόλυτο comic strip όλων των εποχών.Δημιουργία του σχεδιαστή και καρτουνίστα George Herriman(1880-1944)το Krazy Kat(ή Krazy&Ignatz σε μετέπειτα επανεκδώσεις του)εμφανίζεται στις 28 Οκτωβρίου του 1913 στις σελίδες της New York evening journal του William Randolph Hearst.To Krazy Kat αποτελεί την μετεξέλιξη ενός παλαιότερου strip του Herriman του The Dingbat Family.
Το θέμα του απλό και άκρως σπαρταριστό!Mία φανταστική τοποθεσία κάπου στο Coconino της Αριζόνα(όπου ο δημιουργός είχε τη θερινή του κατοικία)Ο(η)Krazy Kat (ουσιαστικά ποτέ δεν διευκρινίζεται το φύλο του)μία γάτα ερωτευμένη με το ποντίκι Ignatz που όμως ο τελευταίος τον μισεί θανάσιμα και του το δείχνει με τη πρώτη ευκαιρία ειδικά πετώντας του στο κεφάλι του κακομοίρη Κrazy,τούβλα!!(κάτι το οποίο ο Κrazy το λαμβάνει σαν ένδειξη αγάπης!!)Ο αστυνομικός σκύλος Offisa Pupp (κρυφό)ερωτευμένος με τον Krazy προσπαθεί πάντα να τον προστατέψει από την οργή(και τα τούβλα)του Ignatz χωρίς να το πετυχαίνει πάντα...και άλλες φορές συλλαμβάνει τον Ignatz!!

Πίσω από αυτό το απλό και άκρως σουρεαλιστικό "ερωτικό τρίγωνο" κρύβεται όλη η μεγαλοφυΐα ενός μεγάλου δημιουργού όπως ήταν ο Herriman.Ουσιαστικά μιλάει(έστω και συγκαλυμμένα πίσω από χιουμοριστικό τρόπο)για την ομοφυλοφιλία σε μία εποχή που κάτι τέτοιο φάνταζε εξωπραγματικό για το χώρο της 9ης τέχνης και όχι μόνο.Χρησιμοποιώντας(ειδικά στον Krazy)μία αργκό που συνδυάζει την αγγλική,την γαλλική και ισπανική γλώσσα(και ακόμα περισσότερες),background τα οποία αλλάζουν από panel σε panel(τα οποία και αυτά αλλάζουν μέγεθος ανάλογα με το πώς θα εξυπηρετήσουν την ιστορία που θέλει να πει ο δημιουργός),τους χαρακτήρες να του απευθύνουν το λόγο(ειδικά όταν ο Offica πηγαίνει στη φυλακή τον Ignatz και αυτή δεν έχει σχεδιαστεί ακόμη)και μία πληθώρα άλλων ζωόμορφων χαρακτήρων ο ένας πιο παλαβός από τον άλλο δεν ήταν καθόλου τυχαίο ότι το comic strip αυτό έγινε πολύ δημοφιλές όχι μόνο στο ευρύ κοινό(ο ίδιος ο εκδότης του ήταν μεγάλος fan και το comic συνέχιζε την εκδοσή του με δική του πάντα εντολή)αλλά και στο δύσκολο intellectual κοινό που για πρώτη ίσως φορά είδε τα κόμικ σαν πραγματική μορφή τέχνης που δεν απευθύνονταν σε παιδιά μόνο...Ένα κόμικ ΚΑΙ για διανοούμενους λοιπόν!!

Το comic strip συνεχίστηκε μέχρι τον άδοξο θάνατο του δημιουργού του τον Απρίλιο του 1944 και (όπως στη  περίπτωση του Thimble Theater και του Segar)o εκδότης αποφάσισε να μην το συνεχίσει με άλλο δημιουργό.Ποιός άλλωστε θα μπορούσε απόλυτα να συλλάβει το στυλ και το απαράμιλλο ταλέντο του Herriman.

Το κόμικ έγινε και cartoon πολλές φορές(1916,1920,1927)ενώ έγινε και μία απόπειρα revival της σειράς το 1951 από τη Dell comics βγάζοντας 5 τεύχη στα οποία αυτή τη φορά ο Γάτος είναι αρσενικός(και με τη βούλα)και το ποντίκι θηλυκό....
Το comic έχει επανεκδοθεί σε τεύχη και graphic novels απο πολλές εταιρείες με σημαντικότερες εκδόσεις αυτές των Pacific comics και Fantagraphics..To 1999 ψηφίστηκε δε στην πρώτη θέση της λίστας με τα καλύτερα Αμερικανικα κόμικ του 20ου αιώνα.

