Την εποχή που κυκλοφορούσε ο αγαπημένος μας Μπλεκ (δεκ του 70) το ποδόσφαιρο ήταν σαφώς πιο αγνό. Οχι εντελώς καθαρό αλλά σίγουρα πιο δίκαιο. Τότε που ο Γουλανδρής κυριαρχούσε στο ελληνικό ποδόσφαιρο, μπορούσε να πάρει πρωτάθλημα ο ΠΑΟ, ο ΠΑΟΚ και η ΑΕΚ. Κάτι που σήμερα και ειδικά τα τελευταία 15 χρόνια δεν ισχύει. Η λαίλαπα Κόκκαλη και η νέα δύναμη (Μαρινάκης) έφεραν την απελπισία ακόμη και στους ίδιους τους οπαδούς του ΟΣΦΠ. Τα τελευταία γεγονότα (Καραισκάκη - Κασσέτες) έφεραν το ποδοσφαιρό μας στον πάτο. Να δούμε αν αυτή την φορά θα καθαρίσει η κατάσταση.
Μια χρονιά μετά το Γουέμπλει, η μεγάλη ομάδα του Παναθηναικού. Ακόμη και την εποχή Βαρδινογιάννη (καπετάνιου) πήρε 3 πρωταθλήματα η ΑΕΚ αλλά ακόμη και Ο ΠΑΟΚ και η Λαρισα. Για τους 2 τελευταίους το θεωρώ αδύνατον τα προσεχή 15 χρόνια αν δεν αλλάξει η κατάσταση. Προς τιμήν του Τζίγκερ όταν το 2004 του δόθηκαν τα κλειδια της παράγκας, αρνήθηκε κι έτσι καταληξαμε στην Ριζούπολη και τα τελευταία αίσχη. 2 Πρωταθληματα σε 15 χρόνια.
Πανιώνιος, Τρίκαλα, Φωστήρας (ο φονεύς των γιγάντων), Βέροια. Ομάδες που πρωταγωνίστησαν εκείνα τα χρόνια.
ΠΑΟΚ ο μεγάλος σύλλογος της Βόρειας Ελλάδας. Αν δεν είχε πέσει πάνω στην οικονομική δύναμη του ΟΣΦΠ (είχε και καλή ομάδα βέβαια) θα είχε πάρει 6-7 πρωταθλήματα άνετα.
Δόξα, Καβάλα, Καλλιθέα και Ολυμπιακός Βόλου. Ο Βόλος την εποχή της αγνότητας πολύ μακρυά από την εποχή του νέου παραγκάρχη Μπέου.
Πολλοί θα βρούν την αγαπημένη τους ομάδα και την ομάδα της πατρίδας τους. Χαλκίδα, Σέρρες, Παναχαική, Ατρόμητος, Λάρισα, Καρδίτσα, Εθνικός.
Νικόλα και Πάνο, το Αιγάλεω είναι εδώ βέβαια. Δυστυχώς χάλασε το ονομά του μετά την αγορά του από την γνωστή οικογένεια της παράγκας. Εύχομαι να βρεί το δρόμο του και πάλι.
Η ομάδα της πατρίδας μου, επίσης κάτω από το άρμα της κόκκινης παράγκας ανέβηκε 4 κατηγορίες σε 5 χρόνια και παραμένει εκεί ψηλά στην Super Leauge.
Δεν θα μπορούσαν να χωρέσουν όλες οι ομάδες της τότε Α Εθνικής αλλά πήραμε μια ιδέα από τα οπισθόφυλλα του Μπλεκ του 1971 και 1972.
Το μόνο που μένει είναι να ευχηθούμε καλύτερες μέρες στο ποδόφαιρό μας μακρυά από Μαρινάκηδες, Μπέους, Κομπότηδες και λοιπά λαμόγια.