Κριτική - Ζαγκόρ #11: "Φαντάσματα για τον Ντίγκινγκ Μπιλ"

Γράφει ο Ίωνας Αγγελής

Έφτασε το 11ο τεύχος, έφτασε ένα ακόμα υπέροχο τεύχος. Πέρα από το πολύ όμορφο εξώφυλλο, το τεύχος έχει και άλλα καλούδια. Το τεύχος περιλαμβάνει 3 ιστορίες, 2 από τις οποίες είναι νέες προσθήκες στον Ζαγκόρ και στον Τεξ, ενώ ο Μίστερ Νο συνεχίζει, μάλλον για την ακρίβεια ολοκληρώνει. Το άρθρο είναι spoiler-free. Ας περάσουμε στις λεπτομέρειες:

Ζαγκόρ: Φαντάσματα για τον Ντίγκινγκ Μπιλ Μέρος Α'

Ένα πράγμα που δεν μπορώ να καταλάβω στα τελευταία τεύχη είναι με ποιο κριτήριο δίνουν τίτλο στην κάθε ιστορία. Που κολλάνε τα φαντάσματα με τον Ντίγκινγκ Μπιλ δεν καταλαβαίνω. Ένας καλύτερος τίτλος θα ήταν "Η Επιστροφή του Ντίγκινγκ Μπιλ", ή "Η Στοιχειωμένη Βίλα". Εκτός αυτού, που πραγματικά δεν έχει καμία αξία, η νέα ιστορία του Ζαγκόρ είναι μία ακόμα εξαιρετική προσθήκη.

Συνεχίζοντας λοιπόν την επιτυχία των Color εκδόσεων, τα "Φαντάσματα για τον Ντίγκινγκ Μπιλ" είναι μία σκοτεινή ιστορία, μίας βίλας βυθισμένης στο ποταμό Γουέιρ, με τον Ντίγκινγκ Μπιλ να είναι πεπεισμένος ότι αυτό το μέρος κρύβει έναν μεγάλο θησαυρό!

Η νέα αυτή ιστορία πήρε τα 3/5 του τεύχους, αλλά τα άξιζε. Να σημειώσω πως στις σελίδες 55 και 20 υπάρχουν ξένα επιφωνήματα, καθώς και στη σελίδα 19 (που μπορείτε να δείτε στην εικόνα του αντίστοιχου ιταλικού), στο 4ο καρέ λείπει ένα επιφώνημα. 

Το story είναι γνωστό, παρ'όλα αυτά όμως άκρως διασκεδαστική ιστορία. Έχει πολύ καλό σενάριο και γράψιμο των χαρακτήρων, δείχνοντας πως ακόμα και νέοι δημιουργοί (S. Marolla) μπορούν να χειριστούν έναν κόμικς ήρωα σαν τον Ζαγκόρ.

Το καλύτερο κομμάτι της ιστορίας όμως πάει στο σχέδιο και στο χρώμα. Αρχικά, στο σχέδιο που είναι μία πάρα πολύ καλή νέα, πιο μοντέρνα, ματιά στον Ζαγκόρ, αλλά και για τους υπόλοιπους χαρακτήρες. Τα συγχαρητήρια περνάνε στον P. Bisi (Mister No). Επιπλέον, το χρώμα νομίζω είναι το σημαντικότερο κομμάτι της ιστορίας. Σκοτεινό χρώμα, με αποχρώσεις που δηλώνουν την αισθητική και τη φύση της ιστορίας, που χωρίς αυτό δεν θα ήταν η ιστορία ολοκληρωμένη. Αυτή η ιδιότητα νομίζω κάνει τις color ιστορίες μοναδικές!

Το φινάλε του πρώτου μέρους πολύ καλό, καθώς σε αφήνει σε αγωνία, αλλά προς το τέλος του α' μέρους αισθάνθηκα μία απότομη αλλαγή στον τόνο της ιστορίας. Ελπίζω να μην ισχύει, καθώς η εναλλαγή τόνων, πληγώνει την ιστορία. 

Βαθμός: 8,5/10

Mister No: Ένας Νεαρός Αμερικανός Μέρος Γ'

Το φινάλε μίας από τις καλύτερες, αδιαμφισβήτητα, ιστορίες του Μίστερ Νο, είναι του "Ένας Νεαρός Αμερικανός" . Τελικά, η ιστορία αν και έδειχνε σημάδια μίας ξεχωριστής ιστορίας, και δεν έμοιαζε με κλασσική περιπέτεια Μίστερ Νο. Τελικά, στο τέλος της μετατρέπεται σε μία ακόμα τραγική και βίαιη ιστορία. 

Πάρα πολύ καλό σενάριο, με πολλές ανατροπές. Με συνάρπασε το φινάλε, πολύ λογοτεχνικό και γενικά η ιστορία είναι μία πάρα πολύ καλή δουλειά. Το τέλος με συγκίνησε, με εκνεύρισε, και να ξέρετε πως είμαι άτομο που δεν του αρέσουν τα happy end! Ένα αρνητικό της ιστορίας είναι η αλλαγή τόνου και η απότομη φορά της ιστορίας (από την σελίδα 114 του τεύχους).

Θα πω πάλι πως χαλάστηκα με το χρώμα. Το σχέδιο της ιστορίας χαλάει λόγω αυτού, και ήταν λάθος επιλογή το έγχρωμο. Θα του άρμοζε καλύτερα το άσπρο-μαύρο.

Το καλύτερο μέρος της ιστορίας ήταν οι καλογραμμένοι χαρακτήρες,που ήταν ανθρώπινοι. Θα ήθελα στο μέλλον να δούμε και άλλες περιπέτειες του ήρωα ως παιδί αλλά και περιπέτειες του στον Β' Παγκόσμιο, που πέρα από το γεγονός ότι είναι πολύ καλές, είναι και σχετικά λίγες. Άρα γιατί όχι;

Βαθμός: 9/10

Τεξ: Βαμμένη Έρημος Μέρος Α'

Πρώτη ιστορία στην Ελλάδα, για την σειρά έκδοσης Cartonato, που κάνει ντεμπούτο με την 3η (κατέ με) καλύτερη ιστορία μέχρι στιγμής (κυκλοφορεί ανά εξάμηνο στην Ιταλία). 

Σε σενάριο του θρυλικού Mauro Boselli (Dampyr, Zagor) και σε σχέδια Angelo Stano, ένας νεαρός Τεξ και ο Τίγρης Τζακ, μπλέκονται στην αναζήτηση της γυναίκας του σερίφη Νέλσον, που απαχθεί από τη συμμορία του Ερλ Κρέιν, και βρίσκονται στη Βαμμένη έρημο.

Χρώμα, τα λόγια περιττά, σχέδιο υπέροχο. Πρέπει να δώσω συγχαρητήρια στο lettering, που μία σελίδα σχήματος 22×30, την τοποθέτησαν σε σχήμα 15×21. Πάρα πολύ καλή δουλειά. 

Το σενάριο ήταν αρκετά αργό για τα γούστα μου θα έλεγα. Αλλά αυτό δεν έχει καμία αξία, όταν την διαβάσεις. Υπέροχη σκηνοθετικά, με ωραία αφήγηση. Από τις πιο βίαιες ιστορίες Τεξ θα έλεγα, το οποίο απλά την κάνει καλύτερη. Δεν μας έδωσε και πολλά ως πρώτο μέρος, για αυτό θα περιμένω το 2ο για να σχηματίσω άποψη. Πάντως, το φινάλε ήταν από τα πιο αναυτρεπτικά που έχω διαβάσει. Το έκοψαν την κατάλληλη στιγμή!

Βαθμός: 8/10

Πολύ καλό τεύχος ξανά, κάνοντας το πιο δύσκολο να το βαθμολογήσω. Συνολικά παίρνει ένα 8,5/10 (Πολύ καλό). Το τεύχος είχε επίσης μερικά στοιχεία που πρέπει να αναφέρω. Καταρχήν, μικρο-αναφορές σε ιταλικά τεύχη αναγνωρίζονται στην έκδοση. Ένα λαθάκι που ξέπεσε από ότι φαίνεται είναι που μπήκε 2 φορές η ίδια διαφήμιση (σελίδες 139 και 163). Τέλος, το αφιέρωμα του Λευτέρη Ταρλαντέζου Ταρλαντέζου ήταν ξανά πολύ καλό, και μία άξια αρχή για το τεύχος, που κανείς μπορεί να πει πως λειτούργησε ως ¨"ζέσταμα". 

Αναμένω το επόμενο τεύχος, στο οποίο έβαλαν μία από τις πιο φημισμένες Ελληνικές ιστορίες, με τους Πιθηκανθρώπους (Μεγάλος Μπλεκ #33-36, 8-11/1973). 

ΚΥΚΛΟΦΟΡΕΙ ΤΩΡΑ ΣΤΑ ΠΕΡΙΠΤΕΡΑ